| rdfs:comment
| - Časování neboli konjugace je způsob ohýbání sloves. Změna jejich tvaru, nejčastěji pomocí koncovek a pomocných slov, slouží k vyjádření mluvnických slovesných kategorií, jako jsou osoba, číslo, čas, vid, rod a způsob, které se vztahují k ději či stavu, jež sloveso popisuje. Podle formy časování se slovesa rozdělují na různé třídy (v latině nazývané konjugace), kterým jsou přiřazeny vzory, podle nichž se slovesa v dané třídě časují. Rozeznáváme slovesné tvary jednoduché (např. dělat, dělám) a složené (např. dělal jsem, budu dělat). Způsob časování se v jednotlivých jazycích liší. (cs)
- Η συζυγία είναι σύνολο ρημάτων που έχουν ιδιαίτερη, χαρακτηριστική . Στα ελληνικά, ξεχωρίζουν 2 συζυγίες ανάλογα με τη μορφή που έχουν στο α' πρόσωπο του ενεστώτα. Όσα ρήματα κλίνονται με τον ίδιο τρόπο αποτελούν μια συζυγία. (el)
- La conjugación verbal o flexión verbal es el conjunto de las formas de un verbo según las categorías de persona, número, tiempo, aspecto, modo, voz, etc. (aunque no todas las lenguas del mundo incluyen todas estas categorías, pudiendo faltar alguna). A veces al conjunto de estas formas se le llama también paradigma verbal, siendo la flexión o conjugación verbales el conjunto de reglas que permiten construir dicho paradigma. (es)
- Aditz-jokoa edo jokabidea aditzak pertsona eta numeroen araberako aldatzea da hizkuntzalaritzan. Euskaran hainbat aditz bakarrik pertsona eta numeroen arabera aldatzen dira, hala nola, «izan», «eduki», «joan», «ekarri», «ibili», «etorri» eta besteak. «Izan» aditzaren orainaldiko aditz-jokoa, adibidez: «(ni) naiz», «(hi) haiz», «(zu) zara», «(bera, hura, hau, hori) da», «(gu) gara», «(zuek) zarete», «(haiek, hauek, horiek) dira». (eu)
- La conjugaison est, dans les langues flexionnelles, la flexion du verbe, c'est-à-dire la variation de la forme du verbe en fonction des circonstances. On l'oppose à la flexion nominale ou déclinaison. Généralement, la conjugaison se fait selon un nombre de traits grammaticaux au nombre desquels on peut compter :
* la personne ;
* le nombre ;
* le genre ;
* le temps ;
* la voix ;
* le mode ;
* l'aspect ;
* le mouvement associé, entre autres possibilités. L'ensemble des formes d'un même verbe constitue son paradigme. (fr)
- 活用（かつよう）は、 1.
* 元来、日本語だけを扱う国語学（日本語学）において、日本語の用言（つまり動詞、形容詞、形容動詞）と助動詞が起こす語形変化のことを指す。 2.
* 言語学一般においては、インド・ヨーロッパ語をはじめとする諸言語において述語に立つ品詞（典型的には動詞）に属する語の語形変化のことで、羅: Conjugatio, 仏: conjugaison, 英: conjugationの訳語である。 言語全般の活用については下のの節を参照し、インド・ヨーロッパ語の活用については「」の節を参照し、国語学における日本語の活用については「」の節を参照。 (ja)
- 활용(活用, conjugation)은 자연어에서 서술어 계통 품사의 단어가 실제로 서술어로 쓰일 때 문장에서의 의미에 따라 형태소가 대체되거나 추가되는 것을 뜻한다. 구체적으로는, 영어나 기타 유럽어에서는 동사가 활용을 하며, 한국어의 경우 형용사와 동사 및 서술격 조사가 활용을 한다. 대부분의 언어에서 용언의 활용이 일어나는 위치는 어간보다 뒤에 나타나므로 이를 어미변화(끝바꿈)이라고도 한다. 한 언어 내의 활용에서 나타나는 문법형태소의 양상에 따라 언어를 교착어와 굴절어, 포합어 등으로 분류하기도 한다. 한편 문법형태소와 실질형태소의 구분이 적은 경우를 고립어라고 한다. (ko)
- In linguistica, la coniugazione di un verbo (dal latino coniugatio, 'unione', da coniungere, letteralmente 'porre sotto lo stesso giogo') è il complesso sistematizzato delle forme verbali prodotte dal meccanismo di flessione verbale. Il termine appartiene alla grammatica tradizionale. Vi corrisponde il termine "declinazione", che è la flessione dei sostantivi. Insieme alla declinazione, la coniugazione rappresenta una delle nozioni morfosintattiche fondamentali concepite dai grammatici antichi. (it)
- Konjugationer är ett sätt att dela in ett språks verb för att få överblick över verbböjningssystemet. Verben förs över till olika konjugationer efter hur de böjs. Vilken konjugation ett verb tillhör framgår när man tar tema på det. ”Konjugation” kan också betyda ”verbböjning”. Konjugation är den ena underavdelningen av morfologin (ordböjningsläran). Den andra är deklination, som är böjning av nominala ordklasser. (sv)
- 变位（英文： conjugation、拉丁文：conjugatio）是指动词根据人称、数、性、时态、体、式的不同而产生的词形变化。变位是语法学中属于动词的特有范畴。静词的词形变化不能称为变位，而往往称为变格。 (zh)
- في علم اللغويات، تصريف الافعال (/ˌkɒndʒᵿˈɡeɪʃən/ ) هو إنشاء أشكال مشتقة من الفعل من أجزائه الرئيسية عن طريق التصريف (تغيير شكل الفعل ليناسب قواعد النحو). على سبيل المثال، يمكن تصريف الفعل (كسر) لتشكيل كل من الكلمات الاتية كسر ، كسر breaks ، كُسر ، مكسور (التصريف الثالث للفعل) وكسر (ing) .يعتبر التصريف في اللغة الإنجليزية بسيط نسبيًا، في حين يعتبر التصريف أكثر تعقيدا في اللغات الأخرى مثل الفرنسية والعربية، حيث يحتوي كل فعل فيها على عشرات من الصيغ المُصَرَّفة. بعض اللغات مثل الجورجية والباسكية لديها أنظمة تصريف معقدة للغاية مع مئات من التصريفات الممكنة لكل فعل. (ar)
- La conjugació o flexió verbal, en gramàtica, és l'acte de combinar les terminacions o morfemes verbals per a aconseguir una paraula que implique una acció i que tinga un sentit complet. Així, es pot combinar els distints morfemes per a formar verbs conjugats en mode, temps, nombre, persona; i el llengües clàssiques —llatí i grec— en veu ; altres, com l'anglès, tenen una conjugació molt simple. Ex.en el verb conjugat "corríem" es veu la conjugació de mode (indicatiu), temps (pretèrit o passat imperfecte), nombre (plural) i persona (primera persona). (ca)
- Als Konjugation (von lateinisch coniugatio ‚Verbindung‘) bezeichnet man in der Grammatik die Bildung der Wortformen eines Verbs (Zeitworts), also die Flexion der Verben. Die Konjugation ist insofern ein Bestandteil der Morphologie von Verben. Der Begriff wird allerdings auch auf Hilfsverbkonstruktionen ausgedehnt, die vergleichbare Merkmale ausdrücken wie sonst Wortformen es tun („periphrastische Konjugation“; zum Beispiel das Perfekt „hat gesagt“ neben der einfachen Konjugationsform für die Vergangenheit „sagte“). (de)
- Konjugacio estas la sistemo de la diversaj verbaj formoj, per kiu lingvo esprimas la cirkonstancojn de ago. Konjugacii signifas varii la formon de la verbo, ekzemple per ŝanĝo de la vortradiko, per apliko de fleksiaj finaĵoj aŭ per almeto de afiksoj al la radiko de la verbo. Tiel oni esprimas, depende de la lingvo, ekz-e la ŝanĝojn de persono, nombro, tempo, modo kaj voĉo. Kelkaj lingvoj, precipe hindeŭropaj kaj semidaj, krome uzas por modifi verbojn. Plia ebleco modifi verbojn estas la variado per ŝanĝo de la , kiel faras afrikaj lingvoj. (eo)
- In linguistics, conjugation (/ˌkɒndʒʊˈɡeɪʃən/) is the creation of derived forms of a verb from its principal parts by inflection (alteration of form according to rules of grammar). For instance, the verb break can be conjugated to form the words break, breaks, broke, broken and breaking. While English has a relatively simple conjugation, other languages such as French and Arabic are more complex, with each verb having dozens of conjugated forms. Some languages such as Georgian and Basque have highly complex conjugation systems with hundreds of possible conjugations for every verb. (en)
- Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne. Formy czasownikowe, które nie posiadają określonych podanych kategorii, zwane są bezokolicznikiem. Wszystkie formy danego czasownika nazywają się leksemami, natomiast forma podstawowa, od której wyprowadzamy wszystkie pozostałe, to lemma. Tabela pokazująca wszystkie warianty czasownika nazywa się tabelą koniugacji albo paradygmatem czasownika. (pl)
- Vervoeging of conjugatie is het veranderen van de vorm van een werkwoord om de tijd, persoon, genus, modus of aspect aan te geven. Het veranderen van naamwoorden is hier enigszins mee vergelijkbaar en heet verbuiging. Zogeheten isolerende talen, zoals het Mandarijn-Chinees, vervoegen werkwoorden helemaal niet, omdat er andere woorden gebruikt worden om de betekenisaspecten weer te geven die in andere talen door middel van de vervoeging worden weergegeven. (nl)
- Спряже́ние — изменение глаголов по временам, числам, лицам, наклонениям, родам (в прошедшем времени и сослагательном наклонении) и другим грамматическим категориям. Некоторые считают вид глагола также словоизменительной категорией. В русском языке глаголы спрягаются по лицам только в изъявительном наклонении в настоящем и будущем времени. В прошедшем времени и в условном наклонении глаголы изменяются по родам и числам. Спряжение как глагольное словоизменение в парадигматике языка противопоставляется системе склонения. Формы спряжения могут быть синтетическими и аналитическими. (ru)
- Дієвідміна — це:
* 1) система відмінюваних форм дієслова, які виражають категорії особи, способу, часу, числа;
* 2) група дієслів, що має однакові форми відмінювання залежно від характеру основи. Розрізняють два типи дієвідмінювання — І (першу) і ІІ (другу) дієвідміни. Найпростіше визначити дієвідміну за закінченнями 3-ї особи множини теперішнього часу недоконаного виду чи майбутнього часу доконаного виду: (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)