| rdfs:comment
| - يليان الغماري أو يوليان الغماري أمير غمارة وملك سبتة، وبها أصبح ويُعرف باسم يوليان كونت سبتة أو يوليان ملك سبتة، وهي مدينة تقع في المغرب الأقصى، استعصت على المسلمين لحصانة أسوارها، ولحكمته. ولكن كان لديه أعداء في غرب أوروبا، ومنهم لوذريق، أحد قواد الجيش القوطي الذي استولى على عرش هسبانيا بعد وفاة غيطشه، واغتصب حق أولاد الملك الراحل ، واعتدى على ابنة يوليان فلوريندا التي كانت تعيش في بلاط غيطشه بغرض التعليم. لذلك ذهب إلى طارق بن زياد يطلب منه العون في قتال روديريك أو لذريق ويعرض عليه مساعدته في الاستيلاء على الأندلس. (ar)
- Un tal conde Don Julián es el nombre hispanizado que se le da al comes Julianus de los cronicones, al gobernador de Ceuta Olbán que ayudó a los conquistadores musulmanes a su entrada en Hispania, acabando así con el reino visigodo. (es)
- Julian, Count of Ceuta (Spanish: Don Julián, Conde de Ceuta,, Arabic: يليان, (Īlyan ) was, according to some sources, a renegade governor, possibly a former comes in Byzantine service in Ceuta and Tangiers who subsequently submitted to the king of Visigothic Spain before secretly allying with the Muslims. According to Arab chroniclers, Julian had an important role in the Umayyad conquest of Hispania, a key event in the history of Islam, and in the subsequent history of what were to become Spain and Portugal. (en)
- Conte Giuliano (nelle cronache arabe chiamato Ilyan oppure Ulyan (in arabo: يوليان, Yūliyān); VII secolo – VIII secolo) è stato il controverso governatore cristiano della città di Ceuta (Spagna) che svolse un ruolo molto importante nella conquista islamica della penisola iberica. (it)
- O conde Julião ou Olião foi um conde cristão, governador de Ceuta no século VIII. Segundo uma lenda, teve uma filha Florinda, cujo desfloramento pelo rei visigodo Rodrigo teria sido a causa da batalha de Guadalete e posterior invasão muçulmana da Península Ibérica. Esta filha teve o epíteto de cava (mulher má, dissoluta, adúltera) pelos motivos que se podem ver em fr. Bernardo de Brito, João de Barros, fr. António Brandão (Monarchia Lusitana) e outros. (pt)
- Юлиан (исп. Don Julián, Conde de Ceuta, классическое араб. يليان, (Īlyan); VII—VIII века) — граф и правитель Сеуты, бо́льшая часть сведений о котором носит легендарный характер. (ru)
- Юліан (д/н — після 711) — державний та військовий діяч часів арабського підкорення Північної Африки. Послідовно служив Візантії, вестготам і арабському халіфу. Тривалий час вважався легендарною особистістю, але завдяки дослідженню арабських середньовічних джерел доведено його існування. (uk)
- Olban o Olbà conegut a la història castellana com a comte Don Julián (comes Julianus, català Julià) era el governador de Ceuta (Septem) a l'arribada dels musulmans. No se sap si ho era per compte del rei visigot de la península, pel compte dels romans d'Orient, o era un cap amazic local, però sembla que tenia bones relacions amb els visigots i que simpatitzava amb el partit vitizià, ja que va acollir als fills de Vítiza a Ceuta; els seus descendents porten la nisba d'al-Quti (el Got) si bé això no necessàriament indicaria que fos d'aquest poble. (ca)
- Le comte Julien, Yulian, Olbán ou Urbain (en amazigh : Yulyan ou Ulban, latin : comes Julianus, espagnol : Don Julián, Conde de Ceuta, arabe : يليان, Īlyan Attanji) est le gouverneur de Ceuta (Septem), dans l'exarchat de Carthage, un berbère des Ghomara qui fut l'un des derniers bastions chrétiens d'Afrique du Nord. Selon Ibn Khaldoun, Yulian était un prince masmoudien. Il entretenait des relations d'amitié avec les chefs Wisigoths de la péninsule Ibérique avant de s'allier aux musulmans. Selon certains récits, Tariq ibn Ziyad aurait été aidé par Yulyan pour venger l’honneur de sa fille Florinda déshonorée par le roi wisigoth Rodéric’. (fr)
- Julian – prawdopodobnie ostatni egzarcha Kartaginy, bizantyński komes Septem (Ceuty) pochodzenia wizygockiego. Septem (dzisiejsza Ceuta na wybrzeżu marokańskim) została przyłączona do Bizancjum w 534. Służyła cesarstwu jako punkt wywiadowczy, obejmujący swym działaniem Hiszpanię i zachodnią część basenu Morza Śródziemnego. W 706 r. Julian odparł atak arabski. Następnie uwikłał się w spory wewnętrzne w hiszpańskim królestwie Wizygotów. Osłabił tym samym swoją pozycję. Gdy w 710 armie Arabów ponownie atakowały Septem, Julian nakłonił agresorów do opuszczenia tych terenów i inwazji na Półwysep Iberyjski (chodziło tu o prywatne porachunki wizygockiego króla Roderyka). Wkrótce Ceuta stała się głównym miejscem przerzutu wojsk do atakowanej Europy. Septem była ostatnią bizantyńską twierdzą w Afry (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)