| rdfs:comment
| - La psicohistòria és una disciplina que estudia la història tenint en compte la psicologia dels individus, les seves motivacions per actuar, tant com a persones destacades com a grup cultural. Aplica la psicoanàlisi als personatges més rellevants per entendre què pensaven per provocar els successos que van alterar la història i per analitzar fenòmens de massa com la propaganda o la histèria col·lectiva, que poden causar canvis a gran escala en una població. Igualment analitza els períodes de la vida humana i com són tractats en diferents èpoques, especialment la infància, font de possibles traumes posteriors. (ca)
- التاريخ النفسي هو دراسة الدوافع النفسية للأحداث التاريخية. وهو يحاول الجمع بين رؤى العلاج النفسي ومنهجية البحث في العلوم الاجتماعية لفهم السبب النفسي لسلوك الجماعات والأمم، الاجتماعي والسياسي، في الماضي والحاضر. وموضوعاته الأساسية، هي مرحلة الطفولة وتأثير الأسرة، ودراسات الأنثروبولوجيا والإثنولوجيا النفسية. (ar)
- Die Psychohistorie untersucht historische Vorgänge der ferneren und unmittelbaren Vergangenheit mit Mitteln der Psychologie und der Psychoanalyse. Ihre Position in der Systematik der Gesellschaftswissenschaften ist umstritten. Während die herkömmliche Geschichtswissenschaft stark deskriptiv orientiert ist, befasst sich die Psychohistorie vor allem mit den motivationalen Aspekten historischer (und zeitgenössischer) Abläufe. Wichtig wird daher die Rekonstruktion bewusster und unbewusster Motive historischer Subjekte. (de)
- La Psicohistoria es el estudio de las motivaciones psicológicas de eventos históricos. En ella se combinan análisis provenientes de la psicoterapia con metodologías de investigación de las ciencias sociales, para la comprensión del origen emocional de las conductas sociales y políticas de grupos y naciones, en el pasado y en el presente. (es)
- La psicostoria è branca della psicologia che studia, col metodo della psicoanalisi, la vita dei personaggi storici del passato. (it)
- La psychohistoire est l'étude des motivations psychologiques des événements historiques. Elle essaie de combiner les concepts de la psychothérapie avec la méthode scientifique des sciences sociales pour comprendre l'origine émotionnelle des comportements sociaux et politiques des groupes et des nations, passés et présents. Son sujet d'étude principal est l'enfance et la famille (en particulier la maltraitance des enfants), et l'étude psychologique de l'anthropologie et l'ethnologie. (fr)
- Psychohistorie is het vakgebied dat zich bezighoudt met de studie van de psychologische motieven achter historische gebeurtenissen. Het doel is om de inzichten van psychotherapie te combineren met de onderzoeksmethodologie van de sociale wetenschappen, en zo de emotionele oorsprong van het sociale en politieke gedrag van groepen en naties in verleden en heden te begrijpen. Hierbij richt de psychohistorie zich op de kindertijd en het gezin (in het bijzonder kindermishandeling), en op psychologisch onderzoek op het gebied van de antropologie en etnologie. (nl)
- Psico-história trata-se de um estudo histórico em que se usam métodos, teorias e conceitos psicológicos ou psicanalíticos. Deriva a maioria de seus conceitos de áreas largamente ignoradas por historiadores e antropólogos, particularmente os efeitos do cuidado parental e abuso infantil, sugerindo, pois, que comportamentos como o crime e a guerra possam ser reencenamentos de traumas anteriores, de forma que inconscientes para medos antigos e cuidados parentais destrutivos poderia dominar o comportamento individual e social. (pt)
- 心理史學是一門研究在歷史上發生的重大事件裡，背後所引起的心理激励作用的研究。這種研究從精神分析學說引出的端倪，透過社會學的研究方法，嘗試去理解過往及現在的國家或群體的一些社會性及政治性行為的背後情緒因由。這種研究，與主流的歷史學及心理學研究有很大的分別，所以被視為一門獨立的學科。 (zh)
- Psychohistorie je věda, která se zabývá psychologickými motivacemi historických událostí. Využívá poznatků z psychoterapie a metodologii sociologie, aby pomohla porozumět důvodům sociálního a politického jednání skupin a národů v minulosti i současnosti. Zatímco běžná historiografie se věnuje sledu politických událostí, psychohistorie se snaží dobrat příčin stavu dané kultury v delším časovém období. Klade důraz na způsoby zacházení s dětmi v různých dobách a na dynamiku dětství u různých významných historických osob. (cs)
- Psychohistory is an amalgam of psychology, history, and related social sciences and the humanities. It examines the "why" of history, especially the difference between stated intention and actual behavior. Psychobiography, childhood, group dynamics, mechanisms of psychic defense, dreams, and creativity are primary areas of research. It works to combine the insights of psychology, especially psychoanalysis, with the research methodology of the social sciences and humanities to understand the emotional origin of the behavior of individuals, groups and nations, past and present. Work in the field has been done in the areas of childhood, creativity, dreams, family dynamics, overcoming adversity, personality, political and presidential psychobiography. There are major psychohistorical studies o (en)
- Psychohistoria – formuła badawcza stosowana w naukach humanistycznych, polegająca na integrowaniu badań historycznych ze stosowaniem kategorii psychoanalitycznych. Psychohistorię tworzyli i tworzą głównie profesjonalni psychoanalitycy z zainteresowaniami historycznymi (wzorem może być tu sam Zygmunt Freud, jego kontynuator Erik Erikson, kulturalista Erich Fromm), zdecydowanie rzadziej profesjonalni historycy po treningu psychoanalitycznymPsychohistoria rozwijała się intensywnie w USA w latach 60. i 70. XX w., obecnie ma niewielu zwolenników. Większość prac psychohistorycznych to psychobiografie, np. Eine Kindheitserinnerung des Leonardo da Vinci (Leonarda da Vinci wspomnienia z dzieciństwa) Zygmunta Freuda (1910), Young Man Luther (Młody Luter) Erika Eriksona (1958). Krytycy psychohistorii (pl)
- Психоисто́рия — наука, изучающая психологическую мотивацию поступков людей в прошлом. Как самостоятельная научная дисциплина разработана в послевоенный период Ллойдом Демо́сом. Сочетает в себе психотерапевтическое погружение (insight) с исследовательской методологией социальных наук, для понимания эмоциональной природы социального и политического поведения групп и наций, в прошлом, настоящем и ожидаемом будущем. Важными объектами для исследования являются детство и семья (в особенности надругательство над детьми), и психологическое изучение антропологии и этнологии. (ru)
- Історична психологія — галузь психології, яка вивчає розвиток психіки в соціально-історичному аспекті, а також зміни людської психіки в історичному вимірі. Як складова частина психології розвитку Історична психологія вивчає історіогенез психіки у процесі становлення і розвитку цивілізацій, народів, суспільних станів, пов'язуючи великі цикли соціального часу з часом індивідуального розвитку - онтогенезом. Основним методом Історичної психології є історико-психологічна реконструкція, яка передбачає систематичність та повноту використання джерел-артефактів, що належать до певного історичного періоду чи об'єкта інтерпретації. Виникненню Історичної психології передували наукова традиція психологічної інтерпретації історичного процесу, історичний підхід до дослідження психічних процесів, функцій, (uk)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)