| rdfs:comment
| - La familia Tęczyński fue una poderosa familia de la nobleza (szlachta) del Reino de Polonia, durante un periodo que comprende el final de la , la Dinastía Jagellón y las primeras décadas de la Mancomunidad de Polonia-Lituania (siglos XIV-XVII). Fue una familia influyente en la Pequeña Polonia (Małopolska), y estuvo activa en el contexto político de la Polonia de su tiempo. La familia utilizó el . (es)
- The House of Tęczyński was a powerful family of nobility (szlachta) in the Kingdom of Poland, during the times of the late Piast dynasty, the Jagiellon dynasty and in the early decades of the Polish–Lithuanian Commonwealth (from 14th century to early 17th century). They were an important family from Lesser Poland (Małopolska), active in Polish politics of their time. (en)
- Те́нчинские (польск. Tęczyńscy) ― польский шляхетский род герба «Топор». Во время правления последнего из Пястов и Ягеллонов Тенчинские ― самая богатая и могущественная семья в Польше. Родовое поместье ― замок Тенчин (XIV век). (ru)
- Тенчинські гербу Топор (пол. Tęczyńscy) — польський шляхетський рід. (uk)
- Tęczyński ist der Name eines polnischen Adelsgeschlechts. Die weibliche Namensform lautet Tęczyńska. Der Name Tęczyński wurde erstmals im 14. Jahrhundert erwähnt. Das Adelsgeschlecht verbreitete sich vor allem in der Region Kleinpolen und erwarb dort zahlreiche Landgüter. Das Geschlecht starb mit Jan Magnus Tęczyński 1637 im Mannesstamm aus. (de)
- Tęczyńscy – polski ród magnacki herbu Topór. Być może wywodził się od palatyna Sieciecha, a ich domniemani przodkowie („poronieni książęta”, według Wincentego Kadłubka) mieli być właścicielami Tyńca, który skonfiskował im Kazimierz I Odnowiciel. Od końca XIII w. do 1637 r. Tęczyńscy nieprzerwanie utrzymywali się na szczytach elity możnowładczej i niezależnie od okresu należeli do kilku najbardziej wpływowych rodzin w Królestwie Polskim. Protoplastą rodu był prawdopodobnie rycerz Sułek z Morawicy wzmiankowany w 1273 roku i posiadający prawo patronatu nad kolegiatą św. Andrzeja w Krakowie. Siedzibą rodu był zamek Tenczyn w Rudnie, którego budowę rozpoczął na początku XIV wieku syn Sułka – kasztelan krakowski Nawój z Morawicy, będący twórcą potęgi Tęczyńskich. Budowę tę kontynuował jego syn A (pl)
|
| has abstract
| - Tęczyński ist der Name eines polnischen Adelsgeschlechts. Die weibliche Namensform lautet Tęczyńska. Der Name Tęczyński wurde erstmals im 14. Jahrhundert erwähnt. Das Adelsgeschlecht verbreitete sich vor allem in der Region Kleinpolen und erwarb dort zahlreiche Landgüter. Der erste urkundliche benannte Tęczyński war Nawój von Morawica im Jahr 1331, ein Kastellan von Krakau. Sein Sohn Andrzej Tęczyński († 1368) war Wojewode von Krakau und ließ den Stammsitz der Familie wahrscheinlich im Jahr 1319 errichten, die Burg Tęczyn in Rudno. Die erlangten hohen Staatsämter und Ländereien verhalfen dem Adelsgeschlecht in Kleinpolen zum politisch-wirtschaftlichen Aufstieg in den Magnatenstand. Andrzej Tęczyński († 1536) erwarb 1527 zudem den erblichen Reichsgrafentitel vom römisch-deutschen Kaiser. Das Geschlecht starb mit Jan Magnus Tęczyński 1637 im Mannesstamm aus. (de)
- La familia Tęczyński fue una poderosa familia de la nobleza (szlachta) del Reino de Polonia, durante un periodo que comprende el final de la , la Dinastía Jagellón y las primeras décadas de la Mancomunidad de Polonia-Lituania (siglos XIV-XVII). Fue una familia influyente en la Pequeña Polonia (Małopolska), y estuvo activa en el contexto político de la Polonia de su tiempo. La familia utilizó el . (es)
- The House of Tęczyński was a powerful family of nobility (szlachta) in the Kingdom of Poland, during the times of the late Piast dynasty, the Jagiellon dynasty and in the early decades of the Polish–Lithuanian Commonwealth (from 14th century to early 17th century). They were an important family from Lesser Poland (Małopolska), active in Polish politics of their time. (en)
- Те́нчинские (польск. Tęczyńscy) ― польский шляхетский род герба «Топор». Во время правления последнего из Пястов и Ягеллонов Тенчинские ― самая богатая и могущественная семья в Польше. Родовое поместье ― замок Тенчин (XIV век). (ru)
- Tęczyńscy – polski ród magnacki herbu Topór. Być może wywodził się od palatyna Sieciecha, a ich domniemani przodkowie („poronieni książęta”, według Wincentego Kadłubka) mieli być właścicielami Tyńca, który skonfiskował im Kazimierz I Odnowiciel. Od końca XIII w. do 1637 r. Tęczyńscy nieprzerwanie utrzymywali się na szczytach elity możnowładczej i niezależnie od okresu należeli do kilku najbardziej wpływowych rodzin w Królestwie Polskim. Protoplastą rodu był prawdopodobnie rycerz Sułek z Morawicy wzmiankowany w 1273 roku i posiadający prawo patronatu nad kolegiatą św. Andrzeja w Krakowie. Siedzibą rodu był zamek Tenczyn w Rudnie, którego budowę rozpoczął na początku XIV wieku syn Sułka – kasztelan krakowski Nawój z Morawicy, będący twórcą potęgi Tęczyńskich. Budowę tę kontynuował jego syn Andrzej i od tego czasu członkowie rodu przyjęli nazwisko po przeniesieniu się tam z zamku w Morawicy. Członkowie rodu działali najpierw na rzecz zjednoczenia kraju po okresie rozbicia dzielnicowego, a następnie potem na rzecz unii z Litwą. Synem Andrzeja był Jan, będący jednym z najważniejszych współpracowników królowej Jadwigi i Władysława Jagiełły. Za zasługi Władysław Jagiełło nadał mu Nową Górę z wsiami oraz z kopalniami ołowiu. Jan Tęczyński posiadał również zamek Wrocimowice. Za panowania ostatnich Piastów oraz Jagiellonów Tęczyńscy byli najpotężniejszą rodziną w Małopolsce, wielu z nich pełniło ważne funkcje kasztelanów krakowskich i wojewodów krakowskich. W 1408 roku najstarszy z synów Jana, Andrzej, ożenił się z Anną z Goraja, córką słynnego Dymitra z Goraja herbu Korczak, dzięki czemu Tęczyńscy uzyskali Kraśnik w Lubelskiem i klucz brzeziński. Po kryzysie w znaczeniu rodu w czasach Nawoja z Tęczyna, który zadłużył majątki, znaczenie rodu przywrócił Jan z Tęczyna, który został przywódcą najpotężniejszego w pierwszej połowie XV wieku stronnictwa możnowładczego, zwanego „oligarchami małopolskimi”. Andrzej Tęczyński, zmarły tragicznie w 1461 r., zamordowany przez tłum mieszczan krakowskich, zapoczątkował boczną linię rodziny znaną pod nazwiskiem Rabsztyńskich. Jej własnością stało się miasto Książ Wielki wraz z 14 wsiami oraz zastaw na tenucie rabsztyńskiej (zamek Rabsztyn, miasto Olkusz i 10 wsi). Własnością Tęczyńskich był także dom w Krakowie przy ul. św. Andrzeja, dom na Wawelu zwany Rabsztynem, miasto Łęczna, zamek Kryłów, zamek Terebiń, miasto Luboml, miasto Bóbrka i przylegające do nich wsie. Na latyfundium Tęczyńskich w 1470 r. składały się: 4 zamki, 6 miast, 90 wsi oraz 2 domy w Krakowie. Śmierć Jana Tęczyńskiego w 1470 r. stanowiła punkt zwrotny w dziejach rodziny, ponieważ jego synowie nie mogli liczyć na przychylność Kazimierza Jagiellończyka, pamiętającego o opozycyjnej polityce ich ojca. Dopiero za panowania króla Jana Olbrachta kilku Tęczyńskich objęło wysokie urzędy senatorskie. Wojewoda Andrzej Tęczyński w 1527 otrzymał od cesarza dla rodu dziedziczny tytuł hrabiego. W 1562 roku założył miasto Końskowola. Ostatnim męskim przedstawicielem głównej linii rodu był wojewoda krakowski Jan Magnus Tęczyński, który zmarł w 1637 roku. Spadkobierczynią całego majątku została jego córka Izabela, która poślubiła w 1639 r. starostę pobiedziskiego, Łukasza Opalińskiego. (pl)
- Тенчинські гербу Топор (пол. Tęczyńscy) — польський шляхетський рід. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
