A combination tone (also called resultant or subjective tone) is a psychoacoustic phenomenon of an additional tone or tones that are artificially perceived when two real tones are sounded at the same time. Their discovery is credited to the violinist Giuseppe Tartini (although he was not the first, see Georg Andreas Sorge) and so they are also called Tartini tones. Combination tones can also be produced electronically by combining two signals in a circuit that has nonlinear distortion, such as an amplifier subject to clipping or a ring modulator.
Attributes | Values |
---|
rdf:type
| |
rdfs:label
| - Kombinationston (de)
- Combination tone (en)
- Son résultant (fr)
- Terzo suono di Tartini (it)
- 差音 (ja)
- Verschiltoon (nl)
- Комбинационный тон (ru)
- Kombinationston (sv)
|
rdfs:comment
| - Kombinationstöne können bei gleichzeitigem Erklingen zweier unterschiedlicher Töne entstehen, indem aus den beiden Grundfrequenzen (bzw. ihren Vielfachen) Differenzen oder Summen gebildet werden. Kombinationstöne wurden gelegentlich Gegenstand der Musiktheorie, z. B. in Hindemiths Unterweisung im Tonsatz. (de)
- En acoustique, un son résultant ou son différentiel (appelé aussi son concomitant) est un son ou une note de musique produit par l'interaction de deux sons simultanés, que l'on explique essentiellement par le phénomène de battement. C'est un troisième son bien plus faible que les deux premiers qui reste audible et correspond à leur différence acoustique. Les sons résultants sont responsables des sonorités distinctives (appelées « couleurs ») des tempéraments pour peu que l'on soit en polyphonie. (fr)
- Con terzo suono di Tartini, detto anche suono risultante o suono di combinazione, ci si riferisce a un particolare fenomeno acustico evidenziato da Giuseppe Tartini all'inizio del XVIII secolo, ma con ogni probabilità conosciuto già prima. (it)
- 差音(さおん)は、の一種で、周波数の異なる2つの音を同時に鳴らした時に聞こえる、2つの音の周波数の差に等しい周波数の音である。これは、うなりと同じだが聴覚器官の非直線性によって一つの音として認識されてしまう現象である。たとえば、440Hzと441Hzの音を鳴らすと、1Hzのうなりが生じる。とすれば、440Hzと490Hzの音を鳴らすと50Hzのうなりが生じる。50Hzのうなりは人間には聞き取れないため50Hzの音として聞こえる。これが差音の正体である。やジュゼッペ・タルティーニらによって、原理が発見された。 この原理はパイプオルガンに用いられている。非常に低い音を出すためのパイプは巨大なので、代用に倍音のパイプを鳴らすことで擬似的に基音を得るものである。 (ja)
- Een verschiltoon, ook bekend als Tartini-toon, is het psychoakoestische fenomeen dat een (lagere) toon wordt waargenomen met als frequentie het verschil van de frequenties van twee klinkende tonen. Door de verschiltoon wordt duidelijk of een samenklank objectief rein is, of een kleine afwijking heeft. Bij een egaal klankbed is de verschiltoon in perfecte harmonie met de fysieke tonen. (nl)
- Kombinationstoner (eller spöktoner) är de nya, svaga toner, som uppkommer genom samverkan av två starka toner av olika tonhöjd. Kombinationstonerna är av två slag, differens- och summationstoner. Två toner med frekvenserna N₁ och N₂ ger en låg differenston, vars frekvens är N₁ – N₂, och en hög summationston med frekvensen N₁ + N₂. Differenstonerna iakttogs redan 1744 av Georg Andreas Sorge i Hamburg och oberoende av honom tio år senare av Giuseppe Tartini i Padua, efter vilken de ibland kallas tartini-toner; summationstonerna upptäcktes först av Hermann von Helmholtz. (sv)
- A combination tone (also called resultant or subjective tone) is a psychoacoustic phenomenon of an additional tone or tones that are artificially perceived when two real tones are sounded at the same time. Their discovery is credited to the violinist Giuseppe Tartini (although he was not the first, see Georg Andreas Sorge) and so they are also called Tartini tones. Combination tones can also be produced electronically by combining two signals in a circuit that has nonlinear distortion, such as an amplifier subject to clipping or a ring modulator. (en)
- Комбинацио́нные то́ны (также комбинационные тона́, от нем. Kombinationstöne) возникают в нелинейной акустической системе при воздействии двух или нескольких синусоидальных звуковых колебаний. Различают субъективные и объективные комбинационные тоны. Субъективные возникают в слуховом аппарате человека при достаточно большой интенсивности (незатухающего) звука. Объективными называют комбинационные тоны, образующиеся вне человеческого уха, например, благодаря нелинейности самого источника звука или звукопроводящей среды. (ru)
|
foaf:depiction
| |
dct:subject
| |
Wikipage page ID
| |
Wikipage revision ID
| |
Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
Link from a Wikipage to an external page
| |
sameAs
| |
dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
thumbnail
| |
align
| |
caption
| - sum and difference of the frequencies (en)
- sum and difference of the sine waves (en)
|
header
| - Sum and difference of frequencies and sum and difference of two pairs of sine waves with frequencies of 1 and 2 and 1 and 3 (en)
|
image
| - Sum and difference of frequencies of sine waves 2 and 3.png (en)
- Sum and difference of sine waves 2 and 3.png (en)
|
has abstract
| - A combination tone (also called resultant or subjective tone) is a psychoacoustic phenomenon of an additional tone or tones that are artificially perceived when two real tones are sounded at the same time. Their discovery is credited to the violinist Giuseppe Tartini (although he was not the first, see Georg Andreas Sorge) and so they are also called Tartini tones. There are two types of combination tones: sum tones whose frequencies are found by adding the frequencies of the real tones, and difference tones whose frequencies are the difference between the frequencies of the real tones. "Combination tones are heard when two pure tones (i.e., tones produced by simple harmonic sound waves having no overtones), differing in frequency by about 50 cycles per second [Hertz] or more, sound together at sufficient intensity." Combination tones can also be produced electronically by combining two signals in a circuit that has nonlinear distortion, such as an amplifier subject to clipping or a ring modulator. (en)
- Kombinationstöne können bei gleichzeitigem Erklingen zweier unterschiedlicher Töne entstehen, indem aus den beiden Grundfrequenzen (bzw. ihren Vielfachen) Differenzen oder Summen gebildet werden. Kombinationstöne wurden gelegentlich Gegenstand der Musiktheorie, z. B. in Hindemiths Unterweisung im Tonsatz. (de)
- En acoustique, un son résultant ou son différentiel (appelé aussi son concomitant) est un son ou une note de musique produit par l'interaction de deux sons simultanés, que l'on explique essentiellement par le phénomène de battement. C'est un troisième son bien plus faible que les deux premiers qui reste audible et correspond à leur différence acoustique. Les sons résultants sont responsables des sonorités distinctives (appelées « couleurs ») des tempéraments pour peu que l'on soit en polyphonie. (fr)
|