has abstract
| - Κόμητες Βασιλείς (Γερμανικά: Grafenkönige, Αγγλικά: Count-kings) ήταν μια περιγραφή που δόθηκε από τον ιστορικό, Bernd Schneidmüller, προς τους ηγεμόνες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεταξύ της Μεγάλης Μεσοβασιλείας (Great Interregnum) και της τελικής απόκτησης του βασιλικού θρόνου από τη δυναστεία των Αψβούργων το 1438. Αυτοί ήταν ως ακολούθως:
* Ροδόλφος των Αψβούργων, βασιλιάς (1273–1291)
* Αδόλφος του Νασσάου, βασιλιάς (1292–1298)
* Αλβέρτος των Αψβούργων, βασιλιάς (1298–1308)
* Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου, βασιλιάς από το 1308, αυτοκράτορας (1312–1313)
* Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας, βασιλιάς από το 1314, αυτοκράτορας (1328–1347), Οίκος του Βίττελσμπαχ
* Κάρολος Δ΄ του Λουξεμβούργου, βασιλιάς από το 1346 (επανεκλογή το 1347), αυτοκράτορας (1355–1378)
* Βεντσεσλάβος του Λουξεμβούργου, βασιλιάς (1378–1400)
* Ρούπερτ του Παλατινάτου, βασιλιάς (1401–1410), Οίκος του Βίττελσμπαχ
* , βασιλιάς (1410–1411),
* Σιγισμόνδος του Λουξεμβούργου, βασιλιάς από το 1410, αυτοκράτορας (1433–1437) Η κατηγοριοποίηση αυτή, ωστόσο, δεν είναι καθολικά αναγνωρισμένη από τους ιστορικούς. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μόνο ο Ροδόλφος Α΄, ο Αδόλφος του Νασσάου και ο Ερρίκος Ζ΄ ήταν Αυτοκρατορικοί Κόμητες, όλοι οι άλλοι ηγεμόνες ήταν είτε δούκες, είτε βασιλιάδες (της Βοημίας), είτε πρίγκιπες εκλέκτορες. (el)
- Count-kings (German: Grafenkönige) was a description given by the historian to the rulers of the Holy Roman Empire between the end of the Great Interregnum in 1273 and the final acquisition of the royal throne by the Habsburg dynasty in 1438. They were as follows:
* Rudolph of Habsburg, king (1273–1291)
* Adolphus of Nassau, king (1292–1298)
* Albert I of Habsburg, king (1298–1308)
* Henry VII of Luxembourg, king from 1308, emperor (1312–1313)
* Louis IV the Bavarian, king from 1314, emperor (1328–1347), House of Wittelsbach
* Charles IV of Luxembourg, king from 1346 (re-elected in 1347), emperor (1355–1378)
* Wenceslaus of Luxembourg, king (1378–1400)
* Rupert of the Palatinate, king (1401–1410), House of Wittelsbach
* Jobst of Moravia, king (1410–1411), House of Luxembourg
* Sigismund of Luxembourg, king from 1410, emperor (1433–1437) This categorisation is, however, not universally recognised by historians. In fact, during this period only Rudolph I, Adolphus of Nassau and Henry VII were imperial counts; all the other kings were dukes or (Bohemian) kings and prince-electors. (en)
- Als Grafenkönige bezeichnet der Historiker Bernd Schneidmüller die im Heiligen Römischen Reich zwischen dem Interregnum und der endgültigen Übernahme der Königswürde durch die Dynastie der Habsburger 1438 herrschenden Könige. Es waren dies:
* Rudolf I. von Habsburg, König (1273–1291)
* Adolf von Nassau, König (1292–1298)
* Albrecht I. von Habsburg, König (1298–1308)
* Heinrich VII. von Luxemburg, König ab 1308, Kaiser (1312–1313)
* Ludwig IV. der Baier, König ab 1314, Kaiser (1328–1347), Wittelsbacher
* Karl IV. von Luxemburg, König ab 1346 (erneute Wahl 1347), Kaiser (1355–1378)
* Wenzel von Luxemburg, König (1378–1400)
* Ruprecht von der Pfalz, König (1401–1410), Wittelsbacher
* Jobst von Mähren, König (1410–1411), Luxemburger
* Sigismund von Luxemburg, König ab 1410, Kaiser (1433–1437) Diese Kategorisierung ist allerdings in der Geschichtswissenschaft nicht allgemein anerkannt. Tatsächlich waren lediglich Rudolf I., Adolf von Nassau und Heinrich VII. Reichsgrafen, alle anderen Könige dieser Zeit Herzöge oder (böhmische) Könige und Kurfürsten. (de)
- Il re-conte (in tedesco Grafenkönige) fu una descrizione data dallo storico ai sovrani del Sacro Romano Impero tra il Grande Interregno e l'acquisizione finale del trono reale da parte della dinastia asburgica nel 1438. Questi re-conte erano:
* Rodolfo d'Asburgo, re (1273-1291)
* Adolfo di Nassau, re (1292-1298)
* Alberto I d'Asburgo, re (1298–1308)
* Enrico VII di Lussemburgo, re dal 1308, imperatore (1312-1313)
* Ludovico il Bavaro, re dal 1314, imperatore (1328-1347), dinastia di Wittelsbach
* Carlo IV di Lussemburgo, re dal 1346 (ri-eletto nel 1347), imperatore (1355-1378)
* Venceslao di Lussemburgo, re (1378-1400)
* Roberto del Palatinato, re (1401-1410), dinastia di Wittelsbach
* Jobst di Moravia, re (1410-1411), dinastia di Lussemburgo
* Sigismondo di Lussemburgo, re dal 1410, imperatore (1433-1437) Questa categorizzazione, tuttavia, non è universalmente riconosciuta dagli storici. In effetti, durante questo periodo solo Rodolfo I, Adolfo di Nassau ed Enrico VII furono conti imperiali; tutti gli altri re invece erano duchi o re (boemi) e principe elettori. (it)
- Графы-короли (нем. Grafenkönige) — термин, введённый историком Берндом Шнайдмюллером, под которым подразумевались правители Священной Римской империи между концом великого междуцарствия в 1273 году и окончательным приобретением престола династией Габсбургов в 1438 году. К ним относились:
* Рудольф, король Германии (1273—1291)
* Адольф, король (1292—1298)
* Альбрехт I, король (1298—1308)
* Генрих VII, король с 1308 года, император с 1312 по 1313 год
* Людовик IV, король с 1314 года, император с 1328 по 1347,
* Карл IV, король с 1346 года, император с 1355 по 1378 год,
* Венцель, король (1378—1400)
* Рупрехт, король (1401—1410),
* Йост, король (1410—1411),
* Сигизмунд, король с 1410 года, император с 1433 по 1437 год Однако эта классификация не является общепризнанной историками. Фактически, в этот период имперскими графами были только Рудольф I, Адольф Нассауский и Генрих VII; все остальные короли были герцогами или (чешскими) королями и курфюрстами. (ru)
|