| rdfs:comment
| - Discantus je skladebná technika raného rozvoje vícehlasu. Nejprve šlo o formu dvojhlasého zpěvu, kde vedoucí hlas cantus firmus je už pravidelně ve spodním hlase na rozdíl od organa, který ho na začátku svého vývoje neměl, a postupuje s druhým (organálním) často melodicky i rytmicky bohatším hlasem (organum duplum nebo discant) v přesně odměřovaných hodnotách, nejčastěji v protipohybu. Je-li druhý hlas oživen melodickými ozdobami, jde o tzv. discantus floridus (ozdobný diskant). Technika byla v období Notredamské školy zdokonalena mistrem Perotinem, kdy se rozšiřuje o třetí (organum triplum) a čtvrtý (organum quadruplum) hlas. (cs)
- Discantus (em português, 'canto separado') é uma técnica de composição musical usada na Idade Média em associação com a Escola de Notre-Dame de polifonia. É uma das técnicas do organum que inclui um tenor em canto gregoriano com uma segunda voz acima composta em contraponto estrito de movimento contrário, nos intervalos de quinta, oitava e uníssono, e usando os modos rítmicos. Também podia ser composto a três ou quatro vozes, e nesta modalidade deu origem ao conductus. (pt)
- Дискант (лат. dis — окремо та cantus — спів) — вокальний термін, що позначає: 1.
* Високий дитячий (переважно хлопчачий) голос з специфічним звучанням. Діапазон — від с1 до с2. 2.
* Особлива форма середньовічного багатоголосся, якій притаманне протилежне спрямування руху голосів. (uk)
- El discantus o discant és un tipus de polifonia que es va practicar a partir del segle xi i en què les veus ja no es mouen per moviments paral·lels, com en l'organum primitiu, sinó per moviments contraris; és a dir, si una veu baixa, l'altra puja, i a l'inrevés. El conductus es forma de quatre octaves en direcció nord i al sud, és monifosina i l'estructura és AABAAC. Discantus pot referir a diferents conceptes dins de la música, depenent del moment històric del que es tracti; etimològicament, la paraula vol dir una veu (cantús) per sobre o a part d'altres. (ca)
- Diskanto estas la artisma speco de plurvoĉeco ekestinta en la 12-a jarcento, kies principo estas – kontraste al la antaŭe kutima de la organumo – la strikte realigita kontraŭmovo. El la kunfando de la du tonmetomanieroj komence frontantaj unu kontraŭ la alia evoluis la vera kontrapunkto. La diskanto komence estis nur duvoĉa: La kantistoj („diskantistoj“) sen antaŭa notado improvizis pli altan voĉon, metante al la melodio de la firma kanto noton kontraŭ noto. Pli malfrue oni metis du kaj tri falsetajn voĉojn, kaj nun skriba fiksado fariĝis nepre necesa. Pli malfrue la plej alta voĉo de plurvoĉa tonmetaĵo nomiĝis diskanto. (eo)
- A descant, discant, or discantus is any of several different things in music, depending on the period in question; etymologically, the word means a voice (cantus) above or removed from others. The Harvard Dictionary of Music states: Anglicized form of L. discantus and a variant of discant. Throughout the Middle Ages the term was used indiscriminately with other terms, such as descant. In the 17th century it took on special connotations in instrumental practice. (en)
- Discantus (mittellateinisch) oder Diskantusfaktur ist die im 12. Jahrhundert in der Choralschola aufkommende artifizielle Art der Mehrstimmigkeit, deren Prinzip – im Gegensatz zu der vorher üblichen Parallelbewegung des Organums – die streng durchgeführte Gegenbewegung war (französisch Déchant). Die nach den ältesten einzig zulässigen Intervalle waren die Oktave, Quinte und der Einklang (Prime). (de)
- Discanto o discantus puede referirse a varios conceptos en música, dependiendo del periodo histórico de que se trate; etimológicamente, la palabra significa una voz (cantus) por encima o aparte de otras. Más tarde el término pasó a significar, el tiple o cantante soprano en cualquier grupo de voces, o la línea más aguda en una canción y, con el tiempo, por el Renacimiento, se refirió generalmente al contrapunto. El discanto puede referirse también al más agudo de un grupo de instrumentos, particularmente el violín o flauta dulce discanto. De igual manera, puede aplicarse a la clave soprano. (es)
- Dans la musique médiévale, le déchant ou discantus est un style musical vocal et sacré, et aussi un procédé d'écriture polyphonique. Il consiste en l'adjonction d'un contrechant, non plus au-dessous du fragment de plain-chant (comme dans l'organum primitif) mais au-dessus.À partir du XIe siècle, il se distingue de l'organum parallèle. Le mot discantus sera conservé jusqu'à la Renaissance, pour désigner la partie supérieure — le superius, futur soprano — d'une composition polyphonique. (fr)
- Nella musica medievale occidentale, il termine discanto, o discantus, indica al tempo stesso un genere di musica vocale e sacra, e un procedimento polifonico che, a partire dall'XI secolo, si distingue dall'organum parallelo, e che consiste nell'adozione di un controcanto, non più sotto il frammento gregoriano della vox principalis, come nel caso del'organum primitivo, bensì sopra. La voce grave, vox principalis, prende il nome di cantus firmus, o di tenor. La parte acuta, vox organalis, viene chiamata discantus (o cantus) propriamente detto, e poteva essere improvvisata o già scritta. (it)
- Discant is een muziekterm om de hoge tonen aan te duiden bij het orgel, de piano en het klavecimbel. Tegenover discant staat bas, waarmee de lage tonen worden aangeduid. Meer specifiek is het de term waarmee bij het orgel de rechterkant van het klavier, waar zich de hoge tonen bevinden, wordt aangeduid. De scheiding tussen het bas- en het discantgedeelte ligt vaak tussen B0 en C1, maar andere indelingen komen ook voor. De term "discant" is ook wel als achtervoegsel gebruikt voor halve en gehalveerde registers. (nl)
- Discantus (gr. dís - dwa razy; łac. cantus - śpiew, discantus - niezgodny, przeciwstawny śpiew) - technika w polifonii średniowiecznej. W średniowiecznych klasztornych szkołach Szkoła St. Martial i Notre-Dame (XI/XII w.) w technice discantus wprowadzono dokładną rytmizację głosów opartą na starogreckich stopach metrycznych. Zamiast długobrzmiących wprowadzono głosy śpiewające w tych samych lub podobnych wartościach rytmicznych. Mogły one być przeciwstawiane sylabami w obu głosach, które prowadzone były zgodnie z tekstem, w tym samym sylabicznym pulsie. Możliwe było także przeciwstawianie melizmatów, realizowanych przez oba głosy w długich frazach bez tekstu na samych samogłoskach. Termin ten stosowano w odniesieniu do kompozycji powstałych przed wykształceniem się organum melizmatycznego. (pl)
- Ди́ска́нт (лат. discantus) — многозначный музыкальный термин. В наиболее распространённом ныне значении дискант — высокий детский певческий голос, а также исполняемая им партия (в хоре либо соло). Диапазон от до первой до ля второй октавы. Дискант до XVIII века исполнялся певцами-кастратами и тенорами-фальцетистами, заменявшими детские голоса. В XVI—XVII вв. дискантовыми (или просто «дискантами») именовались самые высокие музыкальные инструменты в семействе, например, дискантовая виола, дискантовый тромбон, дискантовая блокфлейта и т. п. Те же инструменты назывались «сопрановыми». (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)