| rdfs:comment
| - Emerico Amari (1810–1870) was an Italian jurist and a pioneer of comparative law. Although of Sicilian aristocratic origin, Amari was a liberal thinker. After assuming the University of Palermo professorship for penal law in 1841, he entered politics in 1848 and fled shortly thereafter to Florence, where he taught philosophy until his return to Sicily in 1860. Although he began his career as a penal law specialist with interest in criminal statistics, his main work is the seminal Criticism of the science of comparative law of 1857. (en)
- Emerico Amari (Palermo, 10 maggio 1810 – Palermo, 21 febbraio 1870) è stato un giurista, politico, filosofo, giornalista e accademico italiano antesignano della disciplina del diritto comparato, studioso di economia con interessi e competenze filosofiche; fu uno dei protagonisti del movimento politico liberale durante il Risorgimento italiano. (it)
- Emerico Amari (né le 10 mai 1810 à Palerme et mort le 20 septembre 1870 dans la même ville) est un juriste et un homme politique italien. Ce fut durant le Risorgimento l'un des protagonistes du mouvement politique libéral. (fr)
- Emerico Amari (ur. 10 maja 1810 r. w Palermo, zm. 20 września 1870 r. tamże) – włoski polityk, ekonomista, publicysta, prawnik, wydawca i pedagog. Jedna z ważniejszych postaci liberalnego ruchu politycznego podczas włoskiego Risorgimento. (pl)
- Эмерико Амари (итал. Emerico Amari; 10 мая 1810, Палермо, Королевство Сицилия — 20 сентября 1870, Палермо, Королевство Италия) — видный итальянский политик, экономист, статистик, публицист, юрист, издатель и педагог XIX века. Один из видных деятелей либерального политического движения времён итальянского Рисорджименто. (ru)
- Emerico Amari, född 10 maj 1810 i Palermo, död där 20 september 1870, var en italiensk jurist och politiker. Amari blev professor i straffrätt vid 1841. Han deltog i oroligheterna 1847–49, tvingades därför fly och levde sedan i kungariket Sardinien till 1861, då han återvände till sin fäderneö. Han utövade sedan i det nya kungariket Italien en inflytelserik verksamhet som deputerad och ämbetsman. (sv)
- Емеріко Амарі (італ. Emerico Amari; 10 травня 1810, Палермо, Королівство Сицилія — 20 вересня 1870, Палермо, Королівство Італія) — видатний італійський політик, економіст, статистик, публіцист, юрист, видавець і педагог XIX століття. Один з видних діячів ліберального політичного руху часів італійського Рісорджіменто. (uk)
- Ο Εμέρικο Αμάρι (ιταλικά: Emerico Amari, 1810–1870) ήταν Ιταλός νομικός και πολιτικός, πρωτοπόρος του συγκριτικού δικαίου, καθώς και οικονομολόγος με φιλοσοφικά ενδιαφέροντα και δεξιότητες. Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του φιλελεύθερου πολιτικού κινήματος, κατά τη διάρκεια της ιταλικής ενοποίησης. Όταν τα στρατεύματα των Βουρβόνων κατέλαβαν ξανά το Παλέρμο, αποκαθιστώντας τη μοναρχία το 1849, ο Εμέρικο Αμάρι κατέφυγε πρώτα στη Μάλτα και μετά στη Γένοβα. (el)
|
| has abstract
| - Ο Εμέρικο Αμάρι (ιταλικά: Emerico Amari, 1810–1870) ήταν Ιταλός νομικός και πολιτικός, πρωτοπόρος του συγκριτικού δικαίου, καθώς και οικονομολόγος με φιλοσοφικά ενδιαφέροντα και δεξιότητες. Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του φιλελεύθερου πολιτικού κινήματος, κατά τη διάρκεια της ιταλικής ενοποίησης. Ο Εμέρικο Αμάρι ανήκε σε μια παλαιά και αριστοκρατική οικογένεια του Παλέρμο. Πατέρας του ήταν ο κόμης και βουλευτής Αντριάνο Μαριάνο Σαλβατόρε Αμάρι και μητέρα του η Ροζαλία Μπαγιάρντι. Αφού ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στο Βασιλικό Κολλέγιο «Καρολίνο Καλασάντσιο» του Παλέρμο, φοίτησε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Παλέρμο. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου, το οποίο εγκατάλειψε για να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία. Δημοσίευσε άρθρα σε επιστημονικές λογοτεχνικές εφημερίδες, όπου άσκησε κριτική στην καντιανή σκέψη, η οποία εκείνη την περίοδο ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στους πνευματικούς κύκλους της Σικελίας. Ασχολήθηκε επίσης με την εμπειριστική θεώρηση του Άγγλου Τζων Λοκ και με τις φιλοσοφικές απόψεις του . Από το 1836 ξεκίνησε να δημοσιεύει άρθρα νομικού και οικονομικού περιεχομένου του ως ανταποκριτής με άρθρα για δωρεάν νομικά και οικονομικά θέματα στην «Εφημερίδα της Στατιστικής» (Giornale di Statistica). Αυτά τα θέματα που πρότεινε ξανά στη διδασκαλία του ποινικού δικαίου από το 1841 έως το 1848 στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο, όπου τράβηξε την προσοχή της αστυνομίας των Βουρβόνων για τη χειροκροτημένη διάλεξή του τον Δεκέμβριο του 1842 σχετικά με τη θανατική ποινή. Από το 1841 έως το 1848 κατείχε τη θέση του καθηγητή ποινικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο, όπου απέσπασε την προσοχή της αστυνομίας των Βουρβόνων για τις απόψεις του πάνω στη θανατική ποινή. Στις 28 Νοεμβρίου του 1847 έδωσε μια παθιασμένη ομιλία μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος στο Παλέρμο, εκφράζοντας φιλελεύθερες και αντιπολιτευόμενες απόψεις. Δύο ημέρες πριν από το ξέσπασμα της συνελήφθη, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λίγες μέρες αργότερα. Ως βουλευτής του Σαλέμι και του Παλέρμο, εργάστηκε για τη θέσπιση ενός νέου συντάγματος του Βασιλείου της Σικελίας, ενώ ως πρεσβευτής της επαναστατικής κυβέρνησης μετέβη στο Τορίνο για να προσφέρει το θρόνο της Σικελίας στον Δούκα Φερδινάνδο της Γένοβας. Όταν τα στρατεύματα των Βουρβόνων κατέλαβαν ξανά το Παλέρμο, αποκαθιστώντας τη μοναρχία το 1849, ο Εμέρικο Αμάρι κατέφυγε πρώτα στη Μάλτα και μετά στη Γένοβα. Κατά τη διάρκεια της αυτοεξορίας του αλληλογραφούσε με τον και συνεργάστηκε με οικονομικές εφημερίδες, δημοσιεύοντας το 1857 το σημαντικότερο έργο του «Η κριτική μιας επιστήμης συγκριτικών νόμων» (La Critica di una scienza delle legislazioni comparate). Το 1859 έγινε καθηγητής φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Ανωτάτων Σπουδών της Φλωρεντίας, όπου παρέμεινε μέχρι το 1860. Το 1860, μετά την επιτυχή Εκστρατεία των Χιλίων του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι, επέστρεψε στο Παλέρμο, αναλαμβάνοντας από την προσωρινή κυβέρνηση να βρει λύσεις που θα επιτύγχαναν μια ομαλή ενσωμάτωση των νότιων περιοχών της Ιταλικής Χερσονήσου στο νέο Βασίλειο. Ωστόσο, σύντομα παραιτήθηκε από το έργο που του είχε ανατεθεί, συνειδητοποιώντας ότι ολόκληρο το εγχείρημα αποτελούσε ουσιαστικά μία προσπάθεια δημιουργίας ενός συγκεντρωτικού Βασιλείου υπό τη δυναστεία της Σαβοΐας. Ως εκ τούτου, αρνήθηκε τα δημόσια αξιώματα που του προτάθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Δημόσιας Παιδείας. Προτεινόμενος ως υποψήφιος από όλο το κοινοβουλευτικό πολιτικό φάσμα, ο Εμέρικο Αμάρι εξελέγη βουλευτής στην πρώτη Βουλή του Βασιλείου της Ιταλίας. Η παραίτησή του, που υποβλήθηκε ένα χρόνο αργότερα και οφειλόταν στην ασθένεια του γιου του, δεν έγινε δεκτή. Εξελέγη για μία ακόμη θητεία το 1867, αλλά αποσύρθηκε σύντομα από τα καθήκοντά του. Το 1868 έγινε δημοτικός σύμβουλος της πόλης του Παλέρμο, θέση που κράτησε μέχρι το θάνατό του, στις 20 Σεπτεμβρίου 1870. (el)
- Emerico Amari (1810–1870) was an Italian jurist and a pioneer of comparative law. Although of Sicilian aristocratic origin, Amari was a liberal thinker. After assuming the University of Palermo professorship for penal law in 1841, he entered politics in 1848 and fled shortly thereafter to Florence, where he taught philosophy until his return to Sicily in 1860. Although he began his career as a penal law specialist with interest in criminal statistics, his main work is the seminal Criticism of the science of comparative law of 1857. (en)
- Emerico Amari (Palermo, 10 maggio 1810 – Palermo, 21 febbraio 1870) è stato un giurista, politico, filosofo, giornalista e accademico italiano antesignano della disciplina del diritto comparato, studioso di economia con interessi e competenze filosofiche; fu uno dei protagonisti del movimento politico liberale durante il Risorgimento italiano. (it)
- Emerico Amari (né le 10 mai 1810 à Palerme et mort le 20 septembre 1870 dans la même ville) est un juriste et un homme politique italien. Ce fut durant le Risorgimento l'un des protagonistes du mouvement politique libéral. (fr)
- Emerico Amari (ur. 10 maja 1810 r. w Palermo, zm. 20 września 1870 r. tamże) – włoski polityk, ekonomista, publicysta, prawnik, wydawca i pedagog. Jedna z ważniejszych postaci liberalnego ruchu politycznego podczas włoskiego Risorgimento. (pl)
- Эмерико Амари (итал. Emerico Amari; 10 мая 1810, Палермо, Королевство Сицилия — 20 сентября 1870, Палермо, Королевство Италия) — видный итальянский политик, экономист, статистик, публицист, юрист, издатель и педагог XIX века. Один из видных деятелей либерального политического движения времён итальянского Рисорджименто. (ru)
- Emerico Amari, född 10 maj 1810 i Palermo, död där 20 september 1870, var en italiensk jurist och politiker. Amari blev professor i straffrätt vid 1841. Han deltog i oroligheterna 1847–49, tvingades därför fly och levde sedan i kungariket Sardinien till 1861, då han återvände till sin fäderneö. Han utövade sedan i det nya kungariket Italien en inflytelserik verksamhet som deputerad och ämbetsman. (sv)
- Емеріко Амарі (італ. Emerico Amari; 10 травня 1810, Палермо, Королівство Сицилія — 20 вересня 1870, Палермо, Королівство Італія) — видатний італійський політик, економіст, статистик, публіцист, юрист, видавець і педагог XIX століття. Один з видних діячів ліберального політичного руху часів італійського Рісорджіменто. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
