rdfs:comment
| - Frank M. "Wildfire" Schulte (September 17, 1882 – October 2, 1949) was an American outfielder in Major League Baseball (MLB) who played for the Chicago Cubs, Pittsburgh Pirates, Philadelphia Phillies, and Washington Senators from 1904 to 1918. He helped the Cubs win four National League (NL) championships and two World Series. In 1911, he won the NL Chalmers Award, a precursor to the modern-day MVP award; that year, Schulte had become the first of only seven players in history to join the 20–20–20–20 club, hitting 30 doubles, 21 triples, and 21 home runs, and stealing 23 bases. (en)
- フランク・シュルト(Frank M. Schulte、 1882年9月17日 - 1949年10月2日)は、1900~1910年代に活躍したアメリカ・メジャーリーグの野球選手。ポジションは外野手。ニューヨーク州コホークトン生まれ。右投げ左打ち。ニックネームは"Wildfire"(ワイルドファイアー)。主にシカゴ・カブスで活躍した強打者で、1911年にナショナルリーグ最優秀選手賞の最初の受賞者となった。 (ja)
- 法蘭克·M·舒爾特(英語:Frank M. "Wildfire" Schulte,1882年9月17日-1949年10月2日),綽號「野火」,為美國職棒大聯盟的外野手。生涯曾效力過小熊、海盜、費城人與參議員(今雙城)等隊。 (zh)
- Frank M. Schulte (ur. 17 września 1882, zm. 2 października 1949) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego przez 15 sezonów w Major League Baseball. Zawodową karierę rozpoczynał w zespołach niższych lig, między innymi w , gdzie był obserwowany przez skauta Chicago Cubs George'a Huffa i niebawem 21 sierpnia 1904 roku podpisał kontrakt z tym klubem. Miesiąc później zadebiutował w MLB w meczu przeciwko Philadelphia Phillies. W sezonie 1906 zdobył 13 triple'ów i był najlepszy w tej klasyfikacji w National League. W 1907 i 1908 wraz z zespołem Cubs wygrał World Series. W 1911 był najlepszy w lidze w zdobytych home runach (21), zaliczonych RBI (107) oraz w slugging percentage (0,534). W tym samym sezonie został członkiem Klubu 20–20–20–20 (zdobył także 30 double'ów, 21 t (pl)
|