rdfs:comment
| - Intonace (z lat. in-tonare, zaznít) je v hudbě správné nasazení tónu co do výšky i přednesu. (cs)
- Intonation bezeichnet in der Musik verschiedene Vorgänge und Tätigkeiten. (de)
- In music, intonation is the pitch accuracy of a musician or musical instrument. Intonation may be flat, sharp, or both, successively or simultaneously. In vocal music, intonation also signifies the singing of an opening phrase. (en)
- L'intonation musicale ou la justesse d'intonation définit la précision de la hauteur des notes de musique jouées ou chantées, par comparaison avec un système d'accord de référence. L’intonazione désigne aux XVIe – XVIIe siècles dans la musique italienne, le bref prélude, proche du style de la toccata, chargé de donner aux chanteurs ou à l'assemblée le ton de la pièce vocale qui la suit. (fr)
- Entonación, en música, se refiere a la percepción correcta del músico respecto a una altura, o bien, a la capacidad de un instrumento de producir correctamente las alturas. (es)
- L'intonazione è una caratteristica fondamentale del suono, riguarda la sua altezza. (it)
- Intonatie heeft in de muziek betrekking op de marge, waarbinnen een toon in hoogte en klankkleur kan variëren, zonder dat hij als een andere toon wordt ervaren. Deze twee aspecten hebben beiden specifieke toepassingen, namelijk ten eerste het juist spelen van een toon binnen een bepaalde muzikale context, of ook 'zuiver' spelen, en ten tweede het bepalen van de klankkleur van een toon, bijvoorbeeld bij de bouw van een instrument. (nl)
- Intonation kan inom musiken ha flera betydelser som alla har att göra med att precisera en tonhöjd, ett intervall eller att optimera en klang hos ett instrument. 1.
* Att sjunga eller spela före för att på så sätt ge ton till sångare som ska börja sjunga. Se Intonation (gregoriansk sång). 2.
* En samlad benämning på olika åtgärder som en orgelbyggare vidtar för att få orgelpipor att återge en ton med önskade egenskaper eller som en pianotekniker vidtar för att ge pianots strängar en jämn klang. 3.
* Ibland använt synonymt med stämning av ett instrument[källa behövs], men framför allt för att mellan flera instrument eller röster uppnå önskade intervall i ren, tempererad eller annan stämning. (sv)
- Интона́ция (позднелат. intonatio как термин теории музыки — «пение в <церковном> тоне» или «настройка на <церковный> тон») — многозначный музыкальный термин. (ru)
- Інтонація (лат. intonatio, дослівно — «у тон») у музиці — багатозначне поняття, що в загальному випадку стосується задачі точного відтворення висотного відношення тонів., (uk)
- Intonacja – określenie to w muzyce ma trzy znaczenia: 1.
* krótka, wstępna fraza muzyczna, która ułatwia „zgranie” się osób przystępujących do wykonania właściwego utworu. W niektórych rodzajach muzyki dawnej (np. w chorale gregoriańskim) intonacja była sztuką samą w sobie i odgrywała rolę specjalnego, wstępnego ornamentu muzycznego. 2.
* przy użyciu określeń „czyste” lub „nieczyste” subiektywne sprecyzowanie dokładności wykonania właściwej, zapisanej w utworze muzycznym wysokości danego dźwięku. Pojęcie „intonacji” stosuje się w tym wypadku do wykonania muzyki głosem lub przez instrumenty smyczkowe i dęte. 3.
* W odniesieniu do czynności konserwacyjnych i regulacji niektórych instrumentów oznacza to zabiegi, mające na celu poprawę barwy dźwięku. W fortepianie dokonuje się tego (zaws (pl)
|