| rdfs:comment
| - Židovská diaspora (hebrejsky: גלות, galut „exil, zajetí“, nebo Tfuca, „rozptýlení“) je židovské usídlení mimo Zemi izraelskou v důsledku vyhnání či emigrace Židů z jejich domoviny. Jako počátky rozptýlení a diaspory se pokládá zničení Šalomounova chrámu, vyhnání židovské populace a zničení druhého Chrámu po Bar Kochbově povstání, po němž Římané okupovali Judeu v 1. a 2. století n. l. Později se termínem diaspora začaly označovat židovské obce mimo zemi izraelskou (חוץ לארץ, chuc la-arec). Diaspoře se věnuje izraelské muzeum v Tel Avivu, které se jmenuje Bejt ha-Tfucot. (cs)
- Galut (hebrejsky: גלות) nebo Golus znamená doslova exil. Toto slovo se používá v souvislosti s exilem židovského lidu ze země izraelské. Celkem existovaly v minulosti čtyři exily. Ty by měly být skryty ve verši z knihy Genesis (15:12): „A hle, padl na něho přístrach a veliká temnota,“ kde „strach“ odkazuje k Babylonii, „temnota“ odkazuje k Médii, „velký“ odkazuje k Řecku a „padl na něho“ k Edomu. Tyto čtyři exily mají korespondovat se čtyřmi zvířaty: velbloudem, králíkem, zajícem a vepřem. (cs)
- Die jüdische Diaspora (hebräisch גלות Galut, jiddisch Golus) ist die bis heute anhaltende Zerstreuung (griechisch διασπορά diasporá) der Juden. Sie begann mit der ersten babylonischen Eroberung des Reiches Juda im Jahr 597 v. Chr., wobei viele Judäer nach Babylon exiliert wurden. Im 20. Jahrhundert wurde als Analogie zum griechischen Begriff Diaspora das Wort Tefutsot (hebräisch תפוצות) gebildet. In der Judaistik bezeichnet der Begriff גלות Galut meist nur die Exilzeit zwischen dem Ansiedlungsverbot für Juden in Jerusalem 135 n. Chr. durch Kaiser Hadrian bis zur Gründung des Staates Israel im Jahre 1948. (de)
- La diaspora juive ((he) Tefutzah, « dispersé » ou Galout, « Exil ») désigne la dispersion du peuple juif à travers le monde. (fr)
- De Joodse diaspora (de klemtoon ligt op de eerste a, uit het Oudgrieks διασπορά, "verstrooiing", "uitzaaiing") duidt op de tot op heden voortdurende verstrooiing van de Joden. Het woord diaspora kan zowel het verstrooien zelf aanduiden, als de streken waarin de verstrooide Joden kwamen te wonen. Naar analogie van het Griekse woord, wordt in de 20e eeuw ook wel de Hebreeuwse term Tefutsot (תפוצות) gebruikt. In de Judaïstiek duidt גלות, Galut meestal op de periode tussen 135, het jaar waarin keizer Hadrianus Joden verbande uit Jeruzalem, tot aan de oprichting van de staat Israël in 1948. (nl)
- Galut lub Golus (hebr. גלות) – wygnanie, wypędzenie Żydów z kraju (Palestyna, Izrael) i ich pobyt na obczyźnie. Diaspora żydowska rozpoczęła się w VI wieku p.n.e. niewolą babilońską, a następnie w 135 roku, kiedy upadło powstanie Szymona Bar Kochby, a cesarz Hadrian wydał Żydom zakaz wstępu do Jerozolimy, w rezultacie czego zostali rozproszeni po całym Imperium Rzymskim. (pl)
- Diáspora judaica (no hebraico tefutzah, "dispersado", ou גלות galut "exílio") refere-se a diversas expulsões forçadas dos judeus pelo mundo e da consequente formação das comunidades judaicas fora do que hoje é conhecido como Israel, partes do Líbano e Jordânia (por dois mil anos). (pt)
- يشير الشتات اليهودي إلى تشتت الإسرائيليين أو اليهود خارج أرض أجدادهم (أرض الميعاد) واستقرارهم لاحقًا في أجزاء أخرى من العالم. يشير مصطلح «المنفى» بحسب الكتاب المقدس العبري إلى مصير الإسرائيليين الذين نُقلوا إلى المنفى من مملكة إسرائيل خلال القرن الثامن قبل الميلاد، وبنو يهوذا من مملكة يهوذا الذين أخِذوا إلى المنفى خلال القرن السادس قبل الميلاد. أصبح بنو يهوذا يعرفون باسم «اليهود» في المنفى، و«مردخاي اليهودي» من سفر إستير هو أول ذكر كتابي للمصطلح. (ar)
- La diàspora jueva (en hebreu Galut גלות; en ídix Golus, exili) es refereix a la dispersió dels jueus arreu el món. Originalment es va utilitzar per a referir-se a l'exili dels jueus del Regne de Judà el 586 aC a Babilònia, i després per l'exili provocat per la destrucció de Jerusalem pels romans el 135 dC El terme, però, també es refereix als moviments històrics de la població jueva dispersa, i el seu desenvolupament cultural a les nacions on es van establir. En aquest sentit la fi de la diàspora està representada per la creació de l'estat d'Israel el 1948. La diàspora jueva ha estat una de les principals fonts de creixement i empoderament d'Israel. (ca)
- Η Εβραϊκή διασπορά (εβραϊκά: תְּפוּצָה) ή εξορία (εβραϊκά: גָּלוּת γκαλούτ; Γίντις: γκολούς) είναι η διασπορά των Ισραηλιτών ή Εβραίων εκτός της πατρίδας των προγόνων τους (η Γη του Ισραήλ) και η επακόλουθη εγκατάσταση τους σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Σε 132 μ.Χ., ο Μπαρ Κοχμπά ηγήθηκε μιας εξέγερσης εναντίον του Αδριανού. Αυτή η εξέγερση σχετιζόταν με τη μετονομασία της Ιερουσαλήμ σε Αιλία Καπιτωλίνα. Μετά από τέσσερα χρόνια πολέμου, η εξέγερση κατεστάλη, και οι Ρωμαίοι απαγόρευσαν στους Εβραίους να εισέρχονται στην Ιερουσαλήμ. (el)
- La Juda diasporo, aŭ hebrea-juda diasporo (hebree: גלות = Tefutzah aŭ Galut , laŭlitere ekzilo aŭ disperdo) estas la disperdiĝo de de la dek du izraelaj triboj okazanta dum la regado de Babilonio kaj de la romia imperio. Sekve la termino ricevis la pli ĝeneralan signifon de 'migrado. Estas ĝenerale akceptite ke la hebrea diasporo komenciĝis ĉirkaŭ en la 8-a - 6-a jarcento a.K. post la falo de la izraela reĝlando kaj de la regno de Jehuda kaj la sistema forigo de la hebrea popolo el liaj teritorioj. (eo)
- La diáspora judía (en hebreo: Tfut'za, תפוצה) o el Exilio (hebreo: Galut, גלות; yiddish: Golus) se refiere a la dispersión de los hijos de Israel y los judíos posteriores fuera de lo que se considera su patria ancestral (la Tierra de Israel) y de las comunidades construidas por ellos en todo el mundo. El primer exilio fue el exilio asirio, la expulsión del Reino de Israel (Samaria) por Tiglatpileser III de Asiria en el 733 a. C., y su finalización por Sargón II con la destrucción del reino en el 722 a. C., después del final del asedio de tres años que Salmanasar V comenzó en Samaria. (es)
- The Jewish diaspora (Hebrew: תְּפוּצָה, romanized: təfūṣā) or exile (Hebrew: גָּלוּת gālūṯ; Yiddish: golus) is the dispersion of Israelites or Jews out of their ancient ancestral homeland (the Land of Israel) and their subsequent settlement in other parts of the globe. In 132 CE, Bar Kokhba led a rebellion against Hadrian, a revolt connected with the renaming of Jerusalem as Aelia Capitolina. After four years of devastating warfare, the uprising was suppressed, and Jews were forbidden access to Jerusalem. (en)
- Judu-diaspora (hebreeraz: תְּפוּצָה, təfūṣā) edo erbestea (hebreeraz: גָּלוּת, gālūṯ; yiddishez: golus) Israelgo seme-alaben eta ondorengo juduen sakabanaketa da, beren antzinako aberritzat (Israelgo Lurraldea) hartzen denetik eta haiek mundu osoan eraikitako komunitateetatik kanpo. Lehen erbestea izan zen, k.a. 733an Asiriako Tiglath-Pileser III.ak Israelgo Erresumatik (Samaria) bota zituztenean hasi eta k.a. 722an Sargon II.ak erreinua suntsitu zuenean amaitu zena. Bitartean, Salmanasar V.a Samarian hasi zen hiru urteko setioa jasan zuten. (eu)
- Diaspora Yahudi (bahasa Ibrani: Tefutzah, "tersebar", atau Galut גלות, "pembuangan") adalah penyebaran orang-orang Yahudi di seluruh dunia. Secara umum pengertian diaspora dianggap telah dimulai dengan pembuangan di Babel pada 597 SM, setelah sejumlah komunitas Yahudi Timur Tengah terbentuk pada waktu itu sebagai akibat dari kebijakan yang toleran dan kemudian menjadi pusat-pusat kehidupan Torah dan Yudaisme yang penting selama abad-abad berikutnya. Kekalahan orang-orang Yahudi pada Pemberontakan Besar Yahudi pada tahun 70 dan Pemberontakan Bar Kokhba pada 135 dalam menghadapi Kekaisaran Romawi merupakan salah satu faktor penting yang menyebabkan besarnya jumlah dan daerah pemukiman di diaspora, karena banyak orang Yahudi yang tersebar setelah hilangnya negara mereka Yudea atau dijual dala (in)
- La Diaspora ebraica (in lingua ebraica 'Tefutzah' o 'Galut' גלות, letteralmente "esilio", "dispersione") è la dispersione del popolo ebraico avvenuta durante il regno di Babilonia e sotto l'impero romano. In seguito il termine assunse il significato più generale di migrazione. Il termine è anche usato, in forma più spirituale, per riferirsi agli ebrei i cui antenati si sono convertiti all'ebraismo al di fuori di Israele, sebbene questi non possano essere propriamente definiti come esiliati. Mappa della diaspora ebraica Israele + 1.000.000 + 100.000 + 10.000 + 1.000 (it)
- Еврейская диаспора (ивр. תְּפוּצָה, англ. Tfutza; галу́т, англ. Galut, ивр. גָּלוּת, идиш Golus — «принудительное изгнание, рассеяние») является одной из самых старых и хорошо изученных диаспор мира. Рассеяние евреев началось после падения Израильского царства, в конце VIII века до н. э., затем продолжилось во временa Вавилонского плена VI века до н. э., увеличилось в эллинистическую эпоху и, наконец, стало массовым в римскую. Уникальность еврейской диаспоры состоит в том, что в течение длительного периода своей истории абсолютное большинство евреев оказалось оторвано от своей исторической родины Иудеи (Израиля), которая подверглась интенсивной арабизации и исламизации во времена арабских завоеваний. Таким образом, в отличие от греков и армян, все евреи в определённый период оказали (ru)
- Єврейська діаспора (івр. תְּפוּצָה (англ. Tfutza) — [примусове] вигнання, розсіювання; галут (גָּלוּת) є однією з найстаріших і добре вивчених діаспор світу. Розсіювання євреїв почалося після падіння Ізраїльського царства, наприкінці VIII століття до н. е., потім продовжилося в часи вавилонського полону VI століття до н. е., збільшилася в елліністичну епоху і, нарешті, стало масовим в римську. Унікальність єврейської діаспори полягає в тому, що протягом тривалого періоду своєї історії абсолютна більшість євреїв виявилася відірваною від своєї історичної батьківщини Юдеї (Ізраїлю), яка піддалася інтенсивній арабізації та ісламізації за часів арабських завоювань. Таким чином, на відміну від греків і вірмен, всі євреї в певний період виявилися членами діаспори, фактично втративши не тільки кон (uk)
- 犹太人流散史，（希伯來語：תְּפוּצָה，Tfutza）或流亡（希伯來語：גָּלוּת，Galut，意第緒語：Golus）是指以色列人、和随后的犹太人离开祖先的故土（以色列地），随后在世界各个角落定居。 根据希伯来文圣经，“流亡”一词是指公元前8世纪从以色列王国流亡出来的以色列人的命运，也指公元6世从猶大王國流放出来的犹太族人的命运。在流亡中，人们将犹太族人称为“犹太人”（יְהוּדִים，或Yehudim）——以斯帖記中的“犹太人末底改”是圣经中第一次提到犹太人这个词语。 第一次大流散是，始於公元前733年亚述的提格拉特帕拉沙尔三世開始将犹太人从以色列王國驱逐出去，直至公元前722年，在萨尔玛那萨尔五世對以色列進行長達三年的圍城後，萨尔贡二世摧毁了以色列王国后。第二次大流散爲公元前597年的巴比伦流亡——猶大王國的一部分犹太再度被驅逐。公元前586年尼布甲尼撒二世治下的新巴比倫王國又再一次驅逐猶太人。 在第二聖殿被摧毀之前，猶太大離散已經持續了數個世紀。直至公元一世紀中葉，除了猶太王國、敘利亞和巴比倫，大型的猶太社區亦存在於羅馬埃及行省、克里特與昔蘭尼加以及羅馬本身。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)