| rdfs:comment
| - Als Neoslawismus bezeichnet man eine Form des west- und südslawischen Nationalismus im späteren 19. und frühen 20. Jahrhundert, dessen Ziel in der Schaffung kleinerer slawischer Einheiten ohne Russland besteht. Er ist im Gegensatz zum Panslawismus zu sehen, der eine allslawischen Union mit (bzw. unter der Führung von) Russland anstrebt. (de)
- Неославизм — политическое движение, которое возникло в конце XIX века и происходит из тех же идейных основ, что и панславизм. Оно оформилось в результате деятельности чешских национальных активистов. На рубеже XIX-XX вв. начался новый этап славянского движения, который был ответом на Боснийский кризис и усиление немецкого натиска на славянские государства в Европе. Организаторы стремились объединить славянские народы для отпора германскому и мадьярскому наступлению в области экономики, политики, культуры, языка. (ru)
- Neo-Slavism was a short-lived movement originating in Austria-Hungary around 1908 and influencing nearby Slavic states in the Balkans as well as Russia. Neoslavists promoted cooperation between Slavs on equal terms in order to resist Germanization, pursue modernization as well as liberal reforms, and wanted to create a democratic community of Slavic nations without a dominating influence of Russia. (en)
- Neoslawizm (gr. νέος néos „nowy” + łac. Slavi „Słowianie”) – ruch polityczny powstały pod koniec XIX wieku wyrastający z i jednocześnie krytyczny wobec panslawizmu. Powstał wskutek działalności narodowych działaczy czeskich. Neoslawiści chcieli także przekształcenia Austro-Węgier w słowiańskie państwo federacyjne, zaś po aneksji Bośni i Hercegowiny w roku 1908 przekształcenia Austro-Węgier w potrójną monarchię z narodowościami słowiańskimi jako trzecim królestwem równym austriackim Niemcom oraz Węgrom. Idea neoslawizmu przyczyniła się również do powstania Jugosławii. (pl)
- Неославізм був короткочасним рухом, що виник в Австро-Угорщині близько 1908 року і вплинув на сусідні слов'янські держави на Балканах, а також на Росію. Неославісти пропагували співробітництво між слов'янами на рівних умовах, щоб протистояти германізації, проводити модернізацію, а також ліберальні реформи, і хотіли створити демократичну спільноту слов'янських народів без домінуючого впливу Росії. (uk)
|
| has abstract
| - Als Neoslawismus bezeichnet man eine Form des west- und südslawischen Nationalismus im späteren 19. und frühen 20. Jahrhundert, dessen Ziel in der Schaffung kleinerer slawischer Einheiten ohne Russland besteht. Er ist im Gegensatz zum Panslawismus zu sehen, der eine allslawischen Union mit (bzw. unter der Führung von) Russland anstrebt. (de)
- Neo-Slavism was a short-lived movement originating in Austria-Hungary around 1908 and influencing nearby Slavic states in the Balkans as well as Russia. Neoslavists promoted cooperation between Slavs on equal terms in order to resist Germanization, pursue modernization as well as liberal reforms, and wanted to create a democratic community of Slavic nations without a dominating influence of Russia. It was a branch of a larger and older Pan-Slavism ideology. Unlike Pan-Slavism, Neo-Slavism did not attach importance to religion and did not discriminate between Catholics and Orthodox believers, did not support the creation of a single Slavic state, and was mostly interested in a non-violent realization of its program. (en)
- Неославизм — политическое движение, которое возникло в конце XIX века и происходит из тех же идейных основ, что и панславизм. Оно оформилось в результате деятельности чешских национальных активистов. На рубеже XIX-XX вв. начался новый этап славянского движения, который был ответом на Боснийский кризис и усиление немецкого натиска на славянские государства в Европе. Организаторы стремились объединить славянские народы для отпора германскому и мадьярскому наступлению в области экономики, политики, культуры, языка. (ru)
- Neoslawizm (gr. νέος néos „nowy” + łac. Slavi „Słowianie”) – ruch polityczny powstały pod koniec XIX wieku wyrastający z i jednocześnie krytyczny wobec panslawizmu. Powstał wskutek działalności narodowych działaczy czeskich. Główną ideą neoslawistów była wspólna obrona terenów zamieszkanych przez Słowian przed pangermanistyczną ekspansją niemiecką. Aby realizacja tego celu była możliwa, ruch postulował równość wszystkich Słowian wobec siebie i autonomiczny status poszczególnych grup. Każdy z narodów słowiańskich miał się rozwijać autonomicznie pod względem kulturowym, ekonomicznym i politycznym, lecz miały one współpracować ze sobą. Neoslawizm żądał demokratycznej wspólnoty Słowian, wolnej od dominującego wpływu Rosji. Działacze neoslawistyczni w szczególności krytykowali ideę dominacji Rosjan i wiary prawosławnej nad innymi Słowianami i ich wierzeniami. W przeciwieństwie do panslawizmu, neoslawizm nie zakładał, aby jakaś grupa Słowian była położona wyżej w hierarchii relacji jednych grup słowiańskich nad drugimi, nie żądano też dominacji jednej obowiązującej religii dla wszystkich narodów słowiańskich. Aby uniknąć pułapki panslawizmu, wolano kulturową syntezę zamiast dominacji. Neoslawiści chcieli także przekształcenia Austro-Węgier w słowiańskie państwo federacyjne, zaś po aneksji Bośni i Hercegowiny w roku 1908 przekształcenia Austro-Węgier w potrójną monarchię z narodowościami słowiańskimi jako trzecim królestwem równym austriackim Niemcom oraz Węgrom. Ruch przez pewien czas uzyskał poparcie w niektórych politycznych kręgach Rosji, ze względu jednak na dominujące protekcjonalne nastawienie Rosjan wobec innych narodów słowiańskich, dyskryminację Polaków, Ukraińców oraz Białorusinów, jak również panujący w Rosji antykatolicyzm, neoslawizm nie zyskał ostatecznie szerszego poparcia. W Polsce związany z ruchem był Roman Dmowski, pragnący poprzez wykorzystanie idei neoslawizmu przenieść problem polsko-rosyjski na forum międzynarodowe oraz uczynić Polaków równorzędnym partnerem wobec Rosjan, jednakże ze względu na prorosyjskość ruchu nie zdobył on większej popularności. Neoslawiści zorganizowali trzy zjazdy ruchu, pierwszy w 1908 roku w Pradze, w którym akces uczestnictwa zgłosił Dmowski. Drugi kongres odbył się w 1909 r. w Petersburgu, zaś trzeci, już bez udziału Polaków, w 1910 r. w Sofii. Podczas zjazdów neoslawistów uwidocznił się konflikt między Polakami a Rosjanami, a także między Serbami a Bułgarami. W obu konfliktach pośredniczyć próbował bezskutecznie działacz czeski Karel Kramář. W roku 1909 neoslawiści utworzyli wspólny blok „” w parlamencie Austro-Węgier (pozbawiony jednakże działaczy polskich i ukraińskich). Idea neoslawizmu przyczyniła się również do powstania Jugosławii. (pl)
- Неославізм був короткочасним рухом, що виник в Австро-Угорщині близько 1908 року і вплинув на сусідні слов'янські держави на Балканах, а також на Росію. Неославісти пропагували співробітництво між слов'янами на рівних умовах, щоб протистояти германізації, проводити модернізацію, а також ліберальні реформи, і хотіли створити демократичну спільноту слов'янських народів без домінуючого впливу Росії. Це була гілка більшої та давнішої панславізму . На відміну від панславізму, неослов'янство не надавало значення релігії і не робило розрізнення між католиками та православними, не підтримувало створення єдиної слов'янської держави, а переважно було зацікавлене в ненасильницькій реалізації своєї програми. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
