| rdfs:comment
| - Fonace (z řec. fóné, hlas, zvuk) znamená proces vytváření zvuku v hlasivkách, případně v celém hrtanu. Vzduch z plic prochází hlasivkami a hrtanem a je dále modulován jazykem, rty atd. (cs)
- Mit Artikulation (lateinisch articulare ‚deutlich aussprechen‘) bezeichnet man im linguistischen bzw. phonetischen Sinne die Realisierung der Phoneme und Wörter menschlicher Sprachen durch die Artikulationsorgane, also die neuro-muskulären Vorgänge beim Sprechen (bei den Lautsprachen) bzw. beim Gebärden (mit Händen, bei den Gebärdensprachen). Im Rahmen der Spracherzeugung bei Lautsprachen ist die Artikulation im engeren Sinn definiert als die Sprechbewegungen der Artikulationsorgane, in Abgrenzung von Atmung und Stimmgebung (Phonation). (de)
- La phonation est la production des phones ou sons propres à la langue parlée. L'être humain produit un son dans son conduit vocal en chassant l'air de ses poumons (en expirant) ; cet air passe au travers des cordes vocales puis de la cavité buccale ou de la cavité nasale. Les caractéristiques sonores produites sont contrôlées par le débit d'air expiré, la tension sur les cordes vocales, et la forme du conduit vocal (langue, bouche, mâchoire). On classe les sons produits en quatre grandes classes : 1.
* son sonore/voisé ; 2.
* son sourd/non voisé ; 3.
* son occlusif ; 4.
* son fricatif. (fr)
- The term phonation has slightly different meanings depending on the subfield of phonetics. Among some phoneticians, phonation is the process by which the vocal folds produce certain sounds through quasi-periodic vibration. This is the definition used among those who study laryngeal anatomy and physiology and speech production in general. Phoneticians in other subfields, such as linguistic phonetics, call this process voicing, and use the term phonation to refer to any oscillatory state of any part of the larynx that modifies the airstream, of which voicing is just one example. Voiceless and supra-glottal phonations are included under this definition. (en)
- Artikulasi adalah perubahan rongga dan ruang dalam saluran suara untuk menghasilkan bunyi bahasa demi kata yang baik, benar dan jelas. Area artikulasi terbentang dari bibir luar sampai pita suara, di mana fonem-fonem terbentuk berdasarkan getaran pita suara disertai perubahan posisi lidah dan semacamnya. (in)
- 音声学における発声（はっせい、英: phonation）は、声帯が肺からの気流を振動させ音波を発生させる作用である。 喉頭には粘膜で覆われ内部に筋組織を持つ両側に存在する1対の声帯と呼ばれる襞(ひだ)がある。声帯はなどの働きで、内転、外転をさせることができ、声帯の後部は左右1対のに接続する。両側の声帯間の間隙を声門という。音声学における発声のタイプは、発声時の声門の状態に関連して分類される。 (ja)
- Articulatie is de beweging in de mond- en keelholte ten behoeve van spraakproductie. Dit gebeurt hoofdzakelijk met de tong, de lippen, de kaak en het verhemelte. Articulatiebewegingen kunnen zowel op in- als uitademing, met en zonder stemgeving, plaatsvinden. (nl)
- Фона́ция в фонетике — использование гортани для звука, который позже модифицируется в ходе артикуляционных движений речевого тракта. Традиционно считалось, что источником звука (то есть инструментом фонации) является только гортань, однако в последние годы появились работы, описывающие типы фонаций в других областях речевого тракта. (ru)
- Fonation är bildandet av det tonande råmaterial som används vid tal. Förenklat sker fonation då luft (normalt utandningsluft från lungorna) passerar genom röstspringan och sätter stämläpparna i vibration. Det finns dock några krav som måste vara uppfyllda för att fonationen ska kunna sätta igång: 1.
* Stämläpparna måste vara ihopförda. 2.
* Stämläpparna får inte vara för hårt spända. 3.
* Det måste överstiga det med minst 2 centimeter vatten. 4.
* Stämläpparna bör vara fuktiga. Endast tonande språkljud använder sig av fonation (per definition). (sv)
- 发声态（英語：phonation）指发声时声门活动的状态。 最常見的兩種發聲態，是清聲（喉開態）和濁聲（常態濁聲），其差異在於聲帶是否振動，清聲不振動，而濁聲振動。帶清聲的音，叫清音；帶濁聲的音，叫濁音。典型的清音有清肺輔音，例如[t]、[s]等。而典型的帶濁聲的音有元音，例如[a]、[i]和濁肺輔音[b]、[z]等。 (zh)
- Фонація може мати декілька трохи відмінних визначень у фонетиці. Згідно з одним це процес у якому голосові зв’язки створюють певні звуки в процесі квазіперіодичних коливань. За іншим визначенням це називається дзвінкістю, а фонацією вважається стан будь-якої частини гортані, який змінює повітряний потік, а дзвінкість є лише прикладом фонації. Таким чином глухість і надгортанна фонація теж підпадає під визначення, що є звичним для лінгвістичної фонетики. (uk)
- La fonació és el procés de generació del so glotal, la base de la veu. Implica la vibració dels plecs vocals, i requereix l'ús coordinat del sistema respiratori i l'òrgan de la laringe. El so glotal és modificat per ressonància en el seu pas pel tracte vocal, generant els diferents sons de la veu. (ca)
- La fonación es el trabajo muscular realizado para emitir sonidos inteligibles, es decir, para que exista la comunicación oral. El objetivo último de la fonación es la articulación de palabras, a través del proceso por el cual se modifica la corriente de aire procedente de los pulmones y la laringe en las cavidades supraglóticas como consecuencia de los cambios de volumen y de forma de estas cavidades. El conjunto de las cavidades supraglóticas puede dividirse en tres partes: la faringe, la cavidad bucal y la cavidad nasal. (es)
- La fonazione è il processo con il quale le corde vocali producono una specifica gamma di suoni attraverso opportune vibrazioni che coinvolgono anche diverse strutture della laringe. La variazione della frequenza di vibrazione delle corde vocali, congiuntamente al lavoro della laringe e della bocca, porta all'articolazione della parola e all'emissione coordinata di suoni. Il suono che la laringe produce è una serie armonica naturale. (it)
- Artykulacja – proces kształtowania dźwięków mowy ludzkiej, odbywający się w części aparatu mowy obejmującą jamy ponadkrtaniowe, tzw. nasadę. Artykulacja jest jednym z zasadniczych aspektów procesu wytwarzania głosek, na który składają się ponadto inicjacja, czyli mechanizm wytworzenia prądu powietrza i fonacja, czyli sposób zachowania się wiązadeł głosowych. (pl)
- A fonação é o trabalho muscular realizado para emitir sons inteligíveis, isto é, para que exista a comunicação oral. O grande objetivo da fonação é a articulação de palavras, através do processo pelo qual se modifica a corrente de ar procedente dos pulmões e da laringe nas cavidades supraglóticas como consequência das mudanças de volume e de forma destas cavidades. O conjunto das cavidades supraglóticas é dividido em três partes: a faringe, a cavidade bucal e a cavidade nasal. (pt)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)