rdfs:comment
| - San Simeón (en turco, Samandağ o Suadiye) fue el puerto principal del Principado franco de Antioquía durante la Edad Media. Se hallaba en la desembocadura del río Orontes. Puede que su nombre se debiese a san Simeón Estilita el Joven, que vivía en una montaña a tan solo nueve kilómetros la localidad, o al primer san Simeón el Estilita, que fue enterrado en Antioquía. Seleucia Pieria había sido el puerto de Antioquía en la época romana, pero la sedimentación y un terremoto lo habían inutilizado. El control de San Simeón fue un elemento importante en la conquista cruzada de Antioquía a finales del siglo XI. (es)
- Το Σαιν-Σιμεόν (σημερινό ή Σουαντιγιέ) ήταν το μεσαιωνικό λιμάνι της Αντιόχειας, ευρισκόμενο επί των εκβολών του ποταμού Ορόντη. Πιθανώς να έλαβε την ονομασία του από τον , ο οποίος έζησε επί όρους σε απόσταση έξι μιλίων από το Σαιν-Σιμεόν, ή τον αρχικό , ο οποίος ήταν θαμμένος στην Αντιόχεια. Η ήταν το ρωμαϊκό λιμάνι της Αντιόχειας, ωστόσο οι προσχώσεις του εδάφους, καθώς και ένας σεισμός το είχαν αχρηστεύσει. Ο έλεγχος του Σαιν-Σιμεόν ήταν σημαντικός για την κατάληψη της Αντιόχειας από τους Σταυροφόρους στα τέλη του 11ου αιώνα. (el)
- St Symeon or Port St Symeon (Turkish: Samandağ or Suadiye) was the medieval port for the Frankish Principality of Antioch, located on the mouth of the Orontes River. It may be named after Saint Simeon Stylites the Younger, who dwelt on a mountain only six miles from St Symeon, or the original Saint Simeon Stylites, who was buried in Antioch. Seleucia Pieria had been the Roman port of Antioch, but silting and an earthquake had rendered it unusable. Control of St Symeon was important to the capture of Antioch by the Crusaders at the end of the eleventh century. (en)
|
has abstract
| - Το Σαιν-Σιμεόν (σημερινό ή Σουαντιγιέ) ήταν το μεσαιωνικό λιμάνι της Αντιόχειας, ευρισκόμενο επί των εκβολών του ποταμού Ορόντη. Πιθανώς να έλαβε την ονομασία του από τον , ο οποίος έζησε επί όρους σε απόσταση έξι μιλίων από το Σαιν-Σιμεόν, ή τον αρχικό , ο οποίος ήταν θαμμένος στην Αντιόχεια. Η ήταν το ρωμαϊκό λιμάνι της Αντιόχειας, ωστόσο οι προσχώσεις του εδάφους, καθώς και ένας σεισμός το είχαν αχρηστεύσει. Ο έλεγχος του Σαιν-Σιμεόν ήταν σημαντικός για την κατάληψη της Αντιόχειας από τους Σταυροφόρους στα τέλη του 11ου αιώνα. Τον Νοέμβριο του 1097 οι Σταυροφόροι, οι οποίοι πολιορκούσαν την Αντιόχεια, ενθαρρύνθηκαν από την εμφάνιση ενισχύσεων στο Σαιν-Σιμεόν υπό την μορφή μοίρας στόλου των Γενουατών, βοηθώντας, στην συνέχεια, στην κατάληψη της πόλης. Οι πολιορκητές διέθεταν μικρό απόθεμα τροφίμων, ενώ η τροφοδοσία τους από την Κύπρο προς το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε στόχο συχνών επιθέσεων κατά μήκος του δρόμου από το λιμάνι προς το στρατόπεδο των Σταυροφόρων. Στις 4 Μαρτίου 1098, στόλος ο οποίος φερόταν να ευρίσκεται υπό την διοίκηση του διεκδικητή του θρόνου της Αγγλίας, Έντγκαρ Έθελινγκ, κατέπλευσε στο Σαιν-Σιμεόν μεταφέροντας πολιορκητικά εξαρτήματα από την Κωνσταντινούπολη. Μία ακόμη επιδρομή από τους Τούρκους υπερασπιστές της Αντιόχειας οδήγησε στην αφαίρεση των εξαρτημάτων από τους Σταυροφόρους, οι οποίοι, ωστόσο, αντεπιτέθηκαν επιτυχώς, σκοτώνοντας (όπως αναφέρθηκε) περίπου χίλιους πεντακόσιους Τούρκους. Κατά τις απαρχές της σταυροφορικής περιόδου, το Σαιν-Σιμεόν αποτελούσε μόνον τοπικής σημασίας λιμένα, ωστόσο κατά την διάρκεια του δεύτερου μισού του 12ου αιώνα, ο και στη συνέχεια ο Σαλαντίν έφεραν τάξη στην Μουσουλμανική Συρία, αναβιώνοντας την ευημερία της και αναδεικνύοντάς την ως εμπορική οδό προς το Ιράκ και την Άπω Ανατολή. Το Σαιν-Σιμεόν έχαιρε ευημερίας ως ένα εκ των λιμανιών που χρησιμοποιούνταν από τους εμπόρους του Χαλεπιού, έως και τις κατακτήσεις των Μογγόλων, στην διάρκεια του 13ου αιώνα, οι οποίες και οδήγησαν σε μετακίνηση των εμπορικών οδών προς τα βόρεια. Το 1268, στρατός των Μαμελούκων υπό την ηγεσία του Μπαϊμπάρς κατέλαβε το Σαιν-Σιμεόν, ενώ, στην συνέχεια, κατέστρεψε την Αντιόχεια. Η πόλη και το λιμάνι της ουδέποτε επανέκαμψαν. Το Σαιν-Σιμεόν έδωσε το όνομά του σε σταυροφορικό τύπο αγγείων. (el)
- San Simeón (en turco, Samandağ o Suadiye) fue el puerto principal del Principado franco de Antioquía durante la Edad Media. Se hallaba en la desembocadura del río Orontes. Puede que su nombre se debiese a san Simeón Estilita el Joven, que vivía en una montaña a tan solo nueve kilómetros la localidad, o al primer san Simeón el Estilita, que fue enterrado en Antioquía. Seleucia Pieria había sido el puerto de Antioquía en la época romana, pero la sedimentación y un terremoto lo habían inutilizado. El control de San Simeón fue un elemento importante en la conquista cruzada de Antioquía a finales del siglo XI. (es)
- St Symeon or Port St Symeon (Turkish: Samandağ or Suadiye) was the medieval port for the Frankish Principality of Antioch, located on the mouth of the Orontes River. It may be named after Saint Simeon Stylites the Younger, who dwelt on a mountain only six miles from St Symeon, or the original Saint Simeon Stylites, who was buried in Antioch. Seleucia Pieria had been the Roman port of Antioch, but silting and an earthquake had rendered it unusable. Control of St Symeon was important to the capture of Antioch by the Crusaders at the end of the eleventh century. In November 1097, the Crusaders besieging Antioch were heartened by the appearance of reinforcements in a Genoese squadron at St Symeon, which they were then able to capture. The besiegers were very short of food, and supplies from Cyprus to St Symeon were subject to frequent attack on the road from the port to the Crusader camp. On 4 March 1098 a fleet said to be commanded by the exiled claimant to the English throne, Edgar the Ætheling, sailed into St Symeon with siege materials from Constantinople. Another raid by the Turkish defenders of Antioch seized the materials from the Crusaders, but the Crusaders successfully counter-attacked, killing (it was said) as many as fifteen hundred Turks. At the start of the Crusader period St Symeon was only a local port, but in the second half of the twelfth century Nur ed-Din and later Saladin brought order to Moslem Syria, reviving its prosperity and opening it as a trade route to Iraq and the Far East. St Symeon shared in the prosperity as one of the ports used by the merchants of Aleppo until the Mongol conquests of the thirteenth century resulted in a movement of trade routes to the north. In 1268 a Mameluk army under Baibars captured St Symeon and then went on to destroy Antioch. The city and its port never recovered. St Symeon gives its name to a Crusader style of pottery. (en)
|