rdfs:comment
| - زيبك (باليونانية: Ζεϊμπέκοι) (بالتركية العثمانية: زیبك)، كانوا من ميليشيات غير النظامية ومقاتلي حرب عصابات عاشوا في منطقة بحر إيجة التابعة للدولة العثمانية من أواخر القرن السابع عشر إلى أوائل القرن العشرين. (ar)
- Die Bezeichnung Zeybek ist ursprünglich ein historischer türkischer Titel. Im 19. Jahrhundert wurde der Name jedoch meist für Banden verwendet, die ähnlich den Briganten in anderen Gegenden des Osmanischen Reichs agierten. Zeitgenössische europäische Beobachter beschrieben sie als eine Art „Landmiliz“. (de)
- Les Zeybeks sont une ancienne population tribale de l'ouest de l'Anatolie. Ils vivaient dans la région d'Aydın, devenue en 1864 le vilayet d'Aydın, dans le bassin du fleuve Méandre. (fr)
- Zeybeks, sometimes spelled as Zeibeks (Greek: Ζεϊμπέκοι Zeibekoi; Ottoman Turkish: زیبك, romanized: zeybek), were irregular militia and guerrilla fighters living in West Anatolia from late 17th to early 20th centuries. (en)
- Gli Zeybek, anche Zeibek, erano una milizia irregolare di guerriglieri ottomani distribuiti nella Regione dell'Egeo dell'Anatolia, attivi dal XVII al XX secolo. La loro arma tradizionale era la spada yatagan. Praticavano una particolare danza nella quale imitavano le movenze del falco. (it)
- Зейбеки (тур. Zeybekler) — загони народного ополчення та партизанів, що діяли в районах на узбережжі Егейського моря в Османській імперії з кінця XVII по початок XX століття. Ведуть походження від юрюків. (uk)
- Els zeybeks o zeibeks foren unes bandes de guerrilla irregulars de Turquia occidental, especialment a les regions d'Esmirna, Aydın i Manisa. Del segle xvii al segle xx; abans de la república eren nombrosos a Isparta, Burdur, Afyonkarahisar, Denizli, Antalya, i l'àrea de Balıkesir també i actuaven com a protectors dels habitants dels pobles contra els grans senyors, els bandits i els recaptadors. (ca)
- Οι Ζεϊμπέκοι ή Ζεϊμπέκηδες ήταν μουσουλμανικοι πληθυσμοί, οποίοι ζούσαν σε ένοπλες παράνομες ομάδες στα βουνά της δυτικής Ανατολίας από τα τέλη του 17ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.. Οι Ζεϊμπέκοι ήταν, τον καιρό που δρούσαν, λαϊκοί ήρωες και προστάτες του ανυπεράσπιστου λαού από τους τσιφλικάδες, τους ληστές των βουνών και τους φοροεισπράκτορες. Ο ηγέτης μια ομάδας Ζεϊμπέκων ονομαζόταν Εφές, ενώ οι στρατιώτες ονομάζονταν ή Ζεϊμπέκοι ή Κιζάν. Ο όρος Κιζάν χρησιμοποιούνταν περισσότερο για τους νέους και άπειρους. Το κύριο όπλο τους ήταν το γιαταγάνι, αλλά χρησιμοποιούσαν επίσης και πυροβόλα όπλα. Εντός της ομάδας ίσχυε μια μορφή πρωτόγονης άμεσης δημοκρατίας, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονταν από όλους αλλά στη συνέχεια ο Εφές είχε την αδιαμφισβήτητη αρχηγία. Επίσης, οι Ζεϊμπέκοι είχαν (el)
- Зейбеки (тур. Zeybekler) — тюркские партизаны, впервые упомянутые в 1075 году энциклопедистом Махмудом аль-Кашгари в книге «Дивани лугат ат-тюрк» («Словарь тюркских наречий»). Позднее под этим именем прославились отряды народной милиции и партизан, действовавшие в районах побережья Эгейского моря в Османской империи с конца XVII по начало XX века. Некоторые авторы выводят их происхождение от юрюков. (ru)
|