rdfs:comment
| - Felix Dahn (Ludwig Sophus Felix Dahn; * 9. Februar 1834 in Hamburg; † 3. Januar 1912 in Breslau) war ein deutscher Rechtswissenschaftler, Schriftsteller und Historiker. (de)
- Felix Ludwig Julius Dahn (Hamburgo; 9 de febrero de 1834 - Breslau, 1912) fue un historiador, jurista y poeta alemán. (es)
- Felix Dahn (9 February 1834 – 3 January 1912) was a German law professor, German nationalist author, poet and historian. (en)
- Felix Dahn, né Felix Ludwig Sophus Dahn le 9 février 1834 à Hambourg et mort le 3 janvier 1912 à Breslau, est un professeur de droit, écrivain, poète et historien allemand. (fr)
- Felix Dahn (Amburgo, 9 febbraio 1834 – Breslavia, 3 gennaio 1912) è stato uno scrittore e giurista tedesco. (it)
- Felix Dahn (Hamburg, 9 februari 1834 - 3 januari 1912, Breslau) was een Duits schrijver, advocaat en geschiedkundige. Dahn werd vooral bekend vanwege zijn historische roman Strijd om Rome, die de ondergang van het Ostrogotische Rijk behandelt. Deze roman werd in 1968/1969 ook verfilmd. (nl)
- Феликс Людвиг Юлиус Дан (нем. Felix Ludwig Julius Dahn; 9 февраля 1834, Гамбург — 3 января 1912, Бреслау) — немецкий историк, писатель, поэт и правовед, автор исторических романов. (ru)
- Felix Dahn (ur. 9 lutego 1834 w Hamburgu, zm. 3 stycznia 1912 we Wrocławiu) – niemiecki profesor prawa, pisarz i historyk. Felix Dahn był synem aktora i jego pierwszej żony . W 1850 roku wstąpił na Uniwersytet w Monachium gdzie studiował prawo i filozofię. Jego główne dzieło to opublikowane w czterech tomach Urgeschichte der germanischen und romanischen Völker (Prehistoria narodów germańskich i romańskich 1888-1889), gdzie Dahn opisuje rozwój grup etnicznych od ich początków aż do śmierci Karola Wielkiego. (pl)
- Julius Sophus Felix Dahn, född 9 februari 1834 i Hamburg, död 3 januari 1912 i Königsberg, var en tysk jurist, historiker och författare. Dahn blev 1857 docent i München i tysk rätt, 1862 e.o. och 1865 ordinarie professor i Würzburg, 1872 professor i Königsberg samt 1888 professor i samma ämne i Breslau. Som vetenskaplig skriftställare utgav han en del privaträttsliga, rättsfilosofiska och i synnerhet rättshistoriska skrifter, bland vilka det stort anlagda verket Die Könige der Germanen (nio band, 1861-1902) som handlar om de germanska folkens äldsta kungadöme och dess historia till upplösningen av det Frankerriket. Av hans övriga historiska verk kan nämnas monografin Procopius von Cäsarea (1865), Westgothische Studien (1874), Langobardische Studien (1876), Urgeschichte der germanischen un (sv)
|