| rdfs:comment
| - La Serie Mundial Femenina de Rugby 7 2014-15 fue la tercera temporada de la Serie Mundial Femenina de Rugby 7, el circuito de selecciones nacionales femeninas de rugby 7, y la cuarta considerando la Challenge Cup 2011-12. (es)
- The 2014–15 World Rugby Women's Sevens Series was the third edition of the World Rugby Women's Sevens Series (formerly the IRB Women's Sevens World Series), an annual series of tournaments organised by World Rugby for women's national teams in rugby sevens. The series also doubled as an Olympic qualifier for the first time ever. As in previous seasons, the number of teams in each of the events was set at 12; however, the number of core teams that participate in all series events increased to 11. (en)
- World Rugby Women’s Sevens Series (2014/2015) – trzecia edycja World Rugby Women’s Sevens Series (dawniej IRB Women’s Sevens World Series), organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Była jedną z kwalifikacji do turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016. Panel sędziowski, podobnie jak w poprzednim sezonie, składał się z kobiet uzupełnionych o dwóch mężczyzn ( i James Bolabiu). (pl)
|
| has abstract
| - The 2014–15 World Rugby Women's Sevens Series was the third edition of the World Rugby Women's Sevens Series (formerly the IRB Women's Sevens World Series), an annual series of tournaments organised by World Rugby for women's national teams in rugby sevens. The series also doubled as an Olympic qualifier for the first time ever. For the second time in the series' history, the number of events increased. The first series in 2012–13 featured four events. The 2013–14 series was initially announced with six events, but only five were actually scheduled and played. This season's series included six events. As in previous seasons, the number of teams in each of the events was set at 12; however, the number of core teams that participate in all series events increased to 11. Also for the first time, the women's series held a core team qualifying tournament at Hong Kong, similar to that held in the men's HSBC Sevens World Series. (en)
- La Serie Mundial Femenina de Rugby 7 2014-15 fue la tercera temporada de la Serie Mundial Femenina de Rugby 7, el circuito de selecciones nacionales femeninas de rugby 7, y la cuarta considerando la Challenge Cup 2011-12. (es)
- World Rugby Women’s Sevens Series (2014/2015) – trzecia edycja World Rugby Women’s Sevens Series (dawniej IRB Women’s Sevens World Series), organizowanej przez World Rugby corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Była jedną z kwalifikacji do turnieju rugby 7 na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2016. Pod koniec lipca 2014 roku IRB ogłosiła, że sezon będzie się składać z sześciu turniejów – w Dubaju, Atlancie, São Paulo, Langford, Londynie i Amsterdamie – rozegranych w okresie od grudnia 2014 do maja 2015 roku. Dwa z nich odbędą się łącznie z turniejami męskimi, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z których jedenaście brało udział we wszystkich zawodach sezonu, dwunasty uczestnik był zaś ogłaszany przez każdymi zawodami. W pierwszych czterech turniejach same zwycięstwa odniosły Nowozelandki, w finałach pokonując dwukrotnie Australię, USA i debiutującą na tym etapie turnieju Rosję. Pierwszej porażki, przerywającej passę 37 kolejnych meczów, doznały w fazie grupowej w Londynie, a trzecie miejsce w tych zawodach dało im kwalifikację olimpijską i niemal pewny triumf w klasyfikacji generalnej cyklu, potwierdzony już pierwszym grupowym zwycięstwem w Amsterdamie. W finałach dwóch ostatnich turniejów zmierzyły się reprezentacje Kanady i Australii, które podzieliły się wygranymi – w przypadku Kanadyjek pierwszą w historii – i zajęły ostatecznie w całym sezonie odpowiednio drugą i trzecią lokatę. O czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej będące jednocześnie ostatnią premiowaną awansem na igrzyska lokatą walczyły do końca Amerykanki z Angielkami, a w bezpośrednim pojedynku o w Amsterdamie lepsze okazały się Europejki dając kwalifikację Wielkiej Brytanii. Czołowa dziewiątka tego sezonu zyskała status core teams na kolejny sezon. Najwięcej punktów w sezonie zdobyła Kanadyjka , zaś w klasyfikacji przyłożeń zwyciężyła Nowozelandka , ta druga utrzymała też prowadzenie w obu tych statystykach w klasyfikacji wszech czasów. World Rugby opublikowała następnie podsumowanie statystyczno-analityczne tej edycji. Panel sędziowski, podobnie jak w poprzednim sezonie, składał się z kobiet uzupełnionych o dwóch mężczyzn ( i James Bolabiu). (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)