| rdfs:comment
| - Abelité nebo také abeliáni či abeloniáni byla křesťanská sekta vzniklá v poslední čtvrtině 4. století v severní Africe nedaleko Hippony. Zprávy o nich pocházejí od sv. Augustina, který je zmiňuje jako heretiky. Abelité uznávali manželství, avšak vyhýbali se sexuálnímu životu a adoptovali cizí děti (vždy jednoho chlapce a jednu dívku), v případě úmrtí jednoho z nich ho nahradili jiným, a to stejného pohlaví jako zemřelý. (cs)
- Abeliten oder Abeloniten (auch Abelianer, Abelonier) ist der Name einer spätantiken, christlichen Sekte gnostischen Ursprungs in Nordafrika, die nach dem angeblichen Vorbild Abels den ehelichen Umgang verwarf und je einen Jungen und ein Mädchen adoptierte und großzog. Diese mussten sich verpflichten, später selbst einmal so wie ihre Pflegeeltern zu leben. Sie beerbten dann aber auch ihre Pflegeeltern. Wenn eins der Kinder starb, wurde es sofort durch ein anderes desselben Geschlechts ersetzt. Augustinus bemerkt, dass es ihnen nicht an Kindern gefehlt hätte. Die Kenntnisse über diese Sekte entstammen einer Erwähnung als Häretiker durch Augustinus von Hippo, zu dessen Zeit die Sekte bereits nicht mehr bestand. (de)
- Los abelonitas fueron una secta de herejes que vivieron en la diócesis de Hipona en tiempo del emperador Arcadio y que solo duraron hasta el año 430; según todas las posibilidades, procedían de los antiguos gnósticos. (es)
- Abelici (Abelonici, Abelonianie, Abelianie) – sekta wczesnochrześcijańska. Powstała w IV w. w , w okolicach Hippony, nazywana tak od biblijnego Abla, który według nich, choć żonaty, miał zachowywać zupełną wstrzemięźliwość.Jej członkowie, aczkolwiek żyli w małżeństwie, ślubowali bezdzietność, aby się ustrzec od grzechu pierworodnego oraz uniknąć spłodzenia przyszłych grzeszników. Wychowywali dzieci obce z warunkiem przyjmowania zasad sekty. Mimo to przez swych przeciwników oskarżani byli o "sprośny nierząd". (pl)
- Abelianen of Abelieten was een Noord-Afrikaanse christelijke sekte uit de 4de eeuw die zich volledig van geslachtelijk verkeer onthield.Man en vrouw woonden echter wel samen en adopteerden kinderen, die voor de voortzetting van de sekte moesten zorgen. Hun naam was waarschijnlijk ontleend aan Abel, die zij als hun voorloper beschouwden. (nl)
- Abeliter (abelonier, abelianer, abeloniter), var en kristen (troligen gnostisk) sekt som levde på 300-talet i trakten av Hippo Regius i norra Afrika, omnämnd av Augustinus (i hans "De hæresibus"), men utdöd före hans tid. Den bestod av män och kvinnor, som för att inte föra arvsynden vidare i världen endast ingick andliga äktenskap. Därigenom ville de likna Adams son Abel, som de antog hade levat på sådant sätt, eftersom ingen avkomma tillskrivs honom i Bibeln. Orden uppehölls genom att barn upptogs och uppfostrades i dess grundsatser. (sv)
- Авеліти, або Авелоніти — християнський єретичний рух, що існував у Північній Африці у кінці IV сторіччя. Назва авелітів запозичена від першого пророка й мученика Авеля, сина Адамова. Авеліти вважали зі Святого Письма, що Авель помер неодруженим, тому вони засуджували шлюб й всіляко тікали шлюбного ложа, що б не поширювати на землі перворідного гріха. При цьому, однак ж, кожна сімейна пара зобов'язана була брати до себе у будинок хлопчика й дівчинку сторонніх батьків й виховувати їх за правилами своєї громади. Таким чином, вони думали буквально виконати вимоги Апостола, висловлені у 1-му Посланні Апостола Павла до Коринтян VII розділ, 29. (uk)
- Abelians (Latin: Abelonii; also Abelites, Abeloites or Abelonians) were a Christian sect that emerged in the 4th century in the countryside near Hippo Regius in north Africa during the reign of Arcadius. They lived in continence as they affirmed Abel did. They were required to be married but were forbidden to consummate the marriage. Each couple was required to adopt two children, a boy and a girl. When their adoptive parents died, these adoptees would then form a couple and adopt further two children. Because no children of Abel are mentioned in Scripture, the Abelians assumed that he had none. This view was influenced by Jewish, and Manichean-inspired Gnostic perspectives on Abel that recognized that, while he was married, he remained a virgin. The only record of the sect is in Augustine (en)
- Abelanoj pli malkongrue, Habelanoj aŭ Abelitoj, estis kristana sekto naskiĝianta kaj disvolviĝinta en Nordafriko najbare de Hipono (Hippo Regius. Hodiah en Alĝerio). Iliaj hstorio lokiĝas ekde la epoko de la romia imperiestro Arkadio (4-a jarcento), sed ĝi esti preskaŭ malaperinta epoke de Sankta Aŭgusteno de Hipono. Ilia nomo devenis de la biblia Habelo kiu, laŭ ili, estis ja jes edziĝinta kun la fratino de Kaino, tio estas kun sia propra fratino, sed kun ŝi neniam seksumis. Tion ili ricevis precipe de rakontaĵoj de rabenoj interpretistoj de la Biblio. (eo)
- Gli Abeliani (o Abeliti) furono una setta cristiana sviluppatasi nell'Africa settentrionale, vicino a Ippona, nell'odierna Algeria. La loro storia si colloca a partire dall'epoca dell'imperatore Arcadio (IV secolo), ma era già terminata ai tempi di sant'Agostino. (it)
- Os abelianos ou abelitas foram um grupo de heréticos cristãos existente no norte da África (século IV), durante o reino de Arcádio. Defensores da tese de que Abel, o segundo filho de Adão, contraíra matrimônio sem deixar filhos, por nenhum ser citado nas Escrituras. Evitando, por força de suas convicções, deixar descendentes no mundo, a fim de poupá-los da presença de criaturas pecaminosas, eles adotavam os filhos de pessoas estranhas à seita. A cidade de Hipona, diocese de S. Agostinho, conheceu numerosos desses heréticos. (pt)
- Авели́ты или авелиа́не, или авелони́ты, также абели́ты (лат. abeloitæ ) — христианская гностическая секта, существовавшая примерно до 430 года в Северной Африке близ Гиппона (на территории современного Алжира) в годы царствования византийского императора Аркадия. Авелиты упоминаются в книге Августина Блаженного «De Haeresibus ad Quodvultdeum Liber Unus», ко времени создания которой секта уже была уничтожена. В 1745 году в Грейфсвалде свои ложи открыло общество, также называвшее себя авелитами, но и они вскоре исчезли. (ru)
|
| has abstract
| - Abelité nebo také abeliáni či abeloniáni byla křesťanská sekta vzniklá v poslední čtvrtině 4. století v severní Africe nedaleko Hippony. Zprávy o nich pocházejí od sv. Augustina, který je zmiňuje jako heretiky. Abelité uznávali manželství, avšak vyhýbali se sexuálnímu životu a adoptovali cizí děti (vždy jednoho chlapce a jednu dívku), v případě úmrtí jednoho z nich ho nahradili jiným, a to stejného pohlaví jako zemřelý. (cs)
- Abeliten oder Abeloniten (auch Abelianer, Abelonier) ist der Name einer spätantiken, christlichen Sekte gnostischen Ursprungs in Nordafrika, die nach dem angeblichen Vorbild Abels den ehelichen Umgang verwarf und je einen Jungen und ein Mädchen adoptierte und großzog. Diese mussten sich verpflichten, später selbst einmal so wie ihre Pflegeeltern zu leben. Sie beerbten dann aber auch ihre Pflegeeltern. Wenn eins der Kinder starb, wurde es sofort durch ein anderes desselben Geschlechts ersetzt. Augustinus bemerkt, dass es ihnen nicht an Kindern gefehlt hätte. Die Kenntnisse über diese Sekte entstammen einer Erwähnung als Häretiker durch Augustinus von Hippo, zu dessen Zeit die Sekte bereits nicht mehr bestand. (de)
- Abelians (Latin: Abelonii; also Abelites, Abeloites or Abelonians) were a Christian sect that emerged in the 4th century in the countryside near Hippo Regius in north Africa during the reign of Arcadius. They lived in continence as they affirmed Abel did. They were required to be married but were forbidden to consummate the marriage. Each couple was required to adopt two children, a boy and a girl. When their adoptive parents died, these adoptees would then form a couple and adopt further two children. Because no children of Abel are mentioned in Scripture, the Abelians assumed that he had none. This view was influenced by Jewish, and Manichean-inspired Gnostic perspectives on Abel that recognized that, while he was married, he remained a virgin. The only record of the sect is in Augustine of Hippo's De Haereticis ch. 87, where he writes that the name of the sect is probably of Punic origin. According to Augustine, the sect became extinct in 428 when its last members converted to Catholicism. (en)
- Abelanoj pli malkongrue, Habelanoj aŭ Abelitoj, estis kristana sekto naskiĝianta kaj disvolviĝinta en Nordafriko najbare de Hipono (Hippo Regius. Hodiah en Alĝerio). Iliaj hstorio lokiĝas ekde la epoko de la romia imperiestro Arkadio (4-a jarcento), sed ĝi esti preskaŭ malaperinta epoke de Sankta Aŭgusteno de Hipono. Ĝiaj membroj estis subtenantoj de la absoluta deteniĝeno rilate la seksajn rilatojn, ankaŭ ene de la geedziĝo, opiniante ke la vera geedziĝo konsistus en la unuiĝo de la koroj kaj ne de la korpoj. Ĉiu habelana paro adoptis infanon destinitan heredi siajn bonaĵojn: por povi heredi, tamen, tiuj adoptitaj filoj devis geedziĝi, sin devigante siavice ne generi gefilojn kaj ne profiti de la seksinklino kun la partnero. Tion ili faris por helpi la saviĝon de aliaj homoj. Ilia nomo devenis de la biblia Habelo kiu, laŭ ili, estis ja jes edziĝinta kun la fratino de Kaino, tio estas kun sia propra fratino, sed kun ŝi neniam seksumis. Tion ili ricevis precipe de rakontaĵoj de rabenoj interpretistoj de la Biblio. Ĉi-teorio komplete ignoris, laŭ la malmultaj scioj alvenintaj de tiamaj herezolojoj, la figuron kaj funkcion de Jesuo. Tiu doktrino estis forpuŝita de la tiamaj kristanaj verkistoj krom de aŭtoritatuloj de la Kristana Eklezio. (eo)
- Los abelonitas fueron una secta de herejes que vivieron en la diócesis de Hipona en tiempo del emperador Arcadio y que solo duraron hasta el año 430; según todas las posibilidades, procedían de los antiguos gnósticos. (es)
- Gli Abeliani (o Abeliti) furono una setta cristiana sviluppatasi nell'Africa settentrionale, vicino a Ippona, nell'odierna Algeria. La loro storia si colloca a partire dall'epoca dell'imperatore Arcadio (IV secolo), ma era già terminata ai tempi di sant'Agostino. I suoi membri erano sostenitori dell'assoluta continenza sessuale anche all'interno del matrimonio, ritenendo che il vero matrimonio consistesse nell'unione dei cuori e non in quella dei corpi. Derivavano il loro nome da Abele che, a loro avviso, era stato sposato, senza tuttavia mai avere avuto rapporti sessuali con la moglie. Ogni coppia di abeliani adottava un bambino e una bambina destinati a ereditare i suoi beni. Per poter ereditare questi figli adottivi dovevano sposarsi, impegnandosi a loro volta a non generare dei figli, bensì solo ad adottarne. (it)
- Abelici (Abelonici, Abelonianie, Abelianie) – sekta wczesnochrześcijańska. Powstała w IV w. w , w okolicach Hippony, nazywana tak od biblijnego Abla, który według nich, choć żonaty, miał zachowywać zupełną wstrzemięźliwość.Jej członkowie, aczkolwiek żyli w małżeństwie, ślubowali bezdzietność, aby się ustrzec od grzechu pierworodnego oraz uniknąć spłodzenia przyszłych grzeszników. Wychowywali dzieci obce z warunkiem przyjmowania zasad sekty. Mimo to przez swych przeciwników oskarżani byli o "sprośny nierząd". (pl)
- Abelianen of Abelieten was een Noord-Afrikaanse christelijke sekte uit de 4de eeuw die zich volledig van geslachtelijk verkeer onthield.Man en vrouw woonden echter wel samen en adopteerden kinderen, die voor de voortzetting van de sekte moesten zorgen. Hun naam was waarschijnlijk ontleend aan Abel, die zij als hun voorloper beschouwden. (nl)
- Авели́ты или авелиа́не, или авелони́ты, также абели́ты (лат. abeloitæ ) — христианская гностическая секта, существовавшая примерно до 430 года в Северной Африке близ Гиппона (на территории современного Алжира) в годы царствования византийского императора Аркадия. Название дано по имени библейского персонажа Авеля, примеру которого следовали авелиты. Согласно авелитам брак являлся греховным и дьявольским объединением людей. Хотя они брали себе жён, их браки никогда не были действительными. Каждая чета усыновляла мальчика и девочку, которые давали обет вступить между собою в такой же фиктивный брак; им она оставляла в наследство своё имущество. Таким образом они думали исполнить буквально требование Апостола (1Кор. 7:29). Авелиты упоминаются в книге Августина Блаженного «De Haeresibus ad Quodvultdeum Liber Unus», ко времени создания которой секта уже была уничтожена. В 1745 году в Грейфсвалде свои ложи открыло общество, также называвшее себя авелитами, но и они вскоре исчезли. (ru)
- Os abelianos ou abelitas foram um grupo de heréticos cristãos existente no norte da África (século IV), durante o reino de Arcádio. Defensores da tese de que Abel, o segundo filho de Adão, contraíra matrimônio sem deixar filhos, por nenhum ser citado nas Escrituras. Evitando, por força de suas convicções, deixar descendentes no mundo, a fim de poupá-los da presença de criaturas pecaminosas, eles adotavam os filhos de pessoas estranhas à seita. A cidade de Hipona, diocese de S. Agostinho, conheceu numerosos desses heréticos. Os abelitas eram uma seita cristã dos arredores de Hipona que, segundo Agostinho, teria sido extinta em 428. Sustentavam a importância da virgindade (que era praticada por seus membros), mas, ainda, assim, viviam em casais “para adotarem um menino e uma menina que, mortos os pais adotivos, deviam, por sua vez, formar um outro casal e adotar outros dois filhos” (Cocchini, 27). O nome da seita relaciona-se a uma tradição judaico-gnóstica, segundo a qual Abel teria mantido sua virgindade, apesar de casado. (pt)
- Abeliter (abelonier, abelianer, abeloniter), var en kristen (troligen gnostisk) sekt som levde på 300-talet i trakten av Hippo Regius i norra Afrika, omnämnd av Augustinus (i hans "De hæresibus"), men utdöd före hans tid. Den bestod av män och kvinnor, som för att inte föra arvsynden vidare i världen endast ingick andliga äktenskap. Därigenom ville de likna Adams son Abel, som de antog hade levat på sådant sätt, eftersom ingen avkomma tillskrivs honom i Bibeln. Orden uppehölls genom att barn upptogs och uppfostrades i dess grundsatser. (sv)
- Авеліти, або Авелоніти — християнський єретичний рух, що існував у Північній Африці у кінці IV сторіччя. Назва авелітів запозичена від першого пророка й мученика Авеля, сина Адамова. Авеліти вважали зі Святого Письма, що Авель помер неодруженим, тому вони засуджували шлюб й всіляко тікали шлюбного ложа, що б не поширювати на землі перворідного гріха. При цьому, однак ж, кожна сімейна пара зобов'язана була брати до себе у будинок хлопчика й дівчинку сторонніх батьків й виховувати їх за правилами своєї громади. Таким чином, вони думали буквально виконати вимоги Апостола, висловлені у 1-му Посланні Апостола Павла до Коринтян VII розділ, 29. (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)