| rdfs:comment
| - This battle in the Northern Seven Years' War took place on 7 July 1565 and was a decisive victory for a Swedish fleet of 49 ships, under Klas Horn, over a combined Danish and Lübecker fleet of 36 ships, under Otte Rud. (en)
- Bitwa pod Bornholmem – starcie między połączoną flotą duńsko-lubecką a flotą szwedzką 7 lipca 1565 r. w trakcie I wojny północnej (1563–1570). Krwawa bitwa zakończyła się szwedzka wygraną, która dała im przewagę na morzu do końca roku, ale zwycięstwo to zostało okupione bardzo ciężkimi stratami. (pl)
- Slaget vid Bornholm var ett sjöslag mellan Sverige å ena sidan och Danmark jämte Lübeck å den andra. Det utkämpades den 7 juli 1565 och betydde en avgörande seger för Sverige. Efter förlusten den 6 juni hade den dansk-lübska flottan rustat sig att på nytt möta den svenska, och den 7 juni möttes flottorna mellan Bornholm och Rügen. Man försökte denna gång inte beskjuta varandra, utan gick snarast direkt in för närstrid och bordning. Otto Rud styrde med sitt amiralsskepp Jägaren, före detta danska Jægermesteren (Jägmästaren), mot Klas Horns amiralsskepp Sankt Erik. Peder Banér som var befälhavare på Svanen försökte assistera, men blev själv attackerat av det danska skeppet Christoffer, som i sin tur anfölls av det svenska skeppet Jungfrun. På ett annat håll lade sig det lübska amiralsskeppet (sv)
|
| has abstract
| - This battle in the Northern Seven Years' War took place on 7 July 1565 and was a decisive victory for a Swedish fleet of 49 ships, under Klas Horn, over a combined Danish and Lübecker fleet of 36 ships, under Otte Rud. (en)
- Bitwa pod Bornholmem – starcie między połączoną flotą duńsko-lubecką a flotą szwedzką 7 lipca 1565 r. w trakcie I wojny północnej (1563–1570). Krwawa bitwa zakończyła się szwedzka wygraną, która dała im przewagę na morzu do końca roku, ale zwycięstwo to zostało okupione bardzo ciężkimi stratami. W bitwie w czerwcu flota duńsko-lubecka poniosła spore straty, m.in. w wyniku ran zmarł adm. . Nowym dowódcą został , który zmobilizował dostępne zasoby, by wyposażyć flotę i podjąć działania przeciwko Szwedom, którzy operowali na wodach duńskich, m.in. wysadzając desant na wyspie Møn. Szwedzki dowódca, adm. dołączył 3 lipca do swej floty przybyłe z Finlandii okręty i ruszył z Rugii na północ; tymczasem flota sprzymierzonych wypłynęła dzień wcześniej z Kopenhagi. 7 lipca obie eskadry spotkały się koło Bornholmu. Silniejsza była flota szwedzka licząca 46 lub 49 jednostek. Mimo tego alianci uderzyli jako pierwsi płynąc z wiatrem i rozpoczęli walką około południa. Obie floty walczyły w i po wymianie salw artyleryjskich, przystąpiły do abordażowania; dowódcy stracili realną kontrolę nad eskadrami, a floty rozpadły się na walczące oddzielnie grupy. Okręt flagowy Rudda, „Jegermesther” (90 dział), zwarł się z okrętem flagowym Horna „St. Erik” (także 90 dział). Kolejny szwedzki okręt, „Finska Svan” (82, wadm. ) stał się celem duńskich okrętów „Danske Christopher” (d-ca ) i wiceadmiralskiego „Svenske Jomfru” (wadm. ). Lubecki okręt flagowy Josua zaatakował szwedzkiego „Davida” (42), któremu na pomoc przyszedł „Grip”. Ten okręt został staranowany i zatopiony przez znacznie większą jednostkę lubecką, która jednak odniosła tak poważne uszkodzenia, że mógł ją dobić walczący nieopodal „Troilus”. Pozbawiony przeciwnika „Troilus” zaatakował z drugiej burty „Danske Christopher”, który znalazł się między nim a „Finska Svan”. U dziobu „Danske Christophera” „Jegermesther” walczył z „St. Erikiem”, a mniejszy „Bose Lejon” (56) ostrzeliwał go od rufy. Ostatecznie „Danske Christopher” zatonął, choć część załogi ocalała, zdobywając mały szwedzki okręt „St. Goran”; szwedzki okręt admiralski i wiceadmiralski zostały poważnie uszkodzone (Sven Sturre zginął). Duński okręt flagowy, opuszczony przez pozostałe jednostki duńskie, poddał się po zaciętej walce późnym wieczorem, tracąc większość z 1100-osobowej załogi. Szwedzi z kolei stracili „Gyllende Lejon”, który się zapalił i dryfował między walczącymi jednostkami, które, by uniknąć podpalenia, rozproszyły się (m.in. pozostawiając„Jegermesthera” bez wsparcia). Bitwa koło Bornholmu była jedną z najkrwawszych w swojej epoce. Sojusznicy stracili dwa okręty zatopione, w tym jednostkę wiceadmiralską i okręt flagowy wzięty w niewolę. Straty w ludziach obejmowały 1100 na pokładzie „Jegermesthera” i co najmniej 1000 na pozostałych dwóch okrętach. Szwedzi stracili także trzy jednostki, ale były to okręty mniejsze i mniej wartościowe; zginęło co najmniej 362 marynarzy, a 523 zostało rannych, ponadto ok. 500 zginęło lub dostało się do niewoli na utraconych okrętach. Podawane są także dużo wyższe liczby: 7000 rannych i zabitych po obu stronach, 4 okręty zatopione i 4 stracone przez sojuszników, odpowiednio 3 i 2 – przez Szwedów lub 3 zatopione i 5 pryzów po stronie duńsko-lubeckiej, a 5 utraconych jednostek – po szwedzkiej. Duński wiceadmirał zebrał pozostałe okręty i odpłynął do Kopenhagi. Szwedzi, którzy ponieśli też duże straty, wrócili do swojej bazy. Strategicznie ich zwycięstwo nie było decydujące: zachowali przewagę na morzu do końca roku, co sprzyjało działaniom ich sił lądowych w Skanii, niemniej nie zniszczyli głównych sił przeciwnika i obie strony były w stanie kontynuować walkę na morzu. (pl)
- Slaget vid Bornholm var ett sjöslag mellan Sverige å ena sidan och Danmark jämte Lübeck å den andra. Det utkämpades den 7 juli 1565 och betydde en avgörande seger för Sverige. Efter förlusten den 6 juni hade den dansk-lübska flottan rustat sig att på nytt möta den svenska, och den 7 juni möttes flottorna mellan Bornholm och Rügen. Man försökte denna gång inte beskjuta varandra, utan gick snarast direkt in för närstrid och bordning. Otto Rud styrde med sitt amiralsskepp Jägaren, före detta danska Jægermesteren (Jägmästaren), mot Klas Horns amiralsskepp Sankt Erik. Peder Banér som var befälhavare på Svanen försökte assistera, men blev själv attackerat av det danska skeppet Christoffer, som i sin tur anfölls av det svenska skeppet Jungfrun. På ett annat håll lade sig det lübska amiralsskeppet Josua för bordning av det svenska skeppet Hector, som stöddes av David och Troilus. Ett lübskt skepp anföll David, och det svenska Gamle Gripen skyndade då till undsättning, men ett lübskt styrde med frisk vind mitt på Gripen, så att detta bröts sönder och sjönk. Efter tre timmars strid drog sig den lübska skeppen bort från Hector och David. Då drev Troilus med vinden ned till de stridande amiralsskeppen och blev liggande bord om bord med det danska Christoffer, och fick motta mycket beskjutning från alla sidor. Men dess skeppshövitsman Nils Skenk lyckades skjuta Christoffer i sank. Christoffers besättning hade dock lyckats borda Sankt Göran, och lyckades utan att svenskarna upptäckte att skeppet tagits över av danskar dra sig ur striden. Den övriga besättningen på Christoffer försökte även borda Svanen, och dess befälhavare Peder Banér stupade, träffad av en falkonettkula, men Sten Svantesson Sture övertog befälet och lyckades avstyra danskarnas bordningsförsök. Danskarna lyckades även skjuta eld på Gyllene Lejonet, som snart stod i full låga. Striden mellan amiralsfartygen Jägmästaren och Sankt Erik stod länge hård, men sedan Sten Sture med Svanen lagt sig på danska amiralsskeppets andra sida, tvingades den danska amiralen att kapitulera. Dock först sedan Sten Sture skjutits med en kula i pannan. Efter förlusten av det danska amiralsskeppet började de övriga dansk-lübska flottan att fly, förföljda av svenskarna som erövrade fyra av dem, förutom två som blev sänkta. Enligt uppgifter skall de dansk-lübska förlusterna uppgått till 4 000 man, medan svenskarna skall ha förlorat 362 man döda och 523 sårade. Danskarna förlorade också båda sina amiraler, Otto Rud som fången och underamiral Nils Trolle, som gick till botten med sitt skepp. Utseendet på Jägaren (eller Jægermesteren) är okänt i likhet med merparten av krigsfartygen under det nordiska sjuårskriget, men en konstnär som deltog i det blodiga sjökriget på den danska sidan, hade 1585 målat en akvarell av två krigsfartyg i strid med varandra. Akvarellen anses beskriva striden mellan det svenska Sankt Erik som hade två kanondäck och den danske Jægermesteren som var avbildad som något mindre med ett kanondäck. Rudolf van Deventer som målat akvarellen, kan dock vara något partisk i sitt arbete, på en av de mycket få samtida avbildningarna från det nordiska sjuårskriget. Denna färgrika akvarell har använts i en rad olika nyare böcker fram till år 2009. (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
