| rdfs:comment
| - Alkajská strofa je čtyřverší složené ze dvou jedenáctislabičných veršů, jednoho devítislabičného a jednoho desetislabičného. Alkajskou strofu užívali například Sapfó a Horatius. Název sloky je podle antického řeckého básníka Alkaia. Příklad pochází z tvorby Horatiovy: Vides ut alta stet nive candidumSoracte, nec iam sustineant onusSilvae laborantes, geluqueFlumina constiterint acuto. (cs)
- Το αλκαϊκό μέτρο είναι ποιητικό μέτρο, το οποίο θεωρείται οτι δημιούργησε ο Λέσβιος λυρικός ποιητής Αλκαίος, τον 6ο π.Χ. αιώνα. Το αλκαϊκό μέτρο μαζί με το σαπφικό μέτρο, αποτελούν προσωπικές εκδοχές του βασικού Αιολικού μέτρου και είναι τα δύο σημαντικότερα μέτρα στην αρχαία ελληνική Λυρική ποίηση. (el)
- The Alcaic stanza is a Greek lyrical meter, an Aeolic verse form traditionally believed to have been invented by Alcaeus, a lyric poet from Mytilene on the island of Lesbos, about 600 BC. The Alcaic stanza and the Sapphic stanza named for Alcaeus' contemporary, Sappho, are two important forms of Classical poetry. The Alcaic stanza consists of two Alcaic hendecasyllables, followed by an Alcaic enneasyllable and an Alcaic decasyllable. (en)
- La strophe alcaïque est une strophe de la métrique antique, contenant quatre vers éoliens et traditionnellement considérée comme ayant été inventée par Alcée, un poète lyrique de Mytilène sur l'île de Lesbos (v. 600 av. J.-C.). La strophe alcaïque et la strophe sapphique, nommés par les contemporains d'Alcée, sont deux importantes formes de la littérature grecque et de la poésie classique. (fr)
- アルカイオス風韻文（-ふういんぶん、Alcaic verse）は紀元前600年頃のレスボス島ミュティレーネー（ミュティレネ、en:Mytilene）の抒情詩人アルカイオスが発明したと信じられている、ギリシア文学の抒情詩の韻律。アナクレオン風韻文（Anacreontic verse）と呼ばれることも時々ある。アルカイオス風韻文およびアルカイオスの同時代人サッポーの名前に由来するサッポー詩体は、古代ギリシア・ラテン語の古典詩特有の二大韻文と見なされている。 (ja)
- Алкеев стих — стих античной метрики, названный в честь древне-греческого лирика Алкея (VII—VI вв. до н. э). Алкеев стих относится к числу логаэдов. Имеются три вида алкеева стиха: 1.
* одиннадцатисложный: «U—U—U—UU—UU»; например, «odi profanum volgus et arceo»; 2.
* десятисложный: «—UU—UU—U—U»; например, «nec veteres agitantur orni»; 3.
* девятисложный: «U—U—U—U—U»; например, «dumeta natalemque silvam». Два алкеевых одиннадцатисложных стиха, алкеев девятисложный стих и алкеев десятисложный стих вместе составляют Алкееву строфу. (ru)
- Алке́їв ві́рш (або Алкейська строфа) — одна з античних строф, власне чотирирядкова строфа, що складається з різнометричних (логаедичних) стоп. Алкейська строфа запроваджена еллінським поетом Алкеєм (VII—VI ст. до н. е.) набула викінченого, строгішого вигляду в доробку Горація (65—8 рр. до н. е.), тому пойменована ще й «гораціанською строфою». (uk)
- Die alkäische Strophe ist eine nach dem griechischen Dichter Alkaios benannte antike Strophenform, die in der deutschen Dichtung häufig verwendet worden ist. Es handelt sich um eine vierzeilige Odenstrophe, deren ersten beiden Verse 11, der dritte 9 und der vierte 10 Silben haben, wobei die ersten beiden Verse eine Zäsur nach der fünften Silbe haben. Das Schema der antiken Strophe ist in metrischer Notation: ×—◡—× ‖ —◡◡—◡××—◡—× ‖ —◡◡—◡××—◡—×—◡—×—◡◡—◡◡—◡—× Es werden also drei unterschiedliche Versmaße verwendet, die man nach der Strophe alkäische Versmaße nennt, im Einzelnen: (de)
- En la métrica clásica, y especialmente en la griega y latina, por estrofa alcaica se entiende una estrofa compuesta de dos endecasílabos alcaicos, un eneasílabo alcaico y un decasílabo alcaico. Atribuida al célebre poeta de Lesbos, Alceo de Mitilene, la estrofa alcaica fue ampliamente usada en el mundo latino, especialmente por Horacio en sus Odas. La estrofa alcaica y la estrofa sáfica, nombradas así por los contemporáneos de Alceo, son dos importantes formas de la poesía clásica. (es)
- Nella metrica classica, e in particolare della metrica eolica greca e latina, per strofe alcaica si intende una strofa composta da due endecasillabi alcaici, un enneasillabo alcaico e un decasillabo alcaico. È attribuita al celebre poeta di Lesbo, Alceo. La strofe alcaica fu in seguito ampiamente ripresa anche nel mondo latino, in particolare da Orazio nelle sue Odi. (it)
- Strofa alcejska – w poezji starożytnej strofa, która składa się z czterech wersów alcejskich, mianowicie dwóch jedenastozgłoskowców, dziewięciozgłoskowca i dziesięciozgłoskowca. Za jego twórcę uważa się Alkajosa, rówieśnika Safony, pochodzącego z Mityleny na Lesbos. Do poezji rzymskiej strofa alcejska została wprowadzona przez Horacego. Schemat metryczny wygląda następująco: Najbardziej znanym przykładem użycia strofy alcejskiej jest pieśń Horacego o Sorakte: Vides ut alta stet nive candidumSoracte nec iam sustineant onussilvae laborantes geluqueflumina constiterint acuto? (pl)
|
| has abstract
| - Alkajská strofa je čtyřverší složené ze dvou jedenáctislabičných veršů, jednoho devítislabičného a jednoho desetislabičného. Alkajskou strofu užívali například Sapfó a Horatius. Název sloky je podle antického řeckého básníka Alkaia. Příklad pochází z tvorby Horatiovy: Vides ut alta stet nive candidumSoracte, nec iam sustineant onusSilvae laborantes, geluqueFlumina constiterint acuto. (cs)
- Το αλκαϊκό μέτρο είναι ποιητικό μέτρο, το οποίο θεωρείται οτι δημιούργησε ο Λέσβιος λυρικός ποιητής Αλκαίος, τον 6ο π.Χ. αιώνα. Το αλκαϊκό μέτρο μαζί με το σαπφικό μέτρο, αποτελούν προσωπικές εκδοχές του βασικού Αιολικού μέτρου και είναι τα δύο σημαντικότερα μέτρα στην αρχαία ελληνική Λυρική ποίηση. (el)
- The Alcaic stanza is a Greek lyrical meter, an Aeolic verse form traditionally believed to have been invented by Alcaeus, a lyric poet from Mytilene on the island of Lesbos, about 600 BC. The Alcaic stanza and the Sapphic stanza named for Alcaeus' contemporary, Sappho, are two important forms of Classical poetry. The Alcaic stanza consists of two Alcaic hendecasyllables, followed by an Alcaic enneasyllable and an Alcaic decasyllable. (en)
- Die alkäische Strophe ist eine nach dem griechischen Dichter Alkaios benannte antike Strophenform, die in der deutschen Dichtung häufig verwendet worden ist. Es handelt sich um eine vierzeilige Odenstrophe, deren ersten beiden Verse 11, der dritte 9 und der vierte 10 Silben haben, wobei die ersten beiden Verse eine Zäsur nach der fünften Silbe haben. Das Schema der antiken Strophe ist in metrischer Notation: ×—◡—× ‖ —◡◡—◡××—◡—× ‖ —◡◡—◡××—◡—×—◡—×—◡◡—◡◡—◡—× Es werden also drei unterschiedliche Versmaße verwendet, die man nach der Strophe alkäische Versmaße nennt, im Einzelnen:
* alkäischer Hendekasyllabus (abgekürzt alc11)
* alkäischer Enneasyllabus (alc9)
* alkäischer Dekasyllabus (alc10) (de)
- La strophe alcaïque est une strophe de la métrique antique, contenant quatre vers éoliens et traditionnellement considérée comme ayant été inventée par Alcée, un poète lyrique de Mytilène sur l'île de Lesbos (v. 600 av. J.-C.). La strophe alcaïque et la strophe sapphique, nommés par les contemporains d'Alcée, sont deux importantes formes de la littérature grecque et de la poésie classique. (fr)
- En la métrica clásica, y especialmente en la griega y latina, por estrofa alcaica se entiende una estrofa compuesta de dos endecasílabos alcaicos, un eneasílabo alcaico y un decasílabo alcaico. Atribuida al célebre poeta de Lesbos, Alceo de Mitilene, la estrofa alcaica fue ampliamente usada en el mundo latino, especialmente por Horacio en sus Odas. La estrofa alcaica y la estrofa sáfica, nombradas así por los contemporáneos de Alceo, son dos importantes formas de la poesía clásica. La estrofa alcaica fue también una de las combinaciones métricas más frecuentes en el siglo XIX italiano, en la llamada , especialmente por Giosuè Carducci. Giovanni Pascoli la utilizó en Corda Fratres, el himno de la homónima hermandad internacional goliárdica. (es)
- アルカイオス風韻文（-ふういんぶん、Alcaic verse）は紀元前600年頃のレスボス島ミュティレーネー（ミュティレネ、en:Mytilene）の抒情詩人アルカイオスが発明したと信じられている、ギリシア文学の抒情詩の韻律。アナクレオン風韻文（Anacreontic verse）と呼ばれることも時々ある。アルカイオス風韻文およびアルカイオスの同時代人サッポーの名前に由来するサッポー詩体は、古代ギリシア・ラテン語の古典詩特有の二大韻文と見なされている。 (ja)
- Nella metrica classica, e in particolare della metrica eolica greca e latina, per strofe alcaica si intende una strofa composta da due endecasillabi alcaici, un enneasillabo alcaico e un decasillabo alcaico. È attribuita al celebre poeta di Lesbo, Alceo. La strofe alcaica fu in seguito ampiamente ripresa anche nel mondo latino, in particolare da Orazio nelle sue Odi. La strofe alcaica è anche uno dei metri classici più ripresi nell'Ottocento italiano dalla metrica barbara, in particolare da Giosuè Carducci. Giovanni Pascoli la utilizzò in Corda Fratres, l'inno della omonima fratellanza internazionale goliardica. (it)
- Strofa alcejska – w poezji starożytnej strofa, która składa się z czterech wersów alcejskich, mianowicie dwóch jedenastozgłoskowców, dziewięciozgłoskowca i dziesięciozgłoskowca. Za jego twórcę uważa się Alkajosa, rówieśnika Safony, pochodzącego z Mityleny na Lesbos. Do poezji rzymskiej strofa alcejska została wprowadzona przez Horacego. Schemat metryczny wygląda następująco: Najbardziej znanym przykładem użycia strofy alcejskiej jest pieśń Horacego o Sorakte: Vides ut alta stet nive candidumSoracte nec iam sustineant onussilvae laborantes geluqueflumina constiterint acuto? W literaturze polskiej strofa alcejska w przeciwieństwie do bardzo popularnej strofy safickiej nie przyjęła się.Użył jej Stanisław Trembecki w Odzie dedykowanej Naruszewiczowi: O ty, kapłanie Delijskiego świętny,Przeszłego wiadom, przyszłości pojętnyWieńcz twe skronie, wieszczą bierz laskę,Śnieżny ubiór i złotą przepaskę. Z rzadka strofa alcejska pojawia się w tłumaczeniach utworów napisanych tą miarą – wierszy Alkajosa, Horacego i Friedricha Hölderlina. Miarą oryginału wiersz Hölderlina Ziemia ojczysta przełożył Witold Wirpsza.Ze strofą alcejską eksperymentowali poeci włoscy, na przykład Gabriele D’Annunzio: Quando ne’ campi sigei pugnavanodi Lesbo i figli tra ’l fiero strepitode l’armi sanguigne lucentiin un nugolo denso di polve;(A la strofe alcaica) Omawianej zwrotki użył też Giosuè Carducci: Non mai da ’l cielo ch’io spirai parvoloridesti, o Sole, bel nume, splendidoa me, sí come oggi ch’effusot’amo per l’ampie vie di Livorno. Strofę alcejską można odnaleźć w dokonanym przez Jerzego Żuławskiego przekładzie Z Nowożytnych ód : W bezmocy piękność mowy nie padła, nie!choć przebrzmiał mistrzów dawnych donośny krok!– i my tam idziem, kędy oni,stopy dźwięcznemi i patrząc światła. (pl)
- Алкеев стих — стих античной метрики, названный в честь древне-греческого лирика Алкея (VII—VI вв. до н. э). Алкеев стих относится к числу логаэдов. Имеются три вида алкеева стиха: 1.
* одиннадцатисложный: «U—U—U—UU—UU»; например, «odi profanum volgus et arceo»; 2.
* десятисложный: «—UU—UU—U—U»; например, «nec veteres agitantur orni»; 3.
* девятисложный: «U—U—U—U—U»; например, «dumeta natalemque silvam». Два алкеевых одиннадцатисложных стиха, алкеев девятисложный стих и алкеев десятисложный стих вместе составляют Алкееву строфу. (ru)
- Алке́їв ві́рш (або Алкейська строфа) — одна з античних строф, власне чотирирядкова строфа, що складається з різнометричних (логаедичних) стоп. Алкейська строфа запроваджена еллінським поетом Алкеєм (VII—VI ст. до н. е.) набула викінченого, строгішого вигляду в доробку Горація (65—8 рр. до н. е.), тому пойменована ще й «гораціанською строфою». (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)