| rdfs:comment
| - Der Stadtpfeifer (italienisch Piffaro) war ein besonders im 14. bis 18. Jahrhundert von Städten angestellter, später auch Stadtmusikus genannter Musiker. Stadtpfeifer schlossen sich in Zünften (in Süddeutschland meist „Pfeiferbrüder“ genannt, im Alemannischen „Pifferbrüder“) zusammen. Im 19. Jahrhundert wurde dieses Amt zu Stadtkapellen ausgeweitet. (de)
- An alta cappella or alta musica (Italian), haute musique (French) or just alta was a kind of town wind band found throughout continental Europe from the thirteenth to the eighteenth centuries, which typically consisted of shawms and slide trumpets or sackbuts. Waits is the British equivalent. These were not found anywhere outside of Europe. (en)
- Urbofajfisto (Itale "Piffari") estis precipe en la 14-a ĝis la 18-a jarcento de urboj dungitaj muzikistoj, kiuj kuniĝis en gildoj; en la 19-a jarcento la urbofajfistaroj estis pliampleksigataj je urbokapeloj. Ili havis la taskon, muzike formi la urbajn solenaĵojn. En kelkaj urboj la urbofajfistoj samtempe estis turgardistoj komisiitaj per signaldonaj taskoj. En la literaturo troveblas ekzemple du klarionoj kaj tri trombonoj ("Hora decima", kvardek Lepsikaj tursonatoj de Johann Christoph Pezel) resp. unu klariono kaj tri trombonoj ("Vierundzwanzig Quatricinien" de Gottfried Reiche). (eo)
- Los Stadtpfeifern , literalmente flautistas municipales, surgieron de la música tradicional alemana para bandas municipales. Estos conjuntos de instrumentos de viento surgieron gracias a la financiación de los ayuntamientos y se convirtieron en un rasgo universal de la vida musical urbana en toda Europa desde el siglo XV y adoptan su nombre a mediados del siglo XVI. Estos grupos poco a poco fueron aumentando de tamaño dando lugar a las bandas municipales que, en muchos casos han llegado hasta nuestros tiempos. (es)
|
| has abstract
| - Der Stadtpfeifer (italienisch Piffaro) war ein besonders im 14. bis 18. Jahrhundert von Städten angestellter, später auch Stadtmusikus genannter Musiker. Stadtpfeifer schlossen sich in Zünften (in Süddeutschland meist „Pfeiferbrüder“ genannt, im Alemannischen „Pifferbrüder“) zusammen. Im 19. Jahrhundert wurde dieses Amt zu Stadtkapellen ausgeweitet. (de)
- An alta cappella or alta musica (Italian), haute musique (French) or just alta was a kind of town wind band found throughout continental Europe from the thirteenth to the eighteenth centuries, which typically consisted of shawms and slide trumpets or sackbuts. Waits is the British equivalent. These were not found anywhere outside of Europe. (en)
- Urbofajfisto (Itale "Piffari") estis precipe en la 14-a ĝis la 18-a jarcento de urboj dungitaj muzikistoj, kiuj kuniĝis en gildoj; en la 19-a jarcento la urbofajfistaroj estis pliampleksigataj je urbokapeloj. Ili havis la taskon, muzike formi la urbajn solenaĵojn. En kelkaj urboj la urbofajfistoj samtempe estis turgardistoj komisiitaj per signaldonaj taskoj. Ankaŭ urbetoj kiel ekzemple Eisenach (kun ĉ. 6000 loĝantoj) posedis urbofajfistarojn. La tradicio de la urbofajfistoj konserviĝis, speciale en meza Germanio, ĝis en la 20-a jarcento. Multloke el tiuj evoluis unue urbaj muzikokapeloj, poste ankaŭ urbaj orkestroj. La urbofajfistoj sin organizis en gildoj. Majstro havis submajstrojn kaj metilernantojn, kiuj devis lerni kiel eble ĉiujn kutimajn instrumentojn.La urbofajfistoj ludis sur klarionoj, naturtrumpetoj, trombonoj, violonoj, , , bombardoj, , flutoj kaj frapinstrumentaro. En la literaturo troveblas ekzemple du klarionoj kaj tri trombonoj ("Hora decima", kvardek Lepsikaj tursonatoj de Johann Christoph Pezel) resp. unu klariono kaj tri trombonoj ("Vierundzwanzig Quatricinien" de Gottfried Reiche). Urbofajfistoj muzikis okaze de gefianĉiĝo, geedziĝoj, bankedo kaj aliaj solenaĵoj kiel ekz. la enmarŝado de la suvereno en sia urbo. Krome ili blovis la temposignalon ekde la turo de la urbo, por indiki la horon al la urbanoj ne posedantaj horloĝojn. Ili ankaŭ estis komisiita muziki en la preĝejoj. La reguloj estis jenaj: dum normalaj tagoj en la liturgia jaro ili ludas trombonojn kaj klarionojn, dum festotagoj trumpetojn kaj timbalojn. En la diservo la urbofajfistoj duobligis la kantvoĉojn per t.n. (Itale) Colla parte-akompanado. Kiel ege impresa priskribas epokatestantoj la enmarŝadon en Vienon de la trupoj venkintaj la turkojn: sinsekve muzikis ĥoro kaj urbofajfistaro ekde la tegmentoj, inter ili la armemuziko kaj la kanontondro. Jam en la frutempo de la urbofajfistoj oftis la kritiko pri la misuzo de la arto per la "bierviolonistaĉoj, sakfajfistoj kaj simila muzikistaĉoj". Multaj membroj de la familio Bach laboris kiel urbofajfistoj, kaj de Johann Sebastian Bach estas konata, ke li malbone opiniis pri la urbofajfistaro en Lepsiko. (eo)
- Los Stadtpfeifern , literalmente flautistas municipales, surgieron de la música tradicional alemana para bandas municipales. Estos conjuntos de instrumentos de viento surgieron gracias a la financiación de los ayuntamientos y se convirtieron en un rasgo universal de la vida musical urbana en toda Europa desde el siglo XV y adoptan su nombre a mediados del siglo XVI. Cuando a finales del siglo XVI y principios del XVII la música italiana extiende sus innovaciones al resto de Europa, estas agrupaciones florecen con un aislamiento de las influencias italianas bastante notable. En el imperio alemán estos grupos se componían fundamentalmente de instrumentos de viento, los números oscilaban entre cinco y diez instrumentistas que interpretaban vestidos de uniforme. Durante los últimos años del siglo XVI se incorporaron a estas formaciones instrumentos de cuerda como el violín o el violonchelo. El nivel de exigencia frente a estos músicos, que comenzaron a agruparse en gremios, era muy alto y en la mayoría de las ocasiones dominaban más de un instrumento, a excepción de los trompetistas que muchas veces, incluso formaron sus propios gremios. Estos grupos municipales alemanes cultivaron un tipo de obras diferentes a los que se podían escuchar en la corte o en casas de la nobleza. Su principal función era acompañar con música los bailes y festividades de carácter público, pero no era, ni de lejos, la única. Los stadtpfeifern leían los pregones en los mercados, acompañaban las entradas y salidas solemnes de los nobles y las visitas de los reyes, acompañaban con música las actuaciones teatrales y en ocasiones interpretaban parte de la polifonía en las iglesias. En algunas ciudades también se encargaban de tocar para despertar a los vecinos, marcar la hora o dar el toque de queda. En Alemania, sin embargo, los deberes como vigilantes se van haciendo cada vez más escasos. Estos grupos poco a poco fueron aumentando de tamaño dando lugar a las bandas municipales que, en muchos casos han llegado hasta nuestros tiempos. (es)
|
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
