| rdfs:comment
| - Das altbachische Archiv ist eine Sammlung von Motetten, Chorliedern und Kantaten älterer Mitglieder der Familie Bach aus der Zeit etwa zwischen 1650 und 1700. (de)
- Altbachisches Archiv, also Alt-Bachische Archiv (ABA, old-Bachian archive), is a collection of 17th-century vocal music, most of which was written by members of the Bach family. (en)
- Las altbachische Archiv estas kolekto de motetoj, ĥormuzikaĵoj kaj kantatoj de pli fruaj membroj de familio Bach el la tempo proksimume inter 1650 kaj 1700. La kolekton komencis Johann Ambrosius Bach, kaj ĝin daŭrigis lia filo Johann Sebastian Bach. Post ties morto ĝin heredis Carl Philipp Emanuel Bach, kiu nomis ĝin „altbachisches Archiv“ (malnov-Bacha arĥivo). Li rigardis ĝin kiel familiotrezoron. Al posta Bach-biografiisto Johann Nikolaus Forkel li pruntis ĝin en 1775, dirante pri ĝi delikate „mia malnov-Bacha arĥivo“ kaj petante lin pri bona traktado de la intertempe „iomete rompiĝemaj“ manskribaĵoj. (eo)
- Het Altbachisches Archiv is een verzameling muzikale composities uit het bezit van de componistenfamilie Bach, hoofdzakelijk motetten, cantates en kerkliederen uit de periode 1650-1700 die in Berlijn wordt bewaard. (nl)
|
| has abstract
| - Das altbachische Archiv ist eine Sammlung von Motetten, Chorliedern und Kantaten älterer Mitglieder der Familie Bach aus der Zeit etwa zwischen 1650 und 1700. (de)
- Altbachisches Archiv, also Alt-Bachische Archiv (ABA, old-Bachian archive), is a collection of 17th-century vocal music, most of which was written by members of the Bach family. (en)
- Las altbachische Archiv estas kolekto de motetoj, ĥormuzikaĵoj kaj kantatoj de pli fruaj membroj de familio Bach el la tempo proksimume inter 1650 kaj 1700. La kolekton komencis Johann Ambrosius Bach, kaj ĝin daŭrigis lia filo Johann Sebastian Bach. Post ties morto ĝin heredis Carl Philipp Emanuel Bach, kiu nomis ĝin „altbachisches Archiv“ (malnov-Bacha arĥivo). Li rigardis ĝin kiel familiotrezoron. Al posta Bach-biografiisto Johann Nikolaus Forkel li pruntis ĝin en 1775, dirante pri ĝi delikate „mia malnov-Bacha arĥivo“ kaj petante lin pri bona traktado de la intertempe „iomete rompiĝemaj“ manskribaĵoj. Laŭ la „Registro de la muzika postlasaĵo de la mortinta kapelmajstro Carl Philipp'Emanuel Bach' de 1790“ la kolekto ampleksis jenajn pecojn: Johann Christoph Bach la 1-a
* Es erhub sich ein Streit. kantaĵo kun 22 voĉoj
* Meine Freundin, du bist schön. Geedziĝo-peco kun kvar solovoĉoj, kvar ĥorvoĉoj, unu violono, tri vjoloj, violonego kaj klaviceno
* Der Gerechte, ob er gleich zu zeitlich stirbt . Moteto por kvinvoĉa ĥoro kaj orgeno
* Lieber Herr Gott, wecke uns. Moteto por okvoĉa duobloĥoro kun instrumentoj
* Mit Weinen hebt sichs an. Ario por kvar voĉoj
* Ach, daß ich Wassers genug. Kantato por aldo, arĉinstrumentoj kaj kontinua baso
* Es ist nun aus. Morto-ario por kvar voĉoj Johann Michael Bach la 1-a
* Ich weiss, dass mein Erlöser lebt. Ĥoralmoteto por kvinvoĉa ĥoro
* Ach wie sehnlich wart’ ich der Zeit. Kantato por soprano, arĉinstrumentoj kaj orgeno
* Das Blut Jesu Christi. Ĥoralmoteto por kvinvoĉa ĥoro , blovinstrumentoj aŭ orgeno
* Auf, lasst uns den Herren loben. Kantato por aldo, arĉinstrumentoj kaj orgeno
* Nun hab’ ich überwunden. Ĥoralmoteto por okvoĉa duobloĥoro
* Herr, wenn ich nur dich habe. Ĥoralmoteto por kvinvoĉa ĥoro
* Die Furcht des Herren. Kantato por kvin solovoĉoj, ĥoro kaj instrumentoj
* Siehe, wie fein und lieblich ist. Naskiĝdatrevena kantato por du tenoroj, baso, arĉinstrumentoj kaj orgeno Johann Bach
* Unser Leben ist ein Schatten. Ĥoralmoteto por okvoĉa ĥoro kaj trivoĉa forĥoro
* Sei nun wieder zufrieden. Moteto por okvoĉa duobloĥoro Ne ekzakte nomataj komponistoj
* Nun ist alles überwunden. Ario por kvar voĉoj
* Ich lasse dich nicht. Moteto por du kvarvoĉaj ĥoroj kun kontinua baso
* Weint nicht um meinen Tod. Ario por kvar voĉoj La diligenta kolektanto de muzikaĵoj akiris la originalajn manskribitajn notojn el la postlasaĵo de Carl Philipp Emanuel Bach kaj transproprigis ilin al Sing-Akademie, kiam ties direktoro Carl Friedrich Zelter komencis starigi arĥivon i.a. de notoj. La kolekto estis noveldonata kiel notopresaĵo en 1935. Dum la Dua Mondmilito (1943) la tiama direktoro de la Akademio, igis transdeponi la bibliotekostokon kaj kun ĝi la Alt-Bachische Archiv-on el la domo de Sing-Akademie, kiu mallonge poste fariĝis viktimo de brulbomboj. De la transdeponejo, kastelo en Malsuprasilezia Provinco, la arĥivo malaperis en la kaoso de la postmilito, ŝajne senspure. La ununura spuro, kiel rezultigis reserĉoj de estrarano de Sing-Akademie jardekojn poste, konsistis en tio, ke ukraina regimento de la Ruĝa Armeo batalis kiel lasta armeparto antaŭ la malapero de la arĥivo en ĉi tiu regiono de Silezio. En 1999 Bach-esploristo Christoph Wolff remalkovris post longa serĉado la biblioteo-stokon en la ŝtatarĥivo en Kievo, Ukrainujo, kaj redonis ĝin en 2001 al ĝia posedanto, la Sing-Akademie zu Berlin. Unuafoje post la redono la kolekto estis montrata al la publiko dum ekspozicio en la Bach-arĥivo en Lepsiko ekde novembro 2002 ĝis januaro 2003. (eo)
- Het Altbachisches Archiv is een verzameling muzikale composities uit het bezit van de componistenfamilie Bach, hoofdzakelijk motetten, cantates en kerkliederen uit de periode 1650-1700 die in Berlijn wordt bewaard. Johann Ambrosius Bach zou met het aanleggen van deze verzameling begonnen en zijn zoon Johann Sebastian Bach heeft deze verzameling voortgezet. Tegenwoordig veronderstelt men dat de verzameling is begonnen in Arnstadt en pas na de dood van J.S. Bach in 1750 naar Leipzig is gekomen. Carl Philipp Emanuel Bach nam toen het beheer ervan over. Hij bedacht de naam Altbachisches Archiv. In een inventaris uit 1790 worden onder andere werken van Johann Michael Bach en Johann Christoph Bach genoemd. Er blijken echter ook werken van Carl Heinrich Graun, Johann Joachim Quantz, Georg Philipp Telemann, en anoniem overgeleverde werken te zijn bewaard. In 1935 verscheen er een eerste editie van werken uit deze verzameling. Na de dood van Carl Philipp Emanuel Bach kwam de verzameling eerst in handen van een verzamelaar en uiteindelijk terecht bij de dirigent en componist Carl Friedrich Zelter, de toenmalige leider van de Sing-Akademie te Berlijn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het Altbachisches Archiv in 1943 uit Berlijn weggehaald en ondergebracht op - nu - in Nedersilezië. Het gebouw van de Singakademie werd door een bombardement geheel verwoest. Na de oorlog was het Altbachisches Archiv spoorloos verdwenen totdat het in 1999 door de musicoloog en Bachkenner Christoph Wolff werd teruggevonden in het staatsarchief van Kiev in Oekraïne. De verzameling wordt na de terugkeer naar Berlijn bewaard in de Staatsbibliothek zu Berlin. Sindsdien zijn er vele werken uit deze verzameling in moderne edities toegankelijk gemaakt. (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)