| rdfs:comment
| - Amanda je ženské křestní jméno latinského původu. Vykládá se jako „milovaná, milováníschopná“. Jeho českou obdobou je jméno Milena nebo Miluše. Podle českého kalendáře má svátek 24. ledna. (cs)
- Amanda ist ein ausschließlich weiblicher Vorname, der heutzutage insbesondere im englischsprachigen Raum verwendet wird. (de)
- Amanda es un nombre propio femenino de origen latino en su variante en español. (es)
- Amanda è un nome proprio di persona italiano femminile. (it)
- Amanda is een meisjesnaam die afkomstig is van het Latijnse werkwoord amare, dat "houden van" betekent, of van het Latijnse amandus, "lieflijk, beminnenswaardig". De naam betekent letterlijk "een meisje dat bemind moet worden", ofwel "een beminnelijk meisje". Varianten op deze naam zijn Manda of Mandy. De mannelijke vorm is Amand of Amandus. De naam Amanda kwam voor het eerst voor in 17e-eeuwse Engelse gedichten en romans. De naam is dan ook vanuit het Engels naar Nederland en Vlaanderen gekomen. (nl)
- Το Αμάντα (Amanda) είναι θηλυκό λατινικό όνομα, ένα που σημαίνει, κατά γράμμα, «αυτή που πρέπει να αγαπιέται». Κατ' επέκταση μπορεί να μεταφρασθεί ως «αξιαγάπητη» και «πολυαγαπημένη από όλους». Υποκοριστικές μορφές του είναι τα ονόματα , Μάντα και (Amy). Είναι συνηθισμένο σε χώρες όπου ομιλούνται γερμανικές και λατινογενείς γλώσσες. (el)
- Amanda – imię żeńskie pochodzenia łacińskiego, stanowiące żeński odpowiednik imienia Amand, wywodzące się od czasownika amare – „kochać” i oznaczające „ta, która powinna być kochana” lub „godna miłości”. Znane już w starożytnym Rzymie. Często nadawane w Stanach Zjednoczonych. W Polsce notowane co najmniej od II połowy XVIII wieku. Amanda imieniny obchodzi:
* 6 lutego, jako wspomnienie św. Amanda, biskupa Maastricht,
* 18 czerwca, jako wspomnienie św. Amanda, biskupa Bordeaux,
* 26 października, jako wspomnienie św. Amanda, biskupa Strasburga. Odpowiedniki w innych językach: Zobacz też: (pl)
- Amanda är ett latinskt kvinnonamn med betydelsen älskvärd. Det är en femininform av Amandus. Det äldsta belägget för Amanda i Sverige är från år 1735. Namnet fick stor spridning under 1800-talet, kanske med hjälp av skillingtrycksvisor som "Amanda gångar sig ner till stranden" och "Amanda Lundbom" samt poeten Erik Johan Stagnelius dikter om Amanda. Under större delen av 1900-talet ansågs namnet vara omodernt, men mot slutet av seklet kom en ny popularitetsvåg. Under 1990-talet var Amanda ett av de allra mest populära dopnamnen för nyfödda flickor i Sverige. En kortform av namnet är Manda. (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)