| rdfs:comment
| - Ο Κολοσσός των Ναξίων είναι ένας κούρος από μάρμαρο Νάξου ύψους περίπου 9 μέτρων, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Δήλου και προέρχεται από ένα από τα νησιά των Κυκλάδων. Ο κολοσσός είναι παράδειγμα αρχαϊκής μνημειακής γλυπτικής και χρονολογείται στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. Ο κολοσσός είναι ένας από τους μεγαλύτερους κούρους που είναι γνωστοί. Μόνο ο Κούρος του Απόλλωνα, που παραμένει ημιτελής στο λατομείο του Απόλλωνα είναι μεγαλύτερος, με ύψος 10,7 μέτρα. Ο Κολοσσός των Ναξίων είναι πλέον σπασμένος σε πολλά κομμάτια. (el)
- Der Koloss der Naxier aus Naxos-Marmor, der etwa 9 Meter hoch war, befindet sich im Museum von Delos, auf einer Insel der Kykladen, Griechenland. Der Koloss zählt zur archaischen Großplastik und entstand am Ende des 7. Jahrhunderts v. Chr., nach Angaben bei um 580 v. Chr. Dieser Kouros ist der größte, der je aufgestellt wurde. Seine Errichtung ist Ausdruck der Konkurrenz zwischen den griechischen Städten, die sich zunächst in der zunehmenden Größe der errichteten Statuen ausdrückte, bevor sie dann die Form eines Qualitätswettbewerbs annahm. Lediglich der Kouros von Apollonas, der im Steinbruch bei Apollonas aus Naxos liegen blieb, ist mit 10,7 Metern größer. Der Koloss von Delos ist heute in mehrere Teile zerbrochen. (de)
- The Colossus of the Naxians is a kouros statue made of Naxian marble which was about 9 metres high, now located in the Museum on Delos and originally from one of the islands of the Cyclades. The colossus is an example of archaic monumental sculpture and dates to the end of the seventh century BC. The colossus is one of the largest kouros statues yet known. Only the Kouros of Apollonas, which remains unfinished in the quarry at , is larger at 10.7 m tall. The Colossus of the Naxians is now broken into many pieces. (en)
- Kolos Naksyjczyków – monumentalnych rozmiarów rzeźba przedstawiająca przypuszczalnie boga Apolla, stojąca w starożytności na terenie sanktuarium na wyspie Delos. Do czasów współczesnych zachowała się w kilku fragmentach. (pl)
|
| has abstract
| - Ο Κολοσσός των Ναξίων είναι ένας κούρος από μάρμαρο Νάξου ύψους περίπου 9 μέτρων, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Δήλου και προέρχεται από ένα από τα νησιά των Κυκλάδων. Ο κολοσσός είναι παράδειγμα αρχαϊκής μνημειακής γλυπτικής και χρονολογείται στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. Ο κολοσσός είναι ένας από τους μεγαλύτερους κούρους που είναι γνωστοί. Μόνο ο Κούρος του Απόλλωνα, που παραμένει ημιτελής στο λατομείο του Απόλλωνα είναι μεγαλύτερος, με ύψος 10,7 μέτρα. Ο Κολοσσός των Ναξίων είναι πλέον σπασμένος σε πολλά κομμάτια. (el)
- Der Koloss der Naxier aus Naxos-Marmor, der etwa 9 Meter hoch war, befindet sich im Museum von Delos, auf einer Insel der Kykladen, Griechenland. Der Koloss zählt zur archaischen Großplastik und entstand am Ende des 7. Jahrhunderts v. Chr., nach Angaben bei um 580 v. Chr. Dieser Kouros ist der größte, der je aufgestellt wurde. Seine Errichtung ist Ausdruck der Konkurrenz zwischen den griechischen Städten, die sich zunächst in der zunehmenden Größe der errichteten Statuen ausdrückte, bevor sie dann die Form eines Qualitätswettbewerbs annahm. Lediglich der Kouros von Apollonas, der im Steinbruch bei Apollonas aus Naxos liegen blieb, ist mit 10,7 Metern größer. Der Koloss von Delos ist heute in mehrere Teile zerbrochen. (de)
- The Colossus of the Naxians is a kouros statue made of Naxian marble which was about 9 metres high, now located in the Museum on Delos and originally from one of the islands of the Cyclades. The colossus is an example of archaic monumental sculpture and dates to the end of the seventh century BC. The colossus is one of the largest kouros statues yet known. Only the Kouros of Apollonas, which remains unfinished in the quarry at , is larger at 10.7 m tall. The Colossus of the Naxians is now broken into many pieces. (en)
- Kolos Naksyjczyków – monumentalnych rozmiarów rzeźba przedstawiająca przypuszczalnie boga Apolla, stojąca w starożytności na terenie sanktuarium na wyspie Delos. Do czasów współczesnych zachowała się w kilku fragmentach. Wzmiankowana w literaturze antycznej rzeźba miała czterokrotnie przewyższać wzrost przeciętnego człowieka. Czas jej wzniesienia określany jest na mniej więcej 600–590 p.n.e. Przedstawiała stojącego w postawie frontalnej mężczyznę z szerokim torsem i wąską, przepasaną talią, z rękami lekko odsuniętymi od ciała. Z głowy opadały mu długie włosy z lokami. W lewej ręce przypuszczalnie trzymał łuk. Modelunek postaci był sztywny, w typie kurosa. Wywiercone w kilku miejscach otwory wskazują, że niektóre elementy (np. pas w talii) wykonano z metalu i przymocowano do rzeźby. Na podstawie zachowanych fragmentów można wywnioskować, że kolos mierzył ok. 8–10 m wysokości i ważył ok. 50 ton. Do czasów współczesnych przetrwały znajdujące się in situ na terenie sanktuarium Apollona pęknięty na dwie części tors posągu i prostokątna baza o wymiarach 3,47×5,15 m, fragment lewej dłoni przechowywany w muzeum archeologicznym na Delos oraz fragment lewej stopy i część plinty, które od 1819 roku są częścią zbiorów Muzeum Brytyjskiego w Londynie. Na bazie kolosa zachował się fragment inskrypcji o treści „Jestem z jednego kamienia i posąg, i sphelas”, przypuszczalnie oznaczający, że baza i każda z części rzeźby miały charakter monolityczny. Młodsza inskrypcja, datowana na podstawie charakteru pisma na IV wiek p.n.e., upamiętnia fakt wystawienia posągu przez mieszkańców Naksos ku czci Apollina. Na bazie widoczne są także napisy wyryte przez podróżników w czasach nowożytnych. Zgodnie z informacją przekazaną przez Plutarcha kolos został obalony przez palmę zasadzoną w 417 roku p.n.e. przez Nikiasza, choć przypuszczalnie po tym incydencie ustawiono go ponownie i przetrwał do końca starożytności. W czasach nowożytnych po raz pierwszy wspomniał kolosa włoski podróżnik Bondelmonte w swojej spisanej około 1420 roku relacji; leżał już wówczas obalony na ziemi. W 1445 roku oglądał go Cyriak z Ankony, wykonując szkic bazy. Jeszcze w 1655 roku, podczas wizyty na Delos, posąg posiadał głowę. W sporządzonych kilka lat później relacjach i zapisano jednak, że od tego czasu głowa w niejasnych okolicznościach zaginęła (rzekomo miał ją wywieźć, wraz z kilkoma innymi fragmentami, niejaki Mr. Simon). W 1700 roku Joseph Pitton de Tournefort oglądał już tylko części kolosa, które zachowały się do dzisiaj. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
