rdfs:comment
| - Constantin Lipsius (* 20. Oktober 1832 in Leipzig; † 11. April 1894 in Dresden; vollständiger Name: Johann Wilhelm Constantin Lipsius) war ein sächsischer Architekt und Architekturtheoretiker des Historismus. Er war der Planer des Lipsius-Baus, des ehemaligen Kunstakademie- und Kunstausstellungsgebäudes auf der Brühlschen Terrasse in Dresden (1883–1894), in dem heute die Hochschule für Bildende Künste Dresden ihren Sitz hat. (de)
- Johannes Wilhelm Constantin Lipsius (20 October 1832 – 11 April 1894) was a German architect and architectural theorist, best known for his controversial design of the Royal Academy of Fine Arts and Exhibition Building (1883–1894) on the Brühl Terrace in Dresden, today known as the Lipsius-Bau. (en)
- Johannes Wilhelm Constantin Lipsius (Lipsia, 20 ottobre 1832 – Dresda, 11 aprile 1894) è stato un architetto tedesco e teorico dell'architettura, noto per il suo progetto controverso della Kunstakademie (1883-1894) sulla Brühlsche Terrasse a Dresda, oggi noto come Lipsius-Bau. (it)
- Constantin Lipsius, född 20 oktober 1832 i Leipzig, död 11 april 1894 i Dresden, var en tysk arkitekt, son till Karl Heinrich Adelbert Lipsius, bror till Richard Adelbert Lipsius. Lipsius studerade i Leipzig och Dresden och var från 1881 professor vid konstakademien i sistnämnda stad. Bland hans byggnadsverk är att nämna i Leipzig Johanneshospitalet (1872) och, i samarbete med , Peterskyrkan och i Dresden konstakademiens ståtliga renässansbyggnad (1890–1891) på Brühlska terrassen. Lipsius utgav Gottfried Semper in seiner Bedeutung als Architekt (1880). (sv)
- Константин Липсиус (нем. Constantin Lipsius, при рождении — Иоганн Вильгельм Константин Липсиус, 1832—1894) — немецкий архитектор и теоретик историзма из Саксонии. Константин Липсиус был вторым сыном Карла Генриха Адельберта Липсиуса (нем. Karl Heinrich Adelbert Lipsius, 1805—1861) — преподавателя и позднее ректора лейпцигской школы святого Фомы. После окончания гимназии Константин Липсиус проходил обучение в инженерной школе в Дрездене, и позднее — в Академии изобразительных искусств под руководством Германа Николаи (нем. Georg Hermann Nicolai, 1811—1881), продолжавшего традиции Готфрида Земпера. По окончании учёбы он предпринял путешествие в Италию и во Францию, ознакомившись с работами Анри Лабруста, Шарля Гарнье и Эжена Виолле-ле-Дюка, и работал некоторое время в мастерской Жака Иньяса (ru)
|