| rdfs:comment
| - العماد، ويسمى دعامة أيضا، هو كلمة يعتمد عليها معنى الكلام. (ar)
- Sponová slovesa se využívají v přísudku slovesně-jmenném (přísudek jmenný se sponou), kde jsou doplněna jménem. Mezi sponová slovesa patří být, bývat, stát se, stávat se a v záporu nebýt, nebývat, nestat se a nestávat se. V některých jazycích (např. v ruštině) se v přítomném čase tvar slovesa být neuvádí. (cs)
- En gramatiko, estas nomata kopulo (el la latina: copula = "unio", "ligo"; el cum + apio = "ligi") la funkcio efektivigita de la verbo “esti” kiam ĝi troviĝas en pozicio inter substantivo kaj la parto predikativa. Kiam la verbo “esti” plenumas la funkcion de kopulo, ĝi, kune kun la predikativa parto liganta, estas difinita ; en mala okazo, ĝi estas . Kvankam en la hindeŭropaj lingvoj kaj Esperanto la predikato de kopulo estas en la nominativo, tio ne estas lingve universala. Ekzemple en la klasika kaj moderna normiga araba la kopulo كان postulas akuzativan predikaton. (eo)
- Maidir le teangeolaíocht, is éard atá i gcopail focail a nascann an t- in le (comhlánú ainmnithe nó dobhriathar). Cé nach gcuireann sé féin aon ghníomh nó coinníoll in iúl, comhcheangalaíonn sé an ainmní le faisnéis atá gan aon tacaíocht aige féin ón abairt. Úsáidtear an chopail ar shlite difriúla i dteangacha éagsúla. (ga)
- Kopula (Latin copula) adalah kata kerja atau verba penghubung antara subjek dengan komplemen dalam sebuah frasa atau kalimat. Kopula terutama banyak digunakan dalam bahasa-bahasa Indo-Eropa, contohnya bahasa Inggris. Dalam bahasa Inggris kopula adalah kata kerja (to) be, seperti dalam kata to become, to get, to feel, dan to seem.
* l
* b
* s (in)
- Dal latino copula = "unione", "legame" (da cum + apio = "attaccare"), la copula è la funzione svolta dal verbo essere quando questo si trova in posizione intermedia tra un sostantivo e una parte nominale che serve a definire il soggetto. Può essere costituita da un attributo, un sostantivo o una parte del discorso sostantivata. Quando il verbo "essere" svolge la funzione di copula, esso, insieme alla parte nominale che lega, viene definito predicato nominale; in caso contrario, esso è predicato verbale. (it)
- コピュラ (copula) または繋辞（けいじ）とは、文の主語と述語を結ぶための補助的な品詞をいう。コピュラによって主語と結ばれる語は名詞など、動詞以外の品詞が多い。 (ja)
- Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem. Przykłady łączników: być, zostać, stać się, wydawać się (w znaczeniu: „sprawiać wrażenie”), stanowić (w znaczeniu: „być”), wyglądać (w znaczeniu: „mieć wygląd”), brzmieć (w znaczeniu: „wydawać się”). (pl)
- Kopula är ett verb som nästan helt saknar semantiskt innehåll och som har en grammatisk funktion i satser för att binda ihop subjekt och predikativ. Inom grammatiken kallas det också för "bindeverb". Det vanligaste exemplet på kopula i språk är olika motsvarigheter till vara. Alla världens språk har inte kopula, som till exempel arabiskan och vissa sociolekter av amerikansk engelska. (sv)
- Связка (ко́пула, лат. copula) в лингвистике — специальное слово для связи подлежащего и сказуемого, выраженного не глаголом, в предложении (в предложениях вроде Петя (—) школьник, Петя был школьником, Дом будет красивым, Курить (—) вредно). Часто (но не всегда) связкой является глагол или подобная глаголу часть речи. В некоторых языках в ряде случаев, как видно из русских примеров, выступает нулевая связка. (ru)
- In linguistics, a copula (plural: copulas or copulae; abbreviated cop) is a word or phrase that links the subject of a sentence to a subject complement, such as the word is in the sentence "The sky is blue" or the phrase was not being in the sentence "It was not being co-operative." The word copula derives from the Latin noun for a "link" or "tie" that connects two different things. (en)
- Die Kopula (lateinisch copula „Band“), auch Kopulaverb, kopulatives Verb, verbindendes Verb, Bindeverb, Verknüpfungswort, Satzband genannt, ist in der Grammatik ein Verb, das kein Inhaltswort ist, sondern das nur dazu dient, zusammen mit einem nichtverbalen Bestandteil (dem Prädikativum) ein Prädikat zu bilden. Im Deutschen fungieren die Verben „sein“, „werden“ und „bleiben“ als Kopula, soweit sie nicht als Vollverb oder als Hilfsverb dienen. Beispiele für den Gebrauch als Kopula sind er ist alt; er ist ein Mann; sie wird alt; sie wird zur Frau; sie bleiben im Haus wohnen (dagegen als Vollverb etwa es ist ein Gott im Himmel; die Arbeit wollte nicht werden und als Hilfsverb etwa Hans ist gegangen; der Brief wurde geschrieben). (de)
- En syntaxe de la phrase simple, une copule est un mot qui relie le sujet à un constituant qui est son attribut. Dans des langues comme les langues indo-européennes, la copule est un verbe et l’attribut est un mot de nature nominale (nom, pronom, adjectif, numéral) ou employé avec une valeur nominale (verbe au participe ou à l’infinitif, adverbe). Avec celui-ci, le verbe copulatif à un mode personnel forme le prédicat de la phrase. Dans la suite de cet article, le verbe copulatif est traité dans le sens de verbe suivi par l’attribut du sujet. (fr)
- 繫詞（英語：copula、複數為copulas或copulae、英文簡稱：cop），又譯為系动词、联系动词，在語言學上為表示用於與謂詞（）鏈接一個句子之主詞的字詞，比如在一個句子"The sky is blue.（天空是藍色的）"中的單詞 "is" 。繫詞源於拉丁語名詞為"鏈接"（link）或"結合"（tie）兩個不同"事件"（thing）之功能語詞。 一個繫詞往往是一個動詞或"類動詞"（verb-like）的字詞，雖然這不是普遍的情況。 一個動詞如為一個繫詞有時被稱為"繫辭"（copulative）或"連繫動詞"（copular verb）。在英語初等教育语法教學的課程，一個繫動詞通常被稱為"連繫動詞"（linking verb）。在其他語言中，繫動詞表現出更多相似於代詞之處，如古典漢語文言文及瓜拉尼語。或則可能需要連接到一個名詞使用為後綴的形式，比如在（Beja language）、凯特语，和爱斯基摩－阿留申语系裡的應用。 (zh)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)