| rdfs:comment
| - التشاؤم الحضاري هو الاعتقاد بأن حضارة أمة ما أو مدنية ما أو الإنسانية كلها خاضعة لعملية انحدار لا ينعكس. وهو نوع من التشاؤم يشكله النقد الحضاري. (ar)
- Cultural pessimism arises with the conviction that the culture of a nation, a civilization, or humanity itself is in a process of irreversible decline. It is a variety of pessimism formulated by a cultural critic. (en)
- Kulturpessimismus bezeichnet allgemein einen Pessimismus gegenüber gegenwärtigen Tendenzen und zukünftigen Entwicklungen in der Kultur. Die Erscheinung ist seit der Antike bekannt, doch etablierte sich der Begriff als Gegenpol zum Fortschrittsglauben und Kulturoptimismus erst im Europa des späten 19. Jahrhunderts. Seitdem wird der Begriff Kulturpessimismus auch im Zusammenhang mit ideologischen Positionen kritisch verwendet, die mit pessimistischen Vorstellungen von politischen Kulturen verbunden sind. (de)
- Het cultuurpessimisme is een crisisgevoel onder intellectuelen. Hierbij is sprake van twijfel aan de vooruitgang en het vooruitgangsgeloof. Naar de opvatting van een cultuurpessimist leiden de veranderingen in onze cultuur en de moderne maatschappij tot fundamentele weeffouten, die op hun beurt leiden tot achteruitgang, desintegratie of ondergang. Cultuurpessimisme is nauw verwant aan cultuurkritiek. Cultuurcritici kunnen ook tot een zeer negatieve evaluatie van de toestand van de cultuur komen, maar zijn van mening dat er een oplossing voor het probleem bestaat. Cultuurpessimisten zien echter geen mogelijkheid om het verval van de cultuur tegen te gaan. (nl)
- Культурный пессимизм — явление, которое связано с убеждением нации, цивилизации или человечества в том, что современная культура находится в упадке. Представители «культурного пессимизма» считают, что капиталистическая экономика является причиной упадка культуры, и призывают к тому, чтобы отказаться от рыночных отношений в рамках культурной сферы. Цитата из произведения «Государство»: (ru)
|
| has abstract
| - التشاؤم الحضاري هو الاعتقاد بأن حضارة أمة ما أو مدنية ما أو الإنسانية كلها خاضعة لعملية انحدار لا ينعكس. وهو نوع من التشاؤم يشكله النقد الحضاري. (ar)
- Kulturpessimismus bezeichnet allgemein einen Pessimismus gegenüber gegenwärtigen Tendenzen und zukünftigen Entwicklungen in der Kultur. Die Erscheinung ist seit der Antike bekannt, doch etablierte sich der Begriff als Gegenpol zum Fortschrittsglauben und Kulturoptimismus erst im Europa des späten 19. Jahrhunderts. Seitdem wird der Begriff Kulturpessimismus auch im Zusammenhang mit ideologischen Positionen kritisch verwendet, die mit pessimistischen Vorstellungen von politischen Kulturen verbunden sind. Kulturpessimisten deuten und kritisieren Gesamtentwicklungen und/oder bestimmte Zeiterscheinungen als Anzeichen eines generellen oder speziellen Niedergangs (Dekadenz) von „Zivilisation“, „Kultur“, einer bestimmten Gesellschaftsordnung oder einer Nation. Diese Haltung kann sich auf verschiedenste Aspekte in Politik, Wirtschaft, Gesellschaft, Technik, Kunst, Kulturindustrie und Massenmedien beziehen. Kulturpessimisten wie Kulturoptimisten vertreten oft einen geschichtsphilosophischen Determinismus, so dass sich „Kultur-“ und „Geschichts“-Pessimismus überschneiden. (de)
- Cultural pessimism arises with the conviction that the culture of a nation, a civilization, or humanity itself is in a process of irreversible decline. It is a variety of pessimism formulated by a cultural critic. (en)
- Het cultuurpessimisme is een crisisgevoel onder intellectuelen. Hierbij is sprake van twijfel aan de vooruitgang en het vooruitgangsgeloof. Naar de opvatting van een cultuurpessimist leiden de veranderingen in onze cultuur en de moderne maatschappij tot fundamentele weeffouten, die op hun beurt leiden tot achteruitgang, desintegratie of ondergang. Cultuurpessimisme is nauw verwant aan cultuurkritiek. Cultuurcritici kunnen ook tot een zeer negatieve evaluatie van de toestand van de cultuur komen, maar zijn van mening dat er een oplossing voor het probleem bestaat. Cultuurpessimisten zien echter geen mogelijkheid om het verval van de cultuur tegen te gaan. Sinds de romantiek is het cultuurpessimisme een stevige onderstroom van het westerse denken. Het cultuurpessimisme zien we in de twintigste eeuw in steeds nieuwe gedaanten terugkeren. In de eerste helft van de twintigste eeuw speelde het thema van de mens, die zijn individualiteit verloren ziet gaan in de massa, een belangrijke rol in de analyses. Aan het einde van de twintigste eeuw is de klacht over het verlies aan diepgang alom gehoord: niet meer de massaliteit maar de oppervlakkigheid, vooral door de snelle opkomst van de massamedia, wordt nu gezien als een belangrijke oorzaak van het verlies aan individualiteit. Grondleggers van het cultuurpessimisme zijn Oswald Spengler, Johan Huizinga en José Ortega y Gasset. Hedendaagse vertegenwoordigers zijn o.a. Theodore Dalrymple en Roger Scruton. (nl)
- Культурный пессимизм — явление, которое связано с убеждением нации, цивилизации или человечества в том, что современная культура находится в упадке. Представители «культурного пессимизма» считают, что капиталистическая экономика является причиной упадка культуры, и призывают к тому, чтобы отказаться от рыночных отношений в рамках культурной сферы. Термин «культурный пессимизм» может также означать представление, согласно которому культура губительно влияет на общество. Одним из первых «культурных пессимистов» в этом направлении считается Платон, который в диалоге «Государство» заявлял о необходимости изгнания поэтов из идеального государства, а в произведении «Законы» поддерживал идею культурной цензуры для поддержания порядка в идеальном государстве. Цитата из произведения «Государство»: Значит, мы были бы вправе взять такого поэта да и поместить его в один ряд с живописцем, на которого он похож, так как творит негодное с точки зрения истины: он имеет дело с тем же началом души, что и живописец, то есть далеко не с самым лучшим, и этим ему уподобляется. Таким образом, мы по праву не приняли бы его в будущее благоустроенное государство, раз он пробуждает, питает и укрепляет худшую сторону души и губит ее разумное начало: это все равно что предать государство во власть людей негодных, а кто поприличнее, тех истребить; то же самое, скажем мы, делает и подражательный поэт: он внедряет в душу каждого человека в отдельности плохой государственный строй, потакая неразумному началу души, которое не различает, что больше, а что меньше, и одно и то же считает иногда великим, а иногда малым, создавая поэтому образы, очень далеко отстоящие от действительности. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
