| rdfs:comment
| - Dionisio Anzilotti (* 20. Februar 1867 in Pescia; † 23. August 1950 ebenda) war ein italienischer Jurist, der in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts zu den führenden Völkerrechtsexperten zählte und in diesem Bereich einer der bekanntesten Rechtswissenschaftler in der Geschichte seines Heimatlandes war. Er wirkte von 1921 bis 1946 als Richter am Ständigen Internationalen Gerichtshof (StIGH) und war damit einer von drei Richtern, die dem Gericht von dessen Gründung bis zur Auflösung angehörten. Darüber hinaus war er 1923 mit seiner abweichenden Mindermeinung im Wimbledon-Fall der einzige Richter in der Geschichte des StIGH, der in einer Entscheidung gegen die Position seines Heimatlandes stimmte. (de)
- Dionisio Anzilotti (né le 20 février 1867 à Pescia, en Toscane - mort le 23 août 1950 à Uzzano) était un juriste spécialiste du droit international et diplomate italien. Il a été président de la Cour permanente de justice internationale (CPJI) de 1928 à 1930. Considéré comme l'un des plus grands internationalistes du début du XXe siècle, Dionisio Anzilotti développa la conception du « positivisme volontariste » du droit international public. Il a été le premier, en 1892, à utiliser l'expression « sociologie juridique ». (fr)
- Dionisio Anzilotti (Pescia, 20 febbraio 1867 – Uzzano, 23 agosto 1950) è stato un giurista italiano, grande studioso di diritto internazionale nel XX secolo e membro dell'Accademia dei Lincei. (it)
- Dionisio Anzilotti (Pescia, 20 februari 1869 - aldaar, 23 augustus 1950) was een Italiaans hoogleraar in het internationaal recht te Palermo, Bologna en te Rome en rechter bij het Permanent Hof van Internationale Justitie. (nl)
- Дионисио Анцилотти (итал. Dionisio Anzilotti; 20 февраля 1867, Пеша — 23 августа 1950, там же) — итальянский юрист и судья Постоянной палаты международного правосудия, оддин из трёх судей, входивших в состав суда с момента его создания до его роспуска, дипломат, педагог, профессор международного права в Флорентийском, Палермском, Болонском и Римском университетах, действительный член Итальянской академии наук (1929), института международного права, Международной академии сравнительного правоведения. (ru)
- Dionisio Anzilotti (Pescia, 20 de fevereiro de 1867 — Uzzano, 23 de agosto de 1950) foi um eminente jurista e diplomata italiano. É considerado um dos maiores estudiosos do direito internacional no século XX. Foi um dos principais teóricos da corrente dualista, que defende serem o direito internacional e o direito interno de cada Estado sistemas rigorosamente independentes e distintos. (pt)
- Діонісіо Анцилотті (італ. Dionisio Anzilotti; 20 лютого 1867, Пеша — 23 серпня 1950, Уццано) — італійський юрист і дипломат; професор міжнародного права. Дійсний член Італійської АН з 1929 року. Заступник генерального секретаря Ліги Націй (1920—1921), президент палати міжнародного правосуддя (1928—1930). У 1936 році він став іноземним членом королівської академії мистецтв і наук Нідерландів; у 1938 році обраний іноземним почесним членом Американської академії мистецтв і наук. (uk)
- Dionisio Anzilotti (Pescia (PT), 20-a de februaro 1867 - Uzzano, 23-a de aŭgusto 1950) estis itala juristo kaj diplomato . Li estas taksata unu el la ĉefaj kleruloj pri internacia juro de la 20-a jarcento. En 1906, kun kaj , Anzilotti fondis la revuon “Rivista di Diritto Internazionale” (revuo pri internacia juro), kiun li eldonis kaj aktive subtenis dum ĉirkaŭ dudek jaroj. Li mortis dum somero 1950 kaj estas entombigita en la Kapelo de la tombaro de Uzzano Castello. (eo)
- Dionisio Anzilotti (February 20, 1867 – August 23, 1950) was an Italian jurist and judge of the Permanent Court of International Justice. After law studies in Pisa, Anzilotti taught international law in Florence, Palermo, Bologna and Rome from 1892 to 1937. One of the main proponents of Heinrich Triepel's theory of dualism, his textbook of international law, Corso di diritto internazionale. Vol. I: Introduzione e teorie generali (3d. ed. 1928) was translated into several languages. (en)
- Dionisio Anzilotti (ur. 20 lutego 1867 w Pescii, zm. 23 sierpnia 1950 w Uzzano) – włoski profesor prawa międzynarodowego publicznego, sędzia Stałego Trybunału Sprawiedliwości Międzynarodowej. Po ukończeniu studiów w Pizie zaczął praktykować we Florencji. Jednocześnie wykładał tam prawo cywilne i prywatne międzynarodowe w latach 1892-1902 w Instytucie Nauk Politycznych "Cesare Alfieri". Następnie był profesorem prawa międzynarodowego kolejno na uniwersytetach w Palermo, Bolonii i Rzymie do 1937. Był zwolennikiem dualizmu, czyli traktowania prawa międzynarodowego i prawa krajowego jako odrębnych porządków prawnych. Wydał podręcznik Corso di diritto internazionale. Vol. I: Introduzione e teorie generali (3. wyd. 1928), który był przetłumaczony na kilka języków. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)