| rdfs:comment
| - El efecto directo constituye un principio básico del derecho comunitario. Dicho principio crea derechos a favor de los particulares para que puedan alegarlos ante los órganos jurisdiccionales nacionales y comunitarios.Los particulares están sujetos a obligaciones derivadas del derecho comunitario. Además disponen de derechos, así el efecto directo les permite prevalerse de las normas comunitarias, por ello este principio incrementa la eficacia del derecho comunitario y la protección de los derechos de los particulares, ya que permite que puedan oponer una norma comunitaria al margen de que existan o no textos internos.El efecto directo es un principio jurisprudencial sentado por el Tribunal de Justicia de la Unión Europea en la sentencia “Van Gend en Loos, de 5 de febrero de 1963”[1] (es)
- Zásada přímého účinku (německy jako Unmittelbare Anwendbarkeit) je doktrína vybudovaná v rámci judikatury Soudního dvora Evropské unie, podle které mohou na základě práva Evropské unie vznikat práva a povinnosti subjektům vnitrostátního práva. Nejedná se o princip explicitně zmíněný v primárním evropském právu, jeho platnost vyplývá z rozhodnutí Evropského soudního dvora ve sporu Van Gend en Loos (26/62), který byl dalšími rozsudky dále potvrzován v tom smyslu, že ho lze aplikovat teoreticky na všechna pravidla evropského práva, zejména na unijní nařízení a za určitých okolností i na unijní směrnice (poprvé kdy se k tomuto SD přiklonil bylo v rozhodnutí Franz Grad v Finanzamt Traunstein). (cs)
- Die unmittelbare Anwendbarkeit ist eine Rechtsfigur des Europarechts, die es Einzelpersonen ermöglicht, deren unmittelbar betroffene Rechte vor dem Europäischen Gerichtshof (EuGH) in Luxemburg einzuklagen (Art. 288 AEUV). (de)
- In European Union law, direct effect is the principle that Union law may, if appropriately framed, confer rights on individuals which the courts of member states of the European Union are bound to recognise and enforce. The ECJ first articulated the doctrine of direct effect in the case of Van Gend en Loos, the European Court of Justice laid down the criteria (commonly referred to as the "Van Gend criteria") for establishing direct effect. The EU article provision had to be: (en)
- De rechtstreekse werking (ook wel directe werking genoemd) is een term uit het recht van de Europese Unie. Door deze kunnen particulieren zich bij een beroep op een nationale of Europese rechterlijke instantie rechtstreeks op een Europese rechtsregel beroepen, ongeacht het bestaan van regelgeving in het nationale recht. De aangesloten landen hoeven de betrokken Europese rechtsregel zelfs niet eens in hun nationale rechtsorde te hebben opgenomen. (nl)
- O princípio do efeito direto é um dos princípios estruturantes do ordenamento jurídico da União Europeia. Foi afirmado pelo Tribunal de Justiça da União Europeia (TJUE) no acórdão Van Gend and Loos. Foi por meio deste caso que o TJUE fixou as condições para a aplicabilidade das normas europeias nos respetivos Estados-membros, a qual é definida pelo próprio Direito europeu e não por meio da ordem jurídica interna de cada Estado-membro. O princípio do efeito direto consiste na aptidão das normas europeias para regularem situações jurídicas concretas, podendo ser invocadas pelos particulares perante as entidades públicas e, nalguns casos, também perante outros particulares.Apesar de extremamente relevante na ordem jurídica europeia, o princípio do efeito direto não surge de forma expressa nos (pt)
- Zasada bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego – zasada, która odnosi się do sposobu i zakresu stosowania prawa wspólnotowego przez organy państwa członkowskiego. Zasada opiera się na następujących założeniach: Istotą bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego jest możliwość oparcia rozstrzygnięcia w sprawie zawisłej przed organem (sądowym lub administracyjnym) państwa członkowskiego o przepis wspólnotowy, a nie przepis krajowy. (pl)
- Direkt effekt inom europeisk unionsrätt innebär att en rättsakt, eller en enskild bestämmelse i en rättsakt, kan åberopas av enskilda inför en nationell domstol likt en nationell lag, även om den inte har införlivats i den nationella lagstiftningen. Den direkta effekten är en karaktäristisk egenskap hos unionsrätten som gör den till en unik rättsordning i internationell rätt. Alla rättsakter har dock inte direkt effekt, utan den direkta effekten beror på typen av rättsakt och huruvida rättsakten skapar rättigheter som tillkommer enskilda. (sv)
|
| has abstract
| - Zásada přímého účinku (německy jako Unmittelbare Anwendbarkeit) je doktrína vybudovaná v rámci judikatury Soudního dvora Evropské unie, podle které mohou na základě práva Evropské unie vznikat práva a povinnosti subjektům vnitrostátního práva. Nejedná se o princip explicitně zmíněný v primárním evropském právu, jeho platnost vyplývá z rozhodnutí Evropského soudního dvora ve sporu Van Gend en Loos (26/62), který byl dalšími rozsudky dále potvrzován v tom smyslu, že ho lze aplikovat teoreticky na všechna pravidla evropského práva, zejména na unijní nařízení a za určitých okolností i na unijní směrnice (poprvé kdy se k tomuto SD přiklonil bylo v rozhodnutí Franz Grad v Finanzamt Traunstein). Soudní dvůr vycházel ve své judikatuře věnované přímému účinku z potřeby účinnosti norem evropského práva, která by byla výrazně oslabena v případě, že by státy nesplnily povinnosti, které jim normy ukládají. Přímý účinek norem práva Evropské unie je svázán se splněním kritérií, která se vzhledem k tomuto rozhodnutí označují jako Van Gend en Loos formule. Dnes je přímý účinek ustanovení práva EU v obecné rovině svázán s těmito kritérii: 1) Ustanovení musí být dostatečně jasné a precizní. 2) Ustanovení musí být nepodmíněné. 3) Řádná publikace v úředním jazyce členského státu. (cs)
- Die unmittelbare Anwendbarkeit ist eine Rechtsfigur des Europarechts, die es Einzelpersonen ermöglicht, deren unmittelbar betroffene Rechte vor dem Europäischen Gerichtshof (EuGH) in Luxemburg einzuklagen (Art. 288 AEUV). Üblicherweise ist es ausschließlich Staaten, staatlichen Behörden oder EU-Behörden gestattet, Klagen vor dem EuGH einzubringen. Der Europäische Gerichtshof entschied allerdings im Falle Van Gend & Loos (1963) entgegen geltendem Völkerrecht, dass auch Einzelpersonen als Rechtssubjekte der EU anzusehen sind, die ihre Rechte und Pflichten im Bezug zum Europarecht direkt einklagen können und sich nicht zunächst an einzelstaatliche Organe richten müssen. Durch Abgabe gewisser Souveränitätsrechte der Mitgliedstaaten an die Gemeinschaft haben gewisse eindeutige, bedingungslose Vertragsverpflichtungen auch direkte Auswirkungen auf die Mitgliedstaaten, deren Organe, sowie die Bürger der EU. (de)
- El efecto directo constituye un principio básico del derecho comunitario. Dicho principio crea derechos a favor de los particulares para que puedan alegarlos ante los órganos jurisdiccionales nacionales y comunitarios.Los particulares están sujetos a obligaciones derivadas del derecho comunitario. Además disponen de derechos, así el efecto directo les permite prevalerse de las normas comunitarias, por ello este principio incrementa la eficacia del derecho comunitario y la protección de los derechos de los particulares, ya que permite que puedan oponer una norma comunitaria al margen de que existan o no textos internos.El efecto directo es un principio jurisprudencial sentado por el Tribunal de Justicia de la Unión Europea en la sentencia “Van Gend en Loos, de 5 de febrero de 1963”[1] (es)
- In European Union law, direct effect is the principle that Union law may, if appropriately framed, confer rights on individuals which the courts of member states of the European Union are bound to recognise and enforce. Direct effect is not explicitly stated in any of the EU Treaties. The principle of direct effect was first established by the Court of Justice of the European Union (CJEU) in Van Gend en Loos v. Nederlandse Administratie der Belastingen. Direct effect has subsequently been loosened in its application to treaty articles and the ECJ has expanded the principle, holding that it is capable of applying to virtually all of the possible forms of EU legislation, the most important of which are regulations, and in certain circumstances to directives. The ECJ first articulated the doctrine of direct effect in the case of Van Gend en Loos, the European Court of Justice laid down the criteria (commonly referred to as the "Van Gend criteria") for establishing direct effect. The EU article provision had to be:
* clear,
* negative (a negative rather than a positive obligation)
* unconditional,
* containing no reservation on the part of the member state, and
* not dependent on any national implementing measure. If these criteria were satisfied, then the right or rights in question could be enforced before national courts. Whether or not any particular measure satisfies the criteria is a matter of EU law to be determined by the EU Courts. (en)
- De rechtstreekse werking (ook wel directe werking genoemd) is een term uit het recht van de Europese Unie. Door deze kunnen particulieren zich bij een beroep op een nationale of Europese rechterlijke instantie rechtstreeks op een Europese rechtsregel beroepen, ongeacht het bestaan van regelgeving in het nationale recht. De aangesloten landen hoeven de betrokken Europese rechtsregel zelfs niet eens in hun nationale rechtsorde te hebben opgenomen. Dit basisbeginsel van het Europese recht werd door het Hof van Justitie van de Europese Unie vastgelegd in het Van Gend en Loos-arrest van 5 februari 1963. Het is de bedoeling dat het beginsel van de rechtstreekse werking de toepasselijkheid en de doelmatigheid van het Europese recht in de landen van de Europese Unie waarborgt. De rechtstreekse werking van een rechtshandeling geldt slechts voor de betrekkingen tussen een particulier en een land van de Europese Unie en eventueel ook tussen particulieren onderling. Er zijn wel een aantal voorwaarden waaraan moet worden voldaan, wil een Europese rechtshandeling rechtstreeks van toepassing zijn. Als voorwaarde geldt bijvoorbeeld dat de verplichtingen nauwkeurig, duidelijk en onvoorwaardelijk zijn en geen aanvullende maatregelen vereisen, niet op nationaal of Europees niveau. (nl)
- O princípio do efeito direto é um dos princípios estruturantes do ordenamento jurídico da União Europeia. Foi afirmado pelo Tribunal de Justiça da União Europeia (TJUE) no acórdão Van Gend and Loos. Foi por meio deste caso que o TJUE fixou as condições para a aplicabilidade das normas europeias nos respetivos Estados-membros, a qual é definida pelo próprio Direito europeu e não por meio da ordem jurídica interna de cada Estado-membro. O princípio do efeito direto consiste na aptidão das normas europeias para regularem situações jurídicas concretas, podendo ser invocadas pelos particulares perante as entidades públicas e, nalguns casos, também perante outros particulares.Apesar de extremamente relevante na ordem jurídica europeia, o princípio do efeito direto não surge de forma expressa nos tratados constitutivos da União Europeia. A suscetibilidade de as normas europeias poderem ser invocadas por particulares perante o Estado ou até outros particulares foi sendo consagrada pelo Tribunal de Justiça da União Europeia que, por via de diversos acórdãos, foi, ao longo das décadas, consolidando e delimitando o conceito de efeito direto (pt)
- Direkt effekt inom europeisk unionsrätt innebär att en rättsakt, eller en enskild bestämmelse i en rättsakt, kan åberopas av enskilda inför en nationell domstol likt en nationell lag, även om den inte har införlivats i den nationella lagstiftningen. Den direkta effekten är en karaktäristisk egenskap hos unionsrätten som gör den till en unik rättsordning i internationell rätt. Alla rättsakter har dock inte direkt effekt, utan den direkta effekten beror på typen av rättsakt och huruvida rättsakten skapar rättigheter som tillkommer enskilda. Unionsrättens direkta effekt grundar sig på rättspraxis som fastställdes för första gången av EU-domstolen genom dess dom i målet Van Gend & Loos mot Nederländerna den 5 februari 1963. Domstolen slog då fast att unionsrätten inte enbart skapar skyldigheter mellan medlemsstaterna, utan i vissa fall även ”individuella rättigheter för enskilda som det åligger de nationella domstolarna att skydda”. Senare har domstolen även fastställt företrädesprincipen, som innebär att unionsrätten äger företräde framför nationell rätt om en bestämmelse i den nationella lagstiftningen skulle visa sig vara oförenlig med den. Den direkta effekten syftar till att säkerställa att unionsrätten tillämpas ändamålsenligt och att de rättigheter som har skapats på europeisk nivå upprätthålls. Det åligger de nationella domstolarna att tillämpa unionsrätten fullt ut och för detta ändamål begära förhandsavgöranden från EU-domstolen när unionsrätten behöver tolkas i enskilda mål i vilka den är tillämplig. (sv)
- Zasada bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego – zasada, która odnosi się do sposobu i zakresu stosowania prawa wspólnotowego przez organy państwa członkowskiego. Zasada opiera się na następujących założeniach:
* prawo wspólnotowe jest stosowane bezpośrednio w każdym z krajów członkowskich,
* prawo wspólnotowe ma bezpośrednią skuteczność wobec: instytucji, podmiotów prawa i obywateli każdego z państw członkowskich,
* nawet jeśli norma prawna wprowadzona do systemu prawa wspólnotowego nie została implementowana do systemu prawa krajowego, to ma ona swoje zastosowanie na terenie całej Wspólnoty, także tego kraju. Istotą bezpośredniego stosowania prawa wspólnotowego jest możliwość oparcia rozstrzygnięcia w sprawie zawisłej przed organem (sądowym lub administracyjnym) państwa członkowskiego o przepis wspólnotowy, a nie przepis krajowy. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)