rdfs:comment
| - Emilian Stanev (28. února 1907 Veliko Tarnovo – 15. března 1979 Sofie) byl bulharský prozaik a autor literatury pro děti a mládež. (cs)
- Emilijan Stanew (bulgarisch Емилиян Станев, eigentlich Никола Стоянов Станев Nikola Stojanow Stanew; * 28. Februar 1907 in Weliko Tarnowo; † 15. März 1979 in Sofia) war ein bulgarischer Schriftsteller. (de)
- Emilijan Stanev (bulgare Емилиян Станев) estas la pseŭdonomo de Nikola Stojanov Stanev (en la bulgara: Никола Стоянов Станев). Li estis prozisto, naskiĝis en Veliko Tarnovo en 1907 kaj forpasis en Sofio en 1979. De Emilijan Stanev aperis en Esperanto la libro , kiu enhavas kelkajn novelojn, unu el kiuj estas "Ŝtelisto de persikoj", kiu donas titolon al la libro. La libro aperis en 1985 kaj la novelojn tradukis N. Uzunov, P. Todorov kaj A. Grigorov. (eo)
- Эмилиян Станев (болг. Емилиян Станев; настоящие имя и фамилия — Никола Стоянов Станев (болг. Никола Стоянов Станев); 14 февраля 1907 Тырново — 15 марта 1979, София) — болгарский писатель, народный деятель культуры Болгарии (1966), Герой Народной Республики Болгария (1967). Лауреат Димитровской премии (1965) и Национальной премии им. Йордана Йовкова (1975). (ru)
- Emiliyan Stanev (Bulgarian: Емилиян Станев) was the pseudonym of Nikola Stoyanov Stanev (Никола Стоянов Станев, 28 February 1907 – 15 March 1979), a 20th-century Bulgarian prose writer. Stanev was born in Veliko Tarnovo in 1907 and spent his childhood in Tarnovo and Elena, where he long lived with his family. From an early age, his father would take him to his hunting outings in the open, which influenced Stanev's later work, where nature is often described. In 1928, he finished the Elena high school as a private student and moved to Sofia, where he studied painting under Tseno Todorov. In the 1930s, he enrolled in Finances and Credit in Free University of Political and Economic Sciences, (today University of National end World Economy in Sofia). In 1932–1944, he was an office worker of th (en)
- Emilian Stanew (ur. 28 lutego 1907 w Tyrnowie, zm. 15 marca 1979 w Sofii) – pisarz bułgarski. Studiował malarstwo oraz handel i finanse na Uniwersytecie Gospodarki Narodowej i Światowej w Sofii. Zadebiutował w 1933 roku na łamach czasopisma "Literaturen głas". W 1938 roku wydał zbiór opowiadań Primamliwi blasyci (Kuszące blaski), w którym światu mieszczańskiemu przeciwstawił poetyckie piękno przyrody. W większości swoich opowiadań, z dużym talentem, ukazywał dziki, ale i piękny świat przyrody, w którym toczy się ustawiczna walka o byt, znaczona narodzinami i śmiercią. Taka jest tematyka opowiadań: Posledna borba (Ostatnia walka, 1942,), Wyłczi noszti (Wilcze noce, 1943), W ticha weczer (W cichy wieczór, 1947), Sled łowa (Po polowaniu, 1954). Pisze też opowiadania o tematyce miejskiej: Dełn (pl)
|