| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Epoccipital (ca)
- Epoccipitale (de)
- Epoccipital (en)
- Os époccipital (fr)
- Kość epokcypitalna (pl)
|
| rdfs:comment
| - Els epoccipitals són un terme anatòmic per a designar els ossos distintius que es troben al marge dels collars ossis dels dinosaures ceratòpsids. El nom no és encertat, ja que no estan associats amb l'os occipital. (ca)
- Die Epoccipitalia sind Knochen, die sich im Nackenschild von Dinosauriern aus der Gruppe der Ceratopsidae finden. Diese Knochen säumen den Schildrand und sind für dessen wellenförmiges Erscheinungsbild verantwortlich. Der Name Epoccipitale ist irreführend, da diese Knochen nicht mit dem Occipitale des Hirnschädels in Verbindung stehen. Stattdessen sitzen sie auf den schildbildenden Knochen des Schädeldachs auf, dem Schuppen- und dem Scheitelbein. In der jüngeren Fachliteratur werden deshalb häufig alternativ, je nach Lage am Nackenschild, die Begriffe Epiparietalia (am Scheitelbein) bzw. Episquamosalia (am Schuppenbein) verwendet. Epoccipitalia waren vermutlich bei allen Ceratopsiden vorhanden, mit Zuniceratops als mögliche Ausnahme. Der Begriff Epoccipitale (gr. έπί (epi) für „bei“, „zu“ (de)
- L’os époccipital ou mieux les os époccipitaux, ou époccipitaux, se trouvent le long de la collerette des dinosaures cératopsiens. Le nom est trompeur, car ils ne sont pas associés avec l'os occipital. Ces os d'abord indépendants fusionnent au cours de la croissance de l'animal soit avec les squamosaux ou les pariétaux qui forment la base de la collerette. Ces os avaient un rôle ornemental et non fonctionnel et ont peut-être permis de mieux différencier les espèces. (fr)
- Kość epokcypitalna (ang. Epoccipital) – charakterystyczna kość wyścielająca kryzę dinozaurów z rodziny ceratopsów. Jej nazwa jest myląca, gdyż kość nie wiąże się z kością potyliczną (lat. os occipitale, ang. occipital bone). Początkowo były oddzielnymi kośćmi, które zrastały się podczas wzrostu zwierzęcia z kośćmi łuskowymi bądź ciemieniowymi, tworzącymi podstawę kryzy. Kości te pełniły rolę bardziej zdobniczą niż funkcjonalną, mogły pomagać w odróżnianiu osobników poszczególnych gatunków. Kości epokcypitalne występowały prawdopodobnie u wszystkich znanych Ceratopsidae z możliwym wyjątkiem w postaci zuniceratopsa. Wydają się szeroko zróżnicowane pomiędzy centrozaurynami o krótkiej kryzie i chasmozaurynami o kryzach długich. U Centrosaurinae były eliptyczne o ograniczonej podstawie. U Cerat (pl)
|
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Wikipage redirect
| |
| sameAs
| |
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| has abstract
| - Els epoccipitals són un terme anatòmic per a designar els ossos distintius que es troben al marge dels collars ossis dels dinosaures ceratòpsids. El nom no és encertat, ja que no estan associats amb l'os occipital. (ca)
- Die Epoccipitalia sind Knochen, die sich im Nackenschild von Dinosauriern aus der Gruppe der Ceratopsidae finden. Diese Knochen säumen den Schildrand und sind für dessen wellenförmiges Erscheinungsbild verantwortlich. Der Name Epoccipitale ist irreführend, da diese Knochen nicht mit dem Occipitale des Hirnschädels in Verbindung stehen. Stattdessen sitzen sie auf den schildbildenden Knochen des Schädeldachs auf, dem Schuppen- und dem Scheitelbein. In der jüngeren Fachliteratur werden deshalb häufig alternativ, je nach Lage am Nackenschild, die Begriffe Epiparietalia (am Scheitelbein) bzw. Episquamosalia (am Schuppenbein) verwendet. Epoccipitalia waren vermutlich bei allen Ceratopsiden vorhanden, mit Zuniceratops als mögliche Ausnahme. Der Begriff Epoccipitale (gr. έπί (epi) für „bei“, „zu“ und lat. occipitium für „Hinterhaupt“, „Hinterkopf“) wurde 1889 von dem berühmten Paläontologen Othniel Charles Marsh geprägt. Epoccipitalia beginnen als separate, durch desmale Ossifikation gebildete Knochen, verschmelzen bei adulten Tieren jedoch mit dem Schuppen- bzw. dem Scheitelbein. Diese Knochen sind bei verschiedenen Arten der Ceratopsidae sehr variabel. Bei Ceratopsiden mit kurzem Schild (Chasmosaurinae) waren die Epoccipitalia generell eher dreieckig mit breiter Basis – ein bekanntes Beispiel ist der sägezahnförmige Schildrand des Triceratops. Bei Vertretern mit langem Schild (Centrosaurinae) dagegen waren sie elliptisch mit schmalerer Basis. Insbesondere bei Centrosaurinen wie Centrosaurus, Pachyrhinosaurus und Styracosaurus waren diese Knochen lang und stachel- oder hakenförmig, je nach Art variieren sie in Anzahl, Form und Ausrichtung. Damit zählen Epoccipitalia zu den wichtigsten diagnostischen Merkmalen (Unterscheidungsmerkmalen) innerhalb der Ceratopsidae. Die Funktion dieser Knochen war vermutlich eine visuelle – sie dienten wahrscheinlich der Zurschaustellung oder zur Arterkennung. (de)
- L’os époccipital ou mieux les os époccipitaux, ou époccipitaux, se trouvent le long de la collerette des dinosaures cératopsiens. Le nom est trompeur, car ils ne sont pas associés avec l'os occipital. Ces os d'abord indépendants fusionnent au cours de la croissance de l'animal soit avec les squamosaux ou les pariétaux qui forment la base de la collerette. Ces os avaient un rôle ornemental et non fonctionnel et ont peut-être permis de mieux différencier les espèces. Ils semblent largement différents entre les centrosaurinés et les chasmosaurinés : ils sont elliptiques avec des bases étroites dans le premier groupe, triangulaires avec des bases larges dans le second. Au sein de chaque groupe, les différentes espèces avaient des os époccipitaux quelque peu distincts en aspect et en nombre. Surtout chez les centrosaurinés comme Centrosaurus, Pachyrhinosaurus et Styracosaurus, ces os deviennent longs et pointus ou en crochets. Un exemple bien connu est la bordure grossièrement en dents de scie due aux larges époccipitaux triangulaires de la collerette de Triceratops. (fr)
- Kość epokcypitalna (ang. Epoccipital) – charakterystyczna kość wyścielająca kryzę dinozaurów z rodziny ceratopsów. Jej nazwa jest myląca, gdyż kość nie wiąże się z kością potyliczną (lat. os occipitale, ang. occipital bone). Początkowo były oddzielnymi kośćmi, które zrastały się podczas wzrostu zwierzęcia z kośćmi łuskowymi bądź ciemieniowymi, tworzącymi podstawę kryzy. Kości te pełniły rolę bardziej zdobniczą niż funkcjonalną, mogły pomagać w odróżnianiu osobników poszczególnych gatunków. Kości epokcypitalne występowały prawdopodobnie u wszystkich znanych Ceratopsidae z możliwym wyjątkiem w postaci zuniceratopsa. Wydają się szeroko zróżnicowane pomiędzy centrozaurynami o krótkiej kryzie i chasmozaurynami o kryzach długich. U Centrosaurinae były eliptyczne o ograniczonej podstawie. U Ceratopsinae natomiast były trójkątne o szerokiej podstawie. Prócz tego u różnych gatunków występowały różnice w kształcie i ilości tychże struktur. Szczególnie u centrozaurów, jak centrozaur, styrakozaur czy pachyrinozaur, kości te były długie, przyjmowały kształt szpikulców i haków. Dobrze znanym przykładem jest szorstki, piłokształtny skraj szerokich, trójkątnych kości epokcypitalnych kryzy triceratopsa. Angielski termin epoccipital ukuł sławny paleontolog Othniel Charles Marsh w 1889. (pl)
|
| gold:hypernym
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)