rdfs:comment
| - Ernest Ouandié (1924 – 15 January 1971) was a leader of the struggle for independence of Cameroon in the 1950s who continued to resist the government of President Ahmadou Ahidjo after Cameroon became independent in 1960. He was captured in 1970, tried and condemned to the death penalty. On 15 January 1971, he was publicly executed in Bafoussam. (en)
- Ernest Ouandié, né en 1924 à Badoumla (arrondissement de Bana, région de l'Ouest du Cameroun), mort fusillé le 15 janvier 1971 à Bafoussam sous le régime d'Ahmadou Ahidjo, est une figure de la lutte pour l'indépendance du Cameroun au sein de l'Union des populations du Cameroun (UPC), puis un des principaux acteurs de la guerre civile à partir de l'indépendance en 1960 lorsque le parti déclenche une insurrection pour renverser le nouveau régime . Il est réhabilité en 1991 et déclaré héros national par l'Assemblée nationale du Cameroun. (fr)
- Ernest Ouandié (1924 – Bafoussam, 15 januari 1971) was een Kameroens politicus. Hij werd gëxecuteerd door het regime van president Ahmadou Ahidjo. Ouandié was actief in de onafhankelijkheidsbeweging. Na de onafhankelijkheid werd hij vice-president van de illegale partij UPC (Union des Populations du Cameroun). In 1970 werd hij aangehouden door het regime van president Ahidjo. In een groot "rebellieproces" in januari 1970 werd hij samen met twee andere partijfunctionarissen ter dood veroordeeld door een militaire rechtbank. Er volgden ook doodvonnissen tegen andere betichten voor samenzwering tegen het leven van de president. Ook katholiek bisschop Albert Ndongmo werd ter dood veroordeeld maar zijn straf werd onder buitenlandse druk omgezet in levenslang. Ook voor Ouandié kwamen er proteste (nl)
- Эрнест Уа́нди (фр. Ernest Ouandié; 1924 — 15 января 1971) — политический деятель Камеруна, лидер национально-освободительной борьбы 1950-х, который продолжал сопротивляться правительству президента Ахмаду Ахиджо после обретения независимости в 1960 году. Учитель по профессии. С 1944 года принимал активное участие в создании в Камеруне профсоюзов. С 1948 года был активистом Союза народов Камеруна (СНК), в 1949 году совместно с Ум Ниобе основал центральный партийный орган журнал «Вуа дю Камерун», в 1952—1962 годах был вице-президентом партии. (ru)
|