| rdfs:comment
| - Aristonikos (altgriechisch Ἀριστόνικος Aristónikos; † 129 v. Chr.) war der illegitime Sohn Eumenes’ II. Nachdem der letzte König von Pergamon, Attalos III., testamentarisch sein Reich an das Römische Reich vererbt hatte, führte Aristonikos einen Aufstand mit dem Ziel an, Pergamon mit ihm als König unabhängig zu halten. Auf Münzen, die er prägen ließ, nannte sich Aristonikos Eumenes III.Aristonikos’ Beurteilung ist seit der Geschichtsschreibung in der Antike widersprüchlich, was seine Ursache vor allem darin hat, dass er zahlreiche Sklaven anwarb. Ob das Ziel die Befreiung aller Sklaven war, ist unklar. (de)
- Ευμένης Γ΄ είναι το δυναστικό όνομα, το οποίο υιοθέτησε ο Αριστόνικος, ο τελευταίος ηγεμόνας της Περγάμου πριν αυτή γίνει Ρωμαϊκή κτήση. (el)
- Eumenes III (/juːˈmɛniːz/; Greek: Εὐμένης Γʹ; originally named Aristonicus; in Greek Aristonikos Ἀριστόνικος) was a pretender to the throne of Pergamon. He led the against the Pergamene regime and found success early on, seizing various cities near the coast of Anatolia, including the island of Samos, and killing the Roman Consul Publius Licinius Crassus Dives Mucianus. However, the revolt was eventually quelled by the Roman Republic in 129 BC when it dispatched the experienced Marcus Perperna to the region. (en)
- Eumenes III (en griego antiguo, Εὐμένης Γʹ), originalmente llamado Aristónico (en griego antiguo, Ἀριστόνικος. Aristonikos), fue un pretendiente al trono de Pérgamo. (es)
- Eumenes III (Yunani: Εὐμένης Γʹ), dalam bahasa Yunani aslinya bernama Aristonikos (Yunani: Ἀριστόνικος) adalah seorang pretender yang mengaku sebagai pemegang takhta Pergamum. Ia memimpin pemberontakan melawan rezim Pergamon dan sukses sejak awal, merebut berbagai kota di pesisir pantai Anatolia, termasuk pulau Samos dan membunuh Konsul Romawi Publius Licinius Crassus Dives Mucianus. Namun pemberontakan akhirnya dihentikan oleh Romawi pada tahun 129 SM dengan mengutus Konsul yang berpengalaman Marcus Perperna ke wilayah tersebut. (in)
- エウメネス3世（古代ギリシア語: Ευμένης Γ', Eumenes III）は、かつての名前をアリストニコスといい、アッタロス朝（ペルガモン王国）の王位詐称者である。 (ja)
- Eumene (in greco antico: Εὐμένης, Eyménēs; in latino: Eumenes; ... – 129 a.C.), originariamente Aristonico (in greco antico: Ἀριστόνικος, Aristónikos; in latino: Aristonicus) e chiamato nella storiografia moderna Eumene III, è stato un sovrano pergameno, re di Pergamo in opposizione alla Repubblica romana. Il suo breve regno è notevole per il suo tentativo di instaurare uno stato, Heliopolis, in cui tutti fossero liberi e non vi fosse schiavitù. (it)
- Aristonikos (łac. Aristonicus, gr. Ἀριστόνικος z ariston 'najlepszy' i nike 'zwycięstwo', ? – 128 p.n.e.) – przywódca powstania antyrzymskiego (tzw. powstanie Aristonikosa) w Azji Mniejszej, uzurpator na tronie władcy Pergamonu pod imieniem Eumenesa III. (pl)
- 阿里斯東尼克（？－前129年），他在阿塔羅斯三世逝世後，為反抗羅馬統治，宣稱自己是阿塔羅斯三世的弟弟，並自立為帕加馬王國國王，是為歐邁尼斯三世。 前133年，帕加馬國王阿塔羅斯三世逝世，在遺屬中他把王國獻給羅馬共和國。但羅馬接收帕加馬主權動作緩慢，這給了阿里斯東尼克機會，他宣稱自己是歐邁尼斯二世之私生子，是阿塔羅斯三世的弟弟。他趁著王位空缺之時，登上了王位，並取了王朝統治者相傳的名字，即為歐邁尼斯三世。一般來說，他不被史學界視為阿塔羅斯王朝正統君主。 首先，他以承諾會解放沿海希臘城邦，來獲取他們的支持，但沒有成功。接著，同樣他以承諾會給予國內奴隸和農奴自由，試圖得到他們擁護。然而不確定此社會改革的效果，或者這只是權位者的空話。阿里斯東尼克後來與（Gaius Blossius）共謀，前131年羅馬派遣（Publius Licinius Crassus Dives Mucianus）率領軍隊開始討伐阿里斯東尼。最後於前129年，阿里斯東尼遭到前130年羅馬執政官（Marcus Perperna）的羅馬軍隊擊敗，並被俘。在他被捕後，他被帶往參加羅馬的凱旋式，絞死。 (zh)
- Аристо́ник (Эвмен III; др.-греч. Ἀριστόνικος (Εὐμένης Γʹ); ум. 129 до н. э.) — царь Пергама, правивший в 133 до н. э. — 129 до н. э. Предводитель восстания «гелиополитов» (включавших освобождённых им рабов и бедняков) против римского господства. (ru)
- Aristonic de Pèrgam (grec antic: Ἀριστόνικος, llatí: Aristonicus) fou fill natural d'Èumenes II de Pèrgam. Aquest rei va tenir com a successor a Àtal III, que va morir el 133 aC i com que no va tenir successió va deixar el regne a Roma. Aristanic va reclamar l'herència, però la major part de les ciutats no el van reconèixer per temor als romans. Aristonic va reunir forces i va obligar les ciutats a posar-se al seu costat, i es va proclamar rei amb el nom d'Èumenes III de Pèrgam o Èumenes III Aristonic. (ca)
- Eumenes III.a (antzinako grezieraz: Εὐμένης Γʹ), jatorrian Aristoniko (antzinako grezieraz: Ἀριστόνικος) deitua, Pergamoko tronurako erregegai bat izan zen. Pergamoko azken erregea izan zen Atalo III.a hil zenean, K.a. 133a, bere erresuma Erromatar Errepublikari eman zion. Baina, erromatarrek, Pergamorekiko zituzten eskubideak baliatzen denbora asko eman zutenez, Aristonikok, Pergamoko aurreko errege bat izan zen Eumenes II.aren ezkontzaz kanpoko semea zenak, botere hustasuna, tronua aldarrikatzek probestu zuen, Eumenes izen dinastikoa hartuz.
* Datuak: Q350388 (eu)
- Eumène III de Pergame, plus connu sous le nom d'Aristonicos (ou Aristonikos), est le second fils, illégitime, d'Eumène II. À la mort de son demi-frère Attale III, qui lègua son royaume à Rome en 133 av. J.-C., Aristonicos revendique le pouvoir royal, et refuse le démantèlement du royaume de Pergame. La lutte est plus large que l’ambition d’un prétendant au trône, il s’agit presque d’un mouvement « national », du moins, dynastique contre l’empire Romain. Il organise une guerre de résistance à l’aide des esclaves et paysans indigènes, contre l'application du testament d'Attale III. Il rencontre au départ quelques succès, en réussissant à s’emparer de la flotte royale Attalide, ce qui lui permit de rallier les colonies militaires et les villes de l'intérieur du royaume contre Pergame et les c (fr)
- Aristonicus (Oudgrieks Ἀριστόνικος), als Eumenes III (133-129 v.Chr.) koning van Pergamon, was de laatste vorst uit het huis van de Attaliden. Hij was een bastaardzoon van koning Eumenes II van Pergamon, die werd opgevolgd door Attalus III. Toen deze kwam te sterven, bleek dat hij het koninkrijk bij testament had overgelaten aan de Romeinse staat (hij had zelf geen kinderen). Zijn halfbroer Aristonicus weigerde echter diens wilsbeschikking te erkennen. (nl)
- Арісто́нік (дав.-гр. Αριστονικος; р. н. невід. — 129 до н. е.) — син пергамського царя Евмена II і наложниці, що захопив владу в державі після смерті Аттала III і правив під іменем Евмена III. Очолив повстання рабів і міської бідноти проти Риму і місцевих рабовласників, яке охопило всю Малу Азію. Арістонік боровся за незалежність Пергаму і мріяв створити «державу Сонця», де пануватимуть рівність і свобода. Повстанці розбили військо каппадокійського царя Аріарата V і римського консула Публія Красса. (uk)
|
.jpg)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)