| rdfs:comment
| - بعد أن بدأت الأيديولوجيا النسوية تحظى بشعبية في أواسط القرن التاسع عشر وأوائل القرن العشرين في المملكة المتحدة لبريطانيا العظمى وأيرلندا والولايات المتحدة، وبقية أنحاء العالم بفترة قصيرة، بدأت الحركة بإحداث تغييرات في الحياة الاجتماعية والسياسية في اليونان. في عام 1952، حصلت المرأة اليونانية على حقها في الاقتراع. على أي حال، لم تحدث تغييرات أخرى إلا بعد مرور عدة عقود، على سبيل المثال، إجراء تغييرات شاملة في قانون الأسرة في عام 1983. وقعت اليونان اتفاقية إلغاء جميع أشكال التمييز العنصري ضد المرأة وصدقت عليها عام 1983. (ar)
- Ο φεμινισμός του Μεσοπολέμου φέρει, αν όχι την πλήρη ταύτιση, σίγουρα όμως τη σφραγίδα της ανάπτυξης του φιλελεύθερου κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου. Στην πολιτική ζωή κυριαρχεί το «Πολιτειακό», το δίπολο αβασίλευτη ή βασιλευόμενη δημοκρατία, δηλαδή Φιλελεύθεροι ή Συντηρητικοί. Ωστόσο, αυτό που γεφυρώνει τον διχασμό, είναι ο διάχυτος φόβος της κοινωνικής ανατροπής και της ανόδου από τα 1925 του ΚΚΕ , πριν ΣΕΚΕ από το 1918. Χαρακτηριστικός ο βενιζελικός νόμος, το Ιδιώνυμο, που ποινικοποιεί όχι μόνο την εφαρμογή, αλλά και τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών. (el)
- Shortly after feminist ideology started gaining popularity in the mid-19th and early 20th century in the United Kingdom of Great Britain and Ireland and the United States, and slowly the rest of the world, the movement begun affecting changes to the social and political life of Greece. In 1952, Greek women gained the right to vote. However, other changes did not come until a few decades later, as with, for example, the introduction of sweeping changes in family law in 1983 (see below). Greece signed the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women and ratified it in 1983. (en)
- Le féminisme en Grèce naît peu après que l'idéologie féministe ait commencé à gagner en popularité au milieu du XIXe siècle et au début du XXe siècle au Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande et aux États-Unis, puis lentement dans le reste du monde. C'est alors que le mouvement commence à apporter des changements à la vie sociale et politique de la Grèce. En 1952, les femmes grecques obtiennent le droit de vote, mais d'autres changements ne sont intervenus que quelques décennies plus tard, comme, par exemple, l'introduction de changements radicaux dans le droit de la famille, en 1983. La Grèce signe la Convention sur l'élimination de toutes les formes de discrimination à l'égard des femmes et la ratifie en 1983. (fr)
|
| has abstract
| - بعد أن بدأت الأيديولوجيا النسوية تحظى بشعبية في أواسط القرن التاسع عشر وأوائل القرن العشرين في المملكة المتحدة لبريطانيا العظمى وأيرلندا والولايات المتحدة، وبقية أنحاء العالم بفترة قصيرة، بدأت الحركة بإحداث تغييرات في الحياة الاجتماعية والسياسية في اليونان. في عام 1952، حصلت المرأة اليونانية على حقها في الاقتراع. على أي حال، لم تحدث تغييرات أخرى إلا بعد مرور عدة عقود، على سبيل المثال، إجراء تغييرات شاملة في قانون الأسرة في عام 1983. وقعت اليونان اتفاقية إلغاء جميع أشكال التمييز العنصري ضد المرأة وصدقت عليها عام 1983. كان للنساء دور أكثر تكاملًا في المجتمع والجماعة في مدن اليونان الأكبر حجمًا مثل أثينا. على أي حال، تسيطر التقاليد الذكورية القاسية على المناطق الريفية في اليونان. إحدى الأفكار الأساسية التي تعزز هذه الحالة الاجتماعية هي كون النساء مرتبطات «طبيعيًا» بالأعمال المنزلية، التي تترك تأثيرًا أقل بكثير من الأعمال الأهم التي يقوم بها الرجال عادة. (ar)
- Ο φεμινισμός του Μεσοπολέμου φέρει, αν όχι την πλήρη ταύτιση, σίγουρα όμως τη σφραγίδα της ανάπτυξης του φιλελεύθερου κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου. Στην πολιτική ζωή κυριαρχεί το «Πολιτειακό», το δίπολο αβασίλευτη ή βασιλευόμενη δημοκρατία, δηλαδή Φιλελεύθεροι ή Συντηρητικοί. Ωστόσο, αυτό που γεφυρώνει τον διχασμό, είναι ο διάχυτος φόβος της κοινωνικής ανατροπής και της ανόδου από τα 1925 του ΚΚΕ , πριν ΣΕΚΕ από το 1918. Χαρακτηριστικός ο βενιζελικός νόμος, το Ιδιώνυμο, που ποινικοποιεί όχι μόνο την εφαρμογή, αλλά και τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών. Ο προοδευτικός χώρος συρρικνώνεται, ο κοινοβουλευτισμός αμφισβητείται και από τον Φιλελεύθερο χώρο -μέχρι και ο Βενιζέλος βλέπει την ιδέα της δικτατορίας ελκυστική- κι αναφαίνεται στα αλλεπάλληλα στρατιωτικά πραξικοπήματα, ως την επιβολή της μεταξικής δικτατορίας, το 1936. ό.π., σ. 180. «Ιδωμένη εκ των υστέρων η πολιτική ζωή του Μεσοπολέμου χαρακτηρίζεται από την επικυριαρχία του παρελθόντος πάνω στο παρόν». ό.π. σ. 178. Ωστόσο, ο φεμινισμός του Μεσοπολέμου χαρακτηρίζεται από τον Αντώνη Λιάκο ως ένα παράδειγμα διανοητικής, καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής, το οποίο κρατιέται μακριά από το πολωτικό κλίμα του Διχασμού. Στα χρόνια του μεσοπολέμου επεκτείνει την επιρροή και τη δράση του, και χαρακτηρίζεται ως ένα μη μαζικό αλλά ταυτόχρονα πολυφωνικό κίνημα, με διαφωνίες τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς τις στρατηγικές δράσης του κινήματος. Αναντίρρητα όμως ρηξικέλευθο, αφού «η φεμινιστική σκέψη του Μεσοπολέμου αποτελούσε εστία καινοτόμας πολιτικής συζήτησης, και μάλιστα μιας συζήτησης που αφορούσε το περιεχόμενο της δημοκρατίας». ό.π., σ. 179. Προνομιακό πεδίο συγκρότησής του- όπως και των υπολοίπων κινημάτων εκείνης της περιόδου- αποτελεί αναμφισβήτητα η μισθωτή εργασία. Ο Μεσοπόλεμος επιτάχυνε τις καπιταλιστικές συνθήκες παραγωγής και η σχεδόν δεκαετής παραμονή των Ελλήνων στρατιωτών στις πολεμικές συρράξεις ( Βαλκανικοί, Α΄ παγκόσμιος πόλεμος, Μικρασιατική εκστρατεία), στερεί την ελληνική κοινωνία από εργατικό δυναμικό. Η ανάγκη των γυναικών «να εργαστούν θα τις ωθήσει να επιδιώξουν καλύτερη μόρφωση, ευρύτερη παιδεία, απαραίτητο εφόδιο για την πνευματική και ηθική ανύψωση του φύλου τους». Βλ. Έφη Αβδελά- Αγγέλικα Ψαρά, Ο φεμινισμός του μεσοπολέμου, Γνώση, Αθήνα 1985, σ. 21. Οι φεμινίστριες του μεσοπολέμου, προβάλλουν δυναμικά το αίτημα για εργασία των γυναικών, και το δικαίωμα της ψήφου, εγκαταλείποντας την επιχειρηματολογία της προηγούμενης περιόδου που στηριζόταν στο τρίπτυχο: παράδοση, φιλανθρωπία, εθνικισμός. Η στρατηγική τους καθοσιώνεται από τη μια στον άξονα της διεκδίκησης της ψήφου, ως μέσο θεσμικών αλλαγών που επιδιώκουν και προϋπόθεση της ισοπολιτείας, και από την άλλη, στον άξονα των μεταρρυθμίσεων, απαραίτητες για τη νομοθετική εξίσωση ανδρών-γυναικών, με σκοπό τη βελτίωση της κοινωνικής τους θέσης. ό.π., σ. 23. Ο «Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας», ιδρύεται το 1920, και σηματοδοτεί την έναρξη του φεμινιστικού κινήματος στην Ελλάδα και ως μέλος της Διεθνούς Ένωσης για τη Γυναικεία Ψήφο», γνωστής ως «Αλλιάνς», συνδέεται με το διεθνές φεμινιστικό κίνημα. «Ο Αγώνας της Γυναίκας», το περιοδικό του Συνδέσμου εκδίδεται από το 1923, διαμορφώνοντας στις στήλες του ένα συνολικό και σαφές πρόγραμμα για την έξοδο των γυναικών στη δημόσια σφαίρα, ως και το 1936, χρονιά που απαγορεύεται η κυκλοφορία του από το μεταξική δικτατορία. Βλ. Ζιζί Σαλίμπα, Ο φεμινισμός στην Ελλάδα (19ος-20ος αιώνας), Εφημερίδα των Συντακτών, σ. 18. […]Ένας πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα ακτιβισμός χαρακτηρίζει τις γυναίκες του Συνδέσμου: οργανώνουν δημόσιες εκδηλώσεις, γράφουν κείμενα που εκδίδονται στη σειρά «Φεμινιστική Βιβλιοθήκη», ιδρύουν την «Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή» (1921) για την επαγγελματική κατάρτιση των γυναικών, το ορφανοτροφείο «Εθνική Στέγη» (1922), το «Σύλλογο Προστασίας Κρατουμένων Γυναικών Ανηλίκων» (1925), τη «Σχολή κατασκευής παιχνιδιών και εφηρμοσμένης διακοσμητικής» (1929), συντάσσουν υπομνήματα προς τη Βουλή και συμμετέχουν σε συνέδρια και επιτροπές για την προώθηση της ισότητας στην εργασία και στην εκπαίδευση και τη μεταρρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου. […] ό.π., σ. 20 Πλαισιώνεται από έναν μαχητικό πυρήνα μορφωμένων γυναικών, ανάμεσά τους η Αύρα Θεοδωροπούλου, η Μαρία Δεσύπρη-Σβώλου (μια από τις πρώτες γυναίκες «Επιθεωρήτριες Εργασίας», η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Άλκης Θρύλος [Ελένη Ουράνη] και η Άννα Παπαδημητρίου, συσχετίζοντας την πολιτική εξουσία με την κοινωνική πολιτική και το Διαφωτισμό. ό.π., σ. 19. Λίγο μετά την έναρξη της δημοτικότητας της φεμινιστικής ιδεολογίας στα μέσα του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών και αργότερα στον υπόλοιπο κόσμο, το κίνημα άρχισε να επηρεάζει τις αλλαγές στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Ελλάδας Το 1952, οι Ελληνίδες γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου . Ωστόσο, άλλες αλλαγές δεν πραγματοποιήθηκαν παρά λίγες δεκαετίες αργότερα, όπως για παράδειγμα, με την εισαγωγή σαρωτικών αλλαγών στο οικογενειακό δίκαιο το 1983 (βλ. Παρακάτω). Η Ελλάδα υπέγραψε τη Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των μορφών διακρίσεων κατά των γυναικών και την επικύρωσε το 1983. Στις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας, όπως η Αθήνα, οι γυναίκες έχουν έναν πιο ολοκληρωμένο ρόλο στην κοινωνία και στην κοινότητα. Ωστόσο, στις αγροτικές περιοχές της Ελλάδας υπάρχει μια ισχυρή πατριαρχική παράδοση. Μία από τις υποκείμενες ιδέες που τροφοδοτούν αυτήν τη δομή, είναι ότι οι γυναίκες συνδέονται «φυσικά» με την οικιακή περιοχή του εργατικού δυναμικού, η οποία έχει «μικρότερο βάρος» από το μεγαλύτερο εργατικό δυναμικό στο οποίο συνήθως εμπλέκονταν οι άνδρες. (el)
- Shortly after feminist ideology started gaining popularity in the mid-19th and early 20th century in the United Kingdom of Great Britain and Ireland and the United States, and slowly the rest of the world, the movement begun affecting changes to the social and political life of Greece. In 1952, Greek women gained the right to vote. However, other changes did not come until a few decades later, as with, for example, the introduction of sweeping changes in family law in 1983 (see below). Greece signed the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination against Women and ratified it in 1983. In the larger cities of Greece, such as Athens, women have a more integrated role in society and the community; however, in the rural areas of Greece there is a strong patriarchal tradition. One of the underlying ideas that fuel this structure is that women are "naturally" associated with the domestic area of the workforce, which carries a smaller weight than the larger workforce that men are typically involved in. (en)
- Le féminisme en Grèce naît peu après que l'idéologie féministe ait commencé à gagner en popularité au milieu du XIXe siècle et au début du XXe siècle au Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande et aux États-Unis, puis lentement dans le reste du monde. C'est alors que le mouvement commence à apporter des changements à la vie sociale et politique de la Grèce. En 1952, les femmes grecques obtiennent le droit de vote, mais d'autres changements ne sont intervenus que quelques décennies plus tard, comme, par exemple, l'introduction de changements radicaux dans le droit de la famille, en 1983. La Grèce signe la Convention sur l'élimination de toutes les formes de discrimination à l'égard des femmes et la ratifie en 1983. Dans les grandes villes de Grèce, comme Athènes, les femmes jouent un rôle plus intégré dans la société et la communauté ; cependant, dans les zones rurales de la Grèce, il existe une forte tradition patriarcale. L'une des idées sous-jacentes qui alimentent cette structure est que les femmes sont naturellement associées au secteur domestique de la main-d'œuvre, qui a un poids plus faible que la main-d'œuvre plus importante dans laquelle les hommes sont généralement impliqués. (fr)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
