| rdfs:comment
| - Gaudium et spes (GS) (Freude und Hoffnung) heißt – nach ihren Anfangsworten – die Pastoralkonstitution über die Kirche in der Welt von heute, die vom Zweiten Vatikanischen Konzil formuliert und am 7. Dezember 1965 von Papst Paul VI. promulgiert wurde. (de)
- Gaudium et Spes (latinsky Radost a naděje), aneb Pastorální konstituce o církvi v dnešním světě, je jedním z dokumentů Druhého vatikánského koncilu (1962–1965). Název, jako většiny ostatních církevních textů, je odvozen z prvních slov dokumentu. Jako zkratka pro citace se používá GS. (cs)
- Gaudium et spes (latine por "Ĝojo kaj espero") estas unu el la kvar pastoralaj konstitucioj, nome unu el la plej gravaj dokumentoj de la Dua Vatikana Koncilio kaj ĝenerale de la Katolika Eklezio, kaj koncernas la “Eklezian en la nuna mondo”. Ĝi estis aprobita de 2.307 episkopoj partoprenantaj en la Koncilio, kaj neaprobita 75 da ili, kaj promulgita de papo Paŭlo la 6-a la 8an de decembro 1965, la lastan tagon de la Koncilio. La nomo Gaudium et spes devenas el la unuaj vortoj de la latina dokumento kiuj signifas “ĝojon kaj esperon”. (eo)
- Gaudium et spes (Alegría y esperanza) es el título de la única constitución pastoral del Concilio Vaticano II. Trata sobre «la Iglesia en el mundo contemporáneo». Fue aprobada por los padres conciliares el 7 de diciembre de 1965 y solemnemente promulgada por el papa Pablo VI ese mismo día. Se logró aprobar tras varios años de trabajos de la asamblea conciliar propiamente dicha y de las comisiones que se fueron subsiguiendo en la formulación de la redacción, ya que las temáticas que afrontaba eran de especial actualidad en esos años del siglo XX. (es)
- La constitution pastorale Gaudium et Spes « sur l'Église dans le monde de ce temps » est l'un des principaux documents de l'Église catholique issus du IIe concile œcuménique du Vatican. Approuvée par 2 307 des évêques présents, et opposée par 75 d'entre eux, elle est promulguée par Paul VI, comme évêque de Rome, le 8 décembre 1965, le dernier jour du concile. Le titre « Gaudium et Spes » vient des premiers mots du texte (l'incipit), qui signifient « joie et espoir ». (fr)
- Gaudium et Spes atau Konstitusi Pastoral tentang Gereja di Dunia Dewasa Ini adalah dokumen puncak dari Konsili Vatikan Kedua. Konstitusi ini disetujui oleh para Uskup dalam sebuah pemungutan suara 2.307 berbanding 75, dan diresmikan oleh Paus Paulus VI pada 7 Desember 1965. Judul Gaudium et Spes atau Kegembiraan dan Harapan (dalam Bahasa Inggris "Joy and Hope") diambil dari baris pertama dokumen ini, sebagaimana umumnya dokumen Gereja Katolik dinamai. (in)
- Gaudium et spes è una costituzione pastorale, uno dei principali documenti del Concilio Vaticano II, promulgato da papa Paolo VI. Approvata da 2.111 voti favorevoli su 2.373, 251 contrari e 11 nulli, la Gaudium et Spes fu promulgata dal papa il 7 dicembre 1965, l'ultimo giorno del Concilio. Il nome Gaudium et spes deriva dalle prime parole latine del testo, che significano: "la gioia e la speranza". (it)
- Gaudium et spes är ett av Andra Vatikankonciliets dokument, kallat Pastoralkonstitutionen om kyrkan i världen av idag. Dokumentet promulgerades av påve Paulus VI den 7 december 1965. Gaudium et spes vänder sig inte endast till kristna utan till alla människor som har en god vilja. Dokumentet består av två delar: 1.
* De ecclesia et vocatione hominis – Kyrkan och människans kallelse 2.
* De quibusdam problematibus urgentioribus – Viktiga delfrågor (sv)
- Gaudium et Spes (Joia I Esperança) la Constitució Pastoral Sobre l'Església al Món Modern, és una de les quatre constitucions apostòliques del Concili Vaticà II. El document és un repàs de la doctrina de l'Església Catòlica sobre les relacions humanes cap a la societat, especialment en referència a l'economia, la pobresa, la justícia social, la cultura, la ciència, la tecnologia i l'ecumenisme. (ca)
- Gaudium et spes (Ecclesiastical Latin: [ˈɡau̯di.um et ˈspes], "Joy and Hope"), the Pastoral Constitution on the Church in the Modern World, is one of the four constitutions resulting from the Second Vatican Council in 1965. It was the last and longest published document from the council and is the first constitution published by an ecumenical council to address the entire world. Gaudium et spes clarified and reoriented the role of the church’s mission to people outside of the Catholic faith. It was the first time that the church took explicit responsibility for its role in the larger world. The constitution's creation was necessitated by fear of the church’s irrelevance in the modern era due to its ignorance on problems that plague the modern world (see Modernity). The document represents (en)
- Gaudium et Spes ("Alegria e Esperança" em latim) sobre a Igreja no mundo contemporâneo é a única constituição pastoral e a 4ª das constituições do Concílio Vaticano II. Trata fundamentalmente das relações entre a Igreja Católica e o mundo onde ela está e atua. Inicialmente, constituía o famoso "esquema 13", assim chamado por ser esse o lugar que ocupava na lista de documentos estabelecida em 1964. Teve diversas redações e muitas emendas, acabando por ser votada apenas na quarta e última sessão do Concílio. A última votação teve os seguintes resultados: 2309 placet; 75 non placet; 10 nulos. (pt)
- De pastorale constitutie Gaudium et Spes (Latijn voor Blijdschap en Hoop) over de Kerk in de wereld van vandaag is een document van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965). Het werd op het concilie zelf ontwikkeld en op 7 december 1965, de laatste zittingsdag van het concilie, uitgegeven. Zij is een van de vier constituties van het concilie en wordt door veel theologen als het belangrijkste conciliedocument beschouwd. In het document is de invloed van de encyclieken Mater et Magistra en Pacem in Terris van paus Johannes XXIII merkbaar. (nl)
- Gaudium et spes (z łac. Radość i Nadzieja) – Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym ogłoszona przez papieża Pawła VI 7 grudnia 1965. Stanowi obszerny wykład nauki społecznej Kościoła i jest tym samym jednym z ważniejszych dokumentów Soboru Watykańskiego II. Wielokrotnie powołuje się na dokumenty papieży, szczególnie wypowiedzi Jana XXIII i Pawła VI. Zajmuje się sprawą powołania człowieka i Kościoła w obliczu zmian, które dokonały się w XX wieku. Dokument ten w dużej mierze czerpie z filozofii neotomistycznej i poglądów Jacques’a Maritaina. (pl)
- Gaudium et Spes (с лат. — «Радость и надежда») — пастырская конституция Второго Ватиканского собора Католической церкви. Полное название — Пастырская конституция о Церкви в современном мире «Gaudium et Spes». Утверждена папой Павлом VI 7 декабря 1965 года, после того как она была одобрена на соборе. За финальный вариант конституции высказалось 2 307 участников собора, против — 75. Своё название получила по принятой в католицизме практике по своим двум первым словам. (ru)
- Gaudium et Spes (лат. Радість і надія) — пастирська конституція Другого Ватиканського собору Католицької церкви. Повна назва — Пастирська конституція про Церкву в сучасному світі «Gaudium et Spes». Затверджена папою Павлом VI 7 грудня 1965 року, після того як вона була схвалена на соборі. За остаточний варіант конституції висловилося 2307 учасників собору, проти — 75. Свою назву отримала за прийнятою в католицизмі практикою за своїми двома першими словами. (uk)
|
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)