| rdfs:comment
| - Le Sacramentaire gélasien ou Liber sacramentorum Romanae ecclesiae d'après les manuscrits tardifs est un livre liturgique (sacramentaire romain) qui contient les oraisons et préfaces nécessaires à la célébration de la messe. Au Moyen Âge, avec le sacramentaire grégorien, celui-ci était le principal livre de célébration singulièrement réservé au célébrant. Son meilleur exemplaire se trouve dans un manuscrit conservé à la Bibliothèque apostolique vaticane (manuscrit Reginensis 316), copié vers 750 dans la région parisienne. Il s'agit du Sacramentaire gélasien le plus intensivement étudié. (fr)
- Tzw. "Sakramentarz gelazjański" to sakramentarz z V w., przypisywany Papieżowi Gelazjuszowi I. Księga jest zachowana w postaci kilku manuskryptów, z których najstarszy z VIII w. jest zachowany w Bibliotece Watykańskiej. Jest to drugi najstarszy zachowany sakramentarz, po sakramentarzu z Werony. Był szeroko rozpowszechniony w Galii, podlegał istotnym modyfikacjom pod wpływem kultury celtyckiej i specyficznej mieszanki galo-rzymskiej, stając się podstawą tzw. rytów gallikańskich. (pl)
- Так званий Сакраментарій Геласія (лат. Sacramentarium Gelasianum) — це , книга з християнської літургії.Це друга найдавніша західна , яка збереглася до нашого часу (екземпляр рукопису у Ватиканській бібліотеці (MS Reginensis 316), старшим є тільки . (uk)
- Gelasia Sakramentario aŭ Gelasia Sakramentaro (latineְ Sacramentarium Gelasianum) estas antikva liturgia libro kiu entenas latinajn tekstojn por la celebrado de la Eŭkaristio kaj la sakramentoj de tuta la liturgia jaro. Inter la ekzistantaj libroj de la roma liturgia rito, ĝi estas la dua pro antikveco: antaŭas ĝin nur la sakramentario de Verono. (eo)
- The so-called Gelasian Sacramentary (Latin: Sacramentarium Gelasianum) is a book of Christian liturgy, containing the priest's part in celebrating the Eucharist. It is the second oldest western liturgical book that has survived: only the Verona Sacramentary is older. The "Gelasian Sacramentary" comprises the pre-Gregorian three parts, corresponding to the liturgical year, made up of masses for Sundays and feasts, prayers, rites and blessings of the Easter font and of the oil, prayers at dedication of churches, and for the reception of nuns. (en)
- El llamado Sacramentario Gelasiano (latino: Sacramentarium Gelasianum) es un antiguo libro de liturgia cristiana, que contiene los ritos para celebrar la Eucaristía. Es el segundo libro litúrgico más viejo de occidente que ha sobrevivido; sólo superado en antigüedad por el Sacramentario de Verona. (es)
- Il Sacramentario gelasiano (in latino: Sacramentarium Gelasianum) è un antico libro liturgico cristiano, che contiene i testi per la celebrazione dell'Eucaristia in tutto l'anno liturgico. Fra i libri liturgici superstiti della Chiesa occidentale è il secondo per antichità, preceduto solo dal Sacramentario veronese. (it)
- Сакраментарий Геласия, или Гелазианский сакраментарий (лат. Sacramentarium Gelasianum) — франкский иллюминированный (богослужебная книга, содержащая тексты для совершения литургии). Сакраментарий Геласия — вторая по старшинству сохранившаяся западноевропейская литургическая книга; старше только Веронский сакраментарий, датированный первой четвертью VII века. Сакраментарий Геласия является важнейшим образцом меровингских иллюминированных рукописей из сохранившихся и сочетает в себе традиции поздней античности с варварскими элементами периода великого переселения народов, что сближает меровингское искусство с более известным островным искусством Великобритании и Ирландии. (ru)
|
| has abstract
| - Gelasia Sakramentario aŭ Gelasia Sakramentaro (latineְ Sacramentarium Gelasianum) estas antikva liturgia libro kiu entenas latinajn tekstojn por la celebrado de la Eŭkaristio kaj la sakramentoj de tuta la liturgia jaro. Inter la ekzistantaj libroj de la roma liturgia rito, ĝi estas la dua pro antikveco: antaŭas ĝin nur la sakramentario de Verono. En neniu de la antikvaj kodeksoj la libro mencias la nomon “Gelasio”, sed estas simple nomata Liber sacramentorum Romanae ecclesiae ("Libro de la sakramentoj de la Roma Eklezio"). Tamen antikva tradicio ligas la libro al papo Gelasio la 1-a, klare bazita sur la atesto de Valafrido Strabo. La sakramentario estis kompilita najbare de Parizo ĉirkaŭ la jaro 750 kaj entenas elementojn kaj de Gaŭla rito kaj de Roma rito, miksita inter si. . La datado de la liturgiaj enhavoj sendependas de tiu de la kodekso (ĉirkaŭ 750): la plej granda parto de tiuj liturgiaj tekstoj atestas la praktikadon de la “miksado” kutimo de la merovidaj tempoj. En 785-786 la reformoj de papo Gregorio la Granda, estis proponitaj al la imperiestro Karolo la Granda iniciate de papo Hadriano la 1-a. La atribuo, neagnoskita, al papo Gelasio regninta du jarcentojn ĉirkaŭ antaŭ ol Kregorio la 1-a, alportis influan gravecon al la enhavoj, kiuj konstituas eminentan dokumenton antaŭ-gregorian. Jam el la titolo Liber Sacramentorum Romanae Ecclesiae Ordinis Anni Circuli, oni deduktas ke temas pri oficiala libro. La aŭtoro restas nekonata ankaŭ ke ekskludendas ke papo Gelasio la 1-a povus esti la kompilinto de la precipaj formuloj tie kolektitaj. La gelasia sakramentario estas fundamenta dokumento pri katekumenaj kaj baptaj ritoj celebritaj en la karesma periodo per tri "skrutinioj" kaj la konfido de la Evangelioj, de la simbolo, de la Patro nia, kiel ankaŭ per la celebrado de la . Oni trovas, krome, la ritojn de la repacigo de la pentofarantoj kaj de la . Inter la liturgiaj ritaj sistemoj vastiĝintaj en Okcidento antaŭ la 8-a jarcento, la plej gravaj estis la roma rito, adoptita en grandparto de Italio sude la Lombardujo kaj la gaŭla rito uzita en grandparto de la restanta Eŭropo, sed nek en Hispanio nek en la Britaj Insuloj. Antaŭ ol 700 la influo de la roma sakramentario estis jam modifinta la gaŭlan riton. La miksiĝo de la ritoj kiu troviĝis en la gelasia sakramentario estis forlasita kiam Karolo la Granda petis de la papo Hadriano la 1-a sendon de kopio de aŭtenta roma ritaro uzota en la tuta Sankta romia imperio. En 785-786 la papo sendis hadrianan sakramentarion, version de la gregoria sakramentario jam uzitan ĉe la roma eklezio, adaptitan al karolinda imperio. La gelasia sakramentario estas dividita en tri partoj, kiel kutimis ĝis la gregoria reformo, koresondaj al liturgia jaro kiu konsistis en la dimanĉaj mesoj kaj la festoj, preĝoj, ritoj kaj benoj ĉe la bapta fonto paskoperiode kaj okaze de konsekro de la oleoj, kaj preĝoj por la dediĉo de preĝejoj kaj por la konsekro de la helpantaj virinoj. La parto temporala de la liturgio (nome la eroj kultantaj la “misterojn” de Kristo) estas separita el la (kiu kultas la “misterojn” de la sanktuloj en la tempo). Kontraŭe de la Verona sakramentario, kiu sekvas la monatojn de la jaro, la Gelasia estas strukturita laŭ la liturgia jaro. Elemento tiu kiu permesas establi la kompilan tempon. Ankoraŭ ne aperas la preĝoj por la Advento; epoke de la kompilado de la Gelasia, fakte, tiu periodo de la liturgia jaro ne jam estis strukturita en la formoj kaj enhavoj kiel oni spertas hodiaŭ. (eo)
- The so-called Gelasian Sacramentary (Latin: Sacramentarium Gelasianum) is a book of Christian liturgy, containing the priest's part in celebrating the Eucharist. It is the second oldest western liturgical book that has survived: only the Verona Sacramentary is older. The book exists in several manuscripts, the oldest of which is an 8th-century manuscript in the Vatican Library, acquired from the library of Queen Christina of Sweden (thus MS Reginensis 316); in German scholarship this is referred to as the Altgelasianum, and is considered the sacramentary used by Saint Boniface in his mid-8th century mission on the European continent. This is the most important surviving Merovingian illuminated manuscript, and shows a synthesis of Late Antique conventions with "barbarian" migration period art motifs comparable to the better known insular art of Britain and Ireland. In none of its old manuscripts does the book bear the name of Gelasius but is simply called Liber sacramentorum Romanae ecclesiae ("Book of Sacraments of the Church of Rome"). However, an old tradition linked the book to Pope Gelasius I, apparently based on Walafrid Strabo's ascription of what is evidently this book to the 5th-century pope. The sacramentary was compiled near Paris around 750, and it contains a mixture of Gallican and Roman elements. The dating of the liturgical contents are not based on characteristics of the surviving manuscript itself (ca 750): most of its liturgy reflects the mix of Roman and Gallican practice inherited from the Merovingian church. In 785-6 the reforms of Pope Gregory I, Gregory the Great, were supplied to Charlemagne by Pope Hadrian I. The spurious ascription to Gelasius gave an added authority to the contents, which are an important document of pre-Gregorian liturgy. Among several distinct rites current in the West before the 8th century, the two most influential were the Roman rite used in Italy south of Lombardy and the Gallican in use in most of the rest of Western Europe, save Iberia and the British Isles. By 700 the influence of the Roman sacramentary had modified Gallican usage. This mixture of rites represented in the Gelasian Sacramentary was superseded when Charlemagne asked Pope Hadrian to provide an authentic Roman sacramentary for use throughout the empire. In 785-86, the pope sent the emperor the Sacramentarium Hadrianum, a version of the Gregorian Sacramentary for papal use, which was adapted for the Carolingian empire. The "Gelasian Sacramentary" comprises the pre-Gregorian three parts, corresponding to the liturgical year, made up of masses for Sundays and feasts, prayers, rites and blessings of the Easter font and of the oil, prayers at dedication of churches, and for the reception of nuns. (en)
- El llamado Sacramentario Gelasiano (latino: Sacramentarium Gelasianum) es un antiguo libro de liturgia cristiana, que contiene los ritos para celebrar la Eucaristía. Es el segundo libro litúrgico más viejo de occidente que ha sobrevivido; sólo superado en antigüedad por el Sacramentario de Verona. El libro sobrevivió a través de varios manuscritos, el más viejo de ellos es un manuscrito del siglo VIII que se encuentra en la Biblioteca del Vaticano, adquirido de la biblioteca de la reina Christina de Suecia (MS. Reginensis lat. 316); en alemán es conocido como Altgelasianum y es considerado el sacramentario utilizado por San Bonifacio en su evangelización por el continente europeo, en siglo VIII. Es el más importante manuscrito ilustrado del periodo merovingio que aún sobrevive. Muestra una síntesis de convenciones artísticas de la antigüedad tardía con elementos del arte germánico del periodo de las migraciones, comparables al arte insular de Gran Bretaña e Irlanda. El nombre de Gelasio no aparece en ninguno de los manuscritos del libro, el cual, simplemente se titula Liber sacramentorum Romanae ecclesiae (Libro de los Sacramentos de la Iglesia de Roma). No obstante, una antigua tradición enlaza el libro al papa Gelasio I, aparentemente basado en la atribución que hizo Walafrido Strabo al papa del siglo V. El sacramentario fue recopilado cerca de París alrededor del año 750, y contiene una mezcla de elementos romanos y gálicos. La datación de los contenidos litúrgicos no se basa en las características físicas y estilísticas del manuscrito (el cual data de ca. 750), ya que la mayoría de la liturgia empleada refleja una mezcla de prácticas romanas y gálicas heredadas de la iglesia merovingia. Dichas prácticas anteceden a los cambios litúrgicos introducidos hacia el año 785, cuando el papa Adriano I entregó a Carlomagno las reformas de Gregorio I para ser aplicadas dentro de su imperio. De ahí que este documento sea un importante testimonio de la liturgia pregregoriana. La adscripción espuria al papa Gelasio debió servir para otorgarle autoridad a los contenidos. Diversos ritos estaban vigentes en occidente antes del siglo VIII. Los dos más influyente fueron el rito romano, usado en Italia, al sur de Lombardía; y el galicano, empleado en casi todo el resto de Europa occidental, salvo en Iberia y las Islas Británicas. Hacia el año 700 la influencia del sacramentario romano había modificado el uso galicano. Esta mezcla de ritos es la que se encuentra presente en el Sacramentario gelasiano, luego sustituido por el sacramentario gregoriano. El Sacramentario gelasiano consta de tres partes conforme a los ritos pregregorianos: aquella correspondiente al año litúrgico, esto es, a los ritos de misas dominicales y fiestas (Liber primus. Missae de anni circulo); la de oraciones, ritos y bendiciones de la pila bautismal y de los óleos (Liber secundus, de nataliciis sanctorum orationes et preces); y las oraciones de dedicación de iglesias y para la recepción monjas (Liber tertius. De dominicis et cottidianis missis atque de diversis causis). (es)
- Le Sacramentaire gélasien ou Liber sacramentorum Romanae ecclesiae d'après les manuscrits tardifs est un livre liturgique (sacramentaire romain) qui contient les oraisons et préfaces nécessaires à la célébration de la messe. Au Moyen Âge, avec le sacramentaire grégorien, celui-ci était le principal livre de célébration singulièrement réservé au célébrant. Son meilleur exemplaire se trouve dans un manuscrit conservé à la Bibliothèque apostolique vaticane (manuscrit Reginensis 316), copié vers 750 dans la région parisienne. Il s'agit du Sacramentaire gélasien le plus intensivement étudié. (fr)
- Il Sacramentario gelasiano (in latino: Sacramentarium Gelasianum) è un antico libro liturgico cristiano, che contiene i testi per la celebrazione dell'Eucaristia in tutto l'anno liturgico. Fra i libri liturgici superstiti della Chiesa occidentale è il secondo per antichità, preceduto solo dal Sacramentario veronese. In nessuno degli antichi codici il libro riporta il nome di Gelasio, ma è chiamato semplicemente Liber sacramentorum Romanae ecclesiae ("Libro dei Sacramenti della Chiesa Romana"). Tuttavia, un'antica tradizione lega il libro a papa Gelasio I, apparentemente basata sull'attribuzione di Valafrido Strabone. Il sacramentario fu compilato nei pressi di Parigi attorno al 750 e contiene elementi sia gallicani sia romani, contaminati fra loro.. La datazione dei contenuti liturgici è indipendente da quella del codice (circa 750): la più parte della liturgia riflette la pratica di contaminazione retaggio del periodo merovingio. Nel 785-786 le riforme di Gregorio Magno furono sottoposte a Carlo Magno da papa Adriano I. L'attribuzione spuria a Gelasio diede autorità ai contenuti, che rappresentano un importante documento della liturgia pre-gregoriana. Già dal titolo Liber Sacramentorum Romanae Ecclesiae Ordinis Anni Circuli, si deduce che questo è un libro ufficiale. L'autore è ignoto, anche se non si può escludere che papa Gelasio possa essere stato il compilatore dei principali formulari che vi sono raccolti. Il Sacramentario gelasiano è di fondamentale importanza per i riti del catecumenato e del battesimo, celebrati nella Quaresima, con i tre "scrutini" e le consegne dei vangeli, del simbolo, del Padre nostro, come pure per la celebrazione del Triduo Pasquale. Vi troviamo inoltre i riti della riconciliazione dei penitenti e della messa crismale. Fra i parecchi riti liturgici locali diffusi in Occidente prima dell'VIII secolo, i più importanti erano il rito romano, adottato in gran parte dell'Italia a sud della Lombardia e il rito gallicano usato in buona parte del resto d'Europa, ma non in Spagna né nelle isole britanniche. Prima del 700 l'influenza del Sacramentario romano aveva già modificato il rito gallicano. La contaminazione dei riti che si ritrova nel Sacramentario gelasiano fu superata quando Carlo Magno richiese a papa Adriano di inviargli una copia di un autentico Sacramentario romano da usare in tutto l'impero. Nel 785-786 il Papa mandò all'Imperatore il Sacramentario adriano, una versione del Sacramentario gregoriano ad uso dei papi, adattata per l'Impero carolingio. Il Sacramentario gelasiano è articolato in tre parti, com'era uso fino alla riforma gregoriana, corrispondenti all'anno liturgico, che consiste in Messe per la domeniche e le feste, orazioni, riti e benedizioni per il fonte battesimale a Pasqua e per la consacrazione degli oli, orazioni per la dedicazione di una chiesa e per la consacrazione delle suore. La parte del "temporale" (ossia la parte che presenta il mistero di Cristo nel tempo) è divisa dal "santorale" (quella che presenta il mistero dei Santi nel tempo). Contrariamente al Sacramentario veronese (che segue i mesi dell'anno), il Gelasiano è strutturato secondo l'anno liturgico. Un elemento questo che permette di stabilire il tempo di composizione: ancora non compaiono le orazioni per l'Avvento; all'epoca della composizione del Gelasiano, infatti, questo periodo dell'anno liturgico ancora non era stato strutturato nella forma e nei contenuti come lo conosciamo oggi. (it)
- Tzw. "Sakramentarz gelazjański" to sakramentarz z V w., przypisywany Papieżowi Gelazjuszowi I. Księga jest zachowana w postaci kilku manuskryptów, z których najstarszy z VIII w. jest zachowany w Bibliotece Watykańskiej. Jest to drugi najstarszy zachowany sakramentarz, po sakramentarzu z Werony. Był szeroko rozpowszechniony w Galii, podlegał istotnym modyfikacjom pod wpływem kultury celtyckiej i specyficznej mieszanki galo-rzymskiej, stając się podstawą tzw. rytów gallikańskich. (pl)
- Сакраментарий Геласия, или Гелазианский сакраментарий (лат. Sacramentarium Gelasianum) — франкский иллюминированный (богослужебная книга, содержащая тексты для совершения литургии). Сакраментарий Геласия — вторая по старшинству сохранившаяся западноевропейская литургическая книга; старше только Веронский сакраментарий, датированный первой четвертью VII века. Сакраментарий Геласия является важнейшим образцом меровингских иллюминированных рукописей из сохранившихся и сочетает в себе традиции поздней античности с варварскими элементами периода великого переселения народов, что сближает меровингское искусство с более известным островным искусством Великобритании и Ирландии. Известны две редакции — древняя (Vetus), относящаяся ко второй половине — концу VII века, и смешанная (Mixta), датированная VIII веком. Название рукописи было дано эрудитами XVII—XVIII веков, ошибочно атрибутировавшими оригинальный текст папе Геласию I (492—496). Ни одна из рукописей не содержит имя Геласия, однако с этим папой книгу связывает очень древняя традиция, идущая от свидетельства поэта и богослова IX века Валафрида Страбона, который приписывает создание сакраментария папе Геласию. (ru)
- Так званий Сакраментарій Геласія (лат. Sacramentarium Gelasianum) — це , книга з християнської літургії.Це друга найдавніша західна , яка збереглася до нашого часу (екземпляр рукопису у Ватиканській бібліотеці (MS Reginensis 316), старшим є тільки . (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
