| rdfs:comment
| - Grógaldr of Grogaldern (de toverformules van Gróa) vertelt samen met Fjölsvinnsmál ( gedachtewisseling) het verhaal van de en zijn Verschijnen als Dag. De Oudnoorse liederen werden in ten minste drie manuscripten uit de zeventiende eeuw in omgekeerde volgorde afgedrukt (en gescheiden door Hyndluljóð). Tegenwoordig worden de liederen gepubliceerd als Svipdagsmál. Grogaldern is een van de zes gedichten die een vorm van necromancie uit de Noordse mythologie beschrijven. (nl)
- «Заклинание Гроа» (исл. Grógaldr) — одна из поэм, входящих в состав «Старшей Эдды», но не включённых в «Королевский кодекс». Является, наряду с «Речами Многомудрого», частью мини-цикла «Речи Свипдага». Главный герой цикла, , советуется здесь с мёртвой матерью, колдуньей по имени Гроа, о том, как ему противостоять враждебным силам, а во второй части использует полученное знание. Текст «Заклинания Гроа» сохранился в составе кодексов XVII века, но это произведение явно было написано намного раньше — во времена, когда ещё были сильны элементы язычества. (ru)
- Groas trollsång (Grógaldr) är en av gudasångerna i Den poetiska Eddan. Dikten, som består av 16 strofer på ljóðaháttr, är troligen från 1200-talet men har endast bevarats i dåliga pappersavskrifter från 1600-talets senare hälft. Texten är på många ställen förvanskad och tolkningen omstridd. (sv)
- Grógaldr or The Spell of Gróa is the first of two poems, now commonly published under the title Svipdagsmál found in several 17th-century paper manuscripts with Fjölsvinnsmál. In at least three of these manuscripts, the poems are in reverse order and separated by a third eddic poem titled, Hyndluljóð. For a long time, the connection between the two poems was not realized, until in 1854 Svend Grundtvig pointed out a connection between the story told in Gróagaldr and the first part of the medieval Scandinavian ballad of Ungen Sveidal/Herr Svedendal/Hertig Silfverdal (TSB A 45, DgF 70, SMB 18, 22). Then in 1856, Sophus Bugge noticed that the last part of the ballad corresponded to Fjölsvinnsmál. Bugge wrote about this connection in Forhandlinger i Videnskabs-Selskabet i Christiania 1860, cal (en)
- Grogaldr edo Groaren aztikeriak, Svipdagsmal lanean aurkitzen diren bi olerkietatik lehena da. Lan hau, eskandinaviar mitologian nigromantziaren praktikaren adibide bat da. , bere ama , völva bat, hilen artetik nola altxatu zuen xehatzen du. Hau, oraindik bizirik zegoenean egiteko esan zion zerbaitzen; honek, völvak etorkizuneko gauzei buruz zuen ezagutza marrazten duelarik. Nigromantziaren asmoa, kasu honetan, bere semeari, bere amaorde maltzurrak ezarritako lan batean laguntzea da, amaorde horrek, ustez, bai baitzituen bere planak beste plan honek huts egin zezan. (eu)
- Le Grógaldr, « l'incantation de Gróa », est un poème rattaché au recueil de textes de mythologie nordique Edda Poétique, trouvé dans plusieurs manuscrits du XVIIe siècle. Plusieurs éditions récentes regroupent ce poème avec un autre appelé Fjölsvinnsmál sous le titre global de Svipdagsmál (les dits de Svipdagr), car ces deux poèmes mettent en scène le même Svipdagr et constituent en quelque sorte une suite. On apprend que la belle-mère de Svipdagr lui a ordonné de trouver Menglöd pour l'épouser, chose qu'il considère impossible comme il le dit à la strophe 3 : (fr)
- Grógaldr (Los hechizos de Gróa) es el primero de los dos poemas contenidos en Svipdagsmál. La obra es un ejemplo de las prácticas de nigromancia en la mitología nórdica. Detalla como Svipdag levantó de entre los muertos a su madre Groa, una völva. Esto era algo que le había dicho que hiciera cuando aún estaba viva; ilustrando esto el conocimiento de las cosas futuras que tenía la völva. El propósito de la necromancia en este caso es para asistir a su hijo en una tarea impuesta por su astuta madrastra, quien se puede pensar tenía sus planes para que fracasara. (es)
|
| has abstract
| - Grógaldr (Los hechizos de Gróa) es el primero de los dos poemas contenidos en Svipdagsmál. La obra es un ejemplo de las prácticas de nigromancia en la mitología nórdica. Detalla como Svipdag levantó de entre los muertos a su madre Groa, una völva. Esto era algo que le había dicho que hiciera cuando aún estaba viva; ilustrando esto el conocimiento de las cosas futuras que tenía la völva. El propósito de la necromancia en este caso es para asistir a su hijo en una tarea impuesta por su astuta madrastra, quien se puede pensar tenía sus planes para que fracasara. En la primera estrofa Svipdag habla e intenta que su madre se levante de su tumba, en su montículo funerario de la forma que ella le enseñó cuando estaba viva. La segunda estrofa contiene su respuesta, en donde pregunta a Svipdag el motivo por el cual fue despertada de la muerte. Este le responde contándole la tarea impuesta por su madrastra, ganar la mano de Menglod (Menglöð). Él presagia todas las dificutades que supondrá el viaje y lo declara: ella me insiste en ir a un lugardonde viajar uno no puedepara conocer a la bella Menglod Su madre muerta está de acuerdo con que el viaje será largo y lleno de obstáculos pero no lo disuade de que lo intente. Svipdag pide a su madre sus conocimientos de völva para su protección y Groa entonces canta nueve hechizos o conjuros. (es)
- Grógaldr or The Spell of Gróa is the first of two poems, now commonly published under the title Svipdagsmál found in several 17th-century paper manuscripts with Fjölsvinnsmál. In at least three of these manuscripts, the poems are in reverse order and separated by a third eddic poem titled, Hyndluljóð. For a long time, the connection between the two poems was not realized, until in 1854 Svend Grundtvig pointed out a connection between the story told in Gróagaldr and the first part of the medieval Scandinavian ballad of Ungen Sveidal/Herr Svedendal/Hertig Silfverdal (TSB A 45, DgF 70, SMB 18, 22). Then in 1856, Sophus Bugge noticed that the last part of the ballad corresponded to Fjölsvinnsmál. Bugge wrote about this connection in Forhandlinger i Videnskabs-Selskabet i Christiania 1860, calling the two poems together Svipdagsmál. Subsequent scholars have accepted this title. Grógaldr is one of six eddic poems involving necromantic practice. It details Svipdagr's raising of his mother Groa, a völva, from the dead. Before her death, she requested him to do so if he ever required her help; the prescience of the völva is illustrated in this respect. The purpose of this necromancy was that she could assist her son in a task set him by his cunning stepmother. Svipdag's mother, Gróa, has been identified as the same völva who chanted a piece of Hrungnir's hone from Thor's head after their duel, as detailed in Snorri Sturluson's Prose Edda. There, Gróa is the wife of Aurvandil, a man Thor rescues from certain death on his way home from Jötunheim. The news of her husband's fate makes Gróa so happy, she forgets the charm, leaving the hone firmly lodged in Thor's forehead. In the first stanza of this poem Svipdag speaks and bids his mother to arise from beyond the grave, at her burial mound, as she had bidden him do in life. The second stanza contains her response, in which she asks Svipdag why he has awakened her from death. He responds by telling her of the task he has been set by his stepmother, i.e. to win the hand of Menglöð. He is all too aware of the difficulty of this: he presages this difficulty by stating that: "she bade me travel to a placewhere travel one cannotto meet with fair Menglöð" His dead mother agrees with him that he faces a long and difficult journey but does not attempt to dissuade him from it. Svipdag then requests his mother to cast spells for his protection. Groa then casts nine spells, or incantations. (en)
- Grogaldr edo Groaren aztikeriak, Svipdagsmal lanean aurkitzen diren bi olerkietatik lehena da. Lan hau, eskandinaviar mitologian nigromantziaren praktikaren adibide bat da. , bere ama , völva bat, hilen artetik nola altxatu zuen xehatzen du. Hau, oraindik bizirik zegoenean egiteko esan zion zerbaitzen; honek, völvak etorkizuneko gauzei buruz zuen ezagutza marrazten duelarik. Nigromantziaren asmoa, kasu honetan, bere semeari, bere amaorde maltzurrak ezarritako lan batean laguntzea da, amaorde horrek, ustez, bai baitzituen bere planak beste plan honek huts egin zezan. Lehen ahapaldian, Svipdag, hitz egiten hasten da eta bere ama hilobitik altxa dadin saiatzen da, bere hil muinoan, oraindik bizirik zegoenean irakatsi zion moduan. Bigarren ahapaldiak, bere erantzuna du, non Svipdagi, heriotzetik esnatua izan zen arrazoia galdetzen dion. Svipdagek, bere amaordeak ezarritako lana kontatuz erantzuten dio, lan hori, eskua lortzea zelarik. Svipdagek, bidaia horretan izango dituen zailtasun guztiak aurreikusten ditu eta hala dio: Bere hildako ama, bidaia, luzea eta oztopoz betea izango denaren ideiarekin ados dago, baina ez dio ez saiatzeko esaten. Svipdagek, bere amari, honen völva ezagutzak eskatzen dio bere babeserako, eta Groak, orduan, bederatzi aztikeri kantatzen ditu. (eu)
- Le Grógaldr, « l'incantation de Gróa », est un poème rattaché au recueil de textes de mythologie nordique Edda Poétique, trouvé dans plusieurs manuscrits du XVIIe siècle. Plusieurs éditions récentes regroupent ce poème avec un autre appelé Fjölsvinnsmál sous le titre global de Svipdagsmál (les dits de Svipdagr), car ces deux poèmes mettent en scène le même Svipdagr et constituent en quelque sorte une suite. Le poème comprend 16 strophes et met en scène une mère völva, Gróa, qui récite des galdrar, des charmes magiques, à son fils Svipdagr qui le lui demande, pour lui assurer du succès dans sa quête. Dans la première strophe, on apprend que Svipdagr ressuscite sa mère hors de sa tombe pour lui demander de l'aide. On apprend que la belle-mère de Svipdagr lui a ordonné de trouver Menglöd pour l'épouser, chose qu'il considère impossible comme il le dit à la strophe 3 : Svipdagr demande à sa mère qu'elle incante les incantations secourables. Gróa s'exécute et lui chante neuf sorts magiques, ou incantations, pour le protéger dans ses divers périples. Le poème fera plusieurs références aux puissances divines et mythologiques ce qui supposerait des origines païennes à ce poème malgré son écriture tardive (XIIe siècle au plus tôt) qui révèle tout de même des touches chrétiennes. (fr)
- Grógaldr of Grogaldern (de toverformules van Gróa) vertelt samen met Fjölsvinnsmál ( gedachtewisseling) het verhaal van de en zijn Verschijnen als Dag. De Oudnoorse liederen werden in ten minste drie manuscripten uit de zeventiende eeuw in omgekeerde volgorde afgedrukt (en gescheiden door Hyndluljóð). Tegenwoordig worden de liederen gepubliceerd als Svipdagsmál. Grogaldern is een van de zes gedichten die een vorm van necromancie uit de Noordse mythologie beschrijven. (nl)
- «Заклинание Гроа» (исл. Grógaldr) — одна из поэм, входящих в состав «Старшей Эдды», но не включённых в «Королевский кодекс». Является, наряду с «Речами Многомудрого», частью мини-цикла «Речи Свипдага». Главный герой цикла, , советуется здесь с мёртвой матерью, колдуньей по имени Гроа, о том, как ему противостоять враждебным силам, а во второй части использует полученное знание. Текст «Заклинания Гроа» сохранился в составе кодексов XVII века, но это произведение явно было написано намного раньше — во времена, когда ещё были сильны элементы язычества. (ru)
- Groas trollsång (Grógaldr) är en av gudasångerna i Den poetiska Eddan. Dikten, som består av 16 strofer på ljóðaháttr, är troligen från 1200-talet men har endast bevarats i dåliga pappersavskrifter från 1600-talets senare hälft. Texten är på många ställen förvanskad och tolkningen omstridd. (sv)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
