About: Handbuch des Schachspiels     Goto   Sponge   NotDistinct   Permalink

An Entity of Type : yago:Wikicat1843Books, within Data Space : dbpedia.demo.openlinksw.com associated with source document(s)
QRcode icon
http://dbpedia.demo.openlinksw.com/describe/?url=http%3A%2F%2Fdbpedia.org%2Fresource%2FHandbuch_des_Schachspiels&invfp=IFP_OFF&sas=SAME_AS_OFF

Handbuch des Schachspiels (Handbook of Chess, often simply called the Handbuch) is a chess book, first published in 1843 by Tassilo von Heydebrand und der Lasa. It was a comprehensive reference book on the game, and one of the most important references on opening theory for many decades. The Handbuch had been the project of Paul Rudolf von Bilguer, who was with von der Lasa a member of the Berlin Chess Club and the influential group of chess masters later called the Berlin Pleiades. Bilguer died in 1840, with the work still in the early stages. Von der Lasa completed the project and saw it published, with his friend von Bilguer alone named as author. It contained comprehensive analyses of all opening variations then known, plus a section on the history and literature of chess.

AttributesValues
rdf:type
rdfs:label
  • Handbuch des Schachspiels (ca)
  • Handbuch des Schachspiels (cs)
  • Handbuch des Schachspiels (de)
  • Handbuch des Schachspiels (en)
  • Handbuch des Schachspiels (fr)
  • Handbuch des Schachspiels (pt)
  • Handbuch des Schachspiels (ru)
rdfs:comment
  • Le Handbuch des Schachspiels est une encyclopédie du jeu d'échecs dont la première édition parut à Berlin en 1843. Il fut publié par Tassilo von der Lasa qui poursuivait le travail initial accompli par Paul Rudolf von Bilguer, mort en 1840. Avec ses différentes éditions, dont la dernière parut entre 1916 et 1923, le « Handbuch » est considéré comme le manuel du jeu d'échecs qui a eu la plus grande influence sur le développement du jeu à la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle quand il était surnommé « la Bible des échecs ». (fr)
  • Handbuch des Schachspiels (Хандбух дес Шахшпильс) — первое капитальное дебютно-теоретическое руководство по шахматам. Задумано П. Бильгером, составлялось им в 1839—1840, завершено и выпущено Т. фон Лазой (1843). Под руководством Лазы вышло ещё 4 издания (в 1852 и 1858 в Берлине, в 1864 и 1874 в Лейпциге); 6-е (редактор — Т. Шеве) и 7-е (редактор — Э. Шаллоп) издания выпущены в Лейпциге (1980 и 1891); 8-е издание (Берлин, 1916) вышло под руководством К. Шлехтера при участии З. Тарраша, Р. Тейхмана и Р. Шпильмана, а также историческими материалами И. Коца и И. Коха и исследованию по эндшпилю И. Бергера. Позднее были опубликованы дополнения Ж. Мизеса (1921) и Х. Кмоха (1930). (ru)
  • El Handbuch des Schachspiels (títol en alemany que significa Manual d'Escacs), sovint anomenat simplement Handbuch) és un llibre d'escacs, editat per primer cop el 1843 per Tassilo von Heydebrand und der Lasa. Pel que fa a obertures, va ser una de les més importants referències pels escacs mundials durant moltes dècades. El Handbuch havia estat un projecte de Paul Rudolf von Bilguer, qui, juntament amb von der Lasa fou membre del Club d'Escacs de Berlín i també de l'influent grup de mestres d'escacs posteriorment anomenat Plèiades de Berlín. En Bilguer va morir el 1840, quan la feina estava encara en les etapes inicials. En Von der Lasa va completar el projecte, i el va fer publicar, posant també el seu amic ja mort von Bilguer com a únic autor. L'obra contenia extenses anàlisis sobre tote (ca)
  • Handbuch des Schachspiels (často jednoduše jen Handbuch, česky Příručka hry šachové) je německá šachová kniha prvně vydaná roku 1843 baronem Tassilem von Heydebrandem und der Lasou. Kniha byla po mnoho desetiletí jednou z nejdůležitějších příruček šachové teorie, protože obsahovala kompletní rozbor všech do té doby známých šachových zahájení. Kromě toho v ní byly i pasáže o šachové historii a šachové literatuře. (cs)
  • Das Handbuch des Schachspiels (umgangssprachlich der Bilguer) ist der Titel eines erstmals 1843 erschienenen Buches über Schachgeschichte, Schacheröffnungen und Schachendspiele. Die Konzeption stammt von Paul Rudolf von Bilguer, der in den 1830er Jahren mit der Materialsammlung für das neuartige Buch begann. Nach dem frühen Tod Bilguers 1840 setzte Tassilo von Heydebrand und der Lasa Bilguers Arbeiten fort und gab das Werk 1843 heraus. (de)
  • Handbuch des Schachspiels (Handbook of Chess, often simply called the Handbuch) is a chess book, first published in 1843 by Tassilo von Heydebrand und der Lasa. It was a comprehensive reference book on the game, and one of the most important references on opening theory for many decades. The Handbuch had been the project of Paul Rudolf von Bilguer, who was with von der Lasa a member of the Berlin Chess Club and the influential group of chess masters later called the Berlin Pleiades. Bilguer died in 1840, with the work still in the early stages. Von der Lasa completed the project and saw it published, with his friend von Bilguer alone named as author. It contained comprehensive analyses of all opening variations then known, plus a section on the history and literature of chess. (en)
  • Handbuch des Schachspiels (Manual do xadrez, algumas vezes simplesmente chamado de Handbuch) é um livro de xadrez publicado inicialmente em 1843 por Tassilo von Heydebrand und der Lasa. O projeto pertencia a Paul Rudolf von Bilguer, outro membro do Clube de xadrez de Berlim, que havia morrido em 1840. Von der Lasa completou o projeto publicando-o apenas com o nome de von Bilguer como autor. (pt)
foaf:depiction
  • http://commons.wikimedia.org/wiki/Special:FilePath/Handbuch_des_Schachspiels.jpg
dcterms:subject
Wikipage page ID
Wikipage revision ID
Link from a Wikipage to another Wikipage
Link from a Wikipage to an external page
sameAs
dbp:wikiPageUsesTemplate
thumbnail
has abstract
  • El Handbuch des Schachspiels (títol en alemany que significa Manual d'Escacs), sovint anomenat simplement Handbuch) és un llibre d'escacs, editat per primer cop el 1843 per Tassilo von Heydebrand und der Lasa. Pel que fa a obertures, va ser una de les més importants referències pels escacs mundials durant moltes dècades. El Handbuch havia estat un projecte de Paul Rudolf von Bilguer, qui, juntament amb von der Lasa fou membre del Club d'Escacs de Berlín i també de l'influent grup de mestres d'escacs posteriorment anomenat Plèiades de Berlín. En Bilguer va morir el 1840, quan la feina estava encara en les etapes inicials. En Von der Lasa va completar el projecte, i el va fer publicar, posant també el seu amic ja mort von Bilguer com a únic autor. L'obra contenia extenses anàlisis sobre totes les variants d'obertura llavors conegudes, i una secció sobre història i literatura dels escacs. Von der Lasa va preparar les quatre edicions següents (1852, 1858, 1864, i 1874). La sisena edició (1880) la feu Constantin Schwede; i la setena edició (1891) fou obra d'Emil Schallopp, assistit per Louis Paulsen. Carl Schlechter, que havia empatat un matx pel Campionat del món contra Emanuel Lasker el 1910, va preparar la vuitena i última edició. Publicat en onze parts entre 1912 i 1916, totalitzava 1.040 pàgines, i incloïa contribucions de Rudolf Spielmann, Siegbert Tarrasch, Richard Teichmann, i Jacques Mieses. L'MI William Hartston va dir d'ella que era "un treball superb, potser el darrer que va reeixir en incloure en un sol volum tot el coneixement acumulat dels escacs." (ca)
  • Handbuch des Schachspiels (často jednoduše jen Handbuch, česky Příručka hry šachové) je německá šachová kniha prvně vydaná roku 1843 baronem Tassilem von Heydebrandem und der Lasou. Kniha byla po mnoho desetiletí jednou z nejdůležitějších příruček šachové teorie, protože obsahovala kompletní rozbor všech do té doby známých šachových zahájení. Kromě toho v ní byly i pasáže o šachové historii a šachové literatuře. Původním autorem knihy byl člen Berlínské šachové společnosti a skupiny Plejády Paul Rudolf von Bilguer. Po jeho předčasné smrti roku 1840 se nedokončené práce ujal jeho přítel Tassilo von Heydebrand und der Lasa, který knihu dokončil a vydal jako spoluautor. Sám pak připravil ještě čtyři další vydání roku 1852, 1858, 1864 a 1874. Šesté vydání z roku 1880 připravil a sedmé z roku 1891 Emil Schallopp za asistence Louise Paulsena. Konečnou podobu pak knize dal v osmém vydání z let 1912 až 1916 Karl Schlechter. Toto vydání mělo jedenáct dílů, 1040 stran a obsahovalo také příspěvky od Rudolfa Spielmanna, Siegberta Tarrasche a Richarda Teichmanna. Doplňky k osmému vydání vydal roku 1921 Jacques Mieses a roku 1930 . (cs)
  • Das Handbuch des Schachspiels (umgangssprachlich der Bilguer) ist der Titel eines erstmals 1843 erschienenen Buches über Schachgeschichte, Schacheröffnungen und Schachendspiele. Die Konzeption stammt von Paul Rudolf von Bilguer, der in den 1830er Jahren mit der Materialsammlung für das neuartige Buch begann. Nach dem frühen Tod Bilguers 1840 setzte Tassilo von Heydebrand und der Lasa Bilguers Arbeiten fort und gab das Werk 1843 heraus. In der Einleitung wird zunächst die Geschichte des Schachs behandelt. Dann folgt im ersten Teil in übersichtlicher Tabellenform eine Darstellung der Schacheröffnungen nach dem damaligen Erkenntnisstand der Schachtheorie, bereichert mit Analysen der Berliner Schachschule und wichtigen Partien zu den einzelnen Varianten. Im zweiten Teil findet sich in mehreren Kapiteln eine systematische Übersicht über die Theorie der Endspiele mit genauen Analysen. Unter der Redaktion von der Lasas erschienen 1852, 1858, 1864 und 1874 noch vier weitere Auflagen. Für die fünfte Auflage hatte von der Lasa 10.000 Partien, die in Büchern und Zeitschriften mehrerer Sprachen veröffentlicht waren, zusammengetragen. Bis zur fünften Auflage gab von der Lasa aber jeweils nur von Bilguer als Autor an. Die sechste Auflage wurde 1880 von Constantin Schwede, die siebte 1891 von Emil Schallopp und die achte Auflage 1916 von Carl Schlechter herausgegeben. Die achte Auflage umfasste mehr als 1000 Seiten und enthielt Originalanalysen einiger der führenden zeitgenössischen Schachmeister, wie z. B. Rudolf Spielmann, Siegbert Tarrasch und Richard Teichmann. Nach der achten Auflage erschienen noch Nachträge, die von Jacques Mieses (1921) und Hans Kmoch (1930) verantwortet wurden. Das Handbuch des Schachspiels war weit verbreitet, und zahlreiche Schachspieler haben aus ihm gelernt. Es trug maßgeblich zur Verbreitung der algebraischen Notation bei und führte die tabellarische Darstellung der Eröffnungstheorie ein, die später von vielen Autoren übernommen wurde. Bis heute gilt das Handbuch des Schachspiels als Klassiker der Schachliteratur. (de)
  • Handbuch des Schachspiels (Handbook of Chess, often simply called the Handbuch) is a chess book, first published in 1843 by Tassilo von Heydebrand und der Lasa. It was a comprehensive reference book on the game, and one of the most important references on opening theory for many decades. The Handbuch had been the project of Paul Rudolf von Bilguer, who was with von der Lasa a member of the Berlin Chess Club and the influential group of chess masters later called the Berlin Pleiades. Bilguer died in 1840, with the work still in the early stages. Von der Lasa completed the project and saw it published, with his friend von Bilguer alone named as author. It contained comprehensive analyses of all opening variations then known, plus a section on the history and literature of chess. Von der Lasa prepared four further editions (1852, 1858, 1864, and 1874). The sixth edition (1880) was by Constantin Schwede; and the seventh edition (1891) was by Emil Schallopp, with the assistance of Louis Paulsen. Carl Schlechter, who had drawn a match for the World Championship with Emanuel Lasker in 1910, prepared the eighth and final edition. Published in eleven parts between 1912 and 1916, it totaled 1,040 pages and included contributions by Rudolf Spielmann, Siegbert Tarrasch, and Richard Teichmann. International Master William Hartston called it "a superb work, perhaps the last to encase successfully the whole of chess knowledge within a single volume." (en)
  • Le Handbuch des Schachspiels est une encyclopédie du jeu d'échecs dont la première édition parut à Berlin en 1843. Il fut publié par Tassilo von der Lasa qui poursuivait le travail initial accompli par Paul Rudolf von Bilguer, mort en 1840. Avec ses différentes éditions, dont la dernière parut entre 1916 et 1923, le « Handbuch » est considéré comme le manuel du jeu d'échecs qui a eu la plus grande influence sur le développement du jeu à la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle quand il était surnommé « la Bible des échecs ». (fr)
  • Handbuch des Schachspiels (Manual do xadrez, algumas vezes simplesmente chamado de Handbuch) é um livro de xadrez publicado inicialmente em 1843 por Tassilo von Heydebrand und der Lasa. O projeto pertencia a Paul Rudolf von Bilguer, outro membro do Clube de xadrez de Berlim, que havia morrido em 1840. Von der Lasa completou o projeto publicando-o apenas com o nome de von Bilguer como autor. O livro contém uma análise geral das aberturas de xadrez conhecidas e uma seção adicional com a História do xadrez e da literatura do xadrez. Depois von der Lasa preparou ainda outras quatro edições (1852, 1858, 1864, and 1874). A sexta edição (1880) foi preparada por Constantin Schwede, e a sétima (1891) por Emil Schallopp com a ajuda de Louis Paulsen. Carl Schlechter preparou a oitava e última edição. A coleção foi publicada em onze partes entre 1912 e 1916, totalizando mais de 1000 páginas e incluindo contribuições de Rudolf Spielmann, Siegbert Tarrasch, Richard Teichmann, Jacques Mieses e, por fim, um adendo em 1930 de Hans Kmoch. (pt)
  • Handbuch des Schachspiels (Хандбух дес Шахшпильс) — первое капитальное дебютно-теоретическое руководство по шахматам. Задумано П. Бильгером, составлялось им в 1839—1840, завершено и выпущено Т. фон Лазой (1843). Под руководством Лазы вышло ещё 4 издания (в 1852 и 1858 в Берлине, в 1864 и 1874 в Лейпциге); 6-е (редактор — Т. Шеве) и 7-е (редактор — Э. Шаллоп) издания выпущены в Лейпциге (1980 и 1891); 8-е издание (Берлин, 1916) вышло под руководством К. Шлехтера при участии З. Тарраша, Р. Тейхмана и Р. Шпильмана, а также историческими материалами И. Коца и И. Коха и исследованию по эндшпилю И. Бергера. Позднее были опубликованы дополнения Ж. Мизеса (1921) и Х. Кмоха (1930). (ru)
gold:hypernym
prov:wasDerivedFrom
page length (characters) of wiki page
foaf:isPrimaryTopicOf
is Link from a Wikipage to another Wikipage of
Faceted Search & Find service v1.17_git139 as of Feb 29 2024


Alternative Linked Data Documents: ODE     Content Formats:   [cxml] [csv]     RDF   [text] [turtle] [ld+json] [rdf+json] [rdf+xml]     ODATA   [atom+xml] [odata+json]     Microdata   [microdata+json] [html]    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 08.03.3330 as of Mar 19 2024, on Linux (x86_64-generic-linux-glibc212), Single-Server Edition (378 GB total memory, 56 GB memory in use)
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2024 OpenLink Software