| rdfs:comment
| - Harald le Jeune (Selon le nom Herioldus iunior, qui lui est attribué par les Annales Xantenses) est un chef Viking membre de la famille royale danoise. Il a parfois été identifié par erreur avec Harald Klak, qui est en fait son oncle et homonyme. Son frère est . (fr)
- Harald il Giovane (da "Herioldus iunior", come viene chiamato negli Annales Xantenses) (... – ...; fl. IX secolo) è stato un capo vichingo e membro della famiglia reale danese. (it)
- Harald the Younger (from "Herioldus iunior", how he is named in the Annales Xantenses) was a Viking leader and a member of the Danish royal family. He has sometimes been mistakenly identified with Harald Klak, who was in fact his uncle and probable namesake. His brother was Rorik of Dorestad. (en)
- Harald el Joven (del latín «Herioldus iunior», como se le denomina en los Annales Xantenses) fue un caudillo vikingo que pertenecía a la realeza danesa. Se ha confundido en algunas ocasiones con el monarca Harald Klak, que, de hecho, era su tío con quien compartía el mismo nombre. Era hermano del vikingo Rorik de Dorestad que gobernó gran parte de Frisia en el Imperio carolingio, como se recoge en los Annales Xantenses (“frater iam dicti Herioldi iunioris”) y en los Anales de Fulda, aunque los Annales Bertiniani mencionan que Rorik era el sobrino de Harald, posiblemente Harald Klak. (es)
- Harald de Jongere (Herioldus iunior in de Annales Xantenses, overleden 864) was een vikingkoning en lid van de Deense koninklijke familie die tussen 841 en 864 heerste over het Zeeuwse eiland Walcheren. Hij was een broer van Rorik van Dorestad (en mogelijk ook van ) en wordt soms verward met zijn oom Harald Klak, naar wie hij waarschijnlijk vernoemd werd. Zijn vader is niet bekend. Afgaande op de jaren waarin hij wordt genoemd was dit Hemming Halfdansson, maar dit zou ook en kunnen zijn geweest. Harald werd na zijn dood opgevolgd door zijn zoon Rodulf. (nl)
|
| has abstract
| - Harald the Younger (from "Herioldus iunior", how he is named in the Annales Xantenses) was a Viking leader and a member of the Danish royal family. He has sometimes been mistakenly identified with Harald Klak, who was in fact his uncle and probable namesake. His brother was Rorik of Dorestad. In 841 the Emperor Lothair I granted the isle of Walcheren to Harald and his brother as a fief (beneficium) rewarding him for the attacks he had launched against Lothair's father, Louis the Pious, during the civil wars of the 830s. Since at the time Harald was a pagan, whereas the population of Walcheren was Christian, this incident is probably the basis for the contemporary historian Nithard's claim that Lothair placed a Christian population in submission to a group of Northmen and gave them licence to plunder the Christian territories of his enemies in the same year. Between 840 and 843 Lothair was engaged in a civil war with his brothers Louis the German and Charles the Bald, and Nithard records that Harald was present in his army in 842. Not long thereafter Harald died and his brother was forced to flee to the court of Louis the German, where he spent several years. Although later sources unambiguously describe Harald as a pagan—Prudentius of Troyes, author of the Annales Bertiniani, regarded him as a "persecutor of the Christian faith and a demon-worshipper" and his receipt of a benefice as an "utterly detestable crime"—he may have been baptised as a young man at the imperial court. Harald Klak and his family, perhaps including Harald, were baptised at Mainz in 826, with Lothair standing as godfather. Harald's son Godfrid Haraldsson and one of his nephews remained at the imperial court even after the elder Harald left. Since Godfrid remained allied with Lothair until the mid-840s, it is possible that Harald was his cousin who remained with Lothair after 826 and began raiding Louis the Pious's Frisian lands in 834. (en)
- Harald el Joven (del latín «Herioldus iunior», como se le denomina en los Annales Xantenses) fue un caudillo vikingo que pertenecía a la realeza danesa. Se ha confundido en algunas ocasiones con el monarca Harald Klak, que, de hecho, era su tío con quien compartía el mismo nombre. Era hermano del vikingo Rorik de Dorestad que gobernó gran parte de Frisia en el Imperio carolingio, como se recoge en los Annales Xantenses (“frater iam dicti Herioldi iunioris”) y en los Anales de Fulda, aunque los Annales Bertiniani mencionan que Rorik era el sobrino de Harald, posiblemente Harald Klak. En el año 841 el emperador Lotario I le concedió a él y a su hermano Walcheren, como feudo en beneficio, como tributo por las incursiones lanzadas por Harald contra su padre Ludovico Pío, durante las guerras civiles que asolaban en la década de 830. En aquel tiempo Harald era un pagano confeso, mientras la población de Walcheren era mayoritariamente cristiana, razón por la que el historiador franco Nitardo afirmó que Lotario permitía la sumisión de la población cristiana bajo el yugo de unos escandinavos con licencia para pillajes y desmanes en los territorios cristianos enemigos. Entre el 840 y 843 Lotario se vio inmerso en una guerra civil con sus hermanos Luis el Germánico y Carlos el Calvo, y Nitardo mencionó a Harald como figura presente durante los acontecimientos militares en el año 842. No mucho más tarde Harald murió y su hermano se vio forzado a unirse a la corte de Luis el Germánico, donde pasó varios años. Aunque algunas fuentes tardías describen a Harald como pagano —Prudencio de Troyes, autor de los Annales Bertiniani, le consideró como «perseguidor de la fe cristiana y adorador de demonios» y el recibo del beneficio un «crimen absolutamente detestable»— pudo ser bautizado en la corte imperial. Harald Klak y su familia, quizás incluso Harald, fueron bautizados en Maguncia en el 826, con Lotario como padrino. El hijo del rey Harald, Godofredo Haraldsson, y uno de sus sobrinos permanecieron en la corte carolingia tras la partida del rey. Como Godofredo siguió siendo aliado de Lotario hasta mediados de la década de 840, es posible que Harald fuera su primo quien permaneció a su lado después del 826 y comenzase las incursiones contra los territorios de Frisia de Ludovico Pío en el año 834. (es)
- Harald le Jeune (Selon le nom Herioldus iunior, qui lui est attribué par les Annales Xantenses) est un chef Viking membre de la famille royale danoise. Il a parfois été identifié par erreur avec Harald Klak, qui est en fait son oncle et homonyme. Son frère est . (fr)
- Harald il Giovane (da "Herioldus iunior", come viene chiamato negli Annales Xantenses) (... – ...; fl. IX secolo) è stato un capo vichingo e membro della famiglia reale danese. (it)
- Harald de Jongere (Herioldus iunior in de Annales Xantenses, overleden 864) was een vikingkoning en lid van de Deense koninklijke familie die tussen 841 en 864 heerste over het Zeeuwse eiland Walcheren. Hij was een broer van Rorik van Dorestad (en mogelijk ook van ) en wordt soms verward met zijn oom Harald Klak, naar wie hij waarschijnlijk vernoemd werd. Zijn vader is niet bekend. Afgaande op de jaren waarin hij wordt genoemd was dit Hemming Halfdansson, maar dit zou ook en kunnen zijn geweest. Walcheren was in een onbekend jaar door zijn vermoedelijke vader Hemming in leen (beneficium) verkregen van de Roomse keizer. In 837 werd Walcheren echter op Hemming en een Frankische graaf genaamd veroverd (beiden werden daarbij gedood) en geplunderd door andere vikingen. Vermoedelijk waren dit zijn eigen zonen Harald en Rorik. In 841 verkregen Harald en Rorik op hun beurt het dus waarschijnlijk reeds in hun handen verkerende eiland Walcheren in leen (beneficium) van de Roomse keizer Lotharius I als dank voor de aanvallen die hij had ondernomen op Lotharius' vader Lodewijk de Vrome tijdens de burgeroorlogen van de jaren 830. Vermoedelijk gebeurde dit na de door Lotharius verloren Slag bij Fontenoy eerder dat jaar, waarna hij in alle macht op zoek ging naar bondgenoten die hem helpen konden. Harald was vermoedelijk een heiden en de bevolking van Walcheren was reeds christen. Waarschijnlijk is dit feit de basis geweest voor de bewering van de Frankische historicus Nithard (een tijdgenoot) dat Lotharius een christelijke bevolking onder het bestuur stelde van een groep noormannen en deze toestemming verleende om in het zelfde jaar de christelijke gebieden van zijn vijanden te plunderen. Tussen 840 en 843 was Lotharius betrokken in een burgeroorlog met zijn broers Lodewijk de Duitser en Karel de Kale en Nithard schrijft dat Harald in 842 meevocht in zijn leger. Niet lang daarna stierf Harald en was zijn broer gedwongen om naar het hof van Lodewijk de Duitser te vluchten, waar hij noodgedwongen enkele jaren moest verblijven. Latere bronnen omschrijven Harald allemaal als een heiden. Zo noemt Prudentius van Troyes hem in zijn Annales Bertiniani een "vervolger van het christelijk geloof en een duivelsaanbidder" en noemt hij zijn leen een "volkomen verfoeilijke misdaad". Desondanks kan hij toch als een jong man gedoopt zijn aan het keizerlijk hof. Harald Klak en zijn gezin werden namelijk mogelijk inclusief Harald in 826 gedoopt in Mainz, waarbij Lotharius peetvader was. Harald's zoon Godfred Haraldson en een van zijn neven bleven ook na het vertrek van Harald de Oudere aan het keizerlijk hof. Aangezien Godfred tot midden jaren 840 bevriend bleef met Lotharius is het goed mogelijk dat Harald zijn neef was, die ook na 826 bij Lotharius bleef en in 834 begon met het uitvoeren van aanvallen op de Friese gebieden van Lodewijk de Vrome. Harald werd na zijn dood opgevolgd door zijn zoon Rodulf. (nl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)