| rdfs:comment
| - Der ökologische und naturschutzfachliche Begriff Hemerobie ist ein Maß für den gesamten Einfluss des Menschen auf natürliche Ökosysteme. Die aus den griechischen Wörtern ἥμερος (hḗmeros „gezähmt, kultiviert“) und βίος (bíos „Leben“) gebildete und erstmals Anfang des 20. Jahrhunderts von Biologen in Skandinavien benutzte Bezeichnung kann etwa mit Kultivierungsgrad übersetzt werden. Im Sprachgebrauch des fachlichen Naturschutzes wird die Hemerobie auf den Grad der Natürlichkeit von Vegetation reduziert und gleichbedeutend mit den Begriffen Naturnähe oder Naturferne verwendet. Liegen unumkehrbare (oder irreversible) Standortveränderungen vor, ist es jedoch sinnvoll, zwischen dem Konzept der Hemerobie und dem der Naturnähe zu differenzieren. (de)
- Hemeroby, or hemerochora is a term used in botanical and ecological sciences. It is often associated to naturalness as the complementary term, with a high degree of hemeroby equating to a high human influence on a natural environment. However, the two terms are not inversely related. (en)
- L'hémérobie est l'influence de l'homme sur les divers composants et diverses dimensions d'un environnement naturel. (fr)
- El grado de hemerobia es un índice que evalúa y mide la influencia, presión y/o el impacto antrópico sobre el desarrollo y la salud de los ecosistemas en un espacio geográfico determinado, para definir su nivel de naturalidad y/o de antropización. Para ello toma en consideración diversos factores antropogénicos que inhiben el desarrollo de un sistema natural hacia un estado clímax o consumado de su equilibrio dinámico, y que correspondería al estado potencial de dicho espacio en la ausencia total del componente antrópico. De esta manera se denota la existencia de una relación inversamente proporcional entre grado de hemerobia y grado de naturalidad. (es)
- Hemerobia – stopniowany typ reakcji szaty roślinnej na antropopresję, czyli oddziaływanie człowieka. Określa nasilenie synantropizacji flory i roślinności będącej reakcją na określoną wielkość (natężenie, rodzaj i częstotliwość) antropopresji.Poszczególne przedziały reakcji szaty roślinnej na przekształcenie siedlisk zwane są stopniami skali hemerobii. Stopnie hemerobii określa się na podstawie składu florystycznego, struktury i dynamiki roślinności oraz zmian w siedlisku.Stopnie te zaproponowane zostały po raz pierwszy przez Jalasa w 1955 r., później kilkakrotnie z powodzeniem dokonywano nowych interpretacji ich zakresów i definicji (Sukopp 1969, 1972, Kovarik 1988). Niezależnie od skali hemerobii powstawały równocześnie także inne propozycje przedziałów reakcji szaty roślinnej na oddział (pl)
|
| has abstract
| - Der ökologische und naturschutzfachliche Begriff Hemerobie ist ein Maß für den gesamten Einfluss des Menschen auf natürliche Ökosysteme. Die aus den griechischen Wörtern ἥμερος (hḗmeros „gezähmt, kultiviert“) und βίος (bíos „Leben“) gebildete und erstmals Anfang des 20. Jahrhunderts von Biologen in Skandinavien benutzte Bezeichnung kann etwa mit Kultivierungsgrad übersetzt werden. Im Sprachgebrauch des fachlichen Naturschutzes wird die Hemerobie auf den Grad der Natürlichkeit von Vegetation reduziert und gleichbedeutend mit den Begriffen Naturnähe oder Naturferne verwendet. Liegen unumkehrbare (oder irreversible) Standortveränderungen vor, ist es jedoch sinnvoll, zwischen dem Konzept der Hemerobie und dem der Naturnähe zu differenzieren. (de)
- Hemeroby, or hemerochora is a term used in botanical and ecological sciences. It is often associated to naturalness as the complementary term, with a high degree of hemeroby equating to a high human influence on a natural environment. However, the two terms are not inversely related. (en)
- El grado de hemerobia es un índice que evalúa y mide la influencia, presión y/o el impacto antrópico sobre el desarrollo y la salud de los ecosistemas en un espacio geográfico determinado, para definir su nivel de naturalidad y/o de antropización. Para ello toma en consideración diversos factores antropogénicos que inhiben el desarrollo de un sistema natural hacia un estado clímax o consumado de su equilibrio dinámico, y que correspondería al estado potencial de dicho espacio en la ausencia total del componente antrópico. De esta manera se denota la existencia de una relación inversamente proporcional entre grado de hemerobia y grado de naturalidad. El término surgió desde las ciencias ecológicas, pero ha tenido influencia en los estudios de paisaje, así como en los estudios geográficos y territoriales. Su cálculo es útil para conocer el estado del medio ambiente, así como en el monitoreo y la evaluación de medidas de gestión pública destinadas a la protección ambiental y el ordenamiento del territorio, para los cuales se ha determinado un gradiente hemeróbico que da cuenta del tránsito y evolución de los espacios naturales a artificiales, y sus rasgos característicos, implicancias y efectos sobre los seres vivos y la biodiversidad. (es)
- L'hémérobie est l'influence de l'homme sur les divers composants et diverses dimensions d'un environnement naturel. (fr)
- Hemerobia – stopniowany typ reakcji szaty roślinnej na antropopresję, czyli oddziaływanie człowieka. Określa nasilenie synantropizacji flory i roślinności będącej reakcją na określoną wielkość (natężenie, rodzaj i częstotliwość) antropopresji.Poszczególne przedziały reakcji szaty roślinnej na przekształcenie siedlisk zwane są stopniami skali hemerobii. Stopnie hemerobii określa się na podstawie składu florystycznego, struktury i dynamiki roślinności oraz zmian w siedlisku.Stopnie te zaproponowane zostały po raz pierwszy przez Jalasa w 1955 r., później kilkakrotnie z powodzeniem dokonywano nowych interpretacji ich zakresów i definicji (Sukopp 1969, 1972, Kovarik 1988). Niezależnie od skali hemerobii powstawały równocześnie także inne propozycje przedziałów reakcji szaty roślinnej na oddziaływanie człowieka ale na ogół nie zyskały one popularności (np. stadia synatropizacji i transformacji Falińskiego (1966), stopnie zniekształcenia Longa (1974), stopnie synantropizacji Schultera (1982), klasy synantropizacji Kostrowickiego, Plita i Solona (1988). Najczęściej stosuje się 6-stopniową skalę Sukoppa z 1969 r. Składa się ona z następujących stopni:
* ahemerobia – , brak oddziaływania człowieka, brak kenofitów, udział terofitów we florze jest mniejszy niż 20%,
* oligohemerobia – (roślinność rzeczywista zgodna z potencjalną), wpływy antropogeniczne nie są silniejsze niż działanie czynników naturalnych, udział kenofitów nie przekracza 5%, terofitów jest mniej niż 20%,
* mezohemerobia – , oddziaływanie człowieka słabe, często periodyczne, podłoże naturalne lub słabo zmienione, udział kenofitów w granicach 5-12%, terofitów jest mniej niż 20%,
* euhemerobia – , głównie ruderalna i segetalna, wpływy antropogeniczne silne i stałe, wyraźne zmiany w podłożu, udział kenofitów w granicach 13-22%, terofitów od 20 do 40%,
* polihemerobia – wyspecjalizowana roślinność synantropijna lub zbiorowiska pionierskie, wpływy antropogeniczne powodują okresowo niszczenie siedlisk, oddziaływanie czynników ekologicznych często w zakresach lub koncentracjach niewystępujących w naturze, udział kenofitów przekracza 21%, a terofitów 40%,
* metahemerobia – brak pokrywy roślinnej z powodu przekształcenia warunków siedliskowych w stopniu uniemożliwiającym występowanie roślin. Stosowanie skali hemerobii głównie w badaniach układów silnie przeobrażonych (zwłaszcza w badaniach szaty roślinnej miast), spowodowało, że w kolejnych modyfikacjach skali zakresy odpowiadające silnym przeobrażeniom antropogenicznym podzielone zostały na mniejsze jednostki (Sukopp 1972, Kowarik 1988). (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)