rdfs:comment
| - Abū Dschaʿfar Muhammad ibn ʿAlī Ibn Bābawaih (od. Ibn Bābūyih) al-Qummī (arabisch أبو جعفر محمد بن علي ابن بابويه القمي, DMG Abū Ǧaʿfar Muḥammad ibn ʿAlī ibn Bābawaih al-Qummī; geb. 918 in Ghom, gest. 991), auch Scheich Sadūq (الصدوق, DMG aṣ-Ṣadūq ‚der Wahrheitsliebende‘) genannt, war ein wichtiger imamitischer Hadith-Gelehrter der Zwölfer-Schia. Seine Hadith-Sammlung arabisch من لا يحضره الفقيه, DMG Man lā yaḥḍuruhu l-faqīh ‚Wer keinen Rechtsgelehrten in seiner Nähe hat‘ gehört zu den kanonischen Vier Büchern der Zwölfer-Schia. (de)
- Abu Ja'far Muhammad ibn 'Ali ibn Babawayh al-Qummi (Persian: محمد بن علی بن بابَوَیْهِ قمی Arabic: أَبُو جَعْفَر مُحَمَّد ٱبْن عَلِيّ ٱبْن بَابَوَيْه ٱلْقُمِيّ; c. 923–991), commonly referred to as Ibn Babawayh (Persian: ابنبابویه Arabic: ٱبْن بَابَوَيْه) or al-Shaykh al-Saduq (Persian: شیخ صدوق Arabic: ٱلشَّيْخ ٱلصَّدُوق, lit. 'the truthful scholar') was a Persian Shia Islamic scholar whose work, entitled Man La Yahduruhu al-Faqih (مَنْ لَا یَحْضُرُهُ ٱلْفَقِیهُ), forms part of The Four Books of the Shia Hadith collection. (en)
- Abou-Djafar Mohammed ibn Ali ibn Hosaïn ibn Moussa ibn Baboyé al-Kommi (en persan : ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی, Abu Ja'far Muhammad ibn Ali ibn Husayn ibn Musa ibn Babawiyyah Qomi), couramment appelé Ibn Baboyé, est un théologien chiite iranien, né à la fin des années 910 à Qom et mort en 991 à Ray, près de Téhéran. Pour ses travaux, il reçut le surnom de cheikh al-Sadouk (« le maître véridique »). (fr)
- Abu Ja'far Muhammad ibn 'Ali ibn Babawayh al-Qummi (Persia: محمد بن علی بن بابَوَیْهِ قمی bahasa Arab: أَبُو جَعْفَر مُحَمَّد ٱبْن عَلِيّ ٱبْن بَابَوَيْه ٱلْقُمِيّ; ca. 923–991), yang lebih dikenal sebagai Ibnu Babawayh (Persia: ابنبابویه bahasa Arab: ٱبْن بَابَوَيْه) atau al-Shaykh al-Saduq (Persia: شیخ صدوق bahasa Arab: ٱلشَّيْخ ٱلصَّدُوق, har. 'the truthful scholar') adalah seorang cendekiawan Islam Syiah Persia. Ia mengarang buku berjudul (مَنْ لَا یَحْضُرُهُ ٱلْفَقِیهُ), yang merupakan bagian dari dari kumpulan Hadist Syiah. (in)
- Abu Dżafar Muhammad ibn 'Ali ibn Babawayh al-Qummi (pers. ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی, ur. około 923 w Kom, zm. około 991 w Rej) – perski uczony muzułmański, szyita, autor znanego i wysoko cenionego przez szyitów zbioru tradycji pt. „Man la yahduruhu al-Faqih”, będącego częścią czterech głównych prac-zbiorów hadisów islamu szyickiego. (pl)
- Sheikh Saduq eller Ibn Babawayh (ca. 923–991), vars riktiga namn var Abu Ja'far Muhammad ibn 'Ali ibn Husayn ibn Musa ibn Babawayh, var en shiitisk lärd från 300-talet AH och en stor lärd i vetenskapen hadith. Han föddes i Qom, Iran. En av hans kända böcker är Man la yahduruhu al-faqih. Sheikh Saduq gick bort år 381 AH då han var äldre än 70 år. Han begravdes i Rey nära Shah 'Abd al-'Azims helgedom. (sv)
- Абу Джафар Мухаммад ибн Али ас-Садук аль-Кумми (араб. محمد بن علي بن بابويه القمي), известный как Ибн Бабавайх (Бабуйа) (918, Кум — 992) — знаменитый шиитский учёный-хадисовед и передатчик хадисов, автор монументального свода «Ман ла йахдуруху аль-факих» («Для того, у кого нет доступа к факиху»), входящего, наряду с «Аль-Кафи», «Аль-Истибсар» и «Тахзиб аль-ахкам», в состав аль-кутуб аль-арбаа — четырёх базовых шиитских сводов хадисов. (ru)
- أبو جعفر محمد بن علي بن بابويه القمي المعروف بالشيخ الصدوق (حدود 306 هـ - 381 هـ) / (923 م - 991 م) عالم وفقيه ومحدث عند الشيعة في القرن الرابع الهجري، وهو أحد الأربعة المشهورين بجمع الأخبار، حيث أنه مؤلف كتاب من لا يحضره الفقيه أحد الكتب الأربعة عند الشيعة الاثنا عشرية ويعتبر من أهم المصادر الحديثية عندهم، ولد في مدينة قم في عصر الغيبة الصغرى، ثم نشأ في أسرة وكان والده فقيهاً، وقد أكثر الصدوق من مجالسة العلماء والسماع منهم حتى أصبح فقيهاً ومحدثاً، نسب إليه ما يقارب 300 مؤلف ولكن الكثير من هذه المؤلفات فقدت، ولم يعثر عليها، لقبه الشيخ الطوسي في كتابه الاستبصار بلقب "عماد الدين" لرفعة مقامه، وقد تميزت مؤلفاته عند الفقهاء والعلماء بأنها مصادر موثوقة ولذلك سمي بالصدوق، عُرف الشيخ الصدوق بالسفر الكثير إلى عدة أقطار وبلدان بحثاً عن العلوم والأحاديث ، وقد تتلمذ على يده بعض العلماء كالشريف المرتض (ar)
- Ibn Bābawayh al-Qummī, soprannominato Shaykh Ṣadūq, vale a dire "sceicco grandemente veritiero" (Arabo ابو جعفر محمد بن علی بن ﺍﺑﻮ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﺑﻦ ﺍﻟﺤسین بن موسی بن بابویه ﺍﻟﻘمی, Abū Jaʿfar Muḥammad b. ʿAlī b. Abū l-Ḥasan b. Ḥusayn b. Mūsā b. Bābawayh al-Qummī; Qom, 918 – Rey, 991), è stato un teologo persiano e uno dei principali esponenti del pensiero religioso sciita. È stato autore di circa 300 opere, una parte soltanto delle quali giunta fino a noi. Si tratta essenzialmente di raccolte di ʾaḥādīth e di "informazioni" (akhbâr) relative ai dodici Imām duodecimani: (it)
|