| rdfs:comment
| - Ирина́рх Росто́вский (Иринарх Борисогле́бский, Иринарх Затво́рник, в миру Илья́ Акиндинович; 1548, село Кондаково Ростовского уезда (ныне Ростовский район Ярославской области — 13 января 1616) — преподобный Русской церкви, затворник Ростовского Борисоглебского монастыря на Устье. Память совершается в Православной церкви 13 (26) января и 23 мая (5 июня) в собор Ростовских святых. (ru)
- Saint Irenarch or Irenarchus the Recluse of Rostov is honoured in the Russian Orthodox Church. Irenarchus, Hermit of Rostov, was born into a peasant family in the village of Kondakovo in the Rostov district of Russia. In Baptism he received the name Elias. In his thirtieth year, he was tonsured a monk at the Rostov St.s Boris and Gleb Monastery. There he began fervently to labor at monastic tasks, he attended church services, and by night he prayed and slept on the ground. Once, taking pity on a vagrant who did not have shoes, St Irenarchus gave him his own boots, and from that time he began to go barefoot through the snow. (en)
- Irénarque de Rostov, appelé aussi Irénarque le Reclus, est un moine et ascète russe renommé et reconnu saint. Il fut moine du monastère Saint-Boris-et-Saint-Gleb (Borissoglebski) près de Rostov Veliki. Il meurt le 13 janvier 1616 à 69 ans, et est enterré dans le tombeau qu'il avait lui-même creusé. Il est déclaré saint par l'Église orthodoxe russe et fêté dans le calendrier julien le 13 janvier et 23 mai. (fr)
- Irynarch Rostowski, imię świeckie: Ilja (ur. w 1548 w Kondakowie – zm. 13 stycznia 1616 w Rostowie) – święty mnich Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Pochodził z rodziny chłopskiej. Do monasteru św. św. Borysa i Gleba w Rostowie wstąpił w wieku 30 lat. Wbrew zaleceniom przełożonego, zaczął tam prowadzić niezwykle surowy tryb życia: ograniczał ilość spożywanej żywności, chodził boso, spał na ziemi. Na skutek konfliktu z ihumenem, który nie pozwalał mu na dalsze umartwienia, zmuszony był przenieść się do monasteru Objawienia Pańskiego w Abramiewie. Tam miał mieć sen, w którym ujrzał świętego mnicha . Ten nakazał mu rozdawać wszystko co miał najuboższym. Wkrótce po tym wydarzeniu Irynarch porzucił monaster i przeniósł się do klasztoru św. Łazarza w Rostowie. Zamieszkał tam w odosobnionej cel (pl)
|
| has abstract
| - Saint Irenarch or Irenarchus the Recluse of Rostov is honoured in the Russian Orthodox Church. Irenarchus, Hermit of Rostov, was born into a peasant family in the village of Kondakovo in the Rostov district of Russia. In Baptism he received the name Elias. In his thirtieth year, he was tonsured a monk at the Rostov St.s Boris and Gleb Monastery. There he began fervently to labor at monastic tasks, he attended church services, and by night he prayed and slept on the ground. Once, taking pity on a vagrant who did not have shoes, St Irenarchus gave him his own boots, and from that time he began to go barefoot through the snow. Irenarchus was a mystic and visionary. After his death many physical, psychological, and spiritual healings were attributed to the touching of his relics. He is commemorated 13 January in the Eastern Orthodox Church. Irenarchus was a companion of John the Hairy. (en)
- Irénarque de Rostov, appelé aussi Irénarque le Reclus, est un moine et ascète russe renommé et reconnu saint. Il fut moine du monastère Saint-Boris-et-Saint-Gleb (Borissoglebski) près de Rostov Veliki. Originaire de la région de Iaroslavl en Russie, fils d'un paysan du village de Kondakova dans la région de Rostov, il devient marchand, mais à l'âge de trente ans il renonce au monde et entre au monastère Saint-Boris-et-Saint-Gleb à Rostov-Veliki. Après un conflit avec l'higoumène du monastère, il partit au de Rostov en tant qu'économe; là il dit avoir reçu une vision d'Abraham de Rostov lui ordonnant d'abandonner tous ses biens aux plus pauvres; il vécut quelque temps dans un isolement presque total au puis retourna à son monastère d'origine. Le nouveau supérieur, Varlaam, fut beaucoup plus compréhensif et l'autorisa à devenir moine reclus. Irénarque pratiqua donc une ascèse particulièrement éprouvante, s'astreignant à une réclusion qui dura plus de vingt-cinq ans, portant de lourdes chaînes de fer, ne dormant que deux à trois heures par nuit, répétant d'une manière incessante la prière du cœur. Sa position, toutefois, suscita une controverse parmi les autres moines. Enfin le nouvel higoumène le fit partir du monastère, croyant qu'Irénarque avait exhorté les religieux à renoncer à travailler pour le monastère pour se concentrer exclusivement sur l'ascèse personnelle. Le moine retourna donc au monastère de Saint- Lazare pendant un an, puis revint lorsque le supérieur du monastère Saint-Boris-et-Saint-Gleb réexamina son cas. Dès lors, toutefois, sa mortification fut combinée avec l'exécution des mêmes travaux que les autres moines. Il garda toujours, cependant, ses chaînes, se limitant à deux heures de sommeil par jour et pratiquant l'auto-flagellation. S’étant retiré dans sa cellule pendant trente huit ans, dont plus d'une décennie de guerre civile dite le temps des troubles, il semble être parmi les interlocuteurs d’un prisonnier involontaire de ce même monastère, Nicolas de Melo, augustinien portugais, qui avait eu l’imprudence de traverser la Moscovie au retour de sa mission en Inde. On lui prêta le don de voyance, prédisant la défaite des Polonais après l'occupation par ces derniers du monastère de Saint-Laurent, et, soutenant la victoire de Vassili IV Chouiski; au cours de cette période troublée, plusieurs hommes d'État vinrent lui rendre visite, parmi lesquels le prince Skopine-Chouïski (Скопин-Шуйский) ou encore Kouzma Minine. Le prince Pojarski demanda sa bénédiction spéciale lorsqu'il partit en guerre contre les Polonais, envahisseurs de la Russie, en 1612. Il meurt le 13 janvier 1616 à 69 ans, et est enterré dans le tombeau qu'il avait lui-même creusé. Il est déclaré saint par l'Église orthodoxe russe et fêté dans le calendrier julien le 13 janvier et 23 mai. (fr)
- Irynarch Rostowski, imię świeckie: Ilja (ur. w 1548 w Kondakowie – zm. 13 stycznia 1616 w Rostowie) – święty mnich Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Pochodził z rodziny chłopskiej. Do monasteru św. św. Borysa i Gleba w Rostowie wstąpił w wieku 30 lat. Wbrew zaleceniom przełożonego, zaczął tam prowadzić niezwykle surowy tryb życia: ograniczał ilość spożywanej żywności, chodził boso, spał na ziemi. Na skutek konfliktu z ihumenem, który nie pozwalał mu na dalsze umartwienia, zmuszony był przenieść się do monasteru Objawienia Pańskiego w Abramiewie. Tam miał mieć sen, w którym ujrzał świętego mnicha . Ten nakazał mu rozdawać wszystko co miał najuboższym. Wkrótce po tym wydarzeniu Irynarch porzucił monaster i przeniósł się do klasztoru św. Łazarza w Rostowie. Zamieszkał tam w odosobnionej celi. Spotykał się jedynie z rostowskim jurodiwym Janem. Po pewnym czasie uznał jednak, że powinien wrócić do swojego pierwszego klasztoru. Przez nowego przełożonego, mnicha Warłaama, został przyjęty serdecznie. Tym razem pozwolono mu na zostanie zatwornikiem - zakonnikiem żyjącym w całkowitym odosobnieniu. Mnich Irynarch skuł się kajdanami, nosił ciężkie krzyże, a następnie przykuwając się do drewnianego słupa. W ten sposób przeżył 25 lat. Jego postawa budziła jednak kontrowersje wśród innych zakonników. Wreszcie ihumen ponownie usunął go z klasztoru, uwierzywszy, że Irynarch nakłaniał mnichów do rezygnacji z pracy na rzecz monasteru, by skupić się wyłącznie na osobistej ascezie. Mnich wrócił wówczas do monasteru św. Łazarza, gdzie żył przez rok, po czym wrócił, gdy przełożony monasteru św. św. Borysa i Gleba ponownie rozważył sprawę. Od tej pory Irynarch łączył jednak umartwienia z wykonywaniem tych samych prac, co inni mnisi. Czynił to jednak, stale nosząc kajdany, ograniczając sen do dwóch godzin i regularnie się chłoszcząc. Ascetyczny tryb życia miał sprawić, że otrzymał dar przewidywania przyszłości: na kilka lat wcześniej przewidział wojnę polsko-rosyjską rozpoczętą w 1607. Kiedy wojska polskie zajęły monaster św. św. Borysa i Gleba, mnich Irynarch zapowiadał im rychłą klęskę i śmierć, a także otwarcie modlił się za Wasyla Szujskiego. Prosforę i swoje błogosławieństwo przesłał Dymitrowi Pożarskiemu. Zmarł 13 stycznia 1616. Należy do Soboru Świętych Jarosławskich i Rostowskich. (pl)
- Ирина́рх Росто́вский (Иринарх Борисогле́бский, Иринарх Затво́рник, в миру Илья́ Акиндинович; 1548, село Кондаково Ростовского уезда (ныне Ростовский район Ярославской области — 13 января 1616) — преподобный Русской церкви, затворник Ростовского Борисоглебского монастыря на Устье. Память совершается в Православной церкви 13 (26) января и 23 мая (5 июня) в собор Ростовских святых. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)