rdfs:comment
| - إسماعيل بن جعفر بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب. (ar)
- Ismail ibn Jafar (arabieraz: إسماعيل بن جعفر; Medina, 722 aldean - 762 aldean) ismaildarren zazpigarren imama izan zen, Jafar al-Sadiq imamaren semea. Bere aitaren ordezko izateko izendatu bazuten ere, eskubide hori kendu eta bere anaia hartu zuen kargua. (eu)
- Abū Muḥammad Ismāʿīl ibn Jaʿfar al-Mubārak (Arabic: إسماعيل بن جعفر; c.719 AD – c.762 AD) was the eldest son of Imam Ja'far al-Sadiq. He is also known as Isma'il al-Ãraj ibn Ja'far al-Sadiq (اسماعيل الاعرج ابن جعفر الصادق). Following Ja'far's death in 765, the Shia community split between those who believed the Imamate was passed to Musa ibn Ja'far, who would become the Twelver Shia, and those who believed that the Imamate passed to Isma'il ibn Ja'far (they believed he was still alive), who would become the Isma'ili branch named after Isma'il. (en)
- Isma'il ibn Yá'far (Medina; 719/722 d. C. – Medina; 762 d. C.) era el hijo mayor del imán Ya‘far as-Sadiq. Después de la muerte de Ya'far, la comunidad chií del Islam se dividió entre los que compartían los imamíes y aquellos que creían que el imamato debía pasar a su hijo, Ismail, por quien la rama del ismailismo recoge su nombre. Según los nizaríes (cuyos detractores nominaron hashshashin), Ismail era el sucesor legítimo del sexto imán, Ya'far as-Sadiq, y por tanto el séptimo imán. (es)
- Ismâ`il ben Ja`far (arabe إسماعيل بن جعفر ismā`īl ben ja`far) est né à Médine entre 719 et 722. Fils aîné du sixième imam chiite (Jafar as-Sâdiq), il est probablement mort avant son père en laissant un héritier son fils Muhammad. Ses partisans créèrent la Dawa des ismaéliens contre son frère cadet Mûsa qui devint le septième imâm à la tête des imâmites. (fr)
- Ismāʿīl ibn Jaʿfar (in arabo: إسماعيل بن جعفر; Medina, 719 / 722 – 762 circa) è stato il settimo Imam dagli ismailiti (o settimani). Primogenito del sesto Imām sciita Ja'far al-Sadiq, morì probabilmente prima di suo padre, indicando come suo erede il figlio Muḥammad b. Ismāʿīl, detto al-Maktūm ("il Silenzioso"). I suoi seguaci dettero vita a una daʿwah ismailita che non riconobbe la designazione fatta da Jaʿfar, dopo la morte di Ismāʿīl, del figlio cadetto Mūsā, che divenne il settimo Imām del resto degli sciiti imamiti. (it)
- Isma’il Ibn Dżafar as-Sadik (arab. سماعيل بن جعفر الصادق; pełne imię: Abu Muhammad Isma’il Ibn Dżafar as-Sadik, nazywany także Mubarak – „Błogosławiony”) (ur. ok. 720 – zm. pomiędzy 754 a 762/63) – eponimiczny szósty imam ismailitów. (pl)
- Ismail ibn Jafar är den sjunde shiaimamen enligt ismailiterna. Han var äldste son till shiaimamen Jafar as-Sadiq och enligt ismailiterna dennes rätte efterföljare. Enligt imamiterna skall dock hans yngre bror Musa al-Kazim vara den rätte efterföljaren. (sv)
- Абу́ Мухáммад Исмаʿи́л ибн Джафáр аль-Мубáрак (араб. إسماعيل بن جعفر; 721, Медина, Омейядский халифат — 762, кладбище аль-Баки, Медина, Аббасидский халифат) — старший сын имама Джафара ас-Садика. Исмаил, умер раньше него, но «семеричники», представленные сегодня главным образом как «исмаилиты» (последователями Исмаила), утверждали, что Исмаил просто исчез и однажды появится вновь. Шестой имам и эпоним исмаилитов. Он также носил эпитет «Мубарак», «благословенный», на основании которого одна из самых ранних групп исмаилитов стала называться «мубаракитами». (ru)
- 伊斯瑪儀·本·賈法爾(阿拉伯语:إسماعيل بن جعفر,約719年-約762年),第六代伊瑪目賈法爾·薩迪克的長子。當賈法爾·薩迪克去世時,由於伊斯瑪儀已死,什葉派穆斯林分裂為兩派:伊斯瑪儀之子的追隨者為伊斯瑪儀派,賈法爾·薩迪克的另一子、伊斯瑪儀之弟穆薩·卡齊姆的追隨者為十二伊瑪目派。 (zh)
- Ismāʿīl ibn Dschaʿfar (arabisch إسماعيل بن جعفر, DMG Ismāʿīl b. Ǧaʿfar; * im frühen 8. Jh.; † um 760) mit dem Beinamen al-Mubārak („der Gesegnete“) war der Namensgeber und sechste Imam der Ismailiten. Er war der älteste Sohn von Imam Dschaʿfar as-Sādiq und dessen erster Frau Fātima, einer Enkelin von al-Hasan ibn ʿAlī. (de)
|