rdfs:comment
| - Die Lieder der Grenzkrieger (albanisch Këngë Kreshnikësh oder Cikli i Kreshnikëve) sind ein Teil des Zyklus der traditionellen albanischen epischen Lieder. Mündlich von Barden überliefert, fanden sie im 17. oder 18. Jahrhundert ihre endgültige Fassung. Die Lieder wurden zum ersten Mal Anfang des 20. Jahrhunderts von den Franziskanern Shtjefën Gjeçovi und niedergeschrieben. Palaj war wohl der erste, als er sie 1937 auf Albanisch publizierte. Robert Elsie übersetzte sie 2004 als Erster ins Englische. Die traditionellen albanischen Barden, die die Lieder auswendig vortragen, gehören zu den letzten dieser Art im modernen Europa. (de)
- Алба́нские пе́сни передовы́х во́инов (алб. Këngë Kreshnikësh or Cikli i Kreshnikëve) ― часть традиционного цикла албанской народной поэзии. Тексты песен получили свои чёткие очертания в XVII и XVIII веках и передавались в устной форме албанскими бардами. Впервые зафиксированы в письменном виде в первой половине XX века францисканскими монахами Штефаном Гечови и Бернардином Палаем. Палай в итоге стал первым, кто опубликовал их в Албании в 1937 году. Традиция исполнения бардами песен по памяти в современной Европе по-прежнему живёт лишь в Албании. (ru)
- The Kângë Kreshnikësh ("Songs of Heroes") are the traditional songs of the heroic non-historical cycle of Albanian epic poetry (Albanian: Cikli i Kreshnikëve or Eposi i Kreshnikëve). They are the product of Albanian culture and folklore orally transmitted down the generations by the Albanian rhapsodes (lahutarë) who perform them singing to the accompaniment of the lahutë (some singers use alternatively the çifteli). The Albanian traditional singing of epic verse from memory is one of the last survival of its kind in modern Europe. The poems of the cycle belong to the heroic genre, reflecting the legends that portray and glorify the heroic deeds of the warriors of indefinable old times. The epic poetry about past warriors is an Indo-European tradition shared with South Slavs, but also with (en)
- Пісні про албанських воїнів — народні епічні пісні Албанії, які переважно супроводжуються грою на лютні. Твори схожі на героїчні легенди. Вони є найважливішими художніми здобутками албанської духовної культури. Албанські пісні про воїнів це не тільки поетичне відлуння деяких шарів суспільного життя (прибл. VI—VIII століть), але й поетичне бачення декількох багатовікових міжетнічних конфліктів, іллірійсько-албанських кривавих конфліктів з південними слов'янами в Іллірії (Балкани). З моменту прибуття і до XIV століття, особливо в XIII—XIV століттях, цей конфлікт загострюється і розширюється, як говорить історик А.Буда (1986), під час зміцнення центральної сербської феодальної влади династії Неманьїч. Навіть німецький епіколог М. Ламберц (1958), мер погоджується, що ці пісні «походять від час (uk)
|