| rdfs:comment
| - Karol d’Abancourt de Franqueville (* 1811; † 16. Oktober 1849 in Pest) war ein polnischer Widerstandskämpfer, der an der Ungarischen Revolution 1848/1849 teilnahm. Sein Bruder war der Publizist und Ökonom Franciszek Ksawery d’Abancourt de Franqueville. (de)
- Károly ABANCOURT ([ka:roj …] (1811-1849) estis franc-pol-devena patrujdefenda kapitano, martiro de la hungara liberecbatalo de 1848-49. (eo)
- Karol d'Abancourt de Franqueville (1811 - 16 October 1849) was a Polish soldier, who led dissenting Poles and Hungarians into battle against Austria in 1848. His family consisted of French immigrants to Poland. Augustyn, his father, was the brother of the war minister of King Louis XVI, Charles Xavier Abancourt. Karol's younger brother, Franciszek Ksawery (1815–1892) became a publicist. (en)
- Karol d’Abancourt de Franqueville (ur. 1811, zm. 16 października 1849) – polski wojskowy, uczestnik walk na Węgrzech w 1848. Pochodził z rodziny francuskich emigrantów; jego ojciec Augustyn był bratankiem ministra wojny Ludwika XVI, Charlesa Xaviera Abancourta. Młodszy brat Karola Franciszek Ksawery (1815-1892) został działaczem narodowym i publicystą. (pl)
|
| has abstract
| - Karol d’Abancourt de Franqueville (* 1811; † 16. Oktober 1849 in Pest) war ein polnischer Widerstandskämpfer, der an der Ungarischen Revolution 1848/1849 teilnahm. Sein Bruder war der Publizist und Ökonom Franciszek Ksawery d’Abancourt de Franqueville. (de)
- Károly ABANCOURT ([ka:roj …] (1811-1849) estis franc-pol-devena patrujdefenda kapitano, martiro de la hungara liberecbatalo de 1848-49. (eo)
- Karol d'Abancourt de Franqueville (1811 - 16 October 1849) was a Polish soldier, who led dissenting Poles and Hungarians into battle against Austria in 1848. His family consisted of French immigrants to Poland. Augustyn, his father, was the brother of the war minister of King Louis XVI, Charles Xavier Abancourt. Karol's younger brother, Franciszek Ksawery (1815–1892) became a publicist. He was educated in Sambir and Przemyśl, where he decided to join the Austrian army. As a cadet he was assigned to the 30th Infantry of the Earl of Nugent. In 1837, he became involved in an attempted military coup, and was subsequently imprisoned and sentenced to death. The sentence was commuted to 20 years imprisonment in 1838. He was granted amnesty in 1848 and released. After his discharge from the Austrian army, he joined the ranks of the insurgent Hungarian armies. He commanded 12 regiments of hussars in Southern Hungary, where it is said that his bravery greatly inspired his soldiers. He fought in battle until the battle of Szolnok, where he was wounded and lost his voice. He then went on to serve as adjutant General to Henryk Dembiński, marshall of the Southern army. Captured by the Austrians in battle, he was tried for his activities supporting the agitating Poles and Hungarians, as well as for his actions against Austrian troops in combat. He was convicted and sentenced to death along with fellow defendants and Prince Mieczysław of Woroniec. He was executed on 16 October 1849. (en)
- Karol d’Abancourt de Franqueville (ur. 1811, zm. 16 października 1849) – polski wojskowy, uczestnik walk na Węgrzech w 1848. Pochodził z rodziny francuskich emigrantów; jego ojciec Augustyn był bratankiem ministra wojny Ludwika XVI, Charlesa Xaviera Abancourta. Młodszy brat Karola Franciszek Ksawery (1815-1892) został działaczem narodowym i publicystą. Kształcił się w Samborze i Przemyślu, decydując się następnie na karierę w wojsku austriackim. Jako kadet wstąpił do 30 pułku piechoty hrabiego Nugenta. W 1837, zamieszany w spisek wojskowy, został zadenuncjowany, uwięziony i skazany na karę śmierci. Wyrok zamieniono na 20 lat twierdzy. Opuścił więzienie w 1848 na mocy amnestii. Krótko po zwolnieniu zaciągnął się w szeregi powstańczej armii węgierskiej. Dowodził 12 pułkiem huzarów na południu Węgier, słynąc z waleczności. „Ubóstwiany przez żołnierzy, porywał ich swą szaloną odwagą” (Helena d’Abancourt de Franqueville); nie chcąc porzucać podkomendnych, wśród których cieszył się takim mirem, nie przyjął propozycji objęcia szarży majora w 51 batalionie honwedów. Udział w walkach przerwał jedynie na krótko po bitwie pod Szolnok, gdzie był ranny i utracił głos. Służył następnie jako adiutant generała Henryka Dembińskiego, kwatermistrza armii południowej. Po jednej z przegranych bitew trafił do niewoli austriackiej; za działalność agitacyjną wśród Polaków i Węgrów, a także czyny bojowe przeciwko wojskom austriackim, skazany został na karę śmierci i stracony razem z i księciem Mieczysławem Woronieckim. (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
