| rdfs:comment
| - Катава́сия (др.-греч. κατά-βᾰσις, καταβᾰσία — «схождение вниз, спуск, сошествие») в православном богослужении — песнопение, которое поётся на утрене в праздничные и воскресные дни в заключение канона; после каждой песни канона следует соответствующая катавасия. Катавасия поётся по мелодико-ритмической модели ирмоса. В различное время богослужебного года положены определённые уставом катавасии. Название происходит от византийской практики спускаться певчим с обоих клиросов и сходиться в центре храма для совместного пения катавасии. (ru)
- У буденну мову слово прийшло з жаргону семінаристів. Оскільки катавасію співали два хори (крилоси) одночасно, сходячись при цьому разом на середину церкви — спів був дуже складним, тому що співалося на ходу і на багато голосів. Нетреноване вухо могло не вловлювати гармонію, складний спів сприймався як щось плутане, навіть якщо півчі не збивалися. З цим і пов'язано сучасне значення слова катавасія — «плутанина». (uk)
- Με την ονομασία καταβασίες φέρονται ύμνοι της Ορδοθόξου χριστιανικής εκκλησίας που ψάλλονται στον Όρθρο. Ονομάζονται καταβασίες εκ του γεγονότος ότι τα παλιά χρόνια, οι ψάλτες κατέβαιναν από τα στασίδια τους και έψαλλαν τους ύμνους αυτούς στο μέσο του Ναού. Η παλαιά αυτή παράδοση, δηλαδή το να ψάλλονται οι καταβασίες στο μέσον του Ναού, έχει σήμερα εκλείψει. Οι καταβασίες διακρίνονται σε δύο είδη από άποψη μέλους: (el)
- Katabasia or Katavasia (Greek καταβασία, from καταβαίον, "descend") is a type of hymn, and the last troparion of an ode of a canon, chanted in the Eastern Orthodox Church and those Eastern Catholic Churches which follow the Byzantine Rite. Its name is derived from the Greek word katabasia for descent, so called because the cantors used to descend from their stalls and unite in the middle of the church to sing them. (en)
- Une catabase (du grec ancien κατάϐασις, katábasis, « descente, action de descendre ») est, dans les Églises d'Orient – Églises orthodoxes et Églises catholiques de rite byzantin – un irmos chanté à la fin de chaque ode du canon. La catabase est chantée par le chœur qui, se levant de son siège (kathisma), descend de part et d'autre de l'autel, d'où son nom. Une catabase est chantée lors de l'orthos et durant certaines autres célébrations telles que l'Apodeipnon, l'Onction ou les funérailles. (fr)
|
| has abstract
| - Με την ονομασία καταβασίες φέρονται ύμνοι της Ορδοθόξου χριστιανικής εκκλησίας που ψάλλονται στον Όρθρο. Ονομάζονται καταβασίες εκ του γεγονότος ότι τα παλιά χρόνια, οι ψάλτες κατέβαιναν από τα στασίδια τους και έψαλλαν τους ύμνους αυτούς στο μέσο του Ναού. Η παλαιά αυτή παράδοση, δηλαδή το να ψάλλονται οι καταβασίες στο μέσον του Ναού, έχει σήμερα εκλείψει. Οι καταβασίες είναι οι ειρμοί των Κανόνων των δεσποτικών και θεομητορικών εορτών. Εάν ψαλλεί ολόκληρος ο Κανόνας, τότε στο τέλος κάθε ωδής ψάλλεται ξανά ο ειρμός ως καταβασία. Αν δεν ψαλλεί ολόκληρος ο κανόνας, τότε οι καταβασίες ψάλλονται όλες μαζί μετά την ανάγνωση του Συναξαρίου. Εάν δεν υπάρχει εορτή μπορεί να παραλειφθούν όλες, εκτός δύο: την 8η καταβασία, που ψάλλεται μετά το Συναξάριον και την 9η καταβασία, που ψάλλεται μετά την 9η ωδή της Θεοτόκου. Οι καταβασίες διακρίνονται σε δύο είδη από άποψη μέλους: 1.
* οι σύντομες καταβασίες, καλούμενες και ειρμολογικές, που διακρίνονται από το μεγάλο και πλούσιο ρυθμικό μέλος τους και 2.
* οι αργές καταβασίες, που χαρακτηρίζονται για το τεχνικότερο μέλος τους. Όλες οι καταβασίες συμπεριλαμβάνονται σε ειδικό βιβλίο με βυζαντινή σημειογραφία, που ονομάζεται "Ειρμολόγιο". Πρώτος που εξέδωσε συγκεντρωτικά τις αργές καταβασίες ήταν ο Πέτρος ο Πελοποννήσιος και τις σύντομες ο μαθητής του Πέτρος ο Βυζάντιος. (el)
- Katabasia or Katavasia (Greek καταβασία, from καταβαίον, "descend") is a type of hymn, and the last troparion of an ode of a canon, chanted in the Eastern Orthodox Church and those Eastern Catholic Churches which follow the Byzantine Rite. Its name is derived from the Greek word katabasia for descent, so called because the cantors used to descend from their stalls and unite in the middle of the church to sing them. The katabasia is an irmos that is sung at the end of an ode of the canon. The katabasia is chanted by the choir, who descend from their seats (kathismata) and stand on the floor of the church to sing it, whence its name. Katabasia are chanted at Matins and sometimes during other Divine Services such as Compline. They are also found at other occasional services such as the Mystery of Unction or funerals. At Matins, on ordinary weekdays, only Odes 3, 6, 8 and 9 have katabasia. On Sundays and higher-ranking feast days, there will be a katabasia at the end of each ode (these are called Festal Katabasia). Most of the other services which use katabasia will have them only after the 3rd, 6th, 8th and 9th odes. (en)
- Une catabase (du grec ancien κατάϐασις, katábasis, « descente, action de descendre ») est, dans les Églises d'Orient – Églises orthodoxes et Églises catholiques de rite byzantin – un irmos chanté à la fin de chaque ode du canon. La catabase est chantée par le chœur qui, se levant de son siège (kathisma), descend de part et d'autre de l'autel, d'où son nom. Une catabase est chantée lors de l'orthos et durant certaines autres célébrations telles que l'Apodeipnon, l'Onction ou les funérailles. À l'orthos, les jours ordinaires, seules les odes III, VI, VIII et IX comportent des catabases. Pour les grandes fêtes, toutes les odes se concluent par des catabases. (fr)
- Катава́сия (др.-греч. κατά-βᾰσις, καταβᾰσία — «схождение вниз, спуск, сошествие») в православном богослужении — песнопение, которое поётся на утрене в праздничные и воскресные дни в заключение канона; после каждой песни канона следует соответствующая катавасия. Катавасия поётся по мелодико-ритмической модели ирмоса. В различное время богослужебного года положены определённые уставом катавасии. Название происходит от византийской практики спускаться певчим с обоих клиросов и сходиться в центре храма для совместного пения катавасии. (ru)
- У буденну мову слово прийшло з жаргону семінаристів. Оскільки катавасію співали два хори (крилоси) одночасно, сходячись при цьому разом на середину церкви — спів був дуже складним, тому що співалося на ходу і на багато голосів. Нетреноване вухо могло не вловлювати гармонію, складний спів сприймався як щось плутане, навіть якщо півчі не збивалися. З цим і пов'язано сучасне значення слова катавасія — «плутанина». (uk)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
