| rdfs:comment
| - Kontosa sarmaziarren eta irandar jatorriko beste zalditeria batzuetan erabilitako lantza luzea da. Kontosa, sarmatar herriak erabilitako zalditeriako lantza baten izen greziarra da. Sarmaziarrak, Errusiako estepetako tribu nomada talde bat ziren. Beranduago, Armenia eta Partiako katafraktoek erabili zuten (zalditeria oso astuna), Sasaniar Inperioko gain. (eu)
- Le contus ou kontos (en grec ancien κοντός / kontos) est une longue lance de cavalerie utilisée durant l'Antiquité notamment par les Sarmates et les Alains. Cette arme, qui se manie à deux mains, est réputée d'une grande puissance par rapport aux autres armes de cavalerie de son époque. (fr)
- Kontos (κοντός in greco; contus in latino) era il nome greco usato per indicare un tipo di lancia da cavalleria in uso presso i nomadi Sarmati prima ed i catafratti dell'Impero romano, dell'Impero persiano e dell'Impero bizantino poi. (it)
- Контос (др.-греч. κοντός, лат. contus) — неметательное копье парфянского всадника (катафрактария). Длина 4 - 4,5 м. По утверждениям древних авторов, эти копья могли пронзить насквозь сразу двух человек. В бою контосом сарматы действовали, вероятно, двумя руками. Позже появился у Готов, под сарматским влиянием. (ru)
- Kontos -o a veces kontarion- fue el nombre griego (κοντός) dado a una lanza larga de caballería usada por el pueblo sármata, un conjunto de tribus nómadas de las estepas rusas. Más tarde fue adoptada por los catafractos (caballería superpesada) de Armenia y Partia, además de los savaranos del Imperio sasánida. Fabricada en madera, el kontos fue desarrollado hacia la mitad del siglo I d. C., partiendo de ciertos tipos de lanza corta, descritas en los anales griegos y romanos con nombres genéricos, aunque tiene semejanzas con la sarisa grecomacedónica. (es)
- Contus oder präziser Contus sarmaticus ist die lateinische und Kontos die griechische Bezeichnung für eine extrem lange Lanzenart, die von römischen und byzantinischen Kavalleristen verwendet wurde. Contus-Lanzen waren zwischen drei und fünf Meter lang und wurden zu Pferde im Kampf beidhändig geführt. Die ersten speziellen Einheiten von Contarii tauchten in trajanischer Zeit gegen 100 n. Chr. auf. Bei den Contarii kann es sich sowohl um schwer gepanzerte Cataphracti, Clibanarii als auch um leicht gepanzerte Reiter handeln. (de)
- The kontos (Greek: κοντός) was the Greek name for a type of long wooden cavalry lance used by the Iranians, especially Achaemenid successors' cavalry, most notably cataphracts (Grivpanvar). It was also used by the Germanic warriors of the south as a pike. A shift in the terminology used to describe Sarmatian weapons indicates the kontos was developed in the early to mid 1st century AD from shorter spear-type weapons (which were described using the generic terms for "spear"—longhe or hasta—by Greek and Roman sources, respectively), though such a description may have existed before the Battle of Carrhae, in which Parthian cataphracts, in conjunction with light horse archers, annihilated a Roman army of over three times their numbers. (en)
- Kontos adalah nama Yunani untuk sejenis tombak kavaleri kayu yang panjang yang digunakan oleh , khususnya pasukan kavaleri penerus Akhemeniyah, terutama katafrakt. Senjata ini juga digunakan oleh para prajurit Jerman kuno sebagai tembiang. Kontos kemungkinan dikembangkan pada pertengahan awal abad ke-1 M dari senjata jenis tombak pendek, yang disebut longche oleh orang Yunani dan hasta oleh orang Romawi, meskipun penggambarannya mungkin sudah ada sebelum Pertempuran Carrhae, ketika katafrakt Parthia, yang didukung oleh pemanah berkuda ringan, menghancurkan pasukan Romawi yang berjumlah tiga kali lebih banyak. (in)
- Kontos – greckie określenie lancy używanej przez jazdę ludów irańskich, przede wszystkim achemenidzką oraz sarmacką. Słowo to było również wykorzystywane przez greckich historyków do określenia włóczni używanej przez piechotę południowych Germanów. Włócznia ta wykształciła się w połowie I wieku n.e. z krótszych włóczni (określanych w grece jako longche a w łacinie jako hasta), choć sam termin mógł być wykorzystywany przed bitwą pod Carrhae, podczas której partyjscy konni łucznicy wspólnie z ciężką jazdą – katafraktami – rozbili trzykrotnie przeważające siły rzymskie. (pl)
|
| has abstract
| - Contus oder präziser Contus sarmaticus ist die lateinische und Kontos die griechische Bezeichnung für eine extrem lange Lanzenart, die von römischen und byzantinischen Kavalleristen verwendet wurde. Contus-Lanzen waren zwischen drei und fünf Meter lang und wurden zu Pferde im Kampf beidhändig geführt. Die Contus-Lanze war eine Erfindung der iranischen Sarmaten und Parther und wurde in der Spätantike zusammen mit dem Prinzip des Kataphraktes von den Römern (und späteren Byzantinern) übernommen, die extensiv von dieser Lanzenart Gebrauch machten. Contustragende Reiter wurden als Contarii (bzw. griech. Kontophoroi) bezeichnet. Die ersten speziellen Einheiten von Contarii tauchten in trajanischer Zeit gegen 100 n. Chr. auf. Bei den Contarii kann es sich sowohl um schwer gepanzerte Cataphracti, Clibanarii als auch um leicht gepanzerte Reiter handeln. Das typische Bild eines (leicht gepanzerten) Contarius zeigen die Darstellungen des Heiligen Georg, der meist in römischer Uniform zu Pferde mit einer langen Contus-Lanze beidhändig einen Drachen erstechend gezeigt wird. (de)
- Kontos -o a veces kontarion- fue el nombre griego (κοντός) dado a una lanza larga de caballería usada por el pueblo sármata, un conjunto de tribus nómadas de las estepas rusas. Más tarde fue adoptada por los catafractos (caballería superpesada) de Armenia y Partia, además de los savaranos del Imperio sasánida. Fabricada en madera, el kontos fue desarrollado hacia la mitad del siglo I d. C., partiendo de ciertos tipos de lanza corta, descritas en los anales griegos y romanos con nombres genéricos, aunque tiene semejanzas con la sarisa grecomacedónica. Morfológicamente, el kontos, como ya se ha dicho, fabricado en madera, medía unos 3 o 4 metros de longitud, aunque podrían haberse creado otros mayores, de unos 4 metros y medio. Dedibo a su tamaño, se blandía (más bien se cargaba con ella) a ambas manos, mientras se dirigía al caballo con las rodillas (cabe decir que el estribo no se desarrolló hasta mucho después), lo cual hacía que solo un jinete experimentado pudiera usarla con la mayor de las efectividades (los pueblos nómadas esteparios, como los sármatas o los partos destacaban por sus excepcionales dotes como jinetes). A estos jinetes lanceros los griegos les denominaron κοντοφοϱοι (kontophoroi) y de allí los romanos les denominaron también en plural: contarii (o portadores de kontos). En el Imperio romano las primeras unidades especiales de contarii aparecieron durante el gobierno de Trajano (ca año 100 d. C.. Se trata del Ala I Ulpia contariorum milliaria. Esta unidad se estableció desde el principio en Panonia superior, cerca de y tenemos noticias de ella nuevamente en el siglo III, cuando fue traasladada a Siria, donde la encontramos en 252. Sus vexillationes participaron en alguna operación militar en Mauritania durante el siglo II. Los contarii romanos pudieron ser fuertemente reforzados al ser también jinetes acorazados o cataphracti ( catrafactos, o catrafactarios), aunque también los con armaduras ligeras usaban ocasionalmente kontos. Más tarde, se crearon nuevas unidades equipadas con kontoen la época de Adriano con caballeros catafractos, como el Ala I Gallorum y Pannoniorum catafractaria, formada por sármatas y roxolanos, que se habían asentado en Galia y Panonia después de la guerras librada contra ellos en el período 107-118. El Imperio romano adoptó posteriormente las características del kontos, incluido el tener que usarla a dos manos, en otra lanza denominada contus. Después, los bizantinos desarrollarían el kontarion, arma usada por los catafractos a una sola mano, siguiendo una línea paralela al antebrazo bajo el mismo. (es)
- Kontosa sarmaziarren eta irandar jatorriko beste zalditeria batzuetan erabilitako lantza luzea da. Kontosa, sarmatar herriak erabilitako zalditeriako lantza baten izen greziarra da. Sarmaziarrak, Errusiako estepetako tribu nomada talde bat ziren. Beranduago, Armenia eta Partiako katafraktoek erabili zuten (zalditeria oso astuna), Sasaniar Inperioko gain. (eu)
- Le contus ou kontos (en grec ancien κοντός / kontos) est une longue lance de cavalerie utilisée durant l'Antiquité notamment par les Sarmates et les Alains. Cette arme, qui se manie à deux mains, est réputée d'une grande puissance par rapport aux autres armes de cavalerie de son époque. (fr)
- The kontos (Greek: κοντός) was the Greek name for a type of long wooden cavalry lance used by the Iranians, especially Achaemenid successors' cavalry, most notably cataphracts (Grivpanvar). It was also used by the Germanic warriors of the south as a pike. A shift in the terminology used to describe Sarmatian weapons indicates the kontos was developed in the early to mid 1st century AD from shorter spear-type weapons (which were described using the generic terms for "spear"—longhe or hasta—by Greek and Roman sources, respectively), though such a description may have existed before the Battle of Carrhae, in which Parthian cataphracts, in conjunction with light horse archers, annihilated a Roman army of over three times their numbers. As shown by contemporary artwork, the kontos was about 4 m (13 ft) long, though longer examples may have existed; later Parthian and Sassanian clibanarii (Middle Persian: Grivpanvar) reportedly used kontoi of longer lengths; only highly trained cavalrymen such as those fielded by the Arsaco-Sassanian dynasties could have used such weapons. It was reputedly a weapon of great power compared to other cavalry weapon of its time, described by Plutarch as being "heavy with steel" and capable of impaling two men at once. Its length was probably the origin of its name, as the word kontos could also mean "oar" or "barge-pole" in Greek. Thus, it had to be wielded with two hands while directing the horse using the knees; this made it a specialist weapon that required a lot of training and good horsemanship to use. In addition, most Parthian cavalry (even possibly including cataphracts) carried bows, so this meant daily practice with the weapons. The Romans adopted a variation of the kontos transliterated as contus. The Roman contus was also wielded two-handed. The later Byzantine kontarion was used by Byzantine cataphracts, from c. 1100 it was used single-handed couched under the armpit, as was the contemporary knightly lance. The Sasanian lance, known as nēzak (Middle Persian), used by the aswaran cavalry, was derived from the Parthian kontos. The Parthian version was a 3.7 m (12 ft) lance featuring a sword-like iron-made blade 23.2 to 37.5 cm (9 to 15 in) in length socketed onto the shaft. The name is the stem of many words for cavalry lances in languages of the region, like gönder (Hungarian, meaning "Roman lance"), and quntariya (Arabic: قَنْطَرِيّة). (en)
- Kontos adalah nama Yunani untuk sejenis tombak kavaleri kayu yang panjang yang digunakan oleh , khususnya pasukan kavaleri penerus Akhemeniyah, terutama katafrakt. Senjata ini juga digunakan oleh para prajurit Jerman kuno sebagai tembiang. Kontos kemungkinan dikembangkan pada pertengahan awal abad ke-1 M dari senjata jenis tombak pendek, yang disebut longche oleh orang Yunani dan hasta oleh orang Romawi, meskipun penggambarannya mungkin sudah ada sebelum Pertempuran Carrhae, ketika katafrakt Parthia, yang didukung oleh pemanah berkuda ringan, menghancurkan pasukan Romawi yang berjumlah tiga kali lebih banyak. Seperti ditunjukkan oleh seni kontemporer, kontos memiliki panjang sekitar 4 meter, meskipun kontos yang lebih panjang juga pernah ada. Pada masa selanjutnya, clibinarii Parthia dan Sassaniyah (Bahasa Persia Tengah: Grivpanvar) dilaporkan menggunakan kontos yang lebih panjang. Hanya prajurit berkuda yang sangat terlatih, misalnya yang dikerahkan oleh dinasti Arsacid-Sassaniyah, yang dapat menggunakan sejata semacam itu. Kontos harus dipegang dengan dua tangan sambil mengarahkan kuda dengan kaki, karena itu seorang prajurit memerlukan pelatihan yang banyak dan keahlian berkuda yang cukup untuk dapat menggunakan kontos dengan baik. Selan itu, kebanyakan kavaleri Parthia (bahkan mungkin termasuk katafrakt) memabwa busur panah, sehingga mereka harus berlatih secara rutin menggunakan senjata ini. Romawi mengadopsi variasi kontos dan menyebutnya sebagai contus. Contus Romawi juga dipegang dengan dua tangan. Kekaisaran Bizantium juga menggunakan variasi kontos yang disebut dan dipakai oleh katafrakt Bizantium dengan menggunakan satu tangan sambil dijepit pada ketiak, tidak seperti tombak para kesatria. Istilah kontos merupakan asal usul bagi banyak nama tombak kavaleri dalam berbagai bahasa, misalnya gönder (bahasa Hongaria), gönder atau rumh ("tombak Romawi", bahasa Turki) dan quntariya (bahasa Arab). (in)
- Kontos (κοντός in greco; contus in latino) era il nome greco usato per indicare un tipo di lancia da cavalleria in uso presso i nomadi Sarmati prima ed i catafratti dell'Impero romano, dell'Impero persiano e dell'Impero bizantino poi. (it)
- Kontos – greckie określenie lancy używanej przez jazdę ludów irańskich, przede wszystkim achemenidzką oraz sarmacką. Słowo to było również wykorzystywane przez greckich historyków do określenia włóczni używanej przez piechotę południowych Germanów. Włócznia ta wykształciła się w połowie I wieku n.e. z krótszych włóczni (określanych w grece jako longche a w łacinie jako hasta), choć sam termin mógł być wykorzystywany przed bitwą pod Carrhae, podczas której partyjscy konni łucznicy wspólnie z ciężką jazdą – katafraktami – rozbili trzykrotnie przeważające siły rzymskie. Jak sugerują przedstawienia ówczesnej sztuki, była to broń zazwyczaj o długości ok. 4 metrów, choć istniejące w późniejszym okresie sasanidzkie oddziały klibanariuszy używały dłuższych. Nazwa pochodziła prawdopodobnie od greckiego słowa oznaczającego pych (wiosło) bądź tykę do odpychania łodzi. Podobnie jak greckim xystonem, potencjalnym przodkiem kontosu, prawdopodobnie operowano nim oburącz, co przy konieczności manewrowania koniem wyłącznie za pomocą nóg, a także przy braku strzemion, wymagało dużych umiejętności jeździeckich. O kontosie pisze Publiusz Korneliusz Tacyt w swoich , opisując najazd sarmackiego plemienia Roksolanów na Mezję w 69 roku n.e. Twierdzi on m.in., że jest to broń bezużyteczna w deszczu, gdyż łatwo wyślizguje się wówczas z dłoni operującego nią jeźdźca. Oddziały rzymskie wykorzystywały swoją wersję kontosu (łac. contus), istniała ona również w Bizancjum (jako kontarion). Od nazwy tej pochodzą również określenia włóczni w wielu językach regionu – między innymi gönder (węgierski oraz turecki) czy quntariya (arabski). (pl)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
