| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| - Ecuación de Langmuir (es)
- Isotherme de Langmuir (fr)
- Langmuir equation (en)
- Izoterma Langmuira (pl)
- Ізотерма Ленгмюра (uk)
- 朗缪尔方程 (zh)
|
| rdfs:comment
| - La ecuación de Langmuir o isoterma de Langmuir o ecuación de adsorción de Langmuir relaciona la adsorción de moléculas en una superficie sólida con la presión de gas o concentración de un medio que se encuentre encima de la superficie sólida a una temperatura constante. Es una ecuación mucho más exacta para las isotermas de adsorción del tipo 1. (es)
- L'isotherme de Langmuir décrit de façon simple la formation d'une monocouche d'adsorbat sur une surface. Ce modèle fut mis en équation par Irving Langmuir en 1918. Le modèle de Langmuir met en équation l'équilibre entre l'adsorption et la désorption de molécules pour calculer la proportion de sites occupés . Pour une température donnée, cette grandeur est liée à la pression partielle (ou à la concentration) en dans la phase fluide selon : Isotherme de Langmuir : est une constante caractéristique de l'interaction entre et la surface. (fr)
- 朗缪尔方程（英語：Langmuir equation，亦称为朗缪尔等温线、朗缪尔吸附方程或蘭牟而方程式或希尔-朗缪尔方程）建立了在一定温度下分子在固体表面的覆盖范围或吸附情况与固体表面之上介质的气压或浓度之间的关系。此方程由歐文·朗繆爾于1916年建立。此方程表达为： 是表面覆盖范围分数，是气体压力或浓度，为常数。 常数即为朗缪尔吸附常数并且随着吸附结合能的增加或温度的减少而增加。 (zh)
- Ізотерма адсорбції Ленгмюра (рос. изотерма адсорбции Ленгмюра, англ. Langmuir adsorption isotherm) — теоретично отримана 1916 року на основі кінетичної теорії газів залежність кількості адсорбованого на поверхні газу від тиску газу, що знаходиться в рівновазі з поверхнею при сталій температурі. При цьому припускається, що адсорбовані молекули утворюють моношар та між ними відсутні взаємодії. Рівняння описує залежність частки зайнятої адсорбованими молекулами поверхні (θ) від парціального тиску газу(p): θ = bp / (1 + bp),де b — емпіричний параметр. (uk)
- Izoterma Langmuira to podstawowa izoterma adsorpcji wprowadzona w 1916 r. przez Irvinga Langmuira, laureata nagrody Nobla w 1932 r. Ta teoria kinetyczna zakłada, że adsorbat może tworzyć na powierzchni adsorbentu tzw. monowarstwę cząsteczek oddziałujących z miejscami adsorpcyjnymi (oddziaływanie „pionowe”), a nieoddziałującymi (albo słabo oddziałującymi) ze sobą (oddziaływania „poziome”). Cząsteczki adsorbatu obecne w fazie gazowej uderzają w powierzchnię – prawdopodobieństwo zaadsorbowania rośnie wraz z dostępną wolną powierzchnią. Zaadsorbowane cząsteczki charakteryzuje pewne prawdopodobieństwo desorpcji (proces przeciwny do adsorpcji). Oba prawdopodobieństwa zależą od temperatury i wielkości energii adsorpcji. Wraz z ciśnieniem rośnie częstość uderzeń cząsteczek w powierzchnię, a wraz z (pl)
|
| Wikipage page ID
| |
| Wikipage revision ID
| |
| Link from a Wikipage to another Wikipage
| |
| Wikipage redirect
| |
| sameAs
| |
| has abstract
| - La ecuación de Langmuir o isoterma de Langmuir o ecuación de adsorción de Langmuir relaciona la adsorción de moléculas en una superficie sólida con la presión de gas o concentración de un medio que se encuentre encima de la superficie sólida a una temperatura constante. Es una ecuación mucho más exacta para las isotermas de adsorción del tipo 1. (es)
- L'isotherme de Langmuir décrit de façon simple la formation d'une monocouche d'adsorbat sur une surface. Ce modèle fut mis en équation par Irving Langmuir en 1918. Le modèle de Langmuir met en équation l'équilibre entre l'adsorption et la désorption de molécules pour calculer la proportion de sites occupés . Pour une température donnée, cette grandeur est liée à la pression partielle (ou à la concentration) en dans la phase fluide selon : Isotherme de Langmuir : est une constante caractéristique de l'interaction entre et la surface. (fr)
- Izoterma Langmuira to podstawowa izoterma adsorpcji wprowadzona w 1916 r. przez Irvinga Langmuira, laureata nagrody Nobla w 1932 r. Ta teoria kinetyczna zakłada, że adsorbat może tworzyć na powierzchni adsorbentu tzw. monowarstwę cząsteczek oddziałujących z miejscami adsorpcyjnymi (oddziaływanie „pionowe”), a nieoddziałującymi (albo słabo oddziałującymi) ze sobą (oddziaływania „poziome”). Cząsteczki adsorbatu obecne w fazie gazowej uderzają w powierzchnię – prawdopodobieństwo zaadsorbowania rośnie wraz z dostępną wolną powierzchnią. Zaadsorbowane cząsteczki charakteryzuje pewne prawdopodobieństwo desorpcji (proces przeciwny do adsorpcji). Oba prawdopodobieństwa zależą od temperatury i wielkości energii adsorpcji. Wraz z ciśnieniem rośnie częstość uderzeń cząsteczek w powierzchnię, a wraz z ilością zaadsorbowanych cząsteczek maleje dostępna powierzchnia. W założeniach równania jest: brak możliwości tworzenia wielowarstwy, stałość energii adsorpcji (powierzchnia energetycznie jednorodna, czyli homogeniczna), zaniedbywalność oddziaływań bocznych. równanie izotermy Langmuiragdzie: – adsorpcja rzeczywista, – wielkość adsorpcji odpowiadająca zapełnieniu monowarstwy, – stała równowagi adsorpcji, – ciśnienie adsorbatu,stała równowagi adsorpcjigdzie to tzw. czynnik przedeksponencjalny albo czynnik entropowy, – entropia adsorpcji, – energia adsorpcji (ciepło adsorpcji) – w konwencji: dodatnia wartość oznacza wydzielenie się energii, w termodynamice przyjęte jest zwykle odwrotnie. W badaniach nad adsorpcją często używa się pojęcia względnego pokrycie powierzchni oznaczanego które ma prosty sens geometryczny dla adsorpcji monowarstwowej: względne pokrycie powierzchni Ta sama definicja pokrycia powierzchni stosowana jest jednak również w innych przypadkach niż adsorpcja monowarstwowa i nazywa się wówczas adsorpcją względną. Dla niskich ciśnień równanie Langmuira redukuje się do izotermy Henry’ego dla niskich ciśnień: lub Równanie izotermy Langmuira stanowi podstawę wyprowadzenia wielu innych równań izoterm, w tym izotermy BET oraz równań opisujących adsorpcję na powierzchniach energetycznie niejednorodnych (heterogenicznych). (pl)
- 朗缪尔方程（英語：Langmuir equation，亦称为朗缪尔等温线、朗缪尔吸附方程或蘭牟而方程式或希尔-朗缪尔方程）建立了在一定温度下分子在固体表面的覆盖范围或吸附情况与固体表面之上介质的气压或浓度之间的关系。此方程由歐文·朗繆爾于1916年建立。此方程表达为： 是表面覆盖范围分数，是气体压力或浓度，为常数。 常数即为朗缪尔吸附常数并且随着吸附结合能的增加或温度的减少而增加。 (zh)
- Ізотерма адсорбції Ленгмюра (рос. изотерма адсорбции Ленгмюра, англ. Langmuir adsorption isotherm) — теоретично отримана 1916 року на основі кінетичної теорії газів залежність кількості адсорбованого на поверхні газу від тиску газу, що знаходиться в рівновазі з поверхнею при сталій температурі. При цьому припускається, що адсорбовані молекули утворюють моношар та між ними відсутні взаємодії. Рівняння описує залежність частки зайнятої адсорбованими молекулами поверхні (θ) від парціального тиску газу(p): θ = bp / (1 + bp),де b — емпіричний параметр. (uk)
|
| prov:wasDerivedFrom
| |
| page length (characters) of wiki page
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| is rdfs:seeAlso
of | |
| is Link from a Wikipage to another Wikipage
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)