| rdfs:comment
| - Στις διεθνείς σχέσεις, ο όρος μάθημα του Μονάχου αναφέρεται ειδικά στην εξέλιξη που είχε ο κατευνασμός του Χίτλερ που επιχειρήθηκε κατά τη Διάσκεψη του Μονάχου το Σεπτέμβριο του 1938, προκειμένου να επέλθει η ομώνυμη συμφωνία. Για να αποφευχθεί τότε ο πόλεμος, η Γαλλία και η Βρετανία επέτρεψαν τη γερμανική προσάρτηση της Σουδητίας. Η ασκηθείσα τότε «πολιτική του κατευνασμού» υποτίμησε τις φιλοδοξίες του Χίτλερ και πίστευε πως με επαρκείς παραχωρήσεις θα εξασφαλιζόταν μια διαρκής ειρήνη . (el)
- The lesson of Munich, in international relations, refers to the appeasement of Adolf Hitler at the Munich Conference in September 1938. To avoid war, France and the United Kingdom permitted Nazi Germany to incorporate the Sudetenland. Earlier acts of appeasement included the Allied inaction towards the remilitarization of the Rhineland and the Anschluss of Austria, while subsequent ones included inaction to the First Vienna Award, the annexation of the remainder of Czech Lands to form the Protectorate of Bohemia and Moravia, as well as the 1939 German ultimatum to Lithuania forcing it to cede the Klaipėda Region. The policy of appeasement underestimated Hitler's ambitions by believing that enough concessions would secure a lasting peace. Today, the agreement is widely regarded as a failed (en)
|
| has abstract
| - Στις διεθνείς σχέσεις, ο όρος μάθημα του Μονάχου αναφέρεται ειδικά στην εξέλιξη που είχε ο κατευνασμός του Χίτλερ που επιχειρήθηκε κατά τη Διάσκεψη του Μονάχου το Σεπτέμβριο του 1938, προκειμένου να επέλθει η ομώνυμη συμφωνία. Για να αποφευχθεί τότε ο πόλεμος, η Γαλλία και η Βρετανία επέτρεψαν τη γερμανική προσάρτηση της Σουδητίας. Η ασκηθείσα τότε «πολιτική του κατευνασμού» υποτίμησε τις φιλοδοξίες του Χίτλερ και πίστευε πως με επαρκείς παραχωρήσεις θα εξασφαλιζόταν μια διαρκής ειρήνη . Σήμερα, η παραχώρηση εκείνη, εκ του αποτελέσματος, θεωρείται ευρύτερα ως μια αποτυχημένη πράξη κατευνασμού προς τη Γερμανία, που αντίθετα αποτέλεσε ένα τεράστιο διπλωματικό θρίαμβο για τον Χίτλερ. Ουσιαστικά η επελθούσα συμφωνία όχι μόνο διευκόλυνε τη γερμανική κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας, αλλά και προκάλεσε στον Χίτλερ την πεποίθηση ότι οι Δυτικοί σύμμαχοι δεν θα απειλούσαν κίνδυνο πολέμου κατά την προσάρτηση της Πολωνίας το επόμενο έτος. Η εξωτερική πολιτική του Βρετανού πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα γεγονότα εκείνης της "κρίσης του Μονάχου" και την πολιτική κατευνασμού, αντηχώντας στις επόμενες δεκαετίες ως παραβολή διπλωματικής αποτυχίας. Στη σύγχρονη εποχή πολλοί θεωρούν ότι μαζί με το «Βατερλώ» και τις «Βερσαλίες», η Διάσκεψη του Μονάχου έχει φθάσει να σημάνει καταστροφική διπλωματική έκβαση. Τα μαθήματα αυτά έχουν βαθιά ριζώσει στη Δυτική εξωτερική πολιτική και ειδικότερα στην πολιτική προπαγάνδα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για παράδειγμα, οι Πρόεδροι έχουν αναφερθεί σ' αυτά τα μαθήματα στις κατά καιρούς αποφάσεις τους, όπως, στον πόλεμο στην Κορέα, το Βιετνάμ και το Ιράκ . Μάλιστα μετά την επίθεση στη Λιβύη, ο Ronald Reagan υποστήριξε ότι «οι Ευρωπαίοι οι οποίοι θυμούνται την ιστορία τους κατανοούν καλύτερα από τους περισσότερους ότι δεν υπάρχει ασφάλεια, μέχρι την εκτόνωση του κακού».. Αν και ο κατευνασμός συμβατικά ορίζεται ως η πράξη της ικανοποίησης κάποιων αιτημάτων-παραπόνων μέσω παραχωρήσεων, με στόχο την αποφυγή πολεμικής σύγκρουσης - τακτική που παλαιότερα θεωρούταν ως μια αποτελεσματική και έντιμη στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής, μετά τη Διάσκεψη του Μονάχου ήρθε να συμβολίσει δειλία, αποτυχία και αδυναμία, όπου κατά τον Ουίνστον Τσώρτσιλ παρομοιάζεται με "κάποιον που ταΐζει ένα κροκόδειλο, ελπίζοντας ότι θα φαγωθεί τελευταίος.» (el)
- The lesson of Munich, in international relations, refers to the appeasement of Adolf Hitler at the Munich Conference in September 1938. To avoid war, France and the United Kingdom permitted Nazi Germany to incorporate the Sudetenland. Earlier acts of appeasement included the Allied inaction towards the remilitarization of the Rhineland and the Anschluss of Austria, while subsequent ones included inaction to the First Vienna Award, the annexation of the remainder of Czech Lands to form the Protectorate of Bohemia and Moravia, as well as the 1939 German ultimatum to Lithuania forcing it to cede the Klaipėda Region. The policy of appeasement underestimated Hitler's ambitions by believing that enough concessions would secure a lasting peace. Today, the agreement is widely regarded as a failed act of appeasement toward Germany, and a diplomatic triumph for Hitler. It facilitated the German takeover of Czechoslovakia and caused Hitler to believe that the Western Allies would not risk war over Poland the following year, an assessment openly expressed in his famous quote: “I saw my enemies in Munich, and they are worms”, which proved partially correct in light of the popularity of the slogan “Why Die for Danzig?” in France and, crucially, the events known as the Phoney War. The foreign policy of British Prime Minister Neville Chamberlain has become inextricably linked with the events of the Munich Crisis. The policy of appeasement and Chamberlain’s delusionary announcement of a Peace for our time has resonated through the following decades as a parable of diplomatic failure. Together with "Waterloo" and "Versailles", the Munich Agreement has come to signify a disastrous diplomatic outcome. The lessons of Munich have profoundly shaped Western foreign policy ever since. US Presidents have cited those lessons as justifications for war in Korea, Vietnam and Iraq. After the 1986 bombing of Libya, US President Ronald Reagan argued, "Europeans who remember their history understand better than most that there is no security, no safety, in the appeasement of evil." Although appeasement, which is conventionally defined as the act of satisfying grievances by concessions with the aim of avoiding war, was once regarded as an effective and even honourable strategy of foreign policy, the term has since the Munich Conference symbolised cowardice, failure and weakness. Winston Churchill described appeasement as "one who feeds a crocodile, hoping it will eat him last". The policies have been the subject of intense debate ever since. Historians' assessments have ranged from condemnation for allowing Germany to grow too strong to believing that Germany was so strong that it might well win a war and so postponement of a showdown was in the best interests of Britain and France. The historian Andrew Roberts argues in 2019 regarding British historians, "Indeed, it is the generally accepted view in Britain today that they were right at least to have tried". In the same vein, Robert Williamson noted, "Britons and French were deeply traumatized by the horrors of the First World War, and felt quite correctly that their leaders in 1914 had let themselves be drawn, far too easily, into terrible war. The Munich Agreement made sure that no one would think so again. In 1940, when Londoners had to endure the intensive German bombing, no one could say that Britain did not try to avoid this war.... Indeed, Czechoslovakia was abandoned. But when Britain and France did go to war in 1939, they were still unable to save Poland from being conquered and occupied. Clearly, had they gone to war a year earlier, they would not have been able to save Czechoslovakia, either". (en)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)