| rdfs:comment
| - عشاق فالدارو عبارة عن زوج من الهياكل العظمية البشرية في حالة عناق عمرهم حوالي 6000 عام تم اكتشافها في عام 2007 من قبل علماء الآثار في مقبرة نيوليتية في بالقرب من إيطاليا. دلت دراسات أجريت على العظام بأن الهيكلان لذكر وأنثى في العشرينات ولاحظ العلماء وجود رأس رمح في ظهر الرجل وفي جانب المرأة، ربما تم قتل الرجل فَضَحّت بنفسها بنفس الطريقة، واحتضنته لترافقه إلى العالم الآخر. أو أنهما قتلا ودفنا بهذه الهيئة، أو أنهما قتلا بعضهما، وتعانقا في القبر.
* بوابة إيطاليا
* بوابة علم الآثار (ar)
- Die Liebenden von Valdaro (‚gli amanti di Valdaro‘), auch als Die Liebenden von Mantua bekannt, ist die Bezeichnung für die Skelette einer Frau und eines Mannes von etwa 18 bis 20 Jahren aus der Jungsteinzeit, die am 5. Februar 2007 in , einem Industrievorort vor den Toren Mantuas im Gemeindegebiet von San Giorgio Bigarello in Oberitalien gefunden wurden. Die Skelette lagen seit über 5500 Jahren eng umschlungen in einem Grab, was bis 2015 für keinen anderen neolithischen Fund belegt werden konnte. Es ist nicht bekannt, warum das Paar umarmt begraben liegt. Leiterin der Ausgrabung war Elena Menotti. (de)
- Les Amoureux de Valdaro sont une paire de squelettes humains datée d'environ 6 000 ans. Ils ont été découverts par des archéologues dans un tombeau néolithique à San Giorgio, près de Mantoue, en Italie, en 2007. Les deux squelettes semblent être ceux d'individus morts ensemble ou inhumés l'un en face de l'autre avec les bras enlacés, qui font penser à des amoureux qui s'embrassent. (fr)
- Gli Amanti di Valdaro, talvolta chiamati anche Amanti di Mantova, sono due scheletri del neolitico ritrovati presso Valdaro in prossimità di Mantova nel 2007. Il nome dato ai resti umani fu perché i due scheletri, probabilmente di uomo e una donna, sono stati rinvenuti abbracciati tra loro, anche con gli arti inferiori,. (it)
- Коханці з Вальдаро (італ. Amanti di Valdaro або Amanti di Montova) — скелети юнака та дівчини, знайдені археологами у Неолітичному похованні у Сан-Джорджо поблизу Мантуї (Італія) у 2007 році. Вік поховання — не менше 6 тисяч років. Розкопки проводила археологиня Олена Марія Менотті. Скелети отримали таку назву через своє положення, яке нагадує «обійми закоханих». (uk)
- The Lovers of Valdaro, also known as the "Valdaro Lovers," are a pair of human skeletons dated as approximately 6,000 years old. They were discovered by archaeologists at a Neolithic tomb in San Giorgio near Mantua, Italy, in 2007. The two individuals were buried face to face with their arms around each other, in a position reminiscent of a "lovers' embrace". Seven years after their discovery, on 11 April 2014, they were permanently displayed inside a glass case in the museum, which is within the perimeter of the Ducal palace of Mantua. (en)
- Los Amantes de Valdaro son dos esqueletos humanos con una antigüedad aproximada de 6.000 años, descubiertos por arqueólogos en una tumba en San Giorgio, cerca de Mantua, Italia, en el año 2007. Los dos esqueletos fueron encontrados mirándose uno al otro y con los brazos entrelazados, por lo que se les dio el nombre de "amantes". La arqueóloga Elena Maria Menotti lideró la excavación. Los científicos afirman que se trataba de una pareja de no más de 20 años de edad cada uno y de aproximadamente 1,57 metros de altura. (es)
- Kochankowie z Valdaro (ang. Lovers of Valdaro, wł. Amanti di Valdaro lub Amanti di Montova) − określenie stosowane w odniesieniu do pary ludzkich szkieletów z okresu neolitu, sprzed ok. 4000–6000 lat, odkrytych przez archeolog w nekropolii w na przedmieściach włoskiej Mantui w 2007. Z uwagi na miejsce znalezienia tych szczątków oraz fakt, że nie stwierdzono na nich dowodów nagłej śmierci, przyjęto, że ciała zostały ułożone w ten sposób już po zgonie, natomiast krzemienne przedmioty stanowiły element wyposażenia związanego z pochówkiem. (pl)
- Os Amantes de Valdaro são um par de esqueletos humanos com aproximadamente 6.000 anos de idade, descobertos por arqueólogos em uma tumba neolítica em San Giorgio, próximo de Mântua, Itália, em 2007. Os dois esqueletos parecem ter morrido ou foram enterrados de frente um para o outro, abraçados, o que lembra um "abraço dos amantes". Os esqueletos foram exibidos brevemente em público pela primeira vez em setembro de 2011, na entrada do Museu Arqueológico Nacional de Mântua, graças ao esforço da associação Amantes em Mântua, que buscava um lar permanente para o casal antigo. (pt)
- Älskarna i Valdaro kallas två skelett som dateras till att vara ungefär 6 000 år gamla. De upptäcktes av arkeologer i en neolitisk grav i San Giorgio nära Mantua i Italien år 2007. De två individerna begravdes ansikte mot ansikte med armarna om varandra i en ställning som påminner om älskandes omfamning. Skeletten ställdes ut för första gången i september 2011 vid det nationella arkeologiska museet i Mantua. Detta var ett initiativ av föreningen Lovers in Mantua som sökte ett permanent hem för det antika paret. Sju år efter upptäckten den 11 april 2014 ställdes de ut i en glasmonter på museet. (sv)
- Любовники из Вальдаро (итал. Amanti di Valdaro или Amanti di Montova) — скелеты юноши и девушки, найденные археологами в Неолитическом захоронении в Сан-Джорджо около Мантуи (Италия) в 2007 году. Возраст захоронения — не менее 6 тысяч лет. Раскопки приводила археолог Елена Мария Менотти. Исследования показали, что на момент захоронения молодым людям было приблизительно по 18−20 лет. Их рост приблизительно 1,57 м. Учёные, исследовав скелеты, сообщили, что им придали такое положение после смерти. (ru)
|
| has abstract
| - عشاق فالدارو عبارة عن زوج من الهياكل العظمية البشرية في حالة عناق عمرهم حوالي 6000 عام تم اكتشافها في عام 2007 من قبل علماء الآثار في مقبرة نيوليتية في بالقرب من إيطاليا. دلت دراسات أجريت على العظام بأن الهيكلان لذكر وأنثى في العشرينات ولاحظ العلماء وجود رأس رمح في ظهر الرجل وفي جانب المرأة، ربما تم قتل الرجل فَضَحّت بنفسها بنفس الطريقة، واحتضنته لترافقه إلى العالم الآخر. أو أنهما قتلا ودفنا بهذه الهيئة، أو أنهما قتلا بعضهما، وتعانقا في القبر.
* بوابة إيطاليا
* بوابة علم الآثار (ar)
- Die Liebenden von Valdaro (‚gli amanti di Valdaro‘), auch als Die Liebenden von Mantua bekannt, ist die Bezeichnung für die Skelette einer Frau und eines Mannes von etwa 18 bis 20 Jahren aus der Jungsteinzeit, die am 5. Februar 2007 in , einem Industrievorort vor den Toren Mantuas im Gemeindegebiet von San Giorgio Bigarello in Oberitalien gefunden wurden. Die Skelette lagen seit über 5500 Jahren eng umschlungen in einem Grab, was bis 2015 für keinen anderen neolithischen Fund belegt werden konnte. Es ist nicht bekannt, warum das Paar umarmt begraben liegt. Leiterin der Ausgrabung war Elena Menotti. (de)
- Les Amoureux de Valdaro sont une paire de squelettes humains datée d'environ 6 000 ans. Ils ont été découverts par des archéologues dans un tombeau néolithique à San Giorgio, près de Mantoue, en Italie, en 2007. Les deux squelettes semblent être ceux d'individus morts ensemble ou inhumés l'un en face de l'autre avec les bras enlacés, qui font penser à des amoureux qui s'embrassent. (fr)
- The Lovers of Valdaro, also known as the "Valdaro Lovers," are a pair of human skeletons dated as approximately 6,000 years old. They were discovered by archaeologists at a Neolithic tomb in San Giorgio near Mantua, Italy, in 2007. The two individuals were buried face to face with their arms around each other, in a position reminiscent of a "lovers' embrace". Archaeologist Elena Maria Menotti led the excavation. The pair are a male and female no older than 20 years old at death and approximately 1.57 m (5 ft 2 in) in height. The male skeleton was found with a flint arrowhead near the neck. The female had a long flint blade along the thigh, plus two flint knives under the pelvis. Osteological examination found no evidence of violent death, no fractures, and no microtrauma, so the most likely explanation is the flint tools were buried along with the people as grave goods. The skeletons were displayed briefly in public for the first time in September 2011 at the National Archaeological Museum of Mantua, thanks to the effort of the association Lovers in Mantua which was seeking a permanent home for the ancient couple. Seven years after their discovery, on 11 April 2014, they were permanently displayed inside a glass case in the museum, which is within the perimeter of the Ducal palace of Mantua. (en)
- Los Amantes de Valdaro son dos esqueletos humanos con una antigüedad aproximada de 6.000 años, descubiertos por arqueólogos en una tumba en San Giorgio, cerca de Mantua, Italia, en el año 2007. Los dos esqueletos fueron encontrados mirándose uno al otro y con los brazos entrelazados, por lo que se les dio el nombre de "amantes". La arqueóloga Elena Maria Menotti lideró la excavación. Los científicos afirman que se trataba de una pareja de no más de 20 años de edad cada uno y de aproximadamente 1,57 metros de altura. El esqueleto izquierdo fue encontrado con una punta de lanza cerca de su cuello. El esqueleto derecho apareció con una punta de cuchillo en uno de sus muslos, además de otras puntas de armas cortopunzantes cerca de su pelvis. Hubo una especulación inicial que afirmaba que dichas armas fueron la causa de la muerte. Exámenes osteológicos sin embargo demuestran que no hubo una muerte violenta, ya que no presentaban ninguna fractura, por lo que se cree que las armas fueron enterradas con los cadáveres como trofeos. Debido a su descubrimiento en una necrópolis, lo más probable es que fueran colocados en esta posición post mortem. Los esqueletos fueron exhibidos por primera vez en septiembre de 2011 a la entrada del museo arqueológico de Mantua, gracias al esfuerzo de la asociación "Amantes en Mantua", la cual busca un hogar permanente para la pareja. (es)
- Gli Amanti di Valdaro, talvolta chiamati anche Amanti di Mantova, sono due scheletri del neolitico ritrovati presso Valdaro in prossimità di Mantova nel 2007. Il nome dato ai resti umani fu perché i due scheletri, probabilmente di uomo e una donna, sono stati rinvenuti abbracciati tra loro, anche con gli arti inferiori,. (it)
- Os Amantes de Valdaro são um par de esqueletos humanos com aproximadamente 6.000 anos de idade, descobertos por arqueólogos em uma tumba neolítica em San Giorgio, próximo de Mântua, Itália, em 2007. Os dois esqueletos parecem ter morrido ou foram enterrados de frente um para o outro, abraçados, o que lembra um "abraço dos amantes". A arqueóloga Elena Maria Menotti liderou a escavação. Os dois são homens e mulheres com menos de 20 anos de idade e aproximadamente 1,57 m de altura. O esqueleto masculino foi encontrado com uma ponta de flint perto do pescoço. A mulher tinha uma longa lâmina de pederneira ao longo da coxa, além de duas facas de pederneira sob a pélvis. O exame osteológico não encontrou evidências de morte violenta, fraturas e microtraumatismo; portanto, a explicação mais provável é que as ferramentas de pederneira foram enterradas junto com as pessoas como bens. Os esqueletos foram exibidos brevemente em público pela primeira vez em setembro de 2011, na entrada do Museu Arqueológico Nacional de Mântua, graças ao esforço da associação Amantes em Mântua, que buscava um lar permanente para o casal antigo. Sete anos após sua descoberta, em 11 de abril de 2014, eles foram exibidos permanentemente dentro de uma caixa de vidro no Museu Arqueológico Nacional de Mântua, um museu dentro do perímetro do palácio ducal de Mântua. (pt)
- Älskarna i Valdaro kallas två skelett som dateras till att vara ungefär 6 000 år gamla. De upptäcktes av arkeologer i en neolitisk grav i San Giorgio nära Mantua i Italien år 2007. De två individerna begravdes ansikte mot ansikte med armarna om varandra i en ställning som påminner om älskandes omfamning. Arkeologen Elena Maria Menotti ledde utgrävningen. Paret är en man och en kvinna inte äldre än 20 år vid dödsfallet och med uppskattad kroppslängd på 1,57 m. Det manliga skelettet hittades med en flintspets nära nacken. Kvinnan hade ett långt flintspån utmed låret plus två flintknivar under bäckenet. Osteologisk undersökning fann inga bevis för att döden orsakats av våld, inga frakturer eller ens små skador. Det mest troliga är att de var gravgåvor begravda samtidigt med kropparna. Skeletten ställdes ut för första gången i september 2011 vid det nationella arkeologiska museet i Mantua. Detta var ett initiativ av föreningen Lovers in Mantua som sökte ett permanent hem för det antika paret. Sju år efter upptäckten den 11 april 2014 ställdes de ut i en glasmonter på museet. (sv)
- Kochankowie z Valdaro (ang. Lovers of Valdaro, wł. Amanti di Valdaro lub Amanti di Montova) − określenie stosowane w odniesieniu do pary ludzkich szkieletów z okresu neolitu, sprzed ok. 4000–6000 lat, odkrytych przez archeolog w nekropolii w na przedmieściach włoskiej Mantui w 2007. Znalezione na terenie prac budowlanych szkielety kobiety i mężczyzny ułożone były obok siebie (co jest niespotykane dla pochówków neolitycznych) z twarzami skierowanymi ku sobie, ze splecionymi rękami i nogami. W pobliskim rejonie archeologowie natrafili na 30 innych szkieletów (jeden z nich w odległości 1 m), z których wszystkie ułożone były osobno. Szczątki tej pary wykopano wraz z blokiem ziemi i przeniesiono do , gdzie zostały poddane badaniom DNA, RTG oraz skanowaniu 3D. Na podstawie badań antropologicznych ustalono, że szkielet po lewej stronie należy do kobiety w wieku od 16 do 20 lat i o wzroście 149 cm, natomiast szkielet po prawej – do mężczyzny w wieku od 18 do 20 lat i o wzroście 146 cm. Szkielet z lewej strony miał grot wykonany z krzemienia umiejscowiony w okolicy kręgów szyjnych, a szkielet po prawej stronie miał długi nóż wykonany z krzemienia ułożony wzdłuż uda oraz dwa inne noże krzemienne w okolicach kości miednicznej. Z uwagi na miejsce znalezienia tych szczątków oraz fakt, że nie stwierdzono na nich dowodów nagłej śmierci, przyjęto, że ciała zostały ułożone w ten sposób już po zgonie, natomiast krzemienne przedmioty stanowiły element wyposażenia związanego z pochówkiem. Mantua należy do miejsc, gdzie rozgrywa się dramat Romea i Julii, dlatego odkrycie szkieletów w takiej pozycji i właśnie tam doprowadziło do powstania teorii, że para została zabita lub że zmarła w wyniku wyziębienia przytulając się. Kochankowie z Valdaro od 11 kwietnia 2014 są eksponowani w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Mantui. (pl)
- Коханці з Вальдаро (італ. Amanti di Valdaro або Amanti di Montova) — скелети юнака та дівчини, знайдені археологами у Неолітичному похованні у Сан-Джорджо поблизу Мантуї (Італія) у 2007 році. Вік поховання — не менше 6 тисяч років. Розкопки проводила археологиня Олена Марія Менотті. Скелети отримали таку назву через своє положення, яке нагадує «обійми закоханих». (uk)
- Любовники из Вальдаро (итал. Amanti di Valdaro или Amanti di Montova) — скелеты юноши и девушки, найденные археологами в Неолитическом захоронении в Сан-Джорджо около Мантуи (Италия) в 2007 году. Возраст захоронения — не менее 6 тысяч лет. Раскопки приводила археолог Елена Мария Менотти. Исследования показали, что на момент захоронения молодым людям было приблизительно по 18−20 лет. Их рост приблизительно 1,57 м. Археологов заинтересовало положение скелетов. Они лежали очень близко лицом друг к другу, при этом их руки и ноги были сплетены, обнимая друг друга, таким образом, что напоминают «объятия влюблённых». Учёные, исследовав скелеты, сообщили, что им придали такое положение после смерти. Исследователи полагают, что смерть «Любовников из Вальдаро» была естественной: на их телах не обнаружено следов насилия. Через семь лет после находки, 11 апреля 2014 года, «Любовники из Вальдаро» были выставлены в стеклянном саркофаге в Национальном археологическом музее, расположенном в герцогском дворце Мантуи. (ru)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)
